Tijdig op de afspraak, moto afladen en de volledige bepakking aangetrokken.
Het was duidelijk dat niet alleen mijn kawatje 't groentje was.
inpakken en wegwezen
Mijn eerste kennismaking met superbruinezeepklei, stond al vast dat ik niet veel stukken "schoon" rechtdoor ging hebben, meestal begon ik links van een baantje en schoof dan vanzelf naar de rechterkant.
In een diepe geul blijven rijden was nog 't beste om op de zelfde lijn te blijven, maar als 't voorwiel er dan toch vandoor ging, was gaan liggen meestal het onvermijdelijke gevolg.
Er zijn plassen, maar er zijn ook gewoon waterputten!
Zag de moto's voor mij aan de linkse kant van de put tot op halve motohoogte door ploerten, slik. Ik dan maar rechts proberen, moto in eerste en ik er rechts naast op 't boordje blijven stappen. Duik moto de plas in, 't stuur ter hoogte van mijn enkels en maar hopen dat die niet ging stil vallen, maar hij heeft het doorzwommen.
't is naar daar, oef, want draaien is niet mijn specialiteit tenzij al liggende.
Dan HET koninginnestuk, naar beneden over stenen, boomtakken, op een kleiglijbaan, "redelijk" goed doorstaan, eenmaal op "vaste" bodem voor de foto ne keer geposeerd al liggende ... Geraakte dan niet vanonder de moto weg, mijn been bleef steken, gelukkig had ik man-uele hulp.
Het begin van den naar beneden.
Eenmaal beneden, ploeterde iedereen terug naar boven, ik dacht we zijn verkeerd gereden, dus ik ook terug naar boven, met veel slag en stoot maar ben er geraakt! De vermoeidheid sloeg toe, 't was alsof ik geen beetje fut nog in mijn lijf had. Gelukkig heb ik dan een dubbele portie druivensuiker gekregen van iemand die zulke fisieke toestanden al meerder malen gezien had, waarvoor dank, mijn batterijke kon weer opladen.
Beste moest nog komen, dat naar boven was maar voor de lol, we moesten eigenlijk toch beneden zijn. Ik kon omrijden, maar ja ik en de juiste weg nemen?? En uitdagingen zijn er om te nemen zeker, deze terug naar beneden, bij de boomstam ging het mis, stond zo in een "heb hem nog vast maar daarmee is 't al" houding, kon niet meer vooruit en laat staan omhoog achteruit, dan maar laten vallen naar links, met hulp terug recht : "hebbde hem?" "ja hoor", poef naar rechts naar beneden.
Plasjes rijden is leuk, als je niet te kort achter een voorrijder zit en als ze niet te diep zijn, bij de laatste memorabele werd het even slijkbruin voor mijn ogen, had ineens een nief motiefke op mijne helm
Mijn paardje terug op stal:
Wat hebben we ondervonden, staan gaat langstombeter juist schakelen dat lukt dan (nog) niet, de eene band is de andere niet, klei vergt een uurtje kuiswerk (moto alleen, ander materiaal en mezelf d'r nog niet bijtellen), moet wat meer drinken voorzien, toch maar niet alleen gaan rijden want bij vallen geraak ik er niet alleen vanonder en met ervaren mensen meerijden is zeer leerzaam.
)
En terwijl ik aan 't ploegen was stond iedereen op 't einde van 't baantje te wachten, behalve de bezemmoto's achter mij 
zijne Ten, wat ligt daarop?
