Zwarte Woud 2011

[F M]

Ik heb dit jaar geen zin om een volledig reisverslag te maken.

Daarom plaats ik hier een link naar het
foto-album op Piccasa

[Blackbert]

Hela, wat doet mijne foto daar?


't Zag er goed uit daar, een beetje verder.

[F M]

Ja, minstens ??n keer per jaar doen we een dagtrip naar de Moezel. En die begint eigenlijk altijd op die plek.

Nu heb ik daar ook al eens gestaan met dikke mist. Dan is het wel balen.

[zappa]

Mooie foto's met uitleg

heb jij nu zo'n superbrein of een camera met gps en datum/uur ? Ik zou dat niet onthouden, om welk uur precies ik waar was kan me amper herinneren wat ik deze morgen nog deed, laat staan een heel vakantie!

is dat niet beangstigend, die korte slingerbochten dan weer wel dan weer niet tussen de bomen? Lijkt me zo iedere keer in een donkere tunnel terrecht komen, zonder dat je goed ziet wat er volgt (of kijk je niet naar de baan maar rij je op je gps? )

Merci om ons te laten meegenieten!

[F M]

heb jij nu zo'n superbrein of een camera met gps en datum/uur ?

Ik heb een superbrein.

Maar om te weten waar die foto's gemaakt zijn, gebruik ik de tracklog van de gps. De foto bevat immers het tijdstip van aanmaak, dus zoek je op de tracklog waar je op dat moment was. Simpel, ook voor wie geen superbrein heeft.

De bomen en de schaduw induiken wanneer de zon hard schijnt ? Dat doen we heeel voorzichtig, soms met de hand boven de ogen.

[Drummer]

het zijn idd schoon foto's.

Ze deden mij onmiddelijk terug denken aan onze trip van enkele dagen terug.


grtz Drummer

[F M]

Ach, ik ga uiteindelijk toch maar een volledig verslag posten. Ik zit toch maar thuis bij de studerende dochter...

[F M]

Vorig jaar tijdens onze 8-landen trip, hadden we nauwelijks foto's van het Zwarte Woud. Het rijden was er zo fantastisch, dat we bijna niet stopten. Voorheen vond ik dat Zwrte Woud zo een clich?, precies dat alle motorrijders daar minstens eenmaal moesten gereden hebben, maar nu was ik zelf overrtuigd hoe geweldig leuk rijden het daar wel is.

We kwamen dus overeen dat dit jaar dit gebied ons doel zou worden. Ik heb deze keer de routes in mekaar gestoken. Donderdag 12 mei was het dan zover, we kwamen samen op onze gebruikelijke ontmoetingsplaats, het Aire de Barchon op de E40 in Barchon.

[zappa]

yessss...

[F M]

De eerstvolgende 135 kilometers zullen snelweg zijn. Een gedeelte over Duitse snelwegen, dus kunnen we de gas eens open trekken. Nu ben ik geen snelheidsfreak, ik houd het bekeken bij 195 km/u. Het wordt trouwens even goed oppassen. Net voor we de snelweg verlaten pauzeren we even op een parking. Ik ben nog halverwege een autocar als ik merk dat Guido voor me al halverwege op de uitvoegstrook van die parking zit. Ik moet dringend naar rechts. Even afremmen en achter de bus kan niet, want ik word gevolgd door een Golf. Dus gas erop, v??r de bus snel naar rechts, net de uitvoegstrook halen en dan hard in de remmen... En dan effe uitblazen, en mijn tikker tot rust laten komen. Toch best wat beter uitkijken vanaf nu.

Tien kilometer verder komen we dan aan het punt waar de reis 'echt' begint: de Moezel in Piesport. Elke keer weer is dit een adembenemend uitzicht - behalve die ene keer toen we in de dichte mist daar aankwamen.




De traditionele vraag: is dit een Rijnaak of een Moezelaak?

