Off road naar Cuba
Re: Off road naar Cuba
Rosie, wat een triestige naam zeg
Als het nu nog Roosje was geweest Bij de Hollandse Gssers is er een wijf van een motorwijf dat Roosje heet. Haalt heel toepasselijk, geheel in lijn met haar naam, de ruigste dingen uit met alles wat twee hangtetten heeft.
Moest ik de mijne ne naam moeten geven, dan zou dat Hobbes zijn, naar analogie met het oranje tijgertje uit "calvin and hobbes"
Als het nu nog Roosje was geweest Bij de Hollandse Gssers is er een wijf van een motorwijf dat Roosje heet. Haalt heel toepasselijk, geheel in lijn met haar naam, de ruigste dingen uit met alles wat twee hangtetten heeft.
Moest ik de mijne ne naam moeten geven, dan zou dat Hobbes zijn, naar analogie met het oranje tijgertje uit "calvin and hobbes"
Re: Off road naar Cuba
Fijn voor haar. Lees nu terug op blz1.
En zet uw geluid wat harder.
En zet uw geluid wat harder.
grease up your baby for a ball on the hill
Re: Off road naar Cuba
Ha, zo'n RosieFijn voor haar. Lees nu terug op blz1.
En zet uw geluid wat harder.
Re: Off road naar Cuba
Ha, zo'n RosieFijn voor haar. Lees nu terug op blz1.
En zet uw geluid wat harder.
als "thuisblijver" zat je met een ander lieke
BB & TT ; ge gaat toch nog niet stoppen ?????
sig nature
Re: Off road naar Cuba
Nee, maar voor 't overige heb ik niks tegen Brel, integendeel.
En ook nee, maar geduld is een schone deugd.
En ook nee, maar geduld is een schone deugd.
grease up your baby for a ball on the hill
-
- Posts: 1658
- Joined: 04 Nov 2009 12:22
Re: Off road naar Cuba
Just, 't is nog niet gedaan! We moeten nog vertellen van de lessen "etiquette" gegeven door nen ollander, de lessen "veldreparaties" gegeven Zwette Beire, een KTM die toch op een geven moment zijn naam waar moet maken en in panne valt, de fotoshoots met zus van Rosie en een beetje later met de grote broer van de Rudy, ...
Pfff, 't zal wel voor een van de volgende dagen zijn, geen tijd nu.
Pfff, 't zal wel voor een van de volgende dagen zijn, geen tijd nu.
Me gusta la moto, me gustas tu.
Re: Off road naar Cuba
de enige remedie om deze foto 's uit mijn geheugen te bannen en de mogelijks heel leuke en spannende en avontuurlijke momenten is zelf naar ginder bollen.................................................................................................................
...............................................................................................................................................................
Oktober2012?
...............................................................................................................................................................
Oktober2012?
Dream as if you'll live forever. Live as if you'll die today
Re: Off road naar Cuba
Oktober2012?
Vind ik een heel goed idee ja !
Re: Off road naar Cuba
Regen? Niet voor ons.
Het begon nochtans niet goed. Tegen dat we het tankstation, 10' van de camping, verlieten, voelde ik hier en daar al iets sijpelen. Terug naar het centrum, wij willen koffie. De eerste gelegenheid is redelijk chique. Witte tegels, witte stoeltjes ... en wij, 2 druipende reuzen met te veel kleren, helmen en handschoenen aan. Maar we werden enthousiast ontvangen, inclusief big smile en veel getater. Ze had op een of andere manier ook door dat we met de moto waren en wilde weten welk merk. KTM werd op onthaald.
Anyway, Tom wilde daar niet blijven rondhangen, bovendien klaarde het een beetje op. Wijle weg dus. Met de bedoeling Murphy niet uit te dagen en een toerroute te nemen naar de volgende camping. Redelijk dicht bij de track blijvend, je weet nooit.
Kijk een gat. In de wolken. In de goeie richting nog ook.
We spurten erheen, om na twintig minuten de track op te rijden, droog.
Nog steeds die fascinerende rotsen
Is het een telefoonkot? Een stemhokje? Een krantenstalletje?
Tijdens de middagstop wordt ze gespot: Big Sister.
Zo gezien is er niet veel veranderd sinds die heuvel volgebouwd werd...
Iets moet ons redelijk goed gezind zijn, want dat gat in de wolken blijft ons vergezellen. Wel redelijk veel wind, wat met de donkere pakken rondom ons een speciaal sfeertje cre?ert. Schitterend gewoon.
