Thuis telewerken of met vingers draaien?

[Davy78]

ook is het (voor mij) moeilijk om te durven zeggen: nu stop ik met werken voor vandaag.
Ergens voel ik mij "schuldig" door thuis te werken, en durf ik dus niet te rap stoppen...

Dat is gewoon effe wennen ... had daar in het begin ook wel wat last van, maar is weg ondertussen Ik start smorgens om 7u, en stop om 4u.
Uiteindelijk zijn het uw resultaten die tellen. En die resultaten zijn er omdat je thuis gewoon minder afgeleid bent. Als je thuis kinderen hebt kan dat misschien tegenvallen, maar dat is dan ook enkel het geval tijndens deze corona crisis.

Bij mijn vorige werkgever waren ze ook sterk tegen thuiswerken. Reden? "Ze doen hier al niks, laat staan thuis ..." (deze woorden heb ik letterlijk uit die manager zijn mond horen komen, en die waren redelijk onterecht ...). Ik hoop dat zulke bedrijven hier iets uit leren, en in de toekomst meer open staan voor thuiswerk. Lijkt mij een veel beter oplossing voor fileproblemen dan extra taksen ...

[den Bullet]

Als je thuis je werk wordt, kijk je beter uit

Telewerken kan tot spanningen, irritaties en zelfs burn-outs leiden, zo weten studies en ervaringsdeskundigen

Opgepast: telewerken kan tot burn-outs leiden. Volgens een Britse studie is het verleidelijk om vanuit ons thuiskantoor het gaspedaal te hard in te drukken. 'Ik hoor werknemers die zich recht vanuit hun bed naar hun laptop katapulteren.'

Volgens een Britse studie waar het invloedrijke vaktijdschrift van de Harvard Business School over bericht, is burn-out een (onverwacht) gevaar van telewerken. Onderzoekers van Cranfield University, nabij Londen, stellen dat "werknemers die van thuis uit werken, soms de nood voelen om zich harder in te spannen voor de werkgever". Het kan dan gaan om langere uren kloppen, e-mails laat op de avond nog beantwoorden, weekends opgeven, vakantiedagen laten opstapelen... De baas op zijn beurt kan dan weer de workload verhogen, want ja, het personeel moet toch werk genoeg hebben?

Consultant Nicolas Bas (33) uit Antwerpen heeft voor alle duidelijkheid geen burn-out, maar de voorbije weken zag hij wel de mogelijke nefaste gevolgen van het thuiswerken. "Zeker in het begin van de lockdown had ik de ene conference call na de andere", zegt Bas. "Vroeger zat ik in de wagen tussen twee meetings door en had ik een rustmoment om alles even te verwerken. Plots viel dat weg. Ik nam geen pauzes meer, begon voor mijn laptop te eten, iets wat ik op het werk nooit deed. Ik kon mijn job niet meer loslaten. Ook mijn vriendin merkte dat op. 'Het lukt je niet meer om de knop om te draaien', zei ze."

Een gevoel dat ingenieur Eva Gadeyne (26) uit Brussel herkent. "Op ons werk zijn we heel erg doordrongen van het idee: als je naar huis gaat, laat je je werklaptop achter en ben je niet meer bezig met de job. Nu die laptop er altijd is, merk ik dat ik prikkelbaarder, meer gestrest ben."

Nochtans is de verwachting dat telewerken tot minder stress leidt, net doordat je meer zelf kunt plannen en meer autonomie ervaart. Arbeidseconoom Stijn Baert (UGent) nuanceert: "Dat we nu massaal aan het thuiswerken zijn, is heel plots gekomen. Normaal wordt dat in ondernemingen geleidelijk ingevoerd. De eerste zes maanden mogen werknemers het niet doen en dan stap voor stap bouwen ze dat op. Veel mensen moeten heel hard zoeken hoe ze dat nu het best invullen. Bij sommigen kan dat extra stress veroorzaken of de nood versterken om zich meer te willen bewijzen."

Volgens Eric Junes, senior talent expert bij SD Worx, zijn we al jaren aan het praten over het nieuwe werken, waaronder telewerk, maar bestaat er nog veel onwetendheid over. "Het is niet zomaar iemand thuis zetten met een laptop en zeggen: 'Doe maar.' Er komt veel meer bij kijken."

Hij erkent dat deze crisis en het bijhorende thuiswerken bij sommige mensen tot overspanning en in een beperkt aantal gevallen tot burn-out kan leiden, maar de verklaring is complexer dan 'ik heb het gevoel dat ik me tegenover mijn baas harder moet bewijzen'. "Tal van factoren spelen een rol", zegt Junes. "Er is het wegvallen van de routine. Mensen waren gewoon om 's ochtends een boterhammetje te eten, nog even de hond uit te laten en dan naar het werk te vertrekken. Nu hoor ik werknemers die zich recht vanuit hun bed naar hun laptop katapulteren, en er de ganse dag nauwelijks achter uit komen. Zo creëer je stress voor jezelf. Het is belangrijk dat er tijd is voor ontbijt en koffie. Uiteindelijk winnen we al veel tijd met het woon-werkverkeer dat wegvalt. De productiviteitswinst is er zeker."