[F M]

Hierna rijden we verder zuidwaarts, nog even door de Moezelstreek.

Maar stilaan beginnen de wegen wat saaier te worden. Rond 12 uur zijn we toe aan een drankstop. We vinden nabij Nohfelden een mooi terras.




Voor de eerste keer , maar zeker niet de laatste, merken we dat er onmiddellijk gevraagd wordt of we willen eten. Eigenlijk was dat niet de bedoeling, maar een kleinigheid zullen we wel binnen krijgen, zeker ?

Spijtig genoeg staan er geen kleinigheden op de kaart. Dus zullen we maar ineens een echt middagmaal nemen. Zuinig als ik ben, neem ik het goedkoopste gerecht op de kaart. Iets met iets noedelachtig. Als je het op het bord ziet, doet het me denken aan de levende wormen die ze in Expeditie Robinson voorgeschoteld krijgen... Ik ben blij als het op is.

[F M]

Guido had iets voor de middag een ontmoeting met twee kleine ree?n. Het eerste liep voor zijn moto de weg over, het tweede stopte net voor hem, en liep dan terug. Even schrikken, maar niemand heeft schade opgelopen.

De route gaat verder zuidwaarts. We slaan af naar het oosten in Sankt Wendel. Een stadje dat hier bekend is omdat daar het WK veldrijden doorging dit jaar. Dat veldrijden interesseert mij geen bal, en het stadje heeft verder ook niet veel te bieden.

De weg die we nu volgen lijkt op de kaart interessant en bochtenrijk. In de praktijk rijden we van dorpje naar dorpje, met druk verkeer, langzaam... Het is echt saai rijden. Dat duurt tot aan Kaiserslautern. In de drukte rijd ik even met mijn vizier open. E?n van de kleine boomzaadjes die rondvliegen, slaagt erin om recht in mijn oog te vliegen. Ik moet vliegensvlug aan de kant, want dat doet nogal pijn.

Dan komen we onder Kaiserslautern op de L503. Hier is weinig verkeer, goed asfalt en... bochten !

Eindelijk is het weer fantastisch rijden. We moeten enkel opletten voor het verschil in zon en schaduw onder de bomen. Om 4 uur in de namiddag stoppen we voor een verfrissing op een terrasje in Waldfischbach.


Daarna gaat de tocht verder op mooie wegen doorheen de bossen in de Pfalz


Hoewel de Pfalz niet enkel bossen te bieden heeft:





Ook fietsers vinden deze streek blijkbaar populair.

[F M]

Uiteindelijk verlaten we de Pfalz. We rijden richting Karslruhe. Op het einde zijn daar nog wat snelwegkilometers bij. We komen daarbij in een file terecht. Een paar auto's voor ons rijdt nog een motorfiets. Die blijft gewoon mee aanschuiven. Daar hebben wij niet veel zin in. Ik begin tussen de file door te rijden. Net als ik die motor passeer, heeft die eindelijk het besluit genomen om ook te filefilteren. Maar hij had mij niet zien aankomen in zijn spiegel, het was bijgevolg een 'close encounter'.

Tussen de file rijden valt niet zo hard mee. De rijstroken zijn er smaller dan hier, onze motoren zijn breed met de zijkoffers, en Duitsers zijn er precies niet aan gewend. De achterremtechniek moet gebruikt worden om secuur door de kleine gaatjes te kunnen mikken.

Uiteindelijk bleek het geen gewone spitsfile te zijn, maar was een ongeluk de oorzaak van de ellende. De laatste kilometers gaan weer vlot. Tot we van de snelweg af moeten en de laatste kilometer naar het hotel aanvatten. Blijkt die weg afgesloten wegens werken. Geen omleidingsborden, het is moeilijk om een weg errond te vinden, vermits we dan weer de snelweg op moeten. Geen nood, Guido besluit om dan maar het fietspad te nemen, dat wel nog open was.

