Een bleittopic exclusief voor iedereen

[Stefke]

Sterkte Droopy!

[F M]

Zulk verlies is dubbel hard in deze tijd.
Sterkte.

[TuttoTerreno]

Sterkte.

Ben onlangs ook naar een "15" begrafenis moeten gaan, dat is inderdaad brutaal,
gezien de direkte nakomelingen niet eens allemaal binnen mochten.

de achterkleinkinderen moeten wel naar school met 1200 anderen, maar mogen niet naar de begrafenis van moemoe.

[pingu]

Nauwelijks te vatten... veel sterkte Droopy!

[den Bullet]

Alle medeleven, Droopy!

Wij zijn overdonderd geweest met de opkomst bij de beide begrafenissen en weet dus wat steun u dat kan geven ...

[Muug]

Sterkte Droopy, aan iedereen in uw familie.

[OzzePaa]

Zelfs als er "geen echt contact" meer is, een patat van je welste, Droopy En in deze rare tijden noggis extra zwaar om te verwerken.
3 jaar geleden is OzzeVaa op dezelfde wijze van de wereld gegaan, maar ik zat wel naast z'n bed ... en kon ieder die dat wenste op waardige wijze afscheid nemen.
God weet hoeveel mensen dit op deze manier nog moeten doormaken alvorens binnen 2 jaar deze surreële toestanden achter de rug zijn.

[Raketman]

Mijn deelneming. Wij hebben in april ook zo'n 15man begrafenis gehad in de eerste lockdown van mijn laatste overgebleven grootouder. Met de begrafeninsondernemer en zijn personeel erbij was er plaats voor nog 12 familieleden, wat op zich al een heel rare gebeurtenis was. De kleinkinderen die wel mochten komen hebben geprobeerd om iets online op poten te zetten, maar de verbinding mislukte volledig. Met nog wat meer verdriet voor de kleinkinderen die niet mochten komen (ondermeer die van mij dus ). Niks napraten, kerk uit en terug naar huis...beetje surrealistisch inderdaad.

[Raketman]

Ondertussen al de volgende absurde gevolgen mogen meemaken van al dit leuks...Dit weekend zijn zowel mijn madam als mezelf op heel korte termijn ziek geworden. Zondagavond en nacht hebben we nagenoeg volledig op de pot doorgebracht, inclusief een emmer terwijl ge neerzit . Na een paar uur zijt ge compleet gedehydrateerd en uitgeput, ge kunt niks meer binnenhouden, spierpijn, koorts...alles wees op een voedselvergiftiging en we wisten zelfs redelijk goed van waar het kwam. Maar ok, op een gegeven moment wordt de aanwezigheid van een dokter met een gepast paardenmiddel om de stromen te doen stoppen wel een beetje noodzakelijk.

En toen begon de klucht. Zoals we wel weten is uw eigen huisarts alleen nog op bepaalde uren bereikbaar en zijt ge voor de rest dus aangewezen op het prachtige concept van de "Wachtposten". Eerst minutenlang luisteren naar een menu, met nen hoop gelul over wat ge moet doen als ge covid denkt te hebben etc etc, dan lokaliseren ze u, dan wordt ge drie keer doorverbonden om dan uiteindelijk een arts van wacht drie gemeenten verder aan de lijn te krijgen. Ondertussen stroomt alles lekker verder . Om een lang verhaal kort te maken : dat KUTWIJF (sorry voor de bewoording) vond het absoluut niet nodig om tot hier te komen, ondanks het gekerm van mijn madam die er veel erger aan toe was dan mij op de achtergrond. Waarom dachten wij dat wij een dokter nodig hadden ? Dat is toch niet nodig voor een voedselvergiftingske ? Jamaar en weet ge wel wat dat kost als ik toch persé tot bij u moet komen ? Zoveel wilt ge toch niet betalen voor zoiets banaals zeker ? Ja, en als het toch te erg was dan moesten we maar naar de spoed rijden. Daarop is mijn reeds zwaar op de proef gestelde zekering volledig gesprongen, heb ik dat wijf gevraagd dat ze mij eens moest uitleggen hoe twee gedehydrateerde volwassenen in een auto naar een ziekenhuis moeten geraken terwijl ze geen drie minuten zonder een wc-pot kunnen...
Toen ze antwoordde dat ze ook voor ons een ambulance kon bellen heb ik afgesmeten. Letterlijk, want nu moet ik een nieuwe telefoon gaan kopen.

