Terra's in de Tatra's (en Karpaten)

[duibhce Kaelann]

Na Hradec verandert het landschap helemaal. De meren en bossen maken plaats voor weidse open landschappen met hier en daar een stukje industrie. Zoals de gigantische kerncentrale in Dukovany.




tegen 4u wijken we wat af van de route om op zoe te gaan naar een camping. Bij gebrek aan bergen in de buurt wagen we onze kans bij het grote Palavameer, gelegen in het gelijknamige nationale park.


Onderweg passeren we nog wat velden vol wijnranken, een kasteeltje en het dorpje Pavlov.




Honden zijn er wel niet te zien.




Uiteindelijk vinden we een camping aan de oostelijke oever van het meer. We zijn blijkbaar de enige kampeerders en we mogen onze tent opzetten op het veld dat normaal gereserveerd is voor caravans en campers. Heel goedkoop en vriendelijk, en er is ook een restaurant. Na de tent opgezet te hebben maken we van de gelegenheid gebruik om wat kleren te wassen.


Het menu in het restaurant is volledig in het Tsjechisch, maar we denken toch enkele woorden te herkennen. Al blijkt ons geheugen toch niet zo geweldig te zijn wanneer we de pechene geserveerd krijgen. Gelukkig smaakt het wel, die gekookte ham met zuurkool. Na een biertje uiteraard.




En om mijn verjaardag te vieren doen w eer nog een dessertje bij. En niet zomaar eentje, dit is een 3-in-1: pannenkoek met suiker, ijs met chocoladesaus en bosvruchten met slagroom.

[Blackbert]

Als je zo voortdoet met dessertjes zal een veringupgrade wel echt nodig zijn.

[Muug]

Als je zo voortdoet met dessertjes zal een veringupgrade wel echt nodig zijn.

:gieren:

[duibhce Kaelann]

Als je zo voortdoet met dessertjes zal een veringupgrade wel echt nodig zijn.

ge kunt zoiets toch niet laten staan... :kwijl:

[TimS]

ge kunt zoiets toch niet laten staan... :kwijl:

Dat hoeft niet als je het niet bestelt...

[laouen]

Och, der was er eentje jarig. Dan mag dat wel ne keer

[TRooPER]

[duibhce Kaelann]

Nog even de route van de afgelopen dag. En daarna gaan we weer verder.

[duibhce Kaelann]

De volgende ochtend zijn we weer vroeg wakker. Maar we nemen onze tijd om in te pakken en scoren nog een ontbijtje in het restaurant. Het duurt even want de ontbijtruimte zit nog vol met een bende schoolkinderen die in de hutjes op de camping verblijven.

Maar het ontbijt zelf wordt wel gesponsord door een bekend merk.

[duibhce Kaelann]

De volgende ochtend zijn we weer vroeg wakker. Maar we nemen onze tijd om in te pakken en scoren nog een ontbijtje in het restaurant. Het duurt even want de ontbijtruimte zit nog vol met een bende schoolkinderen die in de hutjes op de camping verblijven.

Maar het ontbijt zelf wordt wel gesponsord door een bekend merk.



Uiteindelijk is het al 9u45 wanneer we vertrekken. Ons eerste doel voor vandaag is Lednice, daar zou een mooi kasteel te bewonderen zijn. We zijn een beetje teleurgesteld met wat we uiteindelijk te zien krijgen. Maar het zou natuurlijk ook kunnen dat we ons van locatie vergist hebben.



Het volgende kasteel, in Valtice, trekt er al wat meer op. Ik geniet even van het zonnetje terwijl laouen wat rondwandelt en foto's maakt. Ondertussen is de hele lokale lagere school ook gearriveerd, blijkbaar om wat klasfoto's te maken. De kinderen zijn wel erg goed gedrild en alles verloopt erg georganiseerd.









De verdere rit naar de Slovaakse grens is niet speciaal. Vlot rijden en leuke uitzichten, maar niets dat ons doet stoppen. Onderweg stoppen we nog even voor wat inkopen te doen en picknicken doen we net voor de grens, die we uiteindelijk rond 2u oversteken.



Totnogtoe was er niet echt onverhard gepland. We wilden vlotjes in Slovakije geraken om dan hier en in Oekra?ne wat meer tijd te spenderen en wat onverharde paden te verkennen. Het landschap wordt in elk geval al een stuk heuvelachtiger en meer bebost. Vlak na de grens draaien we dan het eerste onverharde wegje in.





