The March Moon Rally 2010...

[Tom Thumper]

Voorbereiding en dag 1

Het begon allemaal een aantal maanden geleden toen we in onze mailbox van het grote advrider.com-forum een berichtje kregen met de uitnodiging voor deze rally. Snel beslissen was de boodschap, het aantal plaatsen was beperkt en eens dit op het forum publiek werd gemaakt, ging alles in no time vol zitten. Geen probleem, ik moest er niet lang over nadenken. Dat zag er gewoon goed uit.

De laatste weken begon de spanning toch te stijgen. Kamperen, eind maart en Wales, alledrie samen in hetzelfde concept? Cool, ik naar de kampeerwinkel alwaar ik op slag een warme slaapzak kocht. Ook de Rudy werd zenuwachtig en ook hij werd nog een beetje gepimpt voor de gelegenheid. Nieuwe blingblingspullen van Touratech waren genoeg om hem te kalmeren. Hij wou er natuurlijk op zijn best uitzien om zo een hele dag naast Katie te staan. Ik denk eigenlijk dat er nog iets gaat komen tussen die twee. Maar ja, de Rudy is nog beetje jong en Katie die ondertussen op de leeftijd gekomen is dat ze er klaar voor is. <Ja, die heeft natuurlijk andere interesses.

Het schema was strak. Roeligan en ik in de Peugeot, Katie en de Rudy op de remork zouden ons volgen. Vorige woensdag heb ik dan al mijn bagage, we gingen dat echt wel heel hard beperken want alles moest in de koffer kunnen en in de terugrit moest Roeligan nog wat Hightech blingbling voor Katie meebrengen. Dus bagage beperken. 2 motorpakken voor 2 mannen met een totale lengte van bijna 4 meter, 2 harnassen, 4 knieberschermers 4 crossbotten met een gemiddelde maat 13.5, twee tenten, twee slaapzakken, 2 mattekes, 4 t-shirten 6 onderboeken, 2 tandeborstels en 2 visakaarten, 1 bus WD40, 1bus kettingvet, 4 reserve binnenbanden wel dat is een hoop gerief en dat kan niet in de koffer van een Peugeot. Gelukkig had ik in de schuur nog een grote skibak staan en kon ik mijn persoonlijk comfort verhogen door ook nog twee zacte kussentjes om te slapen mee te nemen. Zo die van den Ikea een geel zonnetje met handjes en een rood hartje met handjes, heel schattig, echt niet stuur maar wel heel zacht om te slapen. Allee, genoeg intimiteiten over mijn bagage, wij weg de vrijdagochtend.

Na anderhalf uur komen we aan in Sangatte om de tunnel te nemen. We geven onze passen aan Ms. Control, begint die van haar peretten te geven! Dat mijn pas gestolen is enzo, ik kreeg al schrik, wat nu? Mr. Officer komt haar assisteren en legt uit dat hij mijn identiteitskaart moet houden, er was een probleem maar ik mocht wel verder rijden naar de UK. Ik content dus. (Hoe dat dit afloopt kan je lezen op Motorforum.be als het u interesseert). Wij dus verder, vanaf dan aan de linkerkant, de Rudy had wel een beetje schrik daar zo op dat remorkske, die had dat nog nooit gedaan.

Tegen een uur of 15u38 zo ongeveer kwamen we aan in de Three Pidgeons Inn. We hadden direct door dat we juist waren, die parking zag daar al een beetje oranje van de KTM's. De Rudy weeral blij dat hij zou opvallen, zo helemaal in het blauw en geel en esthetisch verantwoord. Tegen dat we een beetje later ons tentje opgesteld hadden, komt daar een camionette van Franse makelij aangereden. De nummerplaat daarentegen was afgeleverd door de Belgische DIV en in de cabine zaten drie kwieten. Hun gezicht kwam me bekend voor. Ze luisterden naar de namen Trooper, Blackbert en Cotthem. Ja, ze hadden een goede reis gehad, met den boot enzo. Ik dacht bij mezelf "die gasten zijn iets vergeten", drie man, drie motoren en bagage in die kleine camionette, dat kan niet" Gelukkig had ik ongelijk. Door middel van bandenlichters en voorzien van een goed laagje glijmiddel, hadden ze al die spullen er in gekregen.