"Ook de isolatie speelt een rol", vervolgt hij. "We zijn sociale beesten, hebben nood om stoom af te blazen bij collega's. Dat gaat nu niet. Vergeet ook de gezinsstructuur niet. Families zitten nu op elkaars lip, zijn dat niet gewoon, ook dat kan nervositeit induceren. Al die zaken kunnen leiden tot vermoeidheid, overspanning en in extreme mate zelfs tot burn-out."

De rol van werkgevers hierin is eerder beperkt, maar volgens het tijdschrift van Harvard Business School kunnen ze wel het goede voorbeeld geven door hun personeel aan te moedigen "om soms wat gas terug te nemen (zelfs als ze dat zelf niet willen), of aan te sporen een dagje vrij te nemen".

Consultant Bas heeft zich na deze chaotische eerste lockdown-weken opgelegd om het anders te doen. "Tussen twee calls door las ik nu een pauze in. Eten achter mijn laptop doe ik niet meer en 's avonds probeer ik het werk te laten voor wat het is. Ik ben nu ook zeker dat ik geen voorstander ben van structureel thuiswerken." Een wandeling of wat yoga na het werk doet voor Gadeyne dan weer wonderen. "Kleine dingen waardoor ik het gevoel heb: oké, mijn werkdag is gedaan."

De deskundigen geven aan dat het vooral belangrijk dat werknemers de kans krijgen om over hun ervaringen te praten. "Vraag hen hoe ze deze situatie beleven", zegt Junes. "Laat hen niet enkel over het werk ventileren, maar ook over hun emoties. Onze medewerkers kunnen daarvoor te allen tijde terecht bij een speciale hulplijn. En omgekeerd geldt voor werknemers: ondersteun uw leidinggevenden. Zij moeten ook nog wat zoeken naar het juiste evenwicht tussen loslaten en sturen op resultaten. Maar al doende leert men."

[Muug]

Een gezonde werkethiek, waarbij kwaliteit hoog in het vaandel gedragen wordt, is uitermate belangrijk. En dan bedoel ik voor je eigendunk, niet voor de firma.
Ik doe mijn werk sinds 8 jaar heel graag, en ben gemotiveerd, en wil kwaliteit leveren in alles wat ik doe.
Maar van téveel werken heb ik nog nooit last van gehad.
Pas op, ik moet dat nuanceren. Als je voor jezelf werkt, dan kan ik het wel verklaren, want alles wat je doet, doe je voor jezelf.
Maar u te pletter werken voor een ander, die dan met de pluimen en met de grote pree gaat lopen, nee dank u.

[F M]

Interessant artikel uit de Morgen.

Ik heb gelukkig geen moeite met het loslaten van de job. Eten doe ik sowieso niet achter mijn PC. Ik was op mijn dienst trouwens ook bijna de enige die niet voor zijn PC at. Structureel, elke dag een uur middagpauze in de kantine. Tijd om rustig de krant te lezen.

En langere uren kloppen, zoals Koeno? Heel soms, bij een 'noodsituatie' op het werk. Als je constant meer uren klopt dan wat je moet, dan betekent dat dat er eigenlijk meer werknemers voor die job nodig zijn. (Of betere ? )

[Blackbert]

ook is het (voor mij) moeilijk om te durven zeggen: nu stop ik met werken voor vandaag.
Ergens voel ik mij "schuldig" door thuis te werken, en durf ik dus niet te rap stoppen...

Dat is gewoon effe wennen ... had daar in het begin ook wel wat last van, maar is weg ondertussen Ik start smorgens om 7u, en stop om 4u.
Uiteindelijk zijn het uw resultaten die tellen. En die resultaten zijn er omdat je thuis gewoon minder afgeleid bent. Als je thuis kinderen hebt kan dat misschien tegenvallen, maar dat is dan ook enkel het geval tijndens deze corona crisis.

Bij mijn vorige werkgever waren ze ook sterk tegen thuiswerken. Reden? "Ze doen hier al niks, laat staan thuis ..." (deze woorden heb ik letterlijk uit die manager zijn mond horen komen, en die waren redelijk onterecht ...). Ik hoop dat zulke bedrijven hier iets uit leren, en in de toekomst meer open staan voor thuiswerk. Lijkt mij een veel beter oplossing voor fileproblemen dan extra taksen ...

Koeno, ge moet dringend leren doseren. Doe waarvoor je betaald wordt, en zorg dat je betaald/gecompenseerd wordt voor wat je doet. Veel gezonder.

Zo'n uitspraken kregen we ook van onze baas, vroeger. Tot we gingen werken naar die uitspraken. 't Was weer niet goed natuurlijk, maar hij had het wel gesnopen.

[Muug]

Koeno, ge moet dringend leren doseren. Doe waarvoor je betaald wordt, en zorg dat je betaald/gecompenseerd wordt voor wat je doet. Veel gezonder.

