Catalunya !
Posted: 31 Jul 2015 23:44
Het plan, met de landcruiser, remork er achter, Husaberg daarop, richting Pyrenee?n sjeesen en daar een week in de bergen gaan offroaden, ik op m'n Husa m'n man Bart in de LC.
Maandag 20/7 , nog eens op onderhoud en nazicht met m'n Husaberg, zodat ik met een gerust hart in de Pyrenee?n kan gaan rijden.
De mechanieker waar ik met m'n moto ga, is ook een crosser, toen ik hem 14 dagen geleden belde om op onderhoud/nazicht te komen, zat hij nog op wedstrijd in Zweden en ging daarna nog een weekje Finland vakantie nemen, maar na 15 juli mocht ik bellen voor een afspraak Zogezegd en gedaan, blijkt dat die mens bij het neerkomen na een sprong, zijn enkel en been gebroken heeft, maar onderhoudje doen ga lukken . Ik pak dus die maandag mijn motoremorkje, en vind die kabel die onder het wiel ligt redelijk verdacht ?? Blijkbaar is de tandenwisselende puberende Rottweilster in een bijtgrage bui, onder de remork gaan liggen en die lekkere plastic kabels waren onweerstaanbaar !
Toch maar moto op remork... moto afzetten en gaan kijken in een bedrijf waar ze remorken maken, verlof=gesloten..
Gamma... dat hebben ze daar niet een kabel met 7 kleine kabelkes in... Bellen naar het thuisfront, want morgen is het 21/7 alles gesloten, zoek maar eens een deftige electriciteitszaak...google je vriend, we vinden er eentje, bellen, ja zegt die mens, maar ik ben al 2 jaar gestopt met m'n zaak, maar ik heb nog een stuk liggen kom het maar halen binnen 't half uur ik moet nog weg. mission accomplished, 's avonds de remork op z'n kant, kabeltje leggen, deze keer in het kader, niet erop, veilig weg voor honden tanden.
Nog vlug ne gpsmaps 64s gaan kopen, om niet te verdwalen, openstreetmap daarop gezet, en mijn op voorhand gemaakte routes, zowel op die 64 als op de zumo660 geladen.
Ook nog een dik pak stafkaarten mee.
Donderdag 23/7 's morgens vroeg vertrokken. Via Kortrijk naar Perpignan. Om de 200 a 300 km chauffeur wissel, koffie en andere stop.
Ergens tegen clermont ferrand, begint die remork toch wel heel hard te trillen?? Volgende afrit eraf, is juist een benzine/parking en winkel plek. Hmm platte band... geen probleem reserve wiel hangt aan de remork, krik eronder en draaien maar, dat wiel los.... O-ow die sleutel past ni...'t moet nen 19 zijn...Beginnen rond vragen om een 19 te kopen in de shop, hadden ze niet, beginnen rond vragen om een 19 te lenen, hadden ze niet, na 50 tal keren een poging, zakt uw moed gelijk toch in de schoenen. Zoeken achter enen met een caravan, dat gaat de zelfde type wielen zijn.. waar zijn de sleurhutten als ge ze nodig hebt ???
Komt daar ineens een of ander Q dinges, met een gigantische speedboot achter op een remork, richting benzine station gereden, vlug bij die mens gaan vragen, ja hoor, trekt daar een gereedschapskast open om U tegen te zeggen, ineens ne geschikte 19. Wiel gewisseld, sleutel terug gegeven, merci gezegd en verder gereden naar de eerste afrit op zoek naar een banden centrale wegens nu geen reserve wiel meer.
300 meter na die afrit, we waren er bijna voorbij, maar het was een banden centrale. Mijne Bart iets als "rep?rer pneux" Dienen mens kijkt naar die band, krapt in zijn haar en zegt dat herstellen vast niet meer gaat lukken
Vraag heb je deze band? Hij ging eens kijken.. ik dacht die zoekt dat op in z'n pc, nee hij ging daar een afgesloten opslagplaats binnen en na 15' was hij terug met een band. Nog een 10 tal minuutjes later hebben we een resevewiel in takt.