Wij dus een beetje gaan verbroederen in de pub met al die rare Engelsen. Het was gezellig en de Guinness smaakte goed. De nacht was kort en koud.

[Tom Thumper]

Dag 2: het eigenlijke werk begint

's Morgens om 7 uur begon de Rudy al van zijn oren te maken dat hij wou vetrekken. Ik heb me dan maar klaar gemaakt, die jongen werd ongeduldig, ik kan dat goed begrijpen. Na een snel ontbijt en een korte briefing konden we vertrekken. Cotthem en ikzelf in ??n groep, Roeligan en Blackbert in een andere en Trooper ocharme moest heel alleen als enige Belg tussen allemaal Britten rijden. Wat zij ondertussen meegemaakt hebben moeten ze zelf maar vertellen.

Na ongeveer een goed kwartier rijden komen we aan het eerste stuk offroad. Een weggetje dat er vrij goed uitzag maar de Rudy en ikzelf wilden dat toch eens van dichterbij gaan bekijken. Dat was veel gladder dan dat het er op het eerste zicht uitzag en wij twee tegen de vlakte. Een 200 meter verder wil cotthem die heel mooie bocht bergop al tend nemen. Hij zet die beweging heel mooi in, zit op de perfecte lijn, achterwiel patineert heel mooi maar plots besluit Voorwiel een andere kant op te gaan. Exit Cotthem, knal op zijn schouder, sleutelbeen geraakt, veel pijn, kon niet meer verder.

@Cotthem: Ik word er een beetje triestig van als ik er aan denk wat je allemaal gemist heb, die groep was voor jou geweldig geweest, ik denk dat die gasten ongeveer allemaal op uw niveau reden. We doen dat volgend jaar over, maar dan beter! Goed?

Wij dus verder zonder Cotthem. Tegen de middag komen we aan een tankstation waar, zoals dat de bedoeling is in tankstations, bijgetankt wordt. Veel details wil ik er niet over kwijt maar iemand, en ik ga geen namen noemen, tankt daar toch wel diesel zeker. De Rudy begint daar toch van zijn oren te maken dat het niet meer schoon is. Hij moest die vuiligheid niet hebben!!! Ik probeer nog een beetje van dat de koffie in Wales voor mij ook niet lekker is en dat ik daar ook niet over ga zagen maar nee, het mocht niet baten. De Rudy begint daar te kotsen, heel zijn tank leeg. Ja bon, toen moest ik wel toegeven en zijn tank opnieuw vullen met loodvrije benzine.

De rest van de dag was het een mooi ritje, alleen een beetje te veel genoten van het onwaarschijnlijk mooie landschap en natuur van Wales, het rijden mocht voor mijn part net wat pittiger zijn. Maar het was gezellig en mooi. Op een gegeven moment veranderd de weg waar we op rijden van modder/klei in een pad bezaaid met stenen. In die overgang ergens raakt de Rudy, juist met de veer van zijn zijpoot zo een uitstekende rots. "KLING" "KLABETTER" weerklinkt van onder de Rudy. Beetje later valt hij stil omdat zijn zijpootje uit klapt. Gelukkig heb ik duct tape en colsonbandjes bij en kunnen we die poot vastbinden. Het was dus minder erg dan met Cotthem zijn sleutelbeen want daar hielpen duct tape en colsonbandjes niet.

