Bestemming: Montenegro (of daar ergens in de buurt)

[duibhce Kaelann]

Pr?chtige foto's van de faciliteiten van die camping. Maar het dak van de eetzaal is een klein beetje lek vrees ik toch

Niet zo lek als de legertent die gebruikt werd voor de presentaties

[duibhce Kaelann]

Pr?chtige foto's van de faciliteiten van die camping.

De mooiste foto's van op de camping zijn trouwens niet van ons, maar van Ivan. Die had wat professioneler materiaal mee dan onze point-and-shoot compact. En duidelijk ook een goed oog voor kadrage en DOF.

[Muug]

Die had wat professioneler materiaal mee dan onze point-and-shoot compact. En duidelijk ook een goed oog voor kadrage en DOF.

Ja, is altijd een probleem eh : met een grote reflexcamera - eventueel zelfs met een filter erop - kan je ZO mooie foto's nemen. Maar ja, dan zit je tanktas weer helemaal vol...

[laouen]

Ja, is altijd een probleem eh : met een grote reflexcamera - eventueel zelfs met een filter erop - kan je ZO mooie foto's nemen. Maar ja, dan zit je tanktas weer helemaal vol...

Volgend jaar gaat onze DSLR in elk geval weer mee... Het was een weloverwogen beslissing om dat deze keer niet mee te sleuren maar ik heb dat toestel te hard gemist bij momenten en de kwaliteit van de foto's nu is behoorlijk ondermaats.

Dus op de verlanglijst voor volgend jaar staat een nieuwe 'goeie' lens die onze 2 huidige kitlenzen kan vervangen. Geen gedoe meer met wisselen van lenzen en dus ook iets minder gesleur.

[Muug]

Nog een paar jaar geduld en dan kunnen we een systeemcamera meenemen.

[laouen]

Dag 10: Up on the hill is where you find us...

Niet al te best geslapen maar vandaag staat er een rustig dagje op de planning. Als we rond 8u de tent uit kruipen, staat ons dit uitzicht te wachten:



Daar word je wel even stil van zo...

a room with a view


Het ontbijt is een lokale specialiteit: een soort smoutebollen met verse kaas, confituur en honing. Superlekker! Iemand vraagt nog melk voor bij de koffie en die komt waarschijnlijk rechtstreeks van de koe. Ze is zelfs nog warm!
Na het ontbijt vertrekken er een aantal voor een lokaal toertje en Jo rijdt naar kolasin voor wat cash en koekjes. Ik had gisteren halverwege de beklimming al beslist dat ik dit weekend nergens naartoe zou gaan, en zeker niet met de motor...

Ik ga ondertussen een wandelingetje maken met Ivana en Vladimir. We gaan de berg op en de rust en stilte overvallen je haast meteen. De uitzichten zijn ronduit spectaculair.



de camping






Rond de middag komen er een paar gasten van het mountain rescue team om wat ehbo te geven. Heel interessant! Hartmassage en uitleg over hoe je iemands helm moet uitdoen. Er wordt redelijk veel in het Montenegrijns (Servisch-Bosnisch-Kroatisch) gediscussieerd en voor zover we kunnen afleiden gaat het om het gekende vraagstuk: helm uit doen of niet? De conclusie is: als het nodig is om cpr te kunnen toedienen wel, zoniet, afblijven. Niet echt nieuwe info dus. Wat wel nieuw was, was de mededeling dat je van iemand in foetus-houding moet afblijven. Dat duidt aan dat die persoon een zwaar hersenletsel heeft. Goed om weten zekers?



Nadien is het tijd voor platte rust in het zonnetje. En we zijn niet de enigen... blijkbaar zijn er gisteren een paar te diep in de wijn gedoken



Ondertussen druppelen nog wat gasten binnen: Nick uit de UK en Harm uit Limburg ergens zo te horen op een WR250. Die is bezig aan een tripje Scandinavi?, the long way round in een maandje of 3
Het laatste nieuws van hem is dat 'm in Ukraine zat. Voor wie het interesseert, zijn blog is hier te vinden.