Zegt die meneer bandenboer, mogelijk is er hinder in Clermont ferrand door de boeren, ze blokkeren de snelweg.
Anderhalf uur hebben we in Clermont Ferrand wat een mottige stad, rond gereden, overal werden we tegen gehouden. Wetende dat er nog 500 km op 't programma stond... Uiteindelijk via ne ommetoer van 40 km terug de snelweg op geraakt, om 10 km verder blokkade, er terug af te moeten, weer via dorpkes tot volgende stuk snelweg en volgende blokkade. Zelfs eens via ne oprit er af gereden, wegens het in eens blok zetten van de autostrade. 4 keer boze boeren op ons pad gehad.
Dat Millau spel, 9, 40 euro, is toch een beetje overroepen en zijn geld niet waard, zo spectaculair is dat toch niet zenne.
Uiteindelijk Catalunya om 22u+ zelfs nog iets gaan eten wegens erge honger om iets voor 23u, dat kan daar.
Vrijdag, lekkere 34? graadjes, na het ontbijt, we gaan eens ons pakje aantrekken, helmpje, botten, harnas, kniekappen, rugzak met drinken en zo flets-als-een-hoentje op de moto.
Gelukkig is het in de bergen niet zo blijven stijgen van temperaturen. Was soms wel eens warm, maar dan meer van kan de LC er wel door. Maar na een tijdje ken je de kneep, als er recent nog door locale jeeps is door gerden, merk je dat vlug.
Het was in de verte al aan 't onweren, maar dat was in de verte. Maar na de volgende klim/bocht was het vlak boven ons hoofd. Moto laten staan, in de auto gedoken, juist op tijd want er vielen hagelstenen zo groot als grote knikkers.
Ik had al gevoeld dat mijn koppeling beetje sponsig was, maar die laatste stukken net voor het onweer, had ik ineens geen koppeling meer.
Stoppen was nogal schokkerig stilvallen en terug startten was ergens naar beneden duwen, of startten met zeer rare sprongetjes. Schakelen zonder koppeling dat gaat prima.
Maar we wilden terug naar het hotel, het bleef maar onweren en die koppeling werd er ook niet beter op. Probleem, we wisten niet waar we zaten, de route hadden we niet kunnen blijven volgen, wegens een verbods bord en door van onze route te moeten afwijken zagen wij en de 64 + zumo veel sterrekes...
We kwamen op een betonbaantje, ergens in de bergen, we gaan dit absoluut NIET meer verlaten!!! En ineens komt daar een spanjaard in een jeep af, vlug gaan proberen vragen waar we precies zijn en dat we naar Besalu moesten. Die mens alleen spaans machtig, zegt op een of andere manier dat hij ook naar Besalu moet en dat we moeten volgen. OK uitgelegd dat m'n koppeling er aan is en Bart steekt de moto in gang. Ik achter die Spanjaard aan. Na 200m verlaat hij de beton en duikt een slinger/haarspeldbocht/rots/gravel/gleuven/dwarse waterafvoerkanalen- baantje in...aan 50km per uur
OLA !! ik daar achter gaaaaaaaaaaaas, afentoe eens via de walkytalky naar Bart die absoluut dit tempo niet kon volgen, "aan de splitsing links volgen!! " Ondertussen viel de costa brava met bakken over me heen.
Gewoon smijten, en springen over die waterafvoerbulten, die mens kende iedere put en bocht, denk ik want die bleef gas geven tot de laatste cm voor het obstakel.
Man man man, ik heb me rot geamuseerd !!! Zal voor de rest van m'n leven op m'n geheugenkaart staan, het ritje achte die Spanjaard !! Als ik er aan terug denk heb ik een smile van oor tot oor, poco loco !
We wilden die mens wat geven voor zijn inspanning, maar hij wou niet, dat was "service" ofzo, maar ik in mijn beste spaan "Si ! Si ! " en hij zal bang geworden zijn en heeft het dan maar aangenomen( zo'n buitenlands trees op een moto zonder koppeling dat spreekt ge best niet tegen ) en bovendien 't ritje was meer zijn geld waard dan dat Millau viadukt !