Over de top van de heuvel. Voor je strekt zich een helling uit vol olijfbomen. Jagende wolken, wuivende takken, ruisende bladeren en in de verte een huis ...
De Romeinse afdaling van een paar dagen geleden? Dit maakte daar deel van uit. Weer blijven we boven, op de weg.
Derde keer door dezelfde beek was er teveel aan.
't Was even zoeken, maar dit is de doorgang.
Gaaazzz
Zijn we blij dat we toch de track gevolgd hebben?
Potje koken. Bij elkaar gesprokkeld in 2 Supermercado's vlak naast elkaar. Sardientjes als voorgerecht, pasta simplisimmo erna. Brood, biertje, praatje, bedje. 't Was nog zo'n slechte dag niet.
Het begon nochtans niet goed. Tegen dat we het tankstation, 10' van de camping, verlieten, voelde ik hier en daar al iets sijpelen. Terug naar het centrum, wij willen koffie. De eerste gelegenheid is redelijk chique. Witte tegels, witte stoeltjes ... en wij, 2 druipende reuzen met te veel kleren, helmen en handschoenen aan. Maar we werden enthousiast ontvangen, inclusief big smile en veel getater. Ze had op een of andere manier ook door dat we met de moto waren en wilde weten welk merk. KTM werd op onthaald.
Anyway, Tom wilde daar niet blijven rondhangen, bovendien klaarde het een beetje op. Wijle weg dus. Met de bedoeling Murphy niet uit te dagen en een toerroute te nemen naar de volgende camping. Redelijk dicht bij de track blijvend, je weet nooit.
Kijk een gat. In de wolken. In de goeie richting nog ook.
We spurten erheen, om na twintig minuten de track op te rijden, droog.
Nog steeds die fascinerende rotsen
Is het een telefoonkot? Een stemhokje? Een krantenstalletje?
Tijdens de middagstop wordt ze gespot: Big Sister.
Zo gezien is er niet veel veranderd sinds die heuvel volgebouwd werd...
Iets moet ons redelijk goed gezind zijn, want dat gat in de wolken blijft ons vergezellen. Wel redelijk veel wind, wat met de donkere pakken rondom ons een speciaal sfeertje cre?ert. Schitterend gewoon.
Over de top van de heuvel. Voor je strekt zich een helling uit vol olijfbomen. Jagende wolken, wuivende takken, ruisende bladeren en in de verte een huis ...
De Romeinse afdaling van een paar dagen geleden? Dit maakte daar deel van uit. Weer blijven we boven, op de weg.
Derde keer door dezelfde beek was er teveel aan.
't Was even zoeken, maar dit is de doorgang.
Gaaazzz
Zijn we blij dat we toch de track gevolgd hebben?
Potje koken. Bij elkaar gesprokkeld in 2 Supermercado's vlak naast elkaar. Sardientjes als voorgerecht, pasta simplisimmo erna. Brood, biertje, praatje, bedje. 't Was nog zo'n slechte dag niet.
grease up your baby for a ball on the hill
Re: Off road naar Cuba
Ge zijt gaan slapen en nooit meer wakker geworden?
-
- Posts: 1658
- Joined: 04 Nov 2009 12:22
Re: Off road naar Cuba
Dat madammeke was een trut! Daarom dat ik zo rap door wou. KTM werd inderdaad met een onthaald, de Rudy kreeg daarentegen een . Wat wist die nu van motsekletten? We komen toe en ze vraagt wat merk dat het is, ze had niet eens een 950 en T?n?r? herkent en meet ze zich de pretentie aan om ook nog eens een waardeoordeel uit te spreken over de Rudy! Zonder in extremen te vervallen maar ik denk dat dit ook wel de nodige vraagtekens bij de van KTM zet! De trut begot!Regen? Niet voor ons.
Het begon nochtans niet goed. Tegen dat we het tankstation, 10' van de camping, verlieten, voelde ik hier en daar al iets sijpelen. Terug naar het centrum, wij willen koffie. De eerste gelegenheid is redelijk chique. Witte tegels, witte stoeltjes ... en wij, 2 druipende reuzen met te veel kleren, helmen en handschoenen aan. Maar we werden enthousiast ontvangen, inclusief big smile en veel getater. Ze had op een of andere manier ook door dat we met de moto waren en wilde weten welk merk. KTM werd op onthaald.
Anyway, Tom wilde daar niet blijven rondhangen,
Fotoshoot met de Rudy in de hoofdrol! Een beetje om de zever van dat madammeke die denkt dat ze iets van moto's weet uit mijnen kop te zetten.
