Terra's in de Tatra's (en Karpaten)
Posted: 13 Dec 2015 18:11
Een regenachtige lucht en veel mist ontnemen ons de volgende ochtend alle zicht op de bergen rondom. Niet bepaald een bemoedigend begin van de dag. Onze Poolse vrienden hebben duidelijk geen zin om te wachten tot het echt begint te regenen. Zij willen nog in enkele etappes terug naar hun huisje in Wroclaw rijden. Wij zijn ondertussen nog aan het overwegen wat we verder gaan doen.
Toen we nog in Truskavets zaten hadden we via Airbnb een appartementje in Krakow gereserveerd voor het weekend. Dat geeft ons nu eigenlijk nog een dagje dat we graag in de Tatra hadden doorgebracht om dan eventjes Krakow te bezoeken en dan Maandag door naar Auschwitz. Met de huidige weersvooruitzichten en de beperkte zichtbaarheid in de bergen hebben we niet zoveel zin om nog verder door de Tatra te rijden, dus contacteren we de eigenaars van het appartement in Krakow, in de hoop dat we er al een dagje vroeger in zouden kunnen. Terwijl we wachten op het antwoord begint het te regenen. Maar enkele minuten later hebben we al bevestiging dat we vandaag al welkom zijn. Dus pakken we zo snel mogelijk in, maar tegen dat we daarmee rond zijn is het al behoorlijk hard aan het gieten. De Klim pakken zijn goed waterdicht, maar de regen loopt tijdens het inpakken gewoon langs de kraag en de mouwen naar binnen. Het is niet echt een comfortabel gevoel, en al helemaal niet om een helm over een natte kop te trekken of natte, koude handen in de handschoenen te wringen. Echt warm is het hier in de bergen trouwens ook niet. Terwijl we vertrekken gaat de handvatverwarming dus direct in het hoogste standje.
Tegen de middag komen we aan in Wieliczka, waar we de eerste de beste eetgelegenheid die er warm en droog uitziet induiken. De regen is ondertussen wat gemilderd, maar we zijn nog steeds nat en koud. Een lekker warme maaltijdsoep later voelen we ons al veel beter en trekken we richting de zoutmijnen. Die zijn gemakkelijk te vinden en tevens de voornaamste bestaansreden van dit stadje. Al eeuwenlang wordt er hier in grote hoeveelheden zout gewonnen. We kunnen de motoren achterlaten op een (betalende) parking en geven de helmen in bewaring bij de parkingwachter. Daar kunnen ze lekker drogen.
We zijn net op tijd voor de Engelstalige rondleiding van 13u. Laouen gaat de tickets kopen, maar vraagt pas daarna hoe lang de rondleiding zal duren. Dat blijkt een dikke 3 uur te zullen zijn. Daar hadden we niet echt op gerekend, maar je krijgt wel waar voor je geld. Het wil wel zeggen dat we niet zoals gepland rond 16u in Krakow zullen geraken, dus toch maar even onze gastheer inlichten dat we later zullen zijn. Daarna dalen we af in de mijn.
De rondleiding begint met trappen, veel trappen en dan nog wat trappen. De rondleiding begint pas echt op 64m diepte en eindigt op 135m diepte, met enkele tussenstops onderweg zodat we de schaal van van de ondergrondse ruimtes en de harde werkomstandigheden van de mijnwerkers goed kunnen laten doordringen.
Toen we nog in Truskavets zaten hadden we via Airbnb een appartementje in Krakow gereserveerd voor het weekend. Dat geeft ons nu eigenlijk nog een dagje dat we graag in de Tatra hadden doorgebracht om dan eventjes Krakow te bezoeken en dan Maandag door naar Auschwitz. Met de huidige weersvooruitzichten en de beperkte zichtbaarheid in de bergen hebben we niet zoveel zin om nog verder door de Tatra te rijden, dus contacteren we de eigenaars van het appartement in Krakow, in de hoop dat we er al een dagje vroeger in zouden kunnen. Terwijl we wachten op het antwoord begint het te regenen. Maar enkele minuten later hebben we al bevestiging dat we vandaag al welkom zijn. Dus pakken we zo snel mogelijk in, maar tegen dat we daarmee rond zijn is het al behoorlijk hard aan het gieten. De Klim pakken zijn goed waterdicht, maar de regen loopt tijdens het inpakken gewoon langs de kraag en de mouwen naar binnen. Het is niet echt een comfortabel gevoel, en al helemaal niet om een helm over een natte kop te trekken of natte, koude handen in de handschoenen te wringen. Echt warm is het hier in de bergen trouwens ook niet. Terwijl we vertrekken gaat de handvatverwarming dus direct in het hoogste standje.
Tegen de middag komen we aan in Wieliczka, waar we de eerste de beste eetgelegenheid die er warm en droog uitziet induiken. De regen is ondertussen wat gemilderd, maar we zijn nog steeds nat en koud. Een lekker warme maaltijdsoep later voelen we ons al veel beter en trekken we richting de zoutmijnen. Die zijn gemakkelijk te vinden en tevens de voornaamste bestaansreden van dit stadje. Al eeuwenlang wordt er hier in grote hoeveelheden zout gewonnen. We kunnen de motoren achterlaten op een (betalende) parking en geven de helmen in bewaring bij de parkingwachter. Daar kunnen ze lekker drogen.
We zijn net op tijd voor de Engelstalige rondleiding van 13u. Laouen gaat de tickets kopen, maar vraagt pas daarna hoe lang de rondleiding zal duren. Dat blijkt een dikke 3 uur te zullen zijn. Daar hadden we niet echt op gerekend, maar je krijgt wel waar voor je geld. Het wil wel zeggen dat we niet zoals gepland rond 16u in Krakow zullen geraken, dus toch maar even onze gastheer inlichten dat we later zullen zijn. Daarna dalen we af in de mijn.
De rondleiding begint met trappen, veel trappen en dan nog wat trappen. De rondleiding begint pas echt op 64m diepte en eindigt op 135m diepte, met enkele tussenstops onderweg zodat we de schaal van van de ondergrondse ruimtes en de harde werkomstandigheden van de mijnwerkers goed kunnen laten doordringen.