Water uit mijn botten gieten, en gelukkig een verwarmd droogrekje op de badkamer
Zaterdag, we hadden opvoorhand ktm- garages opgezocht, en de meest nabije was Perpignan, Andora lag nog 160km verder en Barcelona ook zoiets? Zatedag om iets voor 9u stonden we daar. Beetje nerveus, voor 't zelfde zeggen ze dat ze 't niet kunnen herstlellen, of 't stuk niet binnen hebben en dat we dinsdag terug mogen komen..
Maar het bleek lucht in de leiding, ze hebben ze ontlucht en minerale olie bijgedaan. Wel ga ik de discques moeten laten vervangen binnen kort, bijna versleten.
Ikke blij dat het dat maar is, vraag de rekening = niets, 't is in orde. Amai spijtig dat Perpignan zover ligt om eens op onderhoud te gaan.
Heb er een paar crosshandschoenen gekocht, mijn leer versies van de dag ervoor zien er niet uit en zijn niet droog.
Nog een achtermiddag gaan rijden, de bergen in, droog deze keer. Korte ontmoetingen met hertjes, paarden, koeien en madammekes in een fiat panda.
Zondag, beetje meer op het "platte" land gaan rijden. Wat wil zeggen meer modder / klei en landbouwers, die vinden dat de baantjes ook tot hun land behoren en ze ineens mee omploegen, of afsluiten met een ketting. We sukkelen met de LC met (z'n gewone baan-) banden vol modder ergens omhoog en schuiven lustig naar beneden. Tot we aan een zelf gemaakt bord verboden toegang komen?? Op de kaart en op de bomen staat die weg nochtans aangeduid als gr route? Even een eindje te voet gaan kijken, dat ziet er ok uit, ook niet veel zin om met auto die glibber terug omhoog te rijden. Blijkt dat baantje komt uit op een boerenhof, vol met honden, ze bleven maar komen. Eentje een soort groenendaler, maar groter, is heel erg boos op mijn en geeft een flinke beet in mijn been, gelukkig in mijn kniekappen.. Dan komt de boer, ook nogal boos op mij, maar in mijn best 4 woorden spaans kan ik hem uitleggen dat we wat misreden zijn, en als hij niet braaf is ik ga beginnen huilen. Hij pakt een stok, klopt daar mee richting zijne boze hond en laat ons de andere kant van de weg verder zetten. Als er wandelaar op de gr routes ineens verdwijnen zou ik daar toch al eens gaan zoeken, misschien liggen die honden daar dan allemaal met hun buikje rond gegeten, boertjes te laten.
Alle? hup richting bergen, vele beter.
Wat is daar zo leuk aan die bergen? Wel ik heb al in de Franse Beaujolais gaan rijden, waar je voor en achterrem zeer gecontroleerd moet dicht nijpen en nog schuiven om niet in een rotvaart naar beneden te knallen. In de Pyreneeen is het nog steiler, maar daar maken ze tenminste hele schone kronkelbochtjes in de bergwand. En er staat overal begroeiing langs, waardoor ik niet zie hoe hoog of steil het daar is.
Maandag, we willen tot in Albanya geraken, dat lukt, van daar terug via kleine plaatsjes, soms maar 1 huis of een kappelle, terug keren. Dat lukt, mits wat gehakketak tussen de 64 en de zumo.
's avonds een restaurant met een uitzicht, niet het lekkerste eten, meer toerist gericht, volgende keer toch maar terug bij 't ander waar ze geen engels spreken, maar het eten lekkerder is.
we verlaten het resto, slenterend over de binnenpleintjes, struikeld mijne Bart daar toch over een hondje dat hij (goede camouflage) niet zien liggen had op de stenen vloer, KA? ! en direkt springt grote broer, een duits, recht in de aanval naar Bart, gelukkig had de eigenaar die hond stevig bij de riem, of ik mocht in mijn beste 4 woorden Spaans uitleggen, waar ze hem moesten dicht naaien.
