Afin, dat had
en 
moeten zijn, maar het was eerder 
en 
en 
en 
en 
Het kriebelde gewoon té hard. Ik werd méér dan lastig thuis, ultrazware afkickverschijnselen. Dus ondanks de halve duisternis en de regen: op de moto en naar 't werk.
's morgens was het nog te doen, wegens quasi allemaal autostrade. Zoals al eerder geschreven wat duivels uitgedreven in de file, iets waar ik normaal vrij bedaard doorheen bol. Het idee was: hoe rapper ik er voorbij ben, hoe minder tijd ze hebben om mij omver te kegelen. Afin, dat had het idee kunnen zijn, maar 't was gewoon een spastisch gedrag, veroorzaakt door, jawel, te weinig te motorrijden. Dus op twintig minuten was ik van de afrit van Erpe-Mere tot aan afrit 17 op de Brusselse ring gereden. Dat was niet slecht. We waren goed uitgewaaid, zeg maar.
Maar het naar huis rijden, dat was alsof de baarlijke duivel zélf beslist had van mij voor de rest van 't jaar eens goed te kloten.
Mijn traject vertrekt aan 't zuidstation van Brussel, waarna ik normaal gezien asap richting kanaal (Vaartdijk) stuur, want daar is het heel rustig rijden, langs het kabbelende water, langs de halfrotte woonboten, om dan over de Paapsemlaanbrug te wippen en dan via een klein beetje binnendoor kom ik dan in rustig vaarwater op de Luizenmolenlaan terecht. Vandaar mik ik mezelf de Appelboomstraat in en dan begint de échte leute naar huis.
Correctie.
Begón de echte leute. Maar eerst efkes terug naar dat kanaal.
Daar hebben ze dus meer dan een jaar geleden het Pierre Marchand-straatbrugje afgesloten voor verkeer. Enkel lichte weggebruikers (fietsers, voetgangers, dat soort) mogen er nog over. Not my problem, want ik rij daar onder. Maar ze zijn dan beginnen werken onder of aan de zijkanten van die brug, en dus eronder rijden kon dan plots ook niet meer. Behalve voor smalle weggebruikers, zoals motorrijders
Echter, een paar maand geleden toen ik nog eens zo'n ik-moet-met-de-moto-rijden-of-er-gebeuren-echtelijke-drama's-moment had, ontdekte ik dat ze de Vaartdijk onder de brug compleet dicht gemaakt hebben. Ge moet al als een veldcrosser uwe velo/moto in uwe nek leggen om er over te klauteren, twee keer zelfs. Dicht, dus. Oplossing? Ha, twee opties: ofwel de doodsaaie en vervelend drukke (schuif, schuif schuif) file over de Industrielaan en dan de Paapsemlaanbrug over, of via één van de meest krankzinnige polygone "rotondes" die ik ooit in mijn leven gezien heb, vanuit de Zoutstraat naar de N6. Ge moet het eens proberen, in de regen, in het spitsuur, in het halfdonker. Het was een béétje drukskes. 
https://goo.gl/maps/7SbEZzvWzS2V6gLE8
Op de N6 zat ik natuurlijk achter een scharnierende stadsbus, die overal stopte, en er was door de volcontinue stroom tegenliggers niet voorbij te geraken. Afin, het duurde behooriljk lang eer ik aan die rustieke bomenrijke Luizenmolenlaan geraakte. Dus zou de leute moeten beginnen, denk je.
Ammehoela.
Waar de hele Appelboomstraat tot één of twee jaar geleden nog een allemachtig prachtige groene roetsjbaan was, wég uit de Brusselse drukte, hebben ze daar nu een gehandicapte loser-weg van gemaakt, waarbij ze in het eerste deel drie asverschuivingen, één paddestoel in 't midden, wat verder twéé paddestoelen nààst elkaar, gevolgd door een vierde asverschuiving gestoken hebben, over een lengte van 200m. Hier een indrukske: https://goo.gl/maps/nUKRgC2j98tgos8L7
Dus, als daar wat tegenliggers zijn, dan is dat stuk weg te vergelijken met zo'n vierkant schuifpuzzeltje, waarbij de blokjes door elkaar geschoven zijn, en er ontbreekt ééntje. En 't is pas na een paar uur schuiven dat je alle blokjes mooi geordend hebt en de figuur compleet is. Een plezant stukske weg dus.
Na de verkrachte Appelboomstraat en wat andere straten kom ik dan aan de Jan De Troch-straat. In eerste instantie is dat behoorlijk fun, want het gaat doorheen wat lintbebouwingsloze velden. Kan de kraan lekker open. De verkeerscamera controleert ondertussen mijn verzekering en mijn verkeersbelasting, maar niet mijn snelheid, gelukkig.
En dan duiken we de hoofdstraat van Wambeek in, en daarmee ook de misérie. Een vrij nauwe tweevaksbaan met redelijk wat flauwe bochten en tamelijk veel geparkeerde wagens. Beetje gevaarlijk om hier gevaarlijk te gaan doen. Maar de crême de la crême begint vanaf de kerk van Wambeek, waar de auto's in fille staan voor de lichten aan de Assesteenweg. Her en der geparkeerde wagens, plus honderden auto's in de twee richtingen, maken hier ook weer opnieuw een hel van om voorbij te geraken. Een rollator gaat sneller. Indrukje bij prachtig weer: https://goo.gl/maps/PfYZ2G6c8CH6dZDu5
Normaal gezien kan er dan weer even de zweep op
, langsheen de Fossebaan en nog wat wegjes, tot ik aan de E40 oprit in Affligem ben. Maar ook die Fossebaan hebben ze zwaar verneukt. Ze zijn er in geslaagd om in een afdaling voor een flauwe rechtse een asverschuiving naar links te "placeren", waardoor het in de regen een verdomd linke boel is geworden. En verderop een verkeersdrempel. en verderop nog een. En verderop nog een asverschuiving, en verderop nog een verkeersdrempel, en héél veel geparkeerde wagens. En zo voort en zo verder. Voeg er nog wat school- en andere bussen aan toe, plus honderden auto's in alle richtingen, en je snapt da'k tegen da'k thuis was redelijk opgefokt was.
Als 't op die manier moet, dan hoeft motorrijden voor mij niet meer hoor.
natuurlijk.