Het avondeten is weeral heerlijk en nadien beginnen de presentaties. Eerst komt Rakela vertellen over zijn avonturen in de VS en Australi?. Die man is echt ongelooflijk! Crazy! En heel erg grappig ook!



Nadien komt de Kroaat vertellen over zijn reis door Syri?, Libanon, Egypte, Tunesi? en Libi?. Heel interessant allemaal, vooral het stuk over Syri? omdat dit nu zo vreselijk onbereikbaar is. Ondertussen is het ook al 11u gepasseerd en ontzettend koud geworden dus ik beslis maar om het einde niet uit te zitten en mijn bedje in te kruipen. Het zal een koude, heldere nacht worden.





Geen kilometers en geen route vandaag

[duibhce Kaelann]

Het ontbijt is een lokale specialiteit: een soort smoutebollen met verse kaas, confituur en honing. Superlekker! Iemand vraagt nog melk voor bij de koffie en die komt waarschijnlijk rechtstreeks van de koe. Ze is zelfs nog warm!

Heerlijk om de dag mee te beginnen, zo'n portie vettige smoutebollen. Zeker na een behoorlijk frisse nacht op meer dan 1700m hoogte. En dan stevige verse schapenkaas daarbij en je kan er weer een tijdje tegen. Honing kon niet ontbreken, want dat is in de Balkan alomtegenwoordig. Overal staan er bijenkorven en langs de straat staan er om de paar kilometer bordjes die "med" adverteren.

Jo rijdt naar kolasin voor wat cash en koekjes.

ja, met de Tenere was dat padje de berg op een stuk meer fun dan op de FZ6, dus ik had wel zin om dat nog eens te doen.
En aangezien er op de camping enkel ontbijt en vroege "supper" voorzien was leek het een goed idee om nog even wat te gaan halen om tussendoor te snacken. Doordat we net onze laatste euro's hadden uitgegeven voor de camping en het eten moest ik sowieso toch ook nog geld afhalen.
Na een fun ritje de berg af en weer op kom ik op de camping net wanneer de Montenegro Mountain Rescue begint aan hun eerste cursus.

Ondertussen druppelen nog wat gasten binnen: Nick uit de UK en Harm uit Limburg ergens zo te horen op een WR250.

Harm is blijkbaar totaal per toeval op de camping terecht gekomen. Hij was in Kolasin een paar motorrijders tegengekomen die hem hadden verteld dat er boven op de berg op een camping iets voor motards aan de gang was. De berijder van een volledig adventurised BMW 1200 GS voegde er nog aan toe dat ze zelf niet zouden gaan omdat de weg ernaartoe "enorm slecht en moeilijk" was. Daar is zo'n GS natuurlijk niet voor gemaakt. Dus besloot harm de uitdaging op de WR aan te gaan en eens een kijkje te gaan nemen. Om tot de vaststelling te komen dat er al een Belgisch meisje op een FZ6 naar boven was gereden.

Eerst komt Rakela vertellen over zijn avonturen in de VS en Australi?. Die man is echt ongelooflijk! Crazy! En heel erg grappig ook!

Crazy! Dat vond hij duidelijk een heel tof woordje. Maar hou zou je zelf zijn als er overal ter wereld wildvreemde mensen je honderden dollars, een peperdure horloge en 3 dagen in een VIP hotelkamer in Las Vegas cadeau doen... Als ik wist hoe het moest vertrok ik ook zo op wereldreis.

Geen kilometers en geen route vandaag

Toch wel: 36km tot Kolasin en terug.

[laouen]

Crazy! Dat vond hij duidelijk een heel tof woordje. Maar hou zou je zelf zijn als er overal ter wereld wildvreemde mensen je honderden dollars, een peperdure horloge en 3 dagen in een VIP hotelkamer in Las Vegas cadeau doen... Als ik wist hoe het moest vertrok ik ook zo op wereldreis.