Dinsdag, ik rij in de voormiddag nog op het vlakke stuk achter het hotel, beetje op mijn alleen. hmm de noppen op m'n banden zijn niet meer zo scherp en in het drassig landschap naast de rivier, schuif ik regelmatig wat heen en weer. In een stuk bos, springt er een everzwijn voor me het baantje over.
Beetje verder 2 houthakkers, goeden dag een van mijn 4 woorden spaans. Ik merk op de 64 dat daar een baantje naar links gaat, dus ik stop even, om te kijken. Denkt die houthakker dat ik verloren gereden ben? Ja ne moto hier zo in dat slecht baantjes? Ik keer dus om, heb met mijne vloeiende vocabulaire kwartierke staan "klappen" met die mens.
Ja die Catalanen, lijken een beetjes stroef, maar als je iets vraagt, dan zijn ze echt wel hulpvaardig.
In de namiddag, moto geladen, klaar voor de volgende dag te vertrekken. Nog met z'n twee in de auto een toerke gaan doen, 't was toen ook alweer 36? en we stopten aan het blauwe meer van Banyoles, ha zwemmen... zo mooi klaar water, wel diep, wel koud,we zien daar een spanjaardje hevig rillen in dat water.. even voelen met de vinger.. bwah nee veel te koud, kom we gaan nog wat verder rijden. :mottig:
Beetje door een vulcanisch gebied gereden, zouden hele schone baantjes zijn met de baanmoto ! Nog in een supermarkt om wat plaatselijke delicatessen, vloeibare en vaste. En om een sleutel 19.
's avonds in het restaurant gaan eten waar er geen honden geparkeerd lagen. Na een lekkere menu met cava en wijn, nog een glaasje digustief van het huis gekregen, Bart lustte het niet, ik wel... veel kan ik me daarna niet meer herinneren?? 't was lekker maar nogal straf.
Woensdag, vroeg op, rijden, rijden, rijden, 1250 km zonder boeren, zonder platte band, thuis gekomen bij een blije dochter en een rottweilster die van blijschap beloofd heeft nergens meer aan te bijten.
Dat was ongeveer de samenvatting van ons weekje, foto's moet ik nog eens goed selecteren en post ik wel hierna
Maandag 20/7 , nog eens op onderhoud en nazicht met m'n Husaberg, zodat ik met een gerust hart in de Pyrenee?n kan gaan rijden.
De mechanieker waar ik met m'n moto ga, is ook een crosser, toen ik hem 14 dagen geleden belde om op onderhoud/nazicht te komen, zat hij nog op wedstrijd in Zweden en ging daarna nog een weekje Finland vakantie nemen, maar na 15 juli mocht ik bellen voor een afspraak Zogezegd en gedaan, blijkt dat die mens bij het neerkomen na een sprong, zijn enkel en been gebroken heeft, maar onderhoudje doen ga lukken . Ik pak dus die maandag mijn motoremorkje, en vind die kabel die onder het wiel ligt redelijk verdacht ?? Blijkbaar is de tandenwisselende puberende Rottweilster in een bijtgrage bui, onder de remork gaan liggen en die lekkere plastic kabels waren onweerstaanbaar !
Toch maar moto op remork... moto afzetten en gaan kijken in een bedrijf waar ze remorken maken, verlof=gesloten..
Gamma... dat hebben ze daar niet een kabel met 7 kleine kabelkes in... Bellen naar het thuisfront, want morgen is het 21/7 alles gesloten, zoek maar eens een deftige electriciteitszaak...google je vriend, we vinden er eentje, bellen, ja zegt die mens, maar ik ben al 2 jaar gestopt met m'n zaak, maar ik heb nog een stuk liggen kom het maar halen binnen 't half uur ik moet nog weg. mission accomplished, 's avonds de remork op z'n kant, kabeltje leggen, deze keer in het kader, niet erop, veilig weg voor honden tanden.
Nog vlug ne gpsmaps 64s gaan kopen, om niet te verdwalen, openstreetmap daarop gezet, en mijn op voorhand gemaakte routes, zowel op die 64 als op de zumo660 geladen.