En zo komen we eindelijk om 7 uur aan in ons Etap Hotel. Omkleden, douchen, en eten in het nabijgelegen Western Steak House, en de dag zit er op!

[petervdc]

Zijn er een paar afbeeldingen vantussen gevallen ?

[zappa]

Zijn er een paar afbeeldingen vantussen gevallen ?

zal de bedoeling zijn om uw eigen fantasie te laten werken of om zelf ne keer tot daar te rijden en te kijken

[F M]

Foto's weggevallen ? Eentje, van de moto's in het bos. Maar dat waren eigenlijk twee gelijkaardige foto's, dus daar mis je niets aan.

Seffens het vervolg.

[F M]

Vrijdag, dag 2. Het zonnetje schijnt, en dat belooft zo de ganse dag te blijven. Vanuit Karlsruhe duiken we nu het Zwarte Woud in. De aanloopkilometers zijn nog redelijk druk. In Gernsbach moeten we even wachten voor een gesloten overweg. De vrachtwagen die vooraan staat, wuift ons voorbij. We mogen van hem zonder probleem voor hem staan wachten. Deze hoffelijkheid zullen we de volgende dagen nog weinig tegenkomen. Integendeel, zou ik zeggen.

We draaien de K3701 op. Nu begint de fun. Bochtjes, bochtjes en bochtjes. Van al mijn filmpogingen met mijn pas gekocht mini camcordertje, zijn er 2 filmpjes gelukt. Dit is er ??n van. Het is opgeslagen op de miniPC van Guido. Ik ga het hier posten wanneer ik het filmpje krijg.

Het zijn onder andere zulke bochten:



De weg leidt naar Schloss Eberstein. Een eerste gelegenheid om even de benen te strekken en wat foto's te nemen.



We hebben van hier een uitzicht op het dorpje Obertsrot en de rivier Murg.

[petervdc]

Tussen de file rijden valt niet zo hard mee. De rijstroken zijn er smaller dan hier, onze motoren zijn breed met de zijkoffers, en Duitsers zijn er precies niet aan gewend.

D?t hebben wij ook gemerkt, dat ze dat helemaal niet gewend zijn

[F M]

Het gaat verder over de L79. Het blijft een bochtige weg doorheen de bossen, almaar stijgend, tot we boven op de pas 'Rote Lache' aankomen op 690 meter hoogte. Het is half tien, tijd voor een capuccino of een cola light.





Door dat drinken wordt natuurlijk de blaas belast... Drie kwartier later is het dus tijd voor een plaspauze. We hebben ondertussen een mooie lus langs Enzkl?sterle gemaakt. Net voor de Schwarzenbachtalsperre houden we halt langs de Murg.

[F M]

Verderop komen we op de B500 terecht. B-wegen zijn in Duitsland niet altijd de beste oplossing. Ook hier: een brede weg met schitterend asfalt, maar veel inhaalverbod en maximum 70 km/u. Dat houden we natuurlijk niet vol. Gelukkig kunnen we toch ook even stoppen voor een panoramisch uitzicht. We bevinden ons hier aan de westelijke rand van het Zwarte Woud, waardoor je uitzicht hebt op de grote vlaktes.







Iets verder verlaten we gelukkig de B500. We rijden de Allerheiligenstrasse op, die ons op een hoogst aangename wijze naar de Allerheiligenkloosterru?ne en de Allerheiligenwatervallen brengt.



Guido blijft op de parking bij de motoren, terwijl ik foto's ga trekken van de waterval. Dat was toch het plan. Maar het is een wandeling van anderhalve kilometer, ik heb pijnlijke achillespezen, motorlaarzen wandelen niet goed, we hebben honger...

Laat die waterval dus maar. Geen foto. Volgens wat ik op Google Earth van foto's zie, is het ook niet echt de moeite. En de toegang is gratis, dat voorspelt ook al niet veel moois...

We rijden dus verder om middageten te zoeken.