It's an ex-yu thing... Er zijn uiteraard heel veel mensen uit de regio ge?migreerd naar alle hoeken van de wereld en wanneer die een landgenoot tegen komen, hebben die de onbedwingbare drang om 1. die sukkelaars wat toe te steken en 2. te tonen hoe goed ze het nu wel niet hebben.
Met als resultaat dat je als Kroaat door Australi? kan reizen en enkel je vervoer heen en terug hoeft te betalen. Crazy.

Vergeet dat dus maar met de Belgische nationaliteit...

[laouen]

Dag 11: up on the Black Mountains...

Zaterdag 29 juni ondertussen en onze vakantie is nu ondertussen voorbij half. Time flies when you're having fun...
We zijn weer vroeg wakker maar deze keer blijf ik toch lekker liggen. Buiten is het, zoals al voorspeld werd, grijs en druilerig. Na het ontbijt laat Blazo weten dat de presentaties vroeger gaan beginnen aangezien het toch slecht weer is.

Rond de middag nemen we afscheid van Harm. Hij zet z'n trip naar de noordkaap met een omwegje verder.


Daarna kruipen we de grote warme tent in waar Rakela zijn volgende verhaal doet over Siberi?, Nepal en de noordkaap. Crazy!


Ivan komt ook vertellen over zijn trip naar het hoge noorden. Een hele expeditie zo lijkt het, met afscheidsfeest bij vertrek en ontvangstcommitee bij aankomst... en dat voor een tripke van 3 weken
Achteraf leren we dat motorrijden helemaal niet zo normaal is in Montenegro en het is ook niet voor iedereen weggelegd met een gemiddeld maandinkomen van 400 EUR Dus ja, als iemand dan voor 3 weken op reis gaat, dan is dat een heel evenement.


Het dinner is op kosten van de organisatie en ze hebben blijkbaar hun best gedaan: 50kg vlees voor op de BBQ






Na het eten vertellen Ekke en Audrey over hun reis door China. Fascinerende trip! Fascinerend koppel! Ik hoop hen ooit nog es tegen het lijf te lopen ergens onderweg.


We babbelen nog wat na een kruipen dan in een koude vochtige tent. Deze keer laat ik me niet vangen en ik kruip met al mijn kleren, sealskinz en al, mijn slaapzak in. En het werkt! Ik slaap als een roosje.

[laouen]

Dag 12: we moeten toch ooit ne keer van die berg komen...

Ik word wakker met het geluid van regen op de tent. Niet goed! Dat wil zeggen dat weg geraken van deze alpenweide nog heel lastig gaat worden. Blazo had de voorbije dagen al een aantal keer voorgesteld om de motor alvast die eerste helling over te rijden naar een herdershut 'om de hoek' omdat het bij nattigheid behoorlijk glibberig zou worden. Met lood in mijn schoenen sta ik uiteindelijk toch op een het blijkt dat ik niet de enige ben met zorgen. Bij het weeral super lekkere ontbijt weet de Kroaat te vertellen dat het volgens de buien radar over anderhalf uur gaat opklaren.

The hill from hell nu met een paar schaapjes op


Wachten tot de regen wat opklaart...


En jawel de regenwolken die van over de berg aan gewaaid komen, worden stilaan dunner en minder talrijk. Ik begin al stilaan in te pakken. De tent laten we zo lang mogelijk opdrogen. We zijn er nu wel zeker van: het is een super tentje, ook in de regen. En het grond zeil uit de Aveve was ook een heel goed idee geweest!

De GS'en vertrekken allemaal al glibberend tot er enkel nog wij en Nick met de Triumph Tiger Explorer overblijven. Audrey en Elke gaan nog wat langer wachten tot het opgedroogd is. Nu ja, ondanks hun gigantische reiservaring, zijn ze toch niet zo'n helden op het onverharde. Audrey heeft zelfs de rit naar boven niet helemaal zelf gereden op haar 650GS

