En ooit moest er een einde aan komen. We hadden al heel wat avonturen beleefd, Zwette Beire 950, ik 660. De laatste dag rijden in dat prachtige land was aangebroken. Voor we vertrokken moest ik nu toch wel echt dringend de ketting van de Rudy spannen. Die was serieus los komen te hangen. Je kan het al verwachten dat dit weer niet verliep zoals het zou moeten, waarom zou ik hier anders over het spannen ener ketting beginnen zeveren.
Ik neem dus de steeksleutel 22 uit mijn gereedschapszakje (standaard worden die dingen niet meegeleverd met een T?n?r?, SCHANDE YAMAHA!!!
Maar dat terzijde) en probeer de moer van de achteras los te krijgen. Voor mijn vertrek had ik nieuwe banden gelegd en die moer mooi met de momentsleutel volgens het in het instructieboekje aangegeven moment (ik geloof dat het 105Nm is) vastgezet. Nu was er aan dat ding geen loskrijgen aan. Ik haal de bus WD40 erbij, beetje spuiten, nog een proberen, nog wat spuiten, laten intrekken zodat het stof, zand, water en andere heilige elementen uit de Portugese ondergrond kunnen loskomen. Maar niks, er is geen beweging te krijgen in dat ding. Ik begin een beetje te zweten, zo op avontuur en 's morgens aan de motor beginnen kloten, dat lokt ongetwijfeld kijklustigen die dan allemaal commentaar gaan geven op het feit dat ik mijn achteras niet los krijg. Dat wou ik dus niet echt hebben. Ik zet mijn crossbotje maatje 49 even op de steeksleutel en ja, je kunt het raden, die draait van de bout, bout beschadigd.
Dan Zwette Beire even roepen zeker? "Nonkel Beire, ik heb een probleem, kan je even helpen?" "Ga eens zien of er hier niemand is met een ringsleutel maat 22, dat zal beter pakken. Ik dus heel de camping af op zoek naar een ringsleutel maat 22. Niemand had dat natuurlijk bij. Wel wordt er wat gelachen met de Rudy: "zo een kleine moer aan de achteras"
Nog wat lachten met de Rudy, hoe durven ze. Die kan daar toch ook niet aan doen dat die een kleine moer heeft! Zo is dat nu een keer, sommige zijn wat beter bedeeld dan andere, dat wil daarom niet zeggen dat degene die beter bedeeld zijn ook beter presteren! Integendeel. En daar mee lachen vind ik al helemaal niet kunnen.
Dan naar de meneer van de camping. Ik dus in mijn beste Portugees gaan uitleggen dat ik een ringsleutel en geen steeksleutel maat 22 nodig had. Maar ook bij hem ving ik bot. Tegen dat ik terug bij de Rudy kwam, was Zette Beire al volop in de weer met allerlei gereedschap of beter een ringsleutel maat 23, een keukenmes en een hefboom. Of hoe je van een ringsleutel 23 een maatje 22 maakt!
Een mede WYOA-avonturier-tot-in-het-puntje-van-zijn-teen, mede toeristisch-temporijdende reisgenoot had minder geluk. Zijn HP2 had het opgegeven. Hier doet hij nog een nobele poging om zijn geliefde in gang te trekken met de hulp van de LandRover van de campinguitbater.
Al snel wordt duidelijk dat ook deze ingreep niet het beoogde resultaat heeft. We zetten de tocht verder zonder hem.
Zwette Beire zorgt samen met zijn Rosie voor voldoende wind om gans de streek van stroom te voorzien!
En is er nog iemand die durft te beweren dat je noppenbanden niet tot op het randje over het asfalt kan sturen?
En dan is de moment gekomen: op stap met een KTM zonder panne? Nee, dat kan niet! Gelukkig was het maar een klein probleempje.
We genieten nog van laatste uren door Portugal, zo schoon!
Als we toekomen op de camping, genieten we van een uitgebreide aperitief, enkele liters wijn en bier worden verzwolgen.
... en een everzwijn, vakkundig klaargemaakt door de campinguitbater, wordt verorberd. (Dat van het everzwijn op einde van het verhaal komt me bekend voor). Koffie wijn en bier is er als dessert!
De laatste foto is misschien niet helemaal scherp maar hij geeft wel perfect de sfeer weer op dat moment, iedereen was serieus "beneveld"
Me gusta la moto, me gustas tu.