Maar dat komt uit op een weg waar we niet verder mogen. Jammer, maar dan keren we wel terug, er zullen nog wel kansen genoeg zijn om wat onverhard te rijden.



We keren helemaal terug naar de hoofdweg en volgen die dan maar verder. Jammergenoeg zijn er niet echt andere opportuniteiten om gravelwegen in te draaien. Overal staan bordjes die de toegang verbieden. De hoofdweg zelf is ook niet bijster interessant en vooral erg druk met vrachtvervoer.

Uiteindelijk stoppen we in Nitrianske Pravno om bij te tanken, wat fris te drinken en wat Euro's af te halen. Wanneer we de kaart bekijken lijkt Dolny Kubin een goed doel om overnachtingsplaats te zoeken, dus volgen we de route verder in die richting. Wanneer we echter verder de bergen inrijden wordt de lucht alsmaar donkerder. Uiteindelijk beslissen we om de kleinere wegen die we gepland hadden maar te laten voor wat ze zijn en op de grotere weg te blijven. Alle verluchting in de Klim-pakken gaat in elk geval al dicht voor we een onweer inrijden.

Onderweg stoppen we nog in Ruzomberok voor wat inkopen voor we in Kubin op zoek gaan naar de camping. Die is heel goed aangegeven en we hebben dus geen enkel probleem om ze te vinden. Zover oostwaarts in de CET tijdzone gaat de zon een heel stuk vroeger onder, dus beginnen we onmiddellijk de tent op te zetten en duiken we nog vlug even de (nogal koude) douche onder. Ondertussen is het wel weer droog.

Wanneer we aan het eten beginnen blijkt dat onze MSR stove niet optimaal meer brandt waardoor het wat langer duurt voor alles warm is en ons kookpotje aan de buitenkant nogal vol met roet hangt.

[duibhce Kaelann]

De route van Palava meer naar Dolny Kubin.

[duibhce Kaelann]

Wanneer we 's ochtends wakker worden is het weer nog steeds erg betrokken. Terwijl wij aan het inpakken zijn komt onze Duitse buurman een praatje maken en de motoren bewonderen. Hij is onderweg terug naar huis na een trip door Slovakije en Polen en deelt enkele goede tips voor de Slovaakse Tatra en voor Zuid-Polen. In een ver verleden heeft hij ook nog in Oekra?ne gewerkt, dus hij is ook heel ge?nteresseerd en behulpzaam wanneer we vertellen dat we die richting uit trekken.

Ons plan voor vandaag is om wat inkopen te doen in Ruzomberok en daarna te gaan ontbijten in Vlkolinec, een dorpje in de bergen waarvan de geschiedenis terugrijkt tot de middeleeuwen en ??n van de vele sites in Slovakije die als Unesco werelderfgoed zijn erkend.

Maar die plannen hielden geen rekening met dit kleine oponthoud onderweg naar Ruzomberok:



Het eerste dat ik ervan merk is dat mijn achterwiel een heel stuk minder stabiel begint aan te voelen. Laouen meldt over de intercom dat die er inderdaad wel wat platjes uitziet. Jammergenoeg is er op de weg waar we op rijden niet erg veel gelegenheid om even langs de kant te gaan staan. En met het drukke vrachtverkeer dat passeert sta ik liever wat van de baan af. Uiteindelijk vinden we toch een plekje en kan ik beginnen aan de vervanging van de binnenband.



Zo lang doorrijden met een platte band heeft 2 belangrijke neveneffecten:
[ul]
[li]de Heidenau K60 staat lekker warm en is dus behoorlijk soepel, dat maakt het demonteren alvast een stuk gemakkelijker. Niet te lang wachten met eraan te beginnen dus.[/li]
[li]Met onvoldoende druk gaat de buitenband wat over de velg schuiven. De binnenband wordt meegetrokken met de buitenband en de soupappe wordt losgetrokken van de binnenband.[/li]
[/ul]

Het is duidelijk dat de binnenband niet te redden valt met een plakkertje, dus gaat er meteen een nieuwe in. Na ons avontuur vorig jaar in Albani? heb ik deze keer zowel een 17inch als een 21inch binnenband mee.



Deze keer ook een elektrische pomp bij ipv enkel een klein Mosquito handpompje.