Ook nog een dik pak stafkaarten mee.
Donderdag 23/7 's morgens vroeg vertrokken. Via Kortrijk naar Perpignan. Om de 200 a 300 km chauffeur wissel, koffie en andere stop.
Ergens tegen clermont ferrand, begint die remork toch wel heel hard te trillen?? Volgende afrit eraf, is juist een benzine/parking en winkel plek. Hmm platte band... geen probleem reserve wiel hangt aan de remork, krik eronder en draaien maar, dat wiel los.... O-ow die sleutel past ni...'t moet nen 19 zijn...Beginnen rond vragen om een 19 te kopen in de shop, hadden ze niet, beginnen rond vragen om een 19 te lenen, hadden ze niet, na 50 tal keren een poging, zakt uw moed gelijk toch in de schoenen. Zoeken achter enen met een caravan, dat gaat de zelfde type wielen zijn.. waar zijn de sleurhutten als ge ze nodig hebt ???
Komt daar ineens een of ander Q dinges, met een gigantische speedboot achter op een remork, richting benzine station gereden, vlug bij die mens gaan vragen, ja hoor, trekt daar een gereedschapskast open om U tegen te zeggen, ineens ne geschikte 19. Wiel gewisseld, sleutel terug gegeven, merci gezegd en verder gereden naar de eerste afrit op zoek naar een banden centrale wegens nu geen reserve wiel meer.
300 meter na die afrit, we waren er bijna voorbij, maar het was een banden centrale. Mijne Bart iets als "rep?rer pneux" Dienen mens kijkt naar die band, krapt in zijn haar en zegt dat herstellen vast niet meer gaat lukken
Vraag heb je deze band? Hij ging eens kijken.. ik dacht die zoekt dat op in z'n pc, nee hij ging daar een afgesloten opslagplaats binnen en na 15' was hij terug met een band. Nog een 10 tal minuutjes later hebben we een resevewiel in takt.
Zegt die meneer bandenboer, mogelijk is er hinder in Clermont ferrand door de boeren, ze blokkeren de snelweg.
Anderhalf uur hebben we in Clermont Ferrand wat een mottige stad, rond gereden, overal werden we tegen gehouden. Wetende dat er nog 500 km op 't programma stond... Uiteindelijk via ne ommetoer van 40 km terug de snelweg op geraakt, om 10 km verder blokkade, er terug af te moeten, weer via dorpkes tot volgende stuk snelweg en volgende blokkade. Zelfs eens via ne oprit er af gereden, wegens het in eens blok zetten van de autostrade. 4 keer boze boeren op ons pad gehad.
Dat Millau spel, 9, 40 euro, is toch een beetje overroepen en zijn geld niet waard, zo spectaculair is dat toch niet zenne.
Uiteindelijk Catalunya om 22u+ zelfs nog iets gaan eten wegens erge honger om iets voor 23u, dat kan daar.
Vrijdag, lekkere 34? graadjes, na het ontbijt, we gaan eens ons pakje aantrekken, helmpje, botten, harnas, kniekappen, rugzak met drinken en zo flets-als-een-hoentje op de moto.
Gelukkig is het in de bergen niet zo blijven stijgen van temperaturen. Was soms wel eens warm, maar dan meer van kan de LC er wel door. Maar na een tijdje ken je de kneep, als er recent nog door locale jeeps is door gerden, merk je dat vlug.
Het was in de verte al aan 't onweren, maar dat was in de verte. Maar na de volgende klim/bocht was het vlak boven ons hoofd. Moto laten staan, in de auto gedoken, juist op tijd want er vielen hagelstenen zo groot als grote knikkers.
Ik had al gevoeld dat mijn koppeling beetje sponsig was, maar die laatste stukken net voor het onweer, had ik ineens geen koppeling meer.
Stoppen was nogal schokkerig stilvallen en terug startten was ergens naar beneden duwen, of startten met zeer rare sprongetjes. Schakelen zonder koppeling dat gaat prima.