Met de Rudy in de hoofdrol? "En waar is hij dan?" Al lang weg natuurlijk!!! De Rudy is de rapste van allemaal! Sneller dan zijn schaduw.
Een verschijning?
En dus nadat Rosie haar big sister had gezien, komt de grote broer van de Rudy ook even dag zeggen! Het was een aangenaam weerzien! En speciaal voor de gelegenheid had groten broer nog geel bloemekes aan de omgeving toegevoegd! Ze hebben ook een zacht kantje, die broers!
Me gusta la moto, me gustas tu.
-
- Posts: 1658
- Joined: 04 Nov 2009 12:22
Re: Off road naar Cuba
En ooit moest er een einde aan komen. We hadden al heel wat avonturen beleefd, Zwette Beire 950, ik 660. De laatste dag rijden in dat prachtige land was aangebroken. Voor we vertrokken moest ik nu toch wel echt dringend de ketting van de Rudy spannen. Die was serieus los komen te hangen. Je kan het al verwachten dat dit weer niet verliep zoals het zou moeten, waarom zou ik hier anders over het spannen ener ketting beginnen zeveren.
Ik neem dus de steeksleutel 22 uit mijn gereedschapszakje (standaard worden die dingen niet meegeleverd met een T?n?r?, SCHANDE YAMAHA!!! Maar dat terzijde) en probeer de moer van de achteras los te krijgen. Voor mijn vertrek had ik nieuwe banden gelegd en die moer mooi met de momentsleutel volgens het in het instructieboekje aangegeven moment (ik geloof dat het 105Nm is) vastgezet. Nu was er aan dat ding geen loskrijgen aan. Ik haal de bus WD40 erbij, beetje spuiten, nog een proberen, nog wat spuiten, laten intrekken zodat het stof, zand, water en andere heilige elementen uit de Portugese ondergrond kunnen loskomen. Maar niks, er is geen beweging te krijgen in dat ding. Ik begin een beetje te zweten, zo op avontuur en 's morgens aan de motor beginnen kloten, dat lokt ongetwijfeld kijklustigen die dan allemaal commentaar gaan geven op het feit dat ik mijn achteras niet los krijg. Dat wou ik dus niet echt hebben. Ik zet mijn crossbotje maatje 49 even op de steeksleutel en ja, je kunt het raden, die draait van de bout, bout beschadigd.
Dan Zwette Beire even roepen zeker? "Nonkel Beire, ik heb een probleem, kan je even helpen?" "Ga eens zien of er hier niemand is met een ringsleutel maat 22, dat zal beter pakken. Ik dus heel de camping af op zoek naar een ringsleutel maat 22. Niemand had dat natuurlijk bij. Wel wordt er wat gelachen met de Rudy: "zo een kleine moer aan de achteras" Nog wat lachten met de Rudy, hoe durven ze. Die kan daar toch ook niet aan doen dat die een kleine moer heeft! Zo is dat nu een keer, sommige zijn wat beter bedeeld dan andere, dat wil daarom niet zeggen dat degene die beter bedeeld zijn ook beter presteren! Integendeel. En daar mee lachen vind ik al helemaal niet kunnen.
Dan naar de meneer van de camping. Ik dus in mijn beste Portugees gaan uitleggen dat ik een ringsleutel en geen steeksleutel maat 22 nodig had. Maar ook bij hem ving ik bot. Tegen dat ik terug bij de Rudy kwam, was Zette Beire al volop in de weer met allerlei gereedschap of beter een ringsleutel maat 23, een keukenmes en een hefboom. Of hoe je van een ringsleutel 23 een maatje 22 maakt!
Een mede WYOA-avonturier-tot-in-het-puntje-van-zijn-teen, mede toeristisch-temporijdende reisgenoot had minder geluk. Zijn HP2 had het opgegeven. Hier doet hij nog een nobele poging om zijn geliefde in gang te trekken met de hulp van de LandRover van de campinguitbater.
Al snel wordt duidelijk dat ook deze ingreep niet het beoogde resultaat heeft. We zetten de tocht verder zonder hem.
Zwette Beire zorgt samen met zijn Rosie voor voldoende wind om gans de streek van stroom te voorzien!
En is er nog iemand die durft te beweren dat je noppenbanden niet tot op het randje over het asfalt kan sturen?
En dan is de moment gekomen: op stap met een KTM zonder panne? Nee, dat kan niet! Gelukkig was het maar een klein probleempje.
We genieten nog van laatste uren door Portugal, zo schoon!
Als we toekomen op de camping, genieten we van een uitgebreide aperitief, enkele liters wijn en bier worden verzwolgen.