[den Bullet]

Goh, da thuiswerk ...
Ik heb mij vandaag toch enkele keren serieus opgewonden over sommige 'thuiswerkers'.
Antwoorden niet op mails en als ge ze dan belt om er hen op te wijzen dat ik dringend hun antwoord verwacht (wat ook al in de mail stond) krijgt ge als antwoord dat ze niet altijd naar hun mailbox kijken
Met andere woorden staat hun Outlook gewoon niet actief; wat is dan het nut???
Ik krijg op mijne slumme foon van vijf emailadressen meldingen, en dat is dan nog een persoonlijke GSM; zij hebben er één van 't werk en zelfs daar krijgen ze geen meldingen.
What's the point

[duibhce Kaelann]

Op mijne slumme foon geen notificaties van werkemails. Anders stop ik niet met werken. Enkel mijn werkkalender staat daarop, omdat dat (in normale omstandigheden) handig is om te zien waar mijn volgende meeting is.
Mijn mails probeer ik maar enkele keren per (werk)dag te bekijken, zelfs op mijn laptop. Anders krijg ik niks gedaan. zeker 50% van de emails wordt meteen zonder gevolg geklasseerd wegens niet prioritair. Nog eens 25% blijft wat langer in de inbox zitten om te beantwoorden als ik ertoe kom. Om de zoveel tijd kuis ik dat eens uit door zaken die er al te lang onbeantwoord in zitten ook verticaal te klasseren. De overige 25% probeer ik wel op die vaste tijdstippen af te handelen. Voor dringende zaken is er telefoon of chat.
Als ik niet in de TO sta heb ik de mail doorgaans niet eens gelezen voor die geklasseerd wordt

[Jopet]

Bij ons in het bedrijf is er wat minder werk maar ik persoonlijk merk er nog niet veel van, had in maart 245 werkuren in 21 dagen en 1 dag TW....
Maar vind het nu wel plezant rijden op de baan, weinig verkeer en geen files, behalve op de kaaien en bepaalde bedrijven waar ze dank zij de Corona maatregelen serieuze wachtrijen creëren door de helft van de aanmeldpunten uit te schakelen of de procedures te veranderen .
Eén ding weet ik nu zeker, dat is dat de files dus enkel en alleen gecreëerd worden door mensen met niet essentiële beroepen .
Ook geen last van onnozelaars op de baan of van bepaalde vormen van verkeersagressie, die zitten nu thuis op de zenuwen van hun vrouw aan 't werken denk ik

Groetjes,
Jopet

[pingu]

Op mijne slumme foon geen notificaties van werkemails. Anders stop ik niet met werken. Enkel mijn werkkalender staat daarop, omdat dat (in normale omstandigheden) handig is om te zien waar mijn volgende meeting is.
Mijn mails probeer ik maar enkele keren per (werk)dag te bekijken, zelfs op mijn laptop. Anders krijg ik niks gedaan. zeker 50% van de emails wordt meteen zonder gevolg geklasseerd wegens niet prioritair. Nog eens 25% blijft wat langer in de inbox zitten om te beantwoorden als ik ertoe kom. Om de zoveel tijd kuis ik dat eens uit door zaken die er al te lang onbeantwoord in zitten ook verticaal te klasseren. De overige 25% probeer ik wel op die vaste tijdstippen af te handelen. Voor dringende zaken is er telefoon of chat.
Als ik niet in de TO sta heb ik de mail doorgaans niet eens gelezen voor die geklasseerd wordt

Mail is nu eenmaal niet bedoeld voor dringende zaken. Als 't langer dan 1 à 2 minuten gaat duren om een mail te beantwoorden, dan beantwoord ik die sowieso niet onmiddellijk. Wordt dan gemarkeerd met een 'follow up' vandaag/deze week/volgende week/later, al naargelang de prioriteit. Ik ga dan dagelijks door de 'follow up' lijst om er zaken uit op te pakken.

[F M]

Ja, Bullet, ik geef de vorige heren gelijk. E-mail is niet het medium om iets dringends mee te delen. Als ik met een taak bezig ben die volle aandacht nodig heeft, en die een hele tijd duurt, dan kijk ik ook maar nu en dan eens naar mijn e-mails. Soms maar 2 of 3 keer per dag.

Als iets dringend is, dan moeten ze maar bellen. Of chatten, hoewel je ook over een chatbericht heen kijkt als je net even bent opgestaan. Want 8 uur aan een stuk op die eetkamerstoel zitten, daar word je ook niet blij van.

[den Bullet]

Ik zit hier op mijn werkbureau in mijn derde week eenzaam permanentie te verzekeren.

...

En gisterenavond plichtsgetrouw mijne wekker gezet, deze morgen tijdig opgestaan, koffie gemaakt en dan komt de jongste vragen wat/of ik deze middag eet.

Fuck, 't is congé

Tot hiertoe den dag die 't langste duurt ...
Vive le boulot!

[F M]