Probleem! Wales is bezaait met poorten die schapen in de weides moeten houden. De wegen die door deze weides lopen, worden dus heel regelmatig onderbroken door die poorten. Op dat moment stopt de eerste van de groep, stapt van de motor, doet de poort open. De tweede rijdt door de poort, houdt de poort open en wacht tot de laatste gepasseerd is om dan de poort terug te sluiten. Wel, zonder zijpoot kon ik aan deze belangrijke aktviteit niet meer deelnemen, ik reed dus telkens als eerste, wachtte tot iemand voor mij de poort kwam opendoen en kon dan vollepetrol verder rijden. Niet erg sociaal dus maar nood breekt wet en dat was wel plezant.

's Avonds had ik alweer dorst en honger. Gelukkig was ik niet de enige in de pub en het werd een gezellige avond. De nacht was wederom kort en koud

[frederikw]

Ge gaat nu toch niet zeggen dat ge genen kodak bijhad h??

Ziet er plezant uit! All?.. voor sommigen toch

[Tom Thumper]

Dag drie, de finale.

's morgens zijn we weer op tijd wakker geworden. Ik had nog een beetje werk aan de Rudy. Zo niet kunnen stoppen en meedoen met dat poortenspelletje was voor een sociale mens als mezelf toch niet zo een goed idee. Cotthem was zo vriendelijk om de zijpoot van zijn trakteurke uit te lenen.

Snel ontbijt, alle groepen staan klaar om te vertrekken behalve mijn groep. Ik werd er een klein beetje zenuwachtig van, ik was uiteindelijk niet naar Wales gekomen om met mijn vingers te draaien. Bleek dat die gasten hadden afgesproken om een uurtje later te vertrekken. Dat zag ik echt niet zitten en gelukkig kon ik aansluiten bij de groep van Roeligan en Blackbert. Na 500 m had ik door dat het tempo in deze groep een heel stuk hoger lag, en mijn helm werd al snel te klein voor de smile op mijn smoel. Ikke content dus! Omdat ik in een andere groep terecht was gekomen, was een deel van de route dezelfde als de dag voordien maar niet erg, ik kon me nu meer op het rijden concentreren en minder op het landschap.

's middags gingen we tanken. Om de een of andere reden vond iedereen het nodig mij er op te wijzen dat ik geen diesel mocht tanken. Ja, precies of ik wist dat niet.

We zijn dan nog door een paar riviertjes gereden, begop en bergaf. Op een gegeven moment komen we aan "Weak Bridge Lane" een heel steile en gladde helling, modder, bosgrond, alles wat je nodig hebt dus. Blackbert rijdt voor mij maar de Transalp heeft gewoon niet genoeg koppel om boven te geraken. Het was ?cht steil dus. Ik moest ook vertragen en geraakte evenmin boven. De volgende aanval gebeurde door Roeligan en zijn Katie. Ook zij vertrokken, Katie met haar flashy Reklusekoppeling, maar ook dat mocht niet baten, we hebben hier in ons platte landje gewoon te weinig ervaring in het nemen van dit soort hellingen. Plots hoor ik het eendje op Blackbert zijn voorste spatbord fluisten dat zij en de Rudy toch hoger geraakt waren dan dat KTM geweld. Wij lachen!

Het einde van de namiddag nadert. We komen aan een weg met heel diep uitgesleten sporen. En plassen. Bij mij slaat de vermoeidheid toe en ik leg de Rudy op een stukje van enkel kilometers drie keer domweg neer. Ik stop om een appeltje te eten en sta te kijken op Blackbert die met zijn Transalp door een diepe plas rijdt. Diep is hier echt wel op te vatten als diep. Niet het soort plas waar je als kind ff in gaat springen, nee eerder om in te zwemmen maar dat mocht toen niet van uw moeder. Wat de precieze oorzaak was laat ik in het midden, volgens sommige geruchten had de eend op het spadbord zin in zwemmen, volgens andere geruchten dacht Blackbert met een Tansatlantic onderweg te zijn ipv met een Transalp. Alleen Blackbert kent de ware toedracht. Het kwam er dus op neer dat Bert met Transalp onder water gingen en een metertje of twee gezwommen hadden. Nu, de meeste mensen op dit forum hebben enige technische achtergrond en zijn dan ook niet verbaast dat de Transalp niet meer startte. Blackbert heeft dan maar eigenhandig het kuipwerk en tank van de Transalp verwijderd, met een schop het zand en de modder uit de luchtfilterkamer gehaald, bougies vervangen heel den boel terug in elkaar geschroefd en we konden verder.