Maar we wilden terug naar het hotel, het bleef maar onweren en die koppeling werd er ook niet beter op. Probleem, we wisten niet waar we zaten, de route hadden we niet kunnen blijven volgen, wegens een verbods bord en door van onze route te moeten afwijken zagen wij en de 64 + zumo veel sterrekes...
We kwamen op een betonbaantje, ergens in de bergen, we gaan dit absoluut NIET meer verlaten!!! En ineens komt daar een spanjaard in een jeep af, vlug gaan proberen vragen waar we precies zijn en dat we naar Besalu moesten. Die mens alleen spaans machtig, zegt op een of andere manier dat hij ook naar Besalu moet en dat we moeten volgen. OK uitgelegd dat m'n koppeling er aan is en Bart steekt de moto in gang. Ik achter die Spanjaard aan. Na 200m verlaat hij de beton en duikt een slinger/haarspeldbocht/rots/gravel/gleuven/dwarse waterafvoerkanalen- baantje in...aan 50km per uur
OLA !! ik daar achter gaaaaaaaaaaaas, afentoe eens via de walkytalky naar Bart die absoluut dit tempo niet kon volgen, "aan de splitsing links volgen!! " Ondertussen viel de costa brava met bakken over me heen.
Gewoon smijten, en springen over die waterafvoerbulten, die mens kende iedere put en bocht, denk ik want die bleef gas geven tot de laatste cm voor het obstakel.
Man man man, ik heb me rot geamuseerd !!! Zal voor de rest van m'n leven op m'n geheugenkaart staan, het ritje achte die Spanjaard !! Als ik er aan terug denk heb ik een smile van oor tot oor, poco loco !
We wilden die mens wat geven voor zijn inspanning, maar hij wou niet, dat was "service" ofzo, maar ik in mijn beste spaan "Si ! Si ! " en hij zal bang geworden zijn en heeft het dan maar aangenomen( zo'n buitenlands trees op een moto zonder koppeling dat spreekt ge best niet tegen ) en bovendien 't ritje was meer zijn geld waard dan dat Millau viadukt !
Water uit mijn botten gieten, en gelukkig een verwarmd droogrekje op de badkamer
Zaterdag, we hadden opvoorhand ktm- garages opgezocht, en de meest nabije was Perpignan, Andora lag nog 160km verder en Barcelona ook zoiets? Zatedag om iets voor 9u stonden we daar. Beetje nerveus, voor 't zelfde zeggen ze dat ze 't niet kunnen herstlellen, of 't stuk niet binnen hebben en dat we dinsdag terug mogen komen..
Maar het bleek lucht in de leiding, ze hebben ze ontlucht en minerale olie bijgedaan. Wel ga ik de discques moeten laten vervangen binnen kort, bijna versleten.
Ikke blij dat het dat maar is, vraag de rekening = niets, 't is in orde. Amai spijtig dat Perpignan zover ligt om eens op onderhoud te gaan.
Heb er een paar crosshandschoenen gekocht, mijn leer versies van de dag ervoor zien er niet uit en zijn niet droog.
Nog een achtermiddag gaan rijden, de bergen in, droog deze keer. Korte ontmoetingen met hertjes, paarden, koeien en madammekes in een fiat panda.
Zondag, beetje meer op het "platte" land gaan rijden. Wat wil zeggen meer modder / klei en landbouwers, die vinden dat de baantjes ook tot hun land behoren en ze ineens mee omploegen, of afsluiten met een ketting. We sukkelen met de LC met (z'n gewone baan-) banden vol modder ergens omhoog en schuiven lustig naar beneden. Tot we aan een zelf gemaakt bord verboden toegang komen?? Op de kaart en op de bomen staat die weg nochtans aangeduid als gr route? Even een eindje te voet gaan kijken, dat ziet er ok uit, ook niet veel zin om met auto die glibber terug omhoog te rijden. Blijkt dat baantje komt uit op een boerenhof, vol met honden, ze bleven maar komen. Eentje een soort groenendaler, maar groter, is heel erg boos op mijn en geeft een flinke beet in mijn been, gelukkig in mijn kniekappen.. Dan komt de boer, ook nogal boos op mij, maar in mijn best 4 woorden spaans kan ik hem uitleggen dat we wat misreden zijn, en als hij niet braaf is ik ga beginnen huilen. Hij pakt een stok, klopt daar mee richting zijne boze hond en laat ons de andere kant van de weg verder zetten. Als er wandelaar op de gr routes ineens verdwijnen zou ik daar toch al eens gaan zoeken, misschien liggen die honden daar dan allemaal met hun buikje rond gegeten, boertjes te laten.