... en een everzwijn, vakkundig klaargemaakt door de campinguitbater, wordt verorberd. (Dat van het everzwijn op einde van het verhaal komt me bekend voor). Koffie wijn en bier is er als dessert!
De laatste foto is misschien niet helemaal scherp maar hij geeft wel perfect de sfeer weer op dat moment, iedereen was serieus "beneveld"
Ik neem dus de steeksleutel 22 uit mijn gereedschapszakje (standaard worden die dingen niet meegeleverd met een T?n?r?, SCHANDE YAMAHA!!! Maar dat terzijde) en probeer de moer van de achteras los te krijgen. Voor mijn vertrek had ik nieuwe banden gelegd en die moer mooi met de momentsleutel volgens het in het instructieboekje aangegeven moment (ik geloof dat het 105Nm is) vastgezet. Nu was er aan dat ding geen loskrijgen aan. Ik haal de bus WD40 erbij, beetje spuiten, nog een proberen, nog wat spuiten, laten intrekken zodat het stof, zand, water en andere heilige elementen uit de Portugese ondergrond kunnen loskomen. Maar niks, er is geen beweging te krijgen in dat ding. Ik begin een beetje te zweten, zo op avontuur en 's morgens aan de motor beginnen kloten, dat lokt ongetwijfeld kijklustigen die dan allemaal commentaar gaan geven op het feit dat ik mijn achteras niet los krijg. Dat wou ik dus niet echt hebben. Ik zet mijn crossbotje maatje 49 even op de steeksleutel en ja, je kunt het raden, die draait van de bout, bout beschadigd.
Dan Zwette Beire even roepen zeker? "Nonkel Beire, ik heb een probleem, kan je even helpen?" "Ga eens zien of er hier niemand is met een ringsleutel maat 22, dat zal beter pakken. Ik dus heel de camping af op zoek naar een ringsleutel maat 22. Niemand had dat natuurlijk bij. Wel wordt er wat gelachen met de Rudy: "zo een kleine moer aan de achteras" Nog wat lachten met de Rudy, hoe durven ze. Die kan daar toch ook niet aan doen dat die een kleine moer heeft! Zo is dat nu een keer, sommige zijn wat beter bedeeld dan andere, dat wil daarom niet zeggen dat degene die beter bedeeld zijn ook beter presteren! Integendeel. En daar mee lachen vind ik al helemaal niet kunnen.
Dan naar de meneer van de camping. Ik dus in mijn beste Portugees gaan uitleggen dat ik een ringsleutel en geen steeksleutel maat 22 nodig had. Maar ook bij hem ving ik bot. Tegen dat ik terug bij de Rudy kwam, was Zette Beire al volop in de weer met allerlei gereedschap of beter een ringsleutel maat 23, een keukenmes en een hefboom. Of hoe je van een ringsleutel 23 een maatje 22 maakt!
Een mede WYOA-avonturier-tot-in-het-puntje-van-zijn-teen, mede toeristisch-temporijdende reisgenoot had minder geluk. Zijn HP2 had het opgegeven. Hier doet hij nog een nobele poging om zijn geliefde in gang te trekken met de hulp van de LandRover van de campinguitbater.
Al snel wordt duidelijk dat ook deze ingreep niet het beoogde resultaat heeft. We zetten de tocht verder zonder hem.
Zwette Beire zorgt samen met zijn Rosie voor voldoende wind om gans de streek van stroom te voorzien!
En is er nog iemand die durft te beweren dat je noppenbanden niet tot op het randje over het asfalt kan sturen?
En dan is de moment gekomen: op stap met een KTM zonder panne? Nee, dat kan niet! Gelukkig was het maar een klein probleempje.
We genieten nog van laatste uren door Portugal, zo schoon!
Als we toekomen op de camping, genieten we van een uitgebreide aperitief, enkele liters wijn en bier worden verzwolgen.
... en een everzwijn, vakkundig klaargemaakt door de campinguitbater, wordt verorberd. (Dat van het everzwijn op einde van het verhaal komt me bekend voor). Koffie wijn en bier is er als dessert!
De laatste foto is misschien niet helemaal scherp maar hij geeft wel perfect de sfeer weer op dat moment, iedereen was serieus "beneveld"
Me gusta la moto, me gustas tu.
Re: Off road naar Cuba
Ik geraak overal door! Ik ben namelijk ontspoord.
We're all equal but we need a fuckin' map!
http://www.destinationworld.be
We're all equal but we need a fuckin' map!
http://www.destinationworld.be
Re: Off road naar Cuba
Voil?, d? foto die 't voor mij zo'n beetje samenvat.