Uiteindelijk kost het hele gedoe ons wel bijna 1,5 uur. Ondertussen is de temperatuur ook behoorlijk opgelopen en ontbijt in Vlkolinec wordt eerder een brunch. Vlkolinec is een klein en mooi bewaard dorpje, maar niet echt zo impressionant als sommige gelijkaardige dorpjes die we al bezocht hebben in de Balkan. De parking is gratis voor onze motoren, maar we betalen wel de 5EUR om foto's te mogen maken. De oudere dame in het hutje dat dienst doet als kassa biedt ook aan om op onze helmen en jassen te letten. Daarna wandelen we verder de heuvel op richting het dorp om een plekje te zoeken waar we kunnen picknicken.





Uiteindelijk vinden we een overdekt bankje met uitzicht op een speeltuin en houten sculpturen.

[duibhce Kaelann]

Na de lunch gaan we op verkenning in het dorp. We komen het "museum" tegen waar we met onze "fotolicentie" ook gratis binnen mogen. Een echt museum is het wel niet, eerder een souvenir shop. De huizen in het dorp zijn wel best mooi.






Er blijkt nog een tweede museum te zijn en dat is een stuk interessanter. Het is eigenlijk een klein huisje waarvan het interieurin de originele staat is hersteld.


Er woont blijkbaar wel iemand in het dorp die graag aan houtbewerking doet. Dit is de kerststal.



Wanneer we terug aankomen op de parking en onze helmen gaan ophalen wil de kassierster ons nog wat zelfgemaakte geurzakjes verkopen. Niet echt onze stijl, dus we geven haar gewoon een euro om op onze spullen te passen. Ze wil ons echter per se nog die souvenirs geven en wil niet van opgeven weten dus uiteindelijk nemen we de kleurrijke stoffen zakjes toch maar aan.
Bij de motoren aangekomen zien we een auto met belgische nummerplaten naast ons geparkeerd staan. Het blijkt te gaan om twee koppels uit Braine-l'Alleud die ook door Zuid Polen en Slovakije aan het trekken zijn. Ze verzekeren ons in elk geval dat Zuid-Polen veel mooier en groener is dan de Slovaakse kant van de Tatra.

Na de uistap naar Vlkolinec keren we terug naar onze origineel geplande route om nog een stukje van de kleine baantje ste rijden die we gisteren hebben overgeslagen omwille van de regen.



Zodra we van de grote baan afdraaien verandert het landschap en wordt ook de staat van de weg wat slechter. Maar in ruil krijg je wel mooie uitzichten en zalige rust.



Aangezien we nu geen reserve binnenband meer hebben voor het achterwiel gaan we toch eerst op zoek naar vervanging. Deze voormiddag hadden we in Ruzomberok al rondgekeken, maar niet direct iets geschikt gevonden. Autobanden in overvloed, maar geen binnenbanden voor motoren. We blijven dus uitkijken naar een Pneuservis, die we uiteindelijk bij het binnenrijden van Oravsky Hrad vinden. Er staat zelfs een Kawasaki geparkeerd dus ik heb goede hoop.



Binnen leer ik Edouard kennen die jammergenoeg zelf geen binnenbanden heeft, maar wel exact weet waar ik er in Dolny Kubin kan krijgen. Hij heeft zelf eerst nog wat werk, maar wil ons daarna wel even voor rijden. Terwijl we wachten krijgen we zelfs nog wat te drinken aangeboden. Daarna keren we in zijn zog weer terug naar Dolny Kubin waar hij ons naar een kleine fietswinkel leidt. Die heeft inderdaad ook de 17inch motor binnenbanden in stock die we nodig hebben. Ideaal!

We bedanken Edouard en gaat het opnieuw richting Oravsky Hrad, waar een kasteel staat dat gebruikt is als decor voor de klasisieker Nosferatu. Het is ondertussen wel weer behoorlijk heet en het kasteel ligt helemaal op de top van een heuvel en je kan er enkel te voet naartoe. We verkiezen om beneden te blijven en in een bar wat af te koelen met ijs en cola.



Wel met uitzicht op het kasteel.





Daarna gaat het richting het Namestovo meer. Zowel de Freytag & Berndt kaart als de GPS geven aan dat daar campings te vinden zijn. Vrij gemakkelijk vinden we een mooie aan de oevers van het meer, zelfs met een restaurant. Het is in elk geval het tentplaatsje met het mooiste uitzicht totnogtoe.

[duibhce Kaelann]

Terwijl wij onze tent aan het opzetten zijn arriveren er nog 2 Britse Motards. Aangezien wij zowat het vlakste plaatsje van de heel camping hebben ingenomen kiezen zij voor een plekje vlak aan het water.

Terwijl laouen een wasje gaat doen en gaat douchen haal ik onze MSR stove uit elkaar om de leidingen en sproeier eens goed uit te kuisen, in de hoop het probleem van gisteren op te lossen. Tegen dat ik daarmee rond ben en ons vuurtje weer optimaal brandt is ook Sofie terug. Ze waarschuwt me alvast dat er mij een behoorlijk koude douche staat te wachten. Nadat ik me daar ook van vergewist heb is het tijd om te gaan eten.

Het restaurant blijkt eerder een wat chiquere frituur te zijn. Het menu bestaat uit gefrituurde kost en hamburgers. Gelukkig smaakt het wel.

Wanneer onze Britse buren ook komen bestellen en de serveerster vertelt dat ze geen cola, maar wel Kofola kan serveren wachten wij gespannen af. Wij hebben gisteren tijdens een stop al kennis kunnen maken met de oostblok-cola. Die dateert nog van de tijd dat het ijzeren gordijn nog bestond en coca cola of pepsi verboden goedjes waren. Het is een vreemde ervaring. Kofola ziet eruit als coca cola, riekt als coca cola, maar smaakt tot??l anders. De verrassing en het ongeloof staan ook op het gezicht van de Brit af te lezen. Het is wel een mooie aanleiding om een gesprek met beiden aan te knopen en wat tips uit te wisselen voor onderweg.

De Britten zijn nogal teleurgesteld dat je de Tatra zelf niet echt door kan rijden in Slovakije. Je kan enkel een weg volgen langsheen het massief en hier en daar een weg de bergen in volgen, maar die laatste lopen steevast dood en dus moet je terugkeren. en weer verder langs de bergen heen. We hebben een gezellige babbel tot de serveerster het tij d vind om naar huis te gaan. Rond 10u zet ze ons uit de bar.

[Tom Thumper]

We verkiezen om beneden te blijven en in een bar wat af te koelen met ijs en cola.

En wie was er vandaag jarig?

[Muug]

propere fotokes, nog !

[duibhce Kaelann]

Doordat we gisteren vroed de tent zijn ingetrokken zijn we ook weer vroeg uit de veren. Goed op tijd om rond 6u30 van het ochtendgloren te genieten.



We zijn vrij snel ingepakt en sturen de Terra's richting Tvrdosin. Dat ligt niet zo ver van Namestovo en we kunnen er in de Lidl wat inkopen doen voor het ontbijt dat we hopen te verorberen aan nog een Unesco werelderfgoed, een van de vele houten kerken in de regio. De kerk is vrij gemakkelijk te vinden en zo vroeg op de dag ook nog compleet verlaten. We eten ons ontbijtje op de trappen aan de nieuwe hypermoderne kerk vlak naast de oude site. In Mechelen zou ons dat ongetwijfeld al een GAS-boete opgeleverd hebben.



Het houten kerkje is redelijk klein en met de grote moderne kerk ernaast wordt ze waarschijnlijk enkel nog bij speciale gelegenheden gebruikt.







Na onze onbijtstop rijden we verder richting de hoge Tatra. Onze Britse vriendne van gisteren hadden inderdaad wel gelijk: je rijdt eigenlijk continue langs de bergen heen, nooit echt erover.





We stoppen voor de lunch bij een meertje in Vrbov. Naast het meertje ligt ook een wat verouderd waterpark. Waterparken lijken wel d? ultieme attractie in Slovakije. Het stikt ervan en ze worden al 50km op voorhand aangekondigd. In de bergen was de lucht nog redelijk grijs, maar hier begint het serieus uit te klaren en gaat de temperatuur ook weer behoorlijk de hoogte in.

[Muug]

het ziet er allemaal zo lieflijk uit, open landschap, groene natuur, overal Windows XP-desktoplandschapjes ... Bosni? is juist het omgekeerde vind ik.

[TimS]

Inderdaad allemaal zeer lieflijk. Persoonlijk vond ik de omgeving van hun vorige trip n?g indrukwekkender en dan voornamelijk Albani?. Gewoonweg prachtig, die foto's? :kwijl:

Neemt niet weg dat dit er ook allemaal fantastisch uitziet (en ik stikjaloers ben) hmy:

[petervdc]

Neemt niet weg dat dit er ook allemaal fantastisch uitziet (en ik stikjaloers ben) hmy:

Idem.
En ook op de vorige.
En ook op de volgende