Efkes hebben we overwogen om de dochter naar de apotheek van wacht te sturen om volwassenenpampers (zonder zeveren ) te gaan kopen om ons dan door haar na middernacht in de lockdown, met haar voorlopig rijbewijs, naar een ziekenhuis te laten voeren. In plaats daarvan is ze persoonlijk naar onze huisarts in de gemeente gereden, aangebeld, die heeft direct zijn spullen gepakt en is onmiddellijk meegekomen. We hebben beiden een inspuiting gekregen en een half uur nadien werd het rustig in de darmen. Vandaag hebben we voor het eerst terug iets kunnen eten dat binnenblijft, maar we zijn nog alletwee zo slap als een vod. Mijn madam is zelfs volledig haar stem kwijt van het urenlange overgeven. En passant ook getest voor covid en negatief, het was dus een voedselvergiftiging.
..
En die troela van de Wachtpost, die kan nog iets verwachten ...

[Muug]

Wow. Het moet mogelijk zijn om daar klacht tegen in te dienen.

[TuttoTerreno]

Wow. Het moet mogelijk zijn om daar klacht tegen in te dienen.

nope, gezien ze wel degelijk een afdoende oplossing voorstelde: met de ambulance naar het ziekenhuis.
Lekker duur maar dat is toch niet op haar kosten, so who cares?


gevolg van saneringen en zgn. rationalisering.

de voordelen volledig bij de artsen, de lasten bij bevolking.

[Raketman]

Het zijn vieze dagen.

Een goei drie weken geleden rijdt er in het Wetterse een madam in't gat van mijn madam bij het oprijden van een parking van een supermarkt. Verzekeringen, garage, achterbumper + kofferdeksel vervangen.
Gisteren ga ik mijne zoon gaan halen aan't school in Wetteren (de examenregeling komt van geen kanten overeen met de uren van het openbaar vervoer ), we staan te wachten aan een rotonde...pats ene met nen dikken Audi vanachter erin. Bumper, kofferdeksel,...in de garage moesten ze ook eens zuur lachen.

Astamblieft zeg het mag gaan stoppen zenne

[Stefke]

Ik snuister regelmatig eens op tweedehands want sommige dingen kan je beter tweedehands kopen. Want waarom zou je de volle nieuwprijs betalen als ge aan halve prijs of nog veel minder hetzelfde zo goed als nieuw kan kopen.... Maar 't is helaas ook dikwijls mateloos ergeren aan die zoekertjes omdat de noodzakelijke info er niet eens bijstaat... Ik vraag mij dan af of ge echt zo dom zijt of wil men die spullen dan wel verkopen....

[Muug]

Het eerste.

[Wipr]

Een begrafenis regelen in corona tijden...
Dubbel zo hard, een troosten schouderklop of knuffel mag niet en we moeten permanent mensen ontgoochelen die perse willen komen naar de dienst en niet snappen dat 13 mensen momenteel echt de limiet is.
Dat vader nu weduwenaar is en , door zijn dementie, dat niet eens beseft komt nu ook keihard binnen.

Een tweede begrafenis regelen in corona tijden...
Vannacht is mijn vader in zijn slaap overleden.
Door zijn dementie, Parkinson en afasie was zijn wereld heel klein en stil geworden maar toch genoot hij nog van de kleine dingen.

Weer geen troostende schouderklopjes of knuffels en opnieuw mensen ontgoochelen want de rouwdienst is terug tot 15 personen beperkt.

2020 zal alleszins een jaar zijn dat we hier thuis niet snel zullen vergeten, laat ons hopen dat we met zijn allen weer stilletjes aan uit dit coronadal kunnen komen.

Sterkte Droopy

[Wipr]

Een bleittopic.....

Ik wil mijn verhaal even doen....sommigen onder jullie kennen het, anderen niet.

42j ondertussen, geboren met Hirschsprung. Wie er het fijne van wil weten.....Google

Sinds maandagavond terug thuis van 2 weken ziekenhuis na een zoveelste darmobstructie. Diegene die het al hebben meegemaakt. Een ware obstructie waarbij de darm kantelt of geheel om zijn as is gedraaid. Ik heb al aardig wat gevochten in mijn leven. Neuscorrecties van de talloze stompen en stampen. Voet, knie, kop alles is al wel geraakt geweest maar niets kan tippen aan die pijnen. Een Morfinederivaat (dipidolor) is het fijne goedje dat het draaglijk maakt.

Enkel en alleen de darmen 6 operaties. Nr 7 staat gepland eind januari/februari. Er was nog 1/3 dikdarm, het overige deel wordt nu ook verwijderd. Wat heef dit tot gevolg. In het beste geval, 5-15x per dag op de pot. Slechtste geval. Pampers dragen en uiteindelijk het zo beu zijn dat een stoma de oplossing is.

(3x hersenschudding, 1x hersentrauma na ski ongeval, operatie neus, operatie keel en 2de x neus, operatie hand en dan de talloze tijd die ik heb doorgebracht in ziekenhuizen voor onderzoeken en observaties. Het zullen geen weken en maanden zijn maar om en bij 1,5j als je alles optelt. Maar het kan erger, veel,erger, dat heb ik onlangs nog vernomen.