En nog een paar van die laatste dag
De Rudy, onvermoeibaar. Tom moet maar zien dat hij 't kan volhouden.
Het laatste terras samen. Enkele sterke verhalen, eens goed lachen met elkaars stomme stoten, de mensen die het mogelijk maakten nogmaals bedanken en uiteraard eens vissen of er misschien eventueel een vervolg zou kunnen komen.
En dus ook: Tom, om parttime chauffeur te zijn, fulltime voorrijder en goed gezelschap: obregado.
En nog een paar van die laatste dag
De Rudy, onvermoeibaar. Tom moet maar zien dat hij 't kan volhouden.
Het laatste terras samen. Enkele sterke verhalen, eens goed lachen met elkaars stomme stoten, de mensen die het mogelijk maakten nogmaals bedanken en uiteraard eens vissen of er misschien eventueel een vervolg zou kunnen komen.
En dus ook: Tom, om parttime chauffeur te zijn, fulltime voorrijder en goed gezelschap: obregado.
grease up your baby for a ball on the hill
Re: Off road naar Cuba
*rechtermuisklik - save image as - desktop slideshow selection*Voil?, d? foto die 't voor mij zo'n beetje samenvat.
als't gepermitteerd is
ge komt alvast in goed gezelschap terecht naast wat foto's van Metal Jockey
Ik geraak overal door! Ik ben namelijk ontspoord.
We're all equal but we need a fuckin' map!
http://www.destinationworld.be
We're all equal but we need a fuckin' map!
http://www.destinationworld.be
Re: Off road naar Cuba
dank u schat.
ik ga daar stillekes blijven zitten, met grote oren en ogen.
ik ga daar stillekes blijven zitten, met grote oren en ogen.
grease up your baby for a ball on the hill
-
- Posts: 1658
- Joined: 04 Nov 2009 12:22
Re: Off road naar Cuba
[youtube:2c77zq7s]http://www.youtube.com/watch?v=0300uuDGpVc[/youtube:2c77zq7s]En dus ook: Tom, om parttime chauffeur te zijn, fulltime voorrijder en goed gezelschap: obregado.
Me gusta la moto, me gustas tu.
Re: Off road naar Cuba
De sfeer die op zo'n evenementen heerst van een hoop onbekenden met dezelfde interesses maar toch van heel verschillende achtergronden. Priceless!
-
- Posts: 1658
- Joined: 04 Nov 2009 12:22
Re: Off road naar Cuba
Klopt! Maar wat het voor mij zo plezant maakte was het "WYOA" idee. Geen groep van 30 konijnen die braafjes moeten doen wat Meneer den Organisator in elkaar had gestoken. Je werd hier niet met de vinger gewezen als je voor een bepaald deel van het geheel geen goesting had omdat je dan misschien wel eens zou raken aan het Grote Ego van Meneer den Organisator. Verder moest ook niet elke medereiziger elke avond geknuffeld worden en eens gezegd hoe geweldig je elkaar wel vindt.thumbsup
De sfeer die op zo'n evenementen heerst van een hoop onbekenden met dezelfde interesses maar toch van heel verschillende achtergronden. Priceless!
Nee, gewoon een hoopje mensen die ieder op hun eigen tempo dezelfde reis maakten, waarvan er een paar zo vriendelijk waren om hun vroegere ervaringen met de rest te delen. Je kon, als je daarvoor goesting had, op een aangegeven camping gaan slapen en voor de rest moest iedereen maar gewoon zijn plan trekken. Dat maakt dat alles een stuk echter was. En op bepaalde momenten waren er dan toch mensen die net wat meer verantwoordelijkheid namen dan anderen. Ik denk dan bv. aan Martijn, een Nederlander die op een gegeven moment een BBQ maakt voor een goei 30 man! Anderen, die daar goesting voor hadden, gingen spontaan helpen maar niemand voelde zich verplicht om dat achteraf nog eens te gaan overdoen. Wanneer we met 2 met de moto gingen zwemmen, voelde de anderen zich ook niet verplicht om ons met onze miserie verder te helpen, natuurlijk waren er wel voldoende goei zielen die dat wel deden. Eten deed je waar je wilde, met wie je wilde en wanneer je wilde... Ja, zulke dingen maakte het onbetaalbaar op ??n vlak en goedkoop op een ander. Chapeau voor de initiatiefnemers. Voor mijn part hadden ze het perfecte evenwicht tussen een georganiseerd evenement en uw plan trekken.
Me gusta la moto, me gustas tu.