Alle? hup richting bergen, vele beter.
Wat is daar zo leuk aan die bergen? Wel ik heb al in de Franse Beaujolais gaan rijden, waar je voor en achterrem zeer gecontroleerd moet dicht nijpen en nog schuiven om niet in een rotvaart naar beneden te knallen. In de Pyreneeen is het nog steiler, maar daar maken ze tenminste hele schone kronkelbochtjes in de bergwand. En er staat overal begroeiing langs, waardoor ik niet zie hoe hoog of steil het daar is.
Maandag, we willen tot in Albanya geraken, dat lukt, van daar terug via kleine plaatsjes, soms maar 1 huis of een kappelle, terug keren. Dat lukt, mits wat gehakketak tussen de 64 en de zumo.
's avonds een restaurant met een uitzicht, niet het lekkerste eten, meer toerist gericht, volgende keer toch maar terug bij 't ander waar ze geen engels spreken, maar het eten lekkerder is.
we verlaten het resto, slenterend over de binnenpleintjes, struikeld mijne Bart daar toch over een hondje dat hij (goede camouflage) niet zien liggen had op de stenen vloer, KA? ! en direkt springt grote broer, een duits, recht in de aanval naar Bart, gelukkig had de eigenaar die hond stevig bij de riem, of ik mocht in mijn beste 4 woorden Spaans uitleggen, waar ze hem moesten dicht naaien.
Dinsdag, ik rij in de voormiddag nog op het vlakke stuk achter het hotel, beetje op mijn alleen. hmm de noppen op m'n banden zijn niet meer zo scherp en in het drassig landschap naast de rivier, schuif ik regelmatig wat heen en weer. In een stuk bos, springt er een everzwijn voor me het baantje over.
Beetje verder 2 houthakkers, goeden dag een van mijn 4 woorden spaans. Ik merk op de 64 dat daar een baantje naar links gaat, dus ik stop even, om te kijken. Denkt die houthakker dat ik verloren gereden ben? Ja ne moto hier zo in dat slecht baantjes? Ik keer dus om, heb met mijne vloeiende vocabulaire kwartierke staan "klappen" met die mens.
Ja die Catalanen, lijken een beetjes stroef, maar als je iets vraagt, dan zijn ze echt wel hulpvaardig.
In de namiddag, moto geladen, klaar voor de volgende dag te vertrekken. Nog met z'n twee in de auto een toerke gaan doen, 't was toen ook alweer 36? en we stopten aan het blauwe meer van Banyoles, ha zwemmen... zo mooi klaar water, wel diep, wel koud,we zien daar een spanjaardje hevig rillen in dat water.. even voelen met de vinger.. bwah nee veel te koud, kom we gaan nog wat verder rijden. :mottig:
Beetje door een vulcanisch gebied gereden, zouden hele schone baantjes zijn met de baanmoto ! Nog in een supermarkt om wat plaatselijke delicatessen, vloeibare en vaste. En om een sleutel 19.
's avonds in het restaurant gaan eten waar er geen honden geparkeerd lagen. Na een lekkere menu met cava en wijn, nog een glaasje digustief van het huis gekregen, Bart lustte het niet, ik wel... veel kan ik me daarna niet meer herinneren?? 't was lekker maar nogal straf.
Woensdag, vroeg op, rijden, rijden, rijden, 1250 km zonder boeren, zonder platte band, thuis gekomen bij een blije dochter en een rottweilster die van blijschap beloofd heeft nergens meer aan te bijten.
Dat was ongeveer de samenvatting van ons weekje, foto's moet ik nog eens goed selecteren en post ik wel hierna