Zelfs nu heb ik de keuze. Kiezen voor de dundarm rechtstreeks op de sluitspier of ineens het zekere voor het onzekere en een stoma. Als je bij de chirurg komt op gesprek en ze laten de stoma plakkers zien slik je wel effe.
Temeer hou ik van extremiteiten in ‘t leven (paragliding, speedflying, kitesurfen enz).
Wat het kitesurfen betreft, dat gaat me niet uitmaken. Moet ik gaan terwijl ik surf dan laat ik het gewoon gaan

Maar goed. 2 weken in het ziekenhuis en wat ik het ergste vond was het totaal verbod van bezoek. Ook niet van mijn vrouw. Na een week begon ik het verplegend personeel,te vragen naar een babbeltje. Mentaal zat ik er al door.

Jaren heb ik het kunnen tegenhouden maar de darm is zo uitgetrokken en verzwakt dat opereren nu de enige oplossing is om perforatie te voorkomen in de toekomst. Perforatie of scheuren is simpelweg levensbedreigend.

Dus al heel mijn leven wil ik snel leven, kan covid me geen reet schelen omdat ik weet dat het in een vingerknip gedaan kan zijn met de pret.
2 december was er nog geen vuiltje aan de lucht. 3december om 6u30 lag ik aan de “dipi” en contramal op de spoed.

En jawel hoor.......motor nr 26 zal een feit zijn nadien, dat heb ik mezelf beloofd. Veel zal ik niet rijden en het hoeft zelfs geen echte motor meer te zijn maar ik wil dat toertje terug kunnen doen rond de kerktoren. De Honda MSX125cc vind ik al jaren een hebbeding.

Achter elk persoon zit het verhaal. Dit is in grote lijnen het mijne. Ik deel dit omdat ik de laatste tijd mentaal ver onder nul zat, wetende dat mijn leven op een keerpunt staat en ik voor een zoveelste keer op het randje gebalanceerd heb.

Als ik mensen hoor zeggen dat bijv Covid het ergste is wat ze hebben meegemaakt. Wel elke keer (minstens 1x/jaar) dan is de laatste keer vrijwel altijd de ergste keer geweest, simpelweg omdat je ouder wordt en omdat het steeds moeilijker te dragen wordt dat ziek zijn.

Om te bleiten? Goh, het is wat het is en we maken er allemaal het beste van toch.

Als je binnenkort je vrienden en familie de beste wensen overmaakt en een goede gezondheid wenst, besef dan dat er vele mensen alles zouden over hebben om een lichaam te bezitten dat normaal is!

Voor wat het waard is dezer tijden....fijn eindejaar voor allen!!!

[Muug]

Hey Wipr,
je hebt dat goed geschreven!
ik ken je verhaal al enkele jaren, maar het is goed dat je het nu even online hebt gebracht. Veel mensen hier gaan je moto-bokkesprongen beter kunnen kadreren, en hopelijk begrijpen ze dat ze er dus niet zo lacherig over te hoeven doen.
Hoe je aan zoveel gebroken neuzen kunt geraken snap ik niet goed , maar dat is natuurlijk peanuts vergeleken met je darmproblemen. Iedereen die al wat verder staat in het leven weet dat dergelijke problemen van de ergste soort zijn.
Ik hoop dat het goed komt met je. Wel, zo goed als enigszins mogelijk is.
Respect voor je vrouw en kinderen, want die beleven je hobbelige parcours natuurlijk (bijna) even hard als jou.

Voor zover je lichaam het toe zal laten, wens ik je alvast prettige feesten.

[F M]

Oei, Wim , zoiets wens ik mijn ergste vijanden niet eens toe.

Mijn dochter heeft ooit een darminvaginatie gehad, met ook een obstructie tot gevolg. Zij heeft ontzettend veel pijn gehad, en daar zwaar van afgezien. Maar jij hebt dat dus meermalen...

Ik hoop dat het toch nog enigszins goed komt en draagbaar wordt.

[Koeno]

Ik moet zeggen, 'k heb de post een paar keer moeten lezen... Zoiets komt toch altijd zwaar binnen...
't Is maar weer het bewijs dat achter elke mens een serieus verhaal hangt...

Goeie moed gewenst Wipr!!

[Droopy]

Wipr, moedig om je verhaal hier te posten.
Net zoals Koeno heb ik het een paar keer moeten lezen om het allemaal te vatten.
Elk huisje heeft zijn kruisje maar sommige zijn toch serieus om te dragen.
Kop op zou ik zeggen, maak gebruik van de hulpmiddelen die er bestaan om je leven vrijer en draaglijker te maken.