Beetje verder komen we terug aan de verharde weg en staat een vriendelijke dame ons op te wachten. Haar auto vond ik persoonlijk een beetje overdreven gepimpt maar blijkbaar zien in Wales politiewagens er zo uit. In het begin deed Miss polis een beetje vies maar nadat we haar duidelijk gemaakt hadden dat we enkel over de legale tracks reden en wisten waarmee we bezig waren, was zo veel vriendelijker en wenste ze ons nog een prettige dag.

Vanaf dan was de pret er een beetje af en zijn we langs de verharde weg terug naar onze tentjes gereden. Het werd ook al laat. Toen we op de camping toekwamen waren veel mensen al aan het inpakken. Gelukkig bleef er nog wat volk over en hadden we weer een gezellige avond in de pub. De Guinness had ik ondertussen ingeruild voor het bier uit Wales dat echt wel lekker was. Nadat de Pub sloot hebben we nog een fles whiskey gekraakt voor de tent. Opnieuw was de nacht kort en koud.

En toen reden we terug naar huis, heb ik een lekker bad gepakt en goed en lang geslapen in mijn eigen bed.

[Tom Thumper]

Ge gaat nu toch niet zeggen dat ge genen kodak bijhad h??

Ziet er plezant uit! All?.. voor sommigen toch

Ik had er enen bij maar die heeft veel te veel in mijn rugzak gezeten. Dat beetje foto's komt!

[Blackbert]

Ge gaat nu toch niet zeggen dat ge genen kodak bijhad h??

Ziet er plezant uit! All?.. voor sommigen toch

Jawel, maar de Rudy wilde niet blijven staan zo zonder zijpikkel. En dat allemaal omwille van een beetje diesel in zijnen buik. Dwaze puber.

[frederikw]

By the way Blackbert, Transalp?

[duibhce Kaelann]

allez, jongens. Nu de rest, h?. En met veeeel foto's

[petervdc]

Hoe ist met Cotthem ?

[Blackbert]

Cotthem komt weer Kommil Foo. niks kapot.
Foto's als 't donker is
Ja, Transalp. Past in de bus. V??l geschikter voor de steile modderhellingen dan de KTM.

[Blackbert]

Ergens in de herfst vorig jaar vroeg Timpo mij of ik weer wilde komen en misschien wat volk meebrengen. Een aantal mails later waren we dus met 5. (Sommigen hier vragen zich nu misschien af waarom ze toen geen mail kregen. Wel, om te beginnen kon ik moeilijk 15 man meenemen, dus gingen de mails naar de mensen waarvan ik redelijk zeker wist dat ze er zich niet in zouden verslikken. Bovendien, ik denk dat er nog gelegenheden zullen komen.)
Anyway, na enig prijsvergelijkend onderzoek, een paar praktische overwegingen en een testsessie met de Trooperbus en 3 brommers waren we er klaar voor. Donderdagavond persen we alles wat we nodig hebben in de bus, inclusief een tray Joepiejee. Ik mag mijn matteke nog testen in een berghut aan de Cotthemkamroute en vrijdag vroeg zijn we ermee weg. Trooper kan goed links rijden en na een voorspoedige reis was het een fijn weerzien met een aantal vrienden en kenissen. We ontpersen de Trooperbus, zetten ons tentje recht en doen ons tegoed aan vast en vloeibaar voedsel.

