MotorPraat

Eindelijk is de plaat van Josefien toegekomen en hebben we vandaag van de gesloten winkels - of liever de parking van de gesloten winkels - gebruik gemaakt om eens te zien hoe het gesteld was met mijn rijkunsten na 2 jaar ofwat pauze.
Ik moet eerlijk gezegd toegeven dat het angstzweet even uitbrak toen ik vertrok, maar wonderwel ging het al bij al redelijk, alsof al de ervaring van vroeger ergens was opgeslagen in een verborgen bestand ergens achteraan mijn brein. Na een uurtje ofzo was er al genoeg vertrouwen om de parking salu te zeggen en de openbare weg uit te proberen en het viel reuzegoed mee. Uiteraard ga ik niet beweren dat er geen werk meer is, maar het vertrouwen is terug, het plezier ook en het onrustige gevoel van "ik zou eigelijk met die moto willen rijden" . Het is een fijn motooke, ik kan met mijn voeten aan de grond wat toch ook voor enige rust tussen de oren zorgt, en nu ga ik rustig opbouwen.
Toch verbaast het me als ik met sommige mensen praat die soms na jaren heropstarten : die stappen gewoon op die moto en zijn weg Zoveel vertrouwen heb ik nu ook weer niet...
Nu ben ik eens benieuwd hoe andere heropstarters het aangepakt hebben, gewoon uit curieuzement

Deze heropstarter heeft 12 jaar geleden (na een "rustpauze" sinds half de jaren zeventig) eerst een paar keer de billen stijf dicht gehad en meer dan een paar keer, al dan niet graaf, op zijnen toeter gegaan. En zeg maar dat dat voor een deel te danken is aan de stijfkoppige overtuiging (of onwetendheid ) geen opfrissingscursus nodig te hebben :duimneer: :strop: ... Maar zoooolang ben jij nog niet tweewiel-loos, dus dat is hier geen issue.
Zaak is, denk ik Loeteke, kilometers maken en oefeningskes herhalen : dan is dat wer zo gepiept en kunde de MPR meerijden zonder als extra gewicht op de Trut te fungeren

P.S. ... als je er zo fris en monter uitziet als op je nieuwe avatar gaat dat gielegans gen prebleem zen

Loetje,
Toen ik van de winter aan denken was waarom mijn moto onder een dekentje stond, kwam het steeds op dat ik die beter wegdeed en andere dingen met het vrijgekomen budget ging doen.
Vele leuke dingen flitste door mijn hoofd, dus haalde ik de tijger uit het tuinhuisje en ... Knip ze draaide, spinde.
Volle moet zachtjes, vertrokken met het zwaar geweld onder mijn bips, na 5 maand enkel op een carbonfiets gezeten te hebben is dat een merkbaar verschil.
Vertrouwen zachtjes opzoeken, na 15 min rijden, groeit dat vertrouwen, wordt de gas al wat kordater aangesproken, de rem voor de bocht al wat minder, en na 45 min aangekomen bij dealer draait ge die op (3) zakdoeken.
Ge denkt ni meer aan verkopen, maar neemt uw gsm en belt ge iemand op dienst verder woont, gaat ge de tank vullen en met een omwegsk van een uurke rijdt ge tussen de velden gezwind uw neus achter na.
Een gymkanake zit er ni direct in (last van mijn evenwichtsorgaan op het moment ), maar als ik terug van de dokter mag rijden, zal ik het ni laten.

T virus zit vast gebeten of niet. Bij zit dat ook goed, gewoon genieten en rondom u goed opletten. De rest komt van zelf.
Ik ken Josefien een klein beetje, heb gezien wat ze kan (of zou kunnen), dus zet haar in 2de of 3de en laat u gewoon voeren, neem tijd om de weg te lezen en geniet.
Ge gaat dat goed doen!

Bij mij was het heropstarten in feite ook nog een upgrade. Na vroeger met een 125cc gereden te hebben, stapte ik na vele jaren op een 500cc. Ik ben begonnen met een rijles van 2 uur, waar ik de basics even onderwezen kreeg. En dan, voorzichtig de weg op, risico's zo veel mogelijk vermijden. Van stille wegen overschakelen op de grotere steenwegen. En dan op mijn eigen en met collega starter kleine toerkes beginnen maken. Door honderden andere motards voorbijgereden worden... Het hoort erbij.

Maar daarna: veel blijven rijden, oefenen, cursussen. En dan wordt het pas echt genieten.

Als je gaat beginnen, zeker na lange tijd.
Neem lessen bij een rijschool en vraag de instructeur om advies.
Zeker als je heel lang niet gereden hebt of mogelijk nooit examen gedaan te hebben.
De weg van vandaag is anders dan 30 jaar geleden.
Doe jezelf een lol, neem 6 tot 8 lessen en geniet daarna van je motor.

Je kan echt niet zomaar even weer opstarten na bv 20 jaar en denken dat je kan rijden.
De investering is het meer dan waard.

Veel motor plezier.

Had het op facebook al gezegd, maar: een cursuske

Mijn vriendin heeft vorig jaar een schuiverke gedaan (heel vettig baantje, in de regen) en alle vertrouwen was weg ... we zijn nadien nog wel enkele keren gaan rijden (alleen rijden zag ze zelfs niet zitten) maar ze zat altijd heel krampachtig op de moto. Enkele weken geleden de basiscursus gedaan bij vrom (in de regen nog wel) en dat heeft heel goed geholpen om haar vertrouwen terug te winnen.

Bas, zo lang is het nog niet geleden hoor, ik heb mijn rijbewijs nog maar enkele jaren geleden behaald, en heb toen meer dan enkele cursuskes gevolgd.
In de loop van het seizoen ben ik wel van plan om nog ergens een cursus mee te pikken.

Is het eigenlijk interessant om dergelijke cursussen met mijn Duke 125 al te volgen? Of gaat dit weinig effect hebben, en wacht ik beter tot ik mijn "echt" rijbewijs en bijbehorende zwaardere motor heb (wat toch binnen het jaar gepland staat)?

kan nooit kwaad denk ik
en ge gaat sommige dingen vlotter kunnen dan medecursisten met zwaarder materieel, wat misschien een egoboost geeft

Mario wrote:kan nooit kwaad denk ik
en ge gaat sommige dingen vlotter kunnen dan medecursisten met zwaarder materieel, wat misschien een egoboost geeft

Lol, een beetje egoboost kan natuurlijk nooit kwaad he

Veel succes en rijgenot Loetje.

Toen mijn vrouwke overschakelde van haar deauville 650 naar een yamaha FZ6-S2 fazer is haar rijplezier en vertrouwen met reuzestappen de hoogte ingegaan.

Er staat je dus nog veel plezier te wachten.