Alpen on Speed

[red_zebra]

Safe travels Blackbert, Koeno en Muug!
Have fun, lots of fun and even more fun!

[Muug]

Het zal "Koeno en Muug" zijn.
De Ktm van BB had er geen zin in. De ergerlijk lange levertijden van diverse onderdelen hebben ook een belangrijke rol gespeeld in het niet tijdig klaar krijgen ervan.
Fingers crossed, hout vasthouden, en zo meer... dat wij geen farcen voor hebben.

[F M]

dedju, hoe spijtig...

[Koeno]

Zeer spijtig indeed. Ik had graag eens kennisgemaakt met de zwetten beir.
Zullen we dus eens moeten overdoen he BB

Daarnet alles klaar gezet.
Alle bagage, gopros, motorkledij klaar gelegd.
GS is volgetankt en bandenspanning is gecontroleerd.

Het hoofdje krijgt nu wat gezonde stress.
Voor de eerste keer in 10 jaar terug een motorreis.
eens langer dan 2 nachten met de tent op uitstap.
eens langer dan 5 dagen met de motor op stap.

[red_zebra]

Het zal "Koeno en Muug" zijn.
De Ktm van BB had er geen zin in. De ergerlijk lange levertijden van diverse onderdelen hebben ook een belangrijke rol gespeeld in het niet tijdig klaar krijgen ervan.
Fingers crossed, hout vasthouden, en zo meer... dat wij geen farcen voor hebben.

Maar neen shit man
En ja, ze hebben idd ontzettend veel problemen en vertragingen sinds maanden bij KTM
Crap, crap, crap

[Blackbert]

Bertje blijft op de Col des Lapins.

Radiator als nieuw, kleppen ok, waterpompas en -dichting preventief vervangen, bougies en luchtfilter, zotte draad gehelicoild voor de oliefiter, verse banden opgelepeld, nieuwe ketting en tandwielen.

KTM terug in elkaar, olie en koelwater erin, starten.
Zie ik daar ruim vloeistof in mijn carterpan lopen. Benzine.
Verstorven o-ringen waar de brandstof in de carb gaat.
maatje 6x1.3mm. tien telefoons later nog steeds noppes. KTM enkel als 130€ keihin kit. wachttijd onbekend.

maar uitstel is geen afstel.
Koeno, naar 't schijnt zijn de Pyreneeën ook wel tof, allroad.

[OzzePaa]

Best beke beeuuuh Bert, dees ... als de twee ander musketiers nu maar nie teveel verlore gaan rijen

[Schussboelie]

Ziet er wat uit als den toer die ik vorig jaar gereden heb!
Ongeveer dezelfde tijd van het jaar zelfs.
Alta Via Del Sale (stukje LGKS dat te betalen is) valt mee qua volk en aanschuiven hoor.
Ik vermoed dat dat in augustus moeilijker zal zijn...

[Muug]

Gezien de sluitingsdagen van de cols is er binnen het tijdsbestek van een week relatief weinig variatie mogelijk denk ik. En dan mag er technisch nog niks verkeerd gaan.

[Muug]

Voor wie het nog niet wist: de reis is achter de rug.
Op het verslag en de foto's zal je nog minstens een week moeten wachten, want ik heb er deze week geen tijd voor.
Ik kan al zeggen dat ik exact genoeg onderbroeken mee had. En dat FM een hartaanval zou krijgen van de intensiteit van het ongeplande van deze reis.

[OzzePaa]

't Is nogal schoon, ons zo op onzen honger laten zitten naar prentjes van een koe en ne KTM met hun menners in alle mogelijke standjes op godvergeten steen/gravelwegskes Alst aantal onderbroeken goed gepland was, waarom hadde dat dan met de rest van de trip nie gedaan ... of is het strak geplande ongepland uitgedraaid op ongeplande plantrekkerij van de bovenste plank We verwachten dus minstens iets al Mario's neergepend wedervaren met dito kwijlfottokes

[Koeno]

@Ozzepa: Het verslag zal alles verklaren....

maar van mijn kant:
We zijn bijna volledig in 1 stuk terug...
De GSa heeft maar enkele stukken achtergelaten

Whoooop Whooop

[Koeno]

Voorbeschouwing:

Voor Koeno begint het dromen rond 'Sun Feb 03, 2019 4:41 pm'. Een verslag van Blackbert & Muug laat mij volgende magische post posten:

Ok, ok 't is goed. ge moogt zoiets nog eens organiseren en mij dan meenemen.
Ge hebt mij overtuigd...

Het zaadje is geplant.

Na 2019 komt meestal 2020, maar ook Corona.
Na 2020 komt meestal 2021, maar ook Corona
In oktober, een sms'ke van iemand die vaak muug is: "Gaan wij volgend jaar eens een week naar de Alpen jong?"
Snel met het thuisfront aftoetsen en het verdict is: "We gaan".

Na 2021 komt meestal 2022, nog een beetje Corona maar ook het land der vrijheid roept.

Voorbereidingen treffen:
1. zelf meer off / all road rijden met de GSa: oefenen, alle beetjes helpen.
2. Bagage toestanden voorzien.
3. Aftellen.

Het initiële plan is simpel:
- Blackert, Muug & Koeno.
- 8 dagen op trot (dagje op, 6 daagjes plezier, dagje af).

En dan komt Murphy........

Op de MPR5 rit, heb ik blijkbaar mijn cardan stuk gekregen (of was het eerder al een chroniek van een aangekondigd overlijden).
Dat duurde weken voordat Robby de cardan zelf in handen kreeg... Koeno half (of volledig in paniek).
Weekje voor het vertrek: GSA klaar.... Alles opladen en testrijden, is het vertrouwen er nog in de beierse koe?


Maar Murphy kwam niet enkel bij mij op bezoek.
Blackbert zijn KTM had al tijdens een rit met de Nordens wat probleempjes (blijkbaar is het niet normaal om koelwater & olie te verliezen).
Na een gigantisch lange wachttijd op de onderdelen kwam het pijnlijke besef dag voor het vertrek.... dat bij een eerste test er een gigantisch brandstoflek was.
De juiste dichtingen niet te vinden en plots viel het doek over Blackbert zijn reis...

Toen waren we nog met 2....
En kwam (werkelijk de avond voor het vertrek) het idee: Toch met de remork naar daar?
Maar waar vinden we nog een remork waar 2 moto's op passen, de mijne is net te klein voor zoiets.
Die van mijn garagist zou wel passen, maar daar is 1 wielbeugel doorgeroest...
Vaarwel idee, we zullen toch vertrekken met de motor naar Bardonecchia.

Tot zover de voorbereiding.

[Koeno]

Dag 1: Het vertrek.

04u00:


04u10:


04u10:
- Tandjes poetsen.
- Ontbijten
- Laatste elektronische (smartphone, gopros) op/in de motor opbergen.
- Aankleden.

04u:50:
- Vertrek (zo stil mogelijk) richting Texaco / Albatros.
- Ontdekken dat een volgeladen GSa 20 a 30 meter verduwen vermoeiend is.
- Kindjes zijn niet wakker geworden van vertrek).

05u00:

Muug komt ook aan bij de Texaco in Aalst, in zijn zilveren teletubbie-pak, hoe anders.
De verschillen zijn onmiddellijk duidelijk: Koeno in doorwaaimodus, Muug in regenoveral.

Om 6u in charlerloi aan de flappentap, en een kwartier later blijkt Muug zo mottig als iets te zijn.
Op ’t bankske aan een benzinestation even bekomen. Ultraslap, trillende handen, licht duizelig….
Decompressie van maanden stress of zo? Minsten een half uur daar gezeten om te proberen bekomen, enkel één Prince-koekske ging er in.

Ja, ik ging efkes een kakske placeren. Tot zover geen probleem, maar meteen erna werd ik echt wel enorm slecht. Suikerdip? Lage bloeddruk? De stress van met Koeno op reis te moeten gaan? Bang omdat papa Blackbert niet meegaat? Soit. Zelfs in chocoladekoeken had ik geen zin. Zó erg was het. Enkel een Prince-koek ging binnen. Nauwelijks, