Wales & Noord-Engeland

[duibhce Kaelann]

Misschien ook even wat meer uitleg over de wegen die we gereden hebben. Persoonlijk vind ik de kleine single track wegen de mooiste en leukste om te rijden in Wales. Ze zijn maar net breed genoeg voor 1 wagen, en vaak omboord met hagen. Gelukkig zijn die wegen ook zeer rustig zodat je niet al te vaak in de haag moet duiken of naar een passing zone moet zoeken.

Nant yr Eira en World's End zijn zo'n baantjes. Wat ze uitzonderlijk maakt is dat ze over hoogplateaus gaan. Daardoor rijd je lange stukken boven de boomgrens en kan je volop van de uitzichten genieten. Echte snelheid maken zit er niet in, maar de omgeving maakt dat meer dan goed.

Hier en daar zijn de kleine baantjes nog krapper en eigenlijk niets meer dan twee sporen asfalt met gras en onkruid tussen. Het stukje langs Swallow Falls dat we gereden hebben van de Holland Arms terug naar Bettws-y-Coed was daar een mooi voorbeeldje van. En bovendien ook behoorlijk steil. Enkele stukken moeten zelfs in 1e op de motorrem naar beneden.

[Stefke]

Nant yr Eira en World's End zijn zo'n baantjes. Wat ze uitzonderlijk maakt is dat ze over hoogplateaus gaan. Daardoor rijd je lange stukken boven de boomgrens en kan je volop van de uitzichten genieten. Echte snelheid maken zit er niet in, maar de omgeving maakt dat meer dan goed.

Welke vergezichten?

[laouen]

zondag 10 juni

Vandaag staat er een ritje op de planning waar ik tegelijk naar uit kijk en tegen op zie. Door de Peak District tussen Manchester en Leeds door naar de Yorkshire Dales en dan richting Windermere in de Lake District.

Om 9u zijn we al op weg, de Peak district in. Da's een mooie opwarmer met veel groen en redelijk vlotte banen. En op tijd een stopje voor een foto natuurlijk.











Dan zigzag tussen Manchester en Leeds door. Dat leek op de kaart saai en vooral heel druk, zo tussen 2 gigantische agglomeraties door, maar het is geen van beiden. Wat we wel te zien krijgen is een super mooi landschap en veel woester en verlatener dan we verwacht hadden.







Voor de lunch stoppen we in Sowerby Bridge net voorbij Halifax.





En dan verder de Yorkshire Dales in. Nog zo'n landschap dat aankomt als een bom. Wijdse vergezichten met eindeloze rijen muurtjes. Woeste hoogten... Zou het hier zijn dat Austen haar inspiratie vond?
Ik ben compleet van de kaart door dit landschap en besluit ter plekke dat ik nog terug kom, deze week nog!




Strike a pose!







We rijden verder via een hele hoop kleine kronkel baantjes tot in Windermere. Daar parkeren we de moto's en gaan op zoek naar het tourism centre waar ze ons hopelijk een B&B met secure parking kunnen aanraden. We komen natuurlijk net 5 minuutjes na sluitingstijd aan en we staan dus voor een gesloten deur. Terwijl we staan te beslissen wat we gaan doen, komt de manager eraan en doet prompt de boel weer open. Binnen de 10 minuten staan we alweer buiten met het adres van een leuke B&B met secure parking, within walking distance of the town en voor een betaalbare prijs. Geweldig toch, iemand die z'n job graag doet!

We wandelen tot bij de b&b en daar worden we hartelijk ontvangen door Jenny. De kamer is klein maar heeft alles dat we moeten hebben en de motookes staan veilig uit het zicht. Na een deugddoende douche - het was behoorlijk warm vandaag - trekken we er op uit voor een wandelingetje door Windermere tot aan het meer.









Met een stevige eetlust na de wandeling, gaan we op zoek naar wat eetbaars. De butternut squash ravioli en de amaretto trifle smaken heerlijk.

[laouen]

Hier en daar zijn de kleine baantjes nog krapper en eigenlijk niets meer dan twee sporen asfalt met gras en onkruid tussen. Het stukje langs Swallow Falls dat we gereden hebben van de Holland Arms terug naar Bettws-y-Coed was daar een mooi voorbeeldje van. En bovendien ook behoorlijk steil. Enkele stukken moeten zelfs in 1e op de motorrem naar beneden.

juist ja, die herinnering had ik al naar een uithoekje van mijn geheugen verbannen niet mijn favoriete rij-stuk om eerlijk te zijn, toch niet op de FZ, maar het was er wel mooi. Alleen jammer dat je op zo'n momenten niet kan of durft stoppen voor een foto...

Dat was trouwens mijn grootste frustratie ook deze vakantie. De sensor van het fototoestel kan vanzeleven niet de sfeer en het gevoel vastleggen dat je in zo'n landschap krijgt. En het zou er in het Lake District niet beter op worden.

[F M]

De sensor van het fototoestel kan vanzeleven niet de sfeer en het gevoel vastleggen dat je in zo'n landschap krijgt.

Ik vind nochtans dat het jullie best lukt. Nice job !

[frederikw]

Mooi, mooi, mooi!

Hebt ge ergens een mapke met +- uw route op? Questie van mij wat te kunnen orienteren.

[duibhce Kaelann]

Dat belooft voor de waterratten op de weg! Ik smeer mijn schouder nog 'ns in met flexium gel en dan komt Jo er al weer aan. Die hebben blijkbaar een paar hele mooie stukjes gedaan en de regen viel ook nog mee.

Inderdaad, na het korte bezoekje aan Llanfairnogwatonuitspreekbaars stond er voor ons nog een toertje langs wat passen, bergvalleitjes en een rondje rond Lake Vyrnwy op het programma.

We stoppen eerst even in Betws-y-Coed, het Durbuy van Wales, voor wat warme choco.


Terwijl wij het laatste restje chocolade opslurpen stoppen er op de motorparking enkele oldtimers. En ik heb het dan zowel over de motoren als over hun berijders. BSA's, Triumphs, Nortons, ... Allemaal in uitstekend onderhouden staat. Uiteraard worden er ook even verhalen uitgewisseld.


Voor we Lake Vyrnwy aandoen nemen we nog even de smalle, minder drukke lanes langs de oevers van Llyn Celyn en Lake Bala mee. Je voelt je hier totaal alleen op de wereld. Zo verlaten ligt alles erbij. Het enige gezelschap zijn de alomtegenwoordige schapen die langs en op de straat zitten. Binnen hun wei gehouden door de vele cattle grids.


Het is behoorlijk bewolkt en zodra we iets hoger komen vormt de bewolking een dikke mist. Daardoor kunnen we maar sporadisch, wanneer er eens een gat in de bewolking komt, het landschap ten volle appreci?ren. Vanaf Lake Bala gaat het over zeer kleine wegen door bergvalleien richting Vyrnwy. De baantjes zijn zo klein dat ze niet eens een B-nummer hebben gekregen. Door de dichte mistbanken is het hierboven ook zeer vochtig. En toch komen we een stel zeer moedige fietsers tegen die zich met volle bepakking de steile berg op en de natte mist door wagen.

De voet van de afdaling brengt ons pal op de oever van Vyrnwy. We rijden deze oever af tot aan de dam en besluiten van daar te stoppen voor wat lunch. Het is tenslotte al redelijk laat. We kunnen zo ook een beetje opdrogen.


De andere oever van Vyrnwy is een bredere en vooral veel vlottere kronkelbaan. En van daaruit gaat het ook verder langs vlotte stuurwegen terug naar het hotel.

[laouen]

Vanaf Lake Bala gaat het over zeer kleine wegen door bergvalleien richting Vyrnwy. De baantjes zijn zo klein dat ze niet eens een B-nummer hebben gekregen. Door de dichte mistbanken is het hierboven ook zeer vochtig. En toch komen we een stel zeer moedige fietsers tegen die zich met volle bepakking de steile berg op en de natte mist door wagen.

Bert: volgens mij zat daar die supermooie vallei van in maart ook bij in waar wij nog even hebben staan filosoferen over een stapel hout, een haardvuur en een voorraad boeken

[duibhce Kaelann]

Dus net voor ugly house wuiven we nog 'ns naar Jo als hij afslaat en gaat het in rechte lijn naar het hotel.

Waar de sissies kiezen voor de gemakkelijkheidsoplossing langs de snelle A5, kiest een echte avonturier natuurlijk voor de minder evidente route. Aan de overzijde van de vallei, tegen de bergflank ligt namelijk nog een smal baantje dat al enkele dagen mijn ogen uitsteekt. Het is onze laatste dag hier en dus mijn laatste kans deze vakantie. dan ga ik dat beetje (moesson)regen me niet laten tegenhouden.

Aan Ugly House draai ik dus voor de brug het kleine baantje in. Het blijkt een smal hobbelbaantje te zijn dat alle richtingen uit kronkelt. Hier en daar gaat het over in de 2 asfaltsporen met wat onkruid tussenin. De Tenere voelt zich in elk geval thuis. Door het vele water dat van de bergflank naar beneden komt gedenderd in heuse watervallen is de weg hier en daar ook volledig onder gelopen. De twee eerste doorwateringen die ik zo moet doen vallen redelijk mee. De derde is aan een cattle grid die volledig onder het water is verdwenen. Het water stroomt behoorlijk snel en is ook redelijk diep doordat de grid zelf al in een dipje in de weg ligt. Dat gaat dus even met wat meer dichtgeknepen billen door het water. Maar ook daar komen we zonder problemen door. Uiteindelijk kom ik ook weer op de A5 uit en kan ik bijna direct daarna weer afslagen richting Llanberris. Wanneer ik totaal doorweekt aan het tankstation aankom zie ik nog net Sofie en Kirsten weer vertrekken. Zoveel trager was dat kleine baantje dus ook niet.

[laouen]

Het is onze laatste dag hier en dus mijn laatste kans deze vakantie. dan ga ik dat beetje (moesson)regen me niet laten tegenhouden.

dat heb ik der hier nog weten zeggen en die hebben toen toch efkes vast gezeten in een rijstveld en op puitensoep moeten overleven

[duibhce Kaelann]

dat heb ik der hier nog weten zeggen en die hebben toen toch efkes vast gezeten in een rijstveld en op puitensoep moeten overleven

ik kon rekenen op een onuitputbare voorraad lammetjes, dat scheelt

[Blackbert]

Bert: volgens mij zat daar die supermooie vallei van in maart ook bij in waar wij nog even hebben staan filosoferen over een stapel hout, een haardvuur en een voorraad boeken

Je zou daar wel eens gelijk in kunnen hebben. 'k Heb precies gescoord met zo rap iets ineen te flansen, alainproviste, die zondag.
Ge moet ook wel redelijk pech hebben om daar saaie baantjes te selecteren.

[zappa]

.

die brug herken ik die staat ook op de sd kaart van 't foto toestel.

[duibhce Kaelann]

die brug herken ik die staat ook op de sd kaart van 't foto toestel.

inderdaad. Maar toen jij en Ella daar een toertje aan het doen waren lag ik samen met de Dirty Girls van het zonnetje te genieten. Van een zonnetje was er deze keer niet echt sprake.

[Blackbert]

Van Dirty Girls ook niet.

[Muug]

Jo met zijn Dirty Girls

Vroeger waren dat de Dolly Dots.

[laouen]

maandag 11 juni

We starten de dag op't gemakske. Ontbijt is pas om half 9, dat betekent naar vakantienormen lekker lang uitslapen dus. Na een stevig full breakfast en een tankbeurt zijn we er helemaal klaar voor. En dat zal nodig zijn vandaag want de koninginnerit van de vakantie staat op de planning.

Eerste stop: de overzet boot. Lake Windermere is behoorlijk groot maar eerder lang en smal, dus ipv helemaal rond te rijden, nemen we halverwege een shortcut met de ferry.



Terwijl we staan te wachten komt er nog een motor aan. Blijkt een Australisch koppel te zijn die 5 maanden door Europa trekken op een RT. Ik neem een foto voor hen and they return the favour.





Ze zijn in april in Spanje vertrokken en via Portugal, Frankrijk Ierland, Isle of Man (voor de TT) en Wales rijden ze nu naar Noord-Engeland en dan door naar Schotland en dan Noord-Europa. Stiekem ben ik wat jaloers op hen als ze volledig ontspannen en zonder enige haast vertrekken... In het eerste behoorlijk pittoreske dorpje zie ik ze al niet meer in mijn spiegels.



Wij rijden verder rond Coniston Water. Als ik even stop om een foto te maken van dit mooie meer, stopt er een Britse dame in een landrover om op z'n Hyacinth-Brits te vragen: Are you alright dear? Can I be of any assistance? Heerlijk toch!



Voor wat daarna volgt zijn haast geen woorden: Wrynose en Hard Knott pass... Een klein, smal kronkelend baantje door een adembenemend landschap. Schaapjes op en naast de weg. En verder een uitzicht waar je gewoon enorm stil van wordt.



We doen het rustig aan met veel fotostops maar hoe leg je dit landschap in godsnaam op foto vast? Ik probeer me ondertussen in te beelden hoe dit moet zijn tot de 10de macht in pakweg Mongoli?...





Na Wrynose pass, rijden we over een hoogplateau verder richting Hardknott.









Ik had al wel wat van Hardknott gehoord maar op wat ik voor de wielen geschoven krijg, ben ik precies toch niet voorbereid en als ik de muur zie waar ik tegenop moet, zakt de moed wat in mijn schoenen. Beneden passeren we een paar verkeersborden die ook niet meteen helpen.



Dat is wel heel heel HEEL erg stijl en ik ben deze vakantie echt niet goed in korte manoeuvres. Het vertrouwen in de eerste versnelling en de koppeling van Josefien zijn wat weg en dat helpt dus ook niet... En het baantje is wel heel heel HEEL erg smal. Die autootjes daarboven kruipen wel heel heel HEEL erg traag omhoog... Damn!



Maar soit, we zijn hier nu en het landschap is zo impressionant dat ik probeer om er niet teveel bij stil te staan! Ik raap mijn moed bijeen en draai de gas open... om die niet meer dicht te draaien de komende 4 minuten. Het lijkt een eeuwigheid en even is het spannend als ik door zo ongeveer alle putten in het wegdek dokker. Kijktechniek, jawohl! Ondertussen zend ik tienduizend schietgebedjes naar hier boven om geen tegenliggers naar beneden te sturen want dan zou het absoluut gegarandeerd behoorlijk fout gaan. Het gaat nu maar net op het nippertje goed en ik heb de hele breedte van het al zo smalle strookje asfalt nodig om de haarspeldbochten door te geraken. Met elk bochtje van dit kaliber ben je na 20m ineens 3-4m hoger. Ik geraak boven, maar wel met knikkend knie?n en drijvend op adrenaline. Als ik van de motor stap, sta ik te trillen op mijn benen. Dit was een ongelooflijk fantastisch stukje weg door een landschap dat je verbeelding te boven gaat, maar 1 keer is wel genoeg voor mij. Het plan om de passen vanavond nog es te doen, wordt meteen van tafel geveegd.

Het uitzicht waar je op getrakteerd wordt, maakt dan weer wel wat goed...







We rijden verder tot half 1 en stoppen dan voor een stevige en uiterst verdiende kom soep in de Bridge inn. Als we daar vertrekken lijkt het te gaan regenen dus de nieuwe handschoenen en regencover voor de tanktas worden uitgehaald. Niet nodig zo blijkt maar allez... Better safe than sorry en ik ben al nat genoeg geweest deze vakantie.

We rijden een stukje evenwijdig met de kust en keren dan weer landinwaarts voor de volgende pass: Honiston pas. Minder stijl dan de vorige maar het landschap is op z'n minst even indrukwekkend. Daarna gaat het via Keswick en Buttermere Lake naar Ambleside en Kirkstone pass.



Die laatste is de minste van de 4 naar mijn mening. Om 5u zijn we alweer in de b&b en na een douche trekken we het centrum in om wat eetbaars te zoeken. Windermere is behoorlijk toeristisch en letterlijk om de 2 huizen vind je hier een B&B.



Wat we voor dinner hadden weet ik al lang niet meer, maar het dessert zal ik niet gauw vergeten! Sticky toffee pudding as it's supposed to be!






nog een paar pogingen tot panorama:

[laouen]

Ik was gisteren nog wat belangrijks vergeten te vermelden in 't verslagske! De tofste asfalt-baantjes uit mijn nog niet zo lange motorcarri?re heb ik die dag ook gereden. Rond Coniston Water. Roller Coaster baantjes! Even hard op en neer als links en rechts slingerend! Op perfecte asfalt!

[laouen]

dinsdag 12 juni

Vandaag worden we wakker met een stralend zonnetje... Da's ook de eerste keer deze vakantie en het doet toch wel deugd. Dat wordt een schitterende dag in de Dales! Eergisteren tijdens onze doortocht daar, hebben we beslist om een dagje langer in Windermere te blijven zodat we daar terug naartoe kunnen.

Na het ontbijt en de tankbeurt rijden we rond kwart voor 10 oostwaarts de Dales in.



Via een aantal vlotte banen en de nodige vergezichten komen we rond 10 na 11 op een bekende plek: een T-splitsing met uitzicht op een spoorbrug en met een koffie stalletje. Zondag was het hier wel drukker.




We hebben ook al de helft van de voorziene rit gereden en aan dit tempo zijn we voor de lunch weer in de b&b. Da's niet echt de bedoeling en we beslissen dan maar om dat mooie stuk van zondag nog es over te doen in omgekeerde richting. Aangezien dit een improvisatie is op de route, ga ik voorop met de kaart. Die is niet zo gedetailleerd, dus het is even zoeken bij momenten, mat het lukt me toch om het baantje naar Malham te vinden. Het is ook hier een heel stuk rustiger en we schieten dus goed op.



Rond kwart na 12 stoppen we aan een pub in Malham voor een sandwich en soepje.





Daarna zoeken we weer de originele route op en de mooie landschappen blijven ons omringen. Op een gegeven moment zou ik een 360? landschapsfoto kunnen nemen.





Ook hier zijn ze niet gierig als het op verkeersborden aankomt. Let vooral op het onderste.



We stoppen nog even voor een drankje vlak voor Kendal en dan gaat het via een aantal heerlijke rollercoaster baantjes naar Bowness en Windermere waar we de moto's alvast vol tanken voor morgen.

We wandelen nog even het dorp in voor wat cadeautjes en na een lekkere douche zijn we klaar om wat te gaan eten. Ik heb wel zijn in italiaans vanavond. Hmmmm, tiramisu!

[zappa]

prachtig schitterend

en zo iedere keer afsluiten met een dessertje


misschien eens een "lekkere dessertjes-rit" inelkaar steken of op een kaart van europa aankruisen, wat waar 't lekkerst is