Ons tentje stond daar niet alleen.

[Blackbert]

Zaterdag begint met een vast ritueel: briefing door master Timpo: het leader-tailender systeem, dat je NIET naast het spoor gaat rijden, hoe lastig ook (later zou blijken hoe belangrijk dat is). Wie de poort open doet en wie ze weer sluit, dat je je achterligger in 't oog houdt en hem opwacht bij een kruising of afslag. Dat we van de lammetjes moeten afblijven wist ik al.


Vandaag gaan we naar Snowdonia National Park. Jawel, ook daar kan je legaal op 't onverhard, maar ze liggen wat verder uit elkaar. Niet erg, het landschap is geweldig.
Na een half uurke slingerende asfaltbaantjes beginnen we eraan.

Is het een baantje? Is het een beekje?

Roeligan on top

Dit is wel een beek.

Dit ook. en dan sta je ineens op de boer zijn erf. Gebeurt regelmatig en geeft soms wat wrijvingen. Vooral als de boer al een paar nachten niet geslapen heeft wegens lammerende schapen. Maar meestal loopt het zeer vlot en gemoedelijk wegens ook wel ergens iets op noppen in de schuur.

Deze afdaling was geweldig. Tussen een doolhof van muurtjes tot aan de boerderij. Tan Aeldroch Farm. Als je rustig wil kamperen is 't hier te doen.






Tijd voor een hap en een slok. De mevrouw achter de toog krijgt te horen dat er morgen nog zo'n groepke langskomt, en dat zij zullen betalen. Ze heeft daar geen problemen mee.

[TRooPER]

hoe geen foto's
ik heb er al vast een gesmurfde foto gevonden

ELABA, GIJ PIEKT HIER ZOMAAR DE FOTO VAN MIJN BUROBLAD I KILL YOU

[Blackbert]

Hierna is 't het veiligst om ons efkes weg te steken in 't bos.



Roeligan denkt er anders over.

Jup, daarboven ligt nog sneeuw

Stevig hellingske. De ondergrond was iets minder

Maar iedereen geraakt helemaal boven

Waarna alles weer opnieuw begon.

Maar 't blijft de moeite waard

Soms gaat het even niet volgens plan

Maar eens boven is dat snel vergeten. Die daar, dat zijn de flikken. Op zoek naar wildrijders

Roeligan mee in de spits

Nog een laatste plas

Bijna op 't asfalt

Daar nemen we een korte pauze en krijgen dit spectakel

Nog ne kleine die zich ook komt moeien

Niet zeker wie er gewonnen heeft, maar de kinderen zullen waarschijnlijk op hem lijken, binnenkort

[fore]

Ons tentje stond daar niet alleen.

Helaba ... zoveel brommers en zo weinig tentjes ...

Amaai ... m'n oren ...

[zappa]

Ons tentje stond daar niet alleen.

Helaba ... zoveel brommers en zo weinig tentjes ...

Amaai ... m'n oren ...

just de Belgen waren daar met hun tentje, de anderen op hotel?

[Tom Thumper]

Ons tentje stond daar niet alleen.

Helaba ... zoveel brommers en zo weinig tentjes ...

Amaai ... m'n oren ...

just de Belgen waren daar met hun tentje, de anderen op hotel?

Tenten zijn voor strandjanetten verdomme! Echte venten slapen onder de bloten hemel! Wat is dat nu voor een gezeik.

[frederikw]

Zoveel stoere mannen..
Zo weinig tentjes..

En dan..

Door middel van bandenlichters en voorzien van een goed laagje glijmiddel

Efkes serieus: was dat daar wat te doen van weer nu? Ik heb over 2 weken een paar dagen cong? en dat ziet er mij daar wel tof uit om eens naartoe te bollen met de tent op de moto. Misschien niet helemaal tot Snowdonia, maar tot Brecon Beacons ofzo.