Er wordt beslist dat de bagage in de pick-up gaat zodat de motoren lichter zijn en dan begin ik er aan... geflankeerd door Blazo, Ivan, Tolko en Jo rijd ik eigenlijk probleemloos en behoorlijk vlotjes naar boven. Daar krijg ik de opdracht om zonder te stoppen meteen over de volgende alpenweide tot aan de weg te rijden, wat ik ook doe maar daardoor mis ik de kans om afscheid te nemen van mijn koene helpers Blazo, Ivan en Tolko. Even later komt ook Jo aangetuft en als mijn bagage er weer op hangt kunnen we aan deel 2 van de afdaling beginnen. Hier ben ik dus nerveuzer voor, maar we doen het rustig aan een uiteindelijk valt het goed mee. De vering van Josefien vindt het absoluut niet fijn, maar ik geraak zodat probleem beneden.

haarspeldbochtje




We stoppen nog even in Kolasin om wat laagjes kleren uit te trekken. Hier beneden is het opmerkelijk warmer dan boven op de berg. Ondertussen is het bijna 12u en we beslissen zonder lunch stop tot in Dubrovnik te rijden. Het stevige ontbijt en de gigantische voorraad koekjes zullen ons wel op de been houden.

Dubrovnik stond oorspronkelijk niet op de planning, maar aangezien we toch wat afstand af te leggen hebben, de wegen in Bosni? niet van de vlotste zijn, en iedereeen ons Dubrovnik aanraadt, hebben we onze plannen wat verlegd.

Na Kolasin rijden we richting Savnik door een schitterend en redelijk desolaat berglandschap




Na Savnik gaat het naar Niksic en van daar richting Bosnische grens. Stilaan verandert het landschap ook. De hoge bergtoppen laten we achter ons een in de plaats komt er een groen glooiend landschap met een paar schitterende meren.


Het Bosnische stukje is maar heel kort en even later staan we al aan de Kroatische grens. Na de eerste grenspost volgt er een heel lang stuk niemandsland en het uitzicht daar is effenaf fenomenaal maar ik vergeet om te stoppen voor een foto. Ik weet eigenlijk ook niet of dat toegestaan is. Na de 2de grenspost zitten we officieel weer in de Europese unie want vandaag treedt Kroati? toe. FEEST!

We rijden nu recht op de kust af en we krijgen al heel snel te zien wat het uitzicht de komende dagen gaat zijn. En dat valt zeker niet tegen!



Van daar gaat het richting Dubrovnik. We vinden de camping die extreem duur is, maar ach, voor 1 nacht kan het wel. Na het opzetten van de tent en een lekkere douche, nemen we de bus naar het oude centrum. Dat is wel de moeite en de omweg zeker waard!







Dinner eten we op een rustig pleintje en mijn seafood risotto is enorm lekker. Jo kiest voor de mosseltjes en die zien er ook niet slecht uit. We wandelen nog wat rond, versturen de obligate kaartjes en eten nog een lekker ijsje voor we de bus naar de camping terug nemen.





Om 11u kruipen we doodmoe ingediend bed in.

Totaal aantal km vandaag: 237km

De route:

[Blackbert]

Toen je van die berg af was, niet even gedacht om gewoon verder de andere kant op te rijden?

[laouen]

Toen je van die berg af was, niet even gedacht om gewoon verder de andere kant op te rijden?

Dat idee was er al voor de berg en dat is er nog altijd

[Cotthem]

verdikke, ik begin hier precies iets raar te voelen....... .....diep vanonder..... ....het steekt en kietelt een beetje..... .......AUWTSJ ....lap, ik ben getriggerd, ik heb goesting Verdikke en ik ging juist beginnen sparen voor ne pickup-camper....dju toch

[zappa]

verdikke, ik begin hier precies iets raar te voelen....... .....diep vanonder..... ....het steekt en kietelt een beetje..... .......AUWTSJ ....lap, ik ben getriggerd, ik heb goesting Verdikke en ik ging juist beginnen sparen voor ne pickup-camper....dju toch

Tjah, en zo weinig tijd...

Maar ik ben al blij dat ik eens tot in Frankrijk ga geraken deze vakantie !

[petervdc]

verdikke, ik begin hier precies iets raar te voelen....... .....diep vanonder..... ....het steekt en kietelt een beetje..... .......AUWTSJ ....lap, ik ben getriggerd, ik heb goesting Verdikke en ik ging juist beginnen sparen voor ne pickup-camper....dju toch

[laouen]

Dag 13: gassen langs de Kroatische kust

Jo en ik zijn allebei super vroeg wakker door de felle wind. Daar had de dame in het restaurant gisterenavond het nog over. In de zomer is het gelukkig warme lucht, maar de winterse Burra gaat blijkbaar door merg en been. Door de kurkdroge steenharde ondergrond hebben we ook niet alle piketjes in de grond geslagen, dus nu flappert de tent behoorlijk hard en we beslissen dan maar om vroeg te vertrekken.



Na nog een snel ontbijtje rijden we om 8u10 de veel te dure camping af. Vandaag plannen we de Kroatische kust te vinden tot voorbij Senj, met tussenin wel een stukje autostrade om wat extra kilometers gedaan te krijgen. De kustlijn is echt wel mooi met al die eilandjes het en der.

Nog een laatste blik op de baai van Dubrovnik


Grensovergang nummer 9 (we zitten halverwege)


We rijden nu door het laatste stukje Bosni?. En weer bekruipt ons het gevoel dat dit het Belgi? van de Balkan is. De gelijkenissen blijven zich in elk geval opstapelen: een land altijd 'caught in the middle' tussen ruzi?nde buurlanden, slechte wegen, overal verkeersdrempels op de meest idiote plekken, flitskasten en politie met speedguns, en een strook kust van een kleine 30km die volgebouwd is met appartementsblokken. Het contrast met de Kroatische kust kan niet groter zijn.

Na een kleine 100km draaien we van de kust weg richting binnenland. Deze streek leeft duidleijk van de fruitoogst.





Wanneer we de duidelijk gloednieuwe autostrade op draaien, wanen we ons even in Frankrijk. Ze hebben hier een peage systeem zoals in Frankrijk en net zoals daar krijg je daarvoor een perfect wegdek met om de 40km een parking met naftstation. Alleen is de autostrade hier ook nog's compleet verlaten en is het uitzicht alles behalve saai te noemen.We overbruggen zo al snel een kleine 200km tot in Sibenik met ondertussen nog een tank- en middag stopje.



Na sibenik volgen we de kust weer verder. De baan is een echte rollercoaster. Dit is waar de FZ voor gemaakt is! Ik amuseer me dan ook te pletter en het gaat behoorlijk goed vooruit.



Rond half 6 komen we in senj aan en we beslissen en camping te zoeken. We stoppen bij een paar maar die zien er niet bepaald aantrekkelijk uit, serveren geen eten of zijn te duur. Uiteindelijk vinden we een piepklein campingske met een mooi strandje en restaurant on the beach. Onze tent staat mooi onder de vijgenboom naast de olijfboom en notelaar. Het was een stevige dag vandaag met een dikke 500km extra op de teller maar zo voelde het niet. We eten nog een lekkere cordon bleu op het strand en genieten van de zonsondergang boven de Kroatische kust.





Rond 10u is het alweer bedtijd.

Totaal aantal km: 534k

De route:

[duibhce Kaelann]

Grensovergang nummer 9 (we zitten halverwege)

En dus meteen ook Grensovergang 10. Dubrovnik ligt in een kleine Kroatische enclave langs de kust. Tussen Montenegro en de Bosnische corridor naar de kust toe. Je kan de kust volledig af rijden op Kroatische bodem, maar dan moet je via de eilandjes voor de kust. Die zijn allemaal Kroatisch.
Of je rijdt door het kleine strookje Bosni?. Een weinig interessant stukje land met als enige doel Bosni? toch ook een streepje kust te gunnen. En van de kleine stukje maken ze dus optimaal gebruik door het vol te zetten met hoogbouw. Daarna weer een grensovergang naar Kroati?.

Aan de Bosnische grensovergang begint de procedure zoals gewoonlijk: een strenge serieuze blik om papieren controleren en een paar vragen waar we vandaan komen. Maar wanneer de grenswachter mijn papieren terug geeft verschijnt er ineens een gigantische glimlach op zijn gezicht en leunt hij uit zijn raampje om de Tenere te bewonderen. "Dobre! Dobre! Better than sportsbike!" gooit hij er nog achterna. Bosni?rs hebben duidelijk ook goede smaak.

We rijden nu door het laatste stukje Bosni?. En weer bekruipt ons het gevoel dat dit het Belgi? van de Balkan is. De gelijkenissen blijven zich in elk geval opstapelen: een land altijd 'caught in the middle' tussen ruzi?nde buurlanden, slechte wegen, overal verkeersdrempels op de meest idiote plekken, flitskasten en politie met speedguns, en een strook kust van een kleine 30km die volgebouwd is met appartementsblokken. Het contrast met de Kroatische kust kan niet groter zijn.

En vergeet vooral de taalconflicten niet. In Bosni? hebben verkeersborden zowel een Bosnische (in latijns schrift) als een Servische (in cyrillisch schrift) tekst. En afhankelijk van in welke streek je bent zal een lokaal Taal Aktie Komitee wel ??n van beiden hebben weggeveegd.

[laouen]

Dag 14 - island hopping



We zijn weer vroeg wakker en besluiten onderweg een ontbijt mee te pikken dat we dan ergens met een mooi uitzicht kunnen verorberen. Deze voormiddag staan er een paar eilandjes op de planning. Eerst Krk en daarna Cres. Volgens de locals is dat wel de moeite. Krk valt eigenlijk wat tegen. We rijden vooral door het binnenland waar er niet veel te zien is. Dit is duidelijk een strandvakantie-eiland en we beslissen een afslag richting kust te nemen. We vinden een klein gezellig en duidelijk nog slapend kustdorpje en we ontbijten op een bankje aan het water.



Van daar gaat het richting ferry. De vorige is blijkbaar net vertrokken dus het is even wachten en de temperatuur gaat behoorlijk de hoogte in.



Na een half uurtje komt de ferry aan en kunnen we boarden. Als we het haventje uitvaren wordt het uitzicht wel de moeite.





En de frisse lucht boven op het dek doet ook deugd. Als we aankomen in Cres zitten wel halverwege de file die van de boot komt. Cres is heuvelachtiger dan Krk en heeft ook mooiere uitzichten. We rijden meteen naar de volgende ferry, ondertussen de file grotendeels voorbijstekend en de vorige is weer net vertrokken, maar nu staan we wel vooraan in de rij om de boot op te rijden. We lunchen op een van de terrasjes in de haven terwijl we op de volgende ferry wachten.

Cool as ever...


Nog een laatste blik op de Middellandse Zee


Terug op het vasteland is het even zweten langs de kust. Het is er druk en behoorlijk warm en iedereen lijkt te taffelen. Van zodra we ter hoogte van Rijeka zijn nemen we dan maar de autostrade richting Sloveni?. En dan kan de fun weer beginnen! We mikken op een camping tussen Tolmin en Bovec. Maar eerst volgen nog een kleine 150km pure fun: bochtjes, bochtjes, bochtjes! Josefien amuseert zich te pletter en ik ook. En ik kan je verzekeren, na 100km verlaten wegen met perfecte asfalt en niks dan kronkelbaantjes, ga je toch even snakken naar een recht stuk om even te bekomen

De moto+ baantjes worden hier wel iets plastischer voorgesteld dan in Luxemburg en Duitsland...


Rond half 6 tanken we de moto's nog 'ns vol in Tolmin en beginnen dan de zoektocht naar een camping. In Kobarid zie ik een pijltje en we belanden op een kleine supergezellige camping helemaal afgelegen in een dal met restaurantje en bar. Bij aankomst krijgen we al meteen een lokale likeur aangeboden en na het gebruikelijke tent-opzet-ritueel-en-de-douche trekken we richting restaurantje. Het eten is effenaf heerlijk: Jo eet de lokale gehaktballetjes en ik neem het hertenstoofvlees.

de rivier


de ingang van de camping


een lekkere frisse gigantische radler


Bedtijd om 22u en we vallen allebei als een blok in slaap.

Totaal aantal km: 296km wat gezien de lange wachttijden en het vele tijdverlies aan de ferries nog behoorlijk veel is.

De route:

[duibhce Kaelann]

Het was nog maar half 7 toen ik wakker werd, maar ik heb ervan geprofiteerd om wat op het strand van het uitzicht te gaan genieten. Het licht van de opkomende zon weerspiegeld op de rotskust van Krk en geeft het geheel een gouden gloed. Terwijl ik het uitzicht zit te bewonderen komt de kok van gisterenavond terug van een eindje vissen. Blijkbaar zonder al te veel succes. Hij klaagt dat er maar amper genoeg te vangen valt om met zijn gezin van te eten. De vis die hij in zijn restaurant serveert komt noodgedwongen uit de diepvries.

Bij aankomst krijgen we al meteen een lokale likeur aangeboden en na het gebruikelijke tent-opzet-ritueel-en-de-douche trekken we richting restaurantje. Het eten is effenaf heerlijk: Jo eet de lokale gehaktballetjes en ik neem het hertenstoofvlees.

De likeur was Sloveense Rakija, die komt in tientallen verschillende smaken, afhankelijk van het soort fruit dat ervoor gebruikt is. Hun versie van Slivovitsj, gemaakt van Bessen, kersen, druiven, peren, abrikozen of ander lekkers.

De balletjes waren Cevapcici, lamsballetjes een beetje vergelijkbaar met kofte. Heerlijk!

[laouen]

Dag 15: Itali?

Na de beste nacht tot nu toe word ik lekker uitgerust om half 7 wakker. Tijd om het dagboek wat bij te werken want ik loop behoorlijk achter... Om half 8 wordt Jo wakker en begint het dagelijkse inpakritueel. 3 kwartier later kunnen we gaan ontbijten. Dat is een heerlijk bord met gebakken eitjes, kaas en salami en een pannenkoekje met daarbij koffie, thee en fruitsap. Om 9u20 rijden we de camping af.

In Bovec stoppen we nog even voor wat cash en water en dan gaat het meteen richting Italiaanse grens. Die ligt boven op een pas en het is weer fun om er te geraken.







Weer beneden komen we op een grotere baan en die blijkt redelijk saai te zijn. Jo z'n voorband is stilaan aan vervanging toe en ter hoogte van Tolmezzo merk ik een motor dealer op in het industriepark naast de weg. We nemen de afrit en na even zoeken, vinden we wat we zoeken.



Pirelli heeft de Italiaanse bandenmarchand niet, en het wordt dus maar een dunlop. Beter dan niets in elk geval en anderhalf uur later kunnen de weer op weg.



Eerst nog een kleine lunch in het centrum en dan gaat het richting de pieken van de Dolomieten.



Het begint meer en meer te druppelen dus de regenpakken gaan maar aan. Dat nieuwe bandje kwam duidelijk geen second te vroeg... We volgen de hoofdbaan naar cortina en die blijkt enorm druk en saai te zijn. In cortina stoppen we voor een koffie en overleg.



We besluiten de geplande passen nog te doen en daarna zo ver mogelijk te mikken. Op de passo di mauria valt het weer nog mee maar de passo pordoi doen we in een stevige bui. Het is gelukkig niet erg mistig, alleen de bergtoppen hangen in de wolken. Na de pordoi volgt de sella en daar is het gelukkig wel droog.



We tanken net voorbij val gardena aan de op een na duurste pomp en beslissen om nog wat autostrade mee te pikken tot iets voor de grens.



In Sterzing vinden we een camping en om half 8 kunnen we eindelijk ons tentje op zetten. Een douche en pizza later begint het actie plan voor de laatste dagen ook vorm te krijgen. Via het Lech tal naar de bodensee doorsteken naar het zwarte woud en dan via de moezel Luxemburg in. Om 23u gaat het licht uit terwijl buiten de regen op de tent klettert.

Totaal aantal km: 361km... niet slecht gezien de late start en het oponthoud van toch dik anderhalf uur voor het nieuwe bandje...

De route: