Bon, dat verslagje dus...
Het begint zo stilaan een gewoonte te worden dat onze vakantiebestemming wordt ingegeven door externe factoren. Vorig jaar wou een zootje ongeregeld ne keer zien of ze binnendoor in 1 dag in Lyon geraakten en hebben wij maar aangehaakt en vastgesteld dat dat wel kon.
De bestemming dit jaar lag eigenlijk al 2 jaar geleden vast toen mijn zus en schoonbroer lieten weten dat de KBC motorclub richting Wales zou trekken. Dat stond al een tijdje op de verlanglijst en toen reden we nog geen offroad en klonk Wales wel als een fascinerende bestemming. Ondertussen is die fascinatie niet geminderd maar kennen we onze weg daar toch al een beetje.
Wales dus, met de KBC bende... Ach ja, da's wel een grote groep, maar die mensen zie je toch alleen maar bij het ontbijt en het diner. En voor de gezelligheid haakten ChiChiWaWa en zijn eega ook aan.
We worden pas op zondagavond rond 6u in het hotel in Llanberis verwacht, dus tijd zat om op 2 dagen tot ginder te bollen zonder autostrade te zien. Zaterdagochtend om kwart voor 7 staan we klaar om te vertrekken. De voorspelde regen is blijkbaar naar andere oorden getrokken want in het Leuvense komt een flauw zonnetje piepen. Dat zullen we niet alle dagen zien.
We pikken mijn schoonbroer en zus op en dan gaat het in 1 trek naar Mannekesvere waar ChiChiWaWa ons om half 9 opwacht. Vandaar is het nog een kleine 3 kwartier tot de chunnel en het ziet er naar uit dat we goed op tijd zullen aankomen, om dan in de file voor de paspoortcontrole te stranden... De Britten hebben blijkbaar zin in een stiptheidsactie en we doen er maar even 3 kwartier over om van de incheck naar de paspoortcontrole te geraken. Resultaat: trein gemist en we worden op de volgende gezet.
Een half uur later dan voorzien rijden we dan Britse bodem op. Eerst nog een klein stukje autostrade, maar al gauw draaien we de groene countryside in.
Wat het eerste opvalt: Britse vlaggen overal en ontzettend veel verkeer op de baan! Het duurt even maar dan snappen we het ineens: de Queen viert haar 60-jarig jubileum! En niet alleen de queen blijkbaar. Heel Engeland viert mee en dat zullen we geweten hebben!
Bij de eerste lunch-stop maken we al meteen kennis met de zalige Engelse pubcultuur en het bijhorende (doorgaans super-) lekkere eten.
Naast de vele Britse vlaggen, zijn er wel meer dingen die opvallen. De 'Elderly People Crossings' zullen de hele vakantie door een glimlach op mijn gezicht toveren. En wat nog meer opvalt: de ongelooflijke hoeveel vastgoed dat te koop staat. Zou de crisis hier dan zo hard toeslaan?
Rond half 4 stoppen we even in Midhurst en daar zien we een van de bonfires die klaarstaan. Blijkbaar zullen die allemaal ??n voor ??n aangestoken worden en zullen die over het hele land te zien zijn. Straf...
Van daar gaat het verder over steeds kleiner wordende baantjes richting de Cotswolds. Hoge hagen, kleine smalle baantjes met veel vuil op de weg, speciale oversteekplaatsen voor de tanks op de Salisbury plains... Jawel we zijn in Engeland! En om het allemaal compleet te maken rijdt er bij de laatste drankstop een roze hummer limousine voorbij.
Rond half 7 komen we aan in Cirencester waar we op voorhand een B&B geboekt hebben, geen grand luxe maar degelijk, niet te duur en full of old English charm.
Na een vlugge douche gaan we op zoek naar iets eetbaars en een paar locals sturen ons in de richting van de 'Wagon & Horses' wat een Thais restaurant blijkt te zijn. Na een lekker dineetje, gaat het door de eerste plensbui van de vakantie terug richting B&B en om 10u liggen we al in onze nest.
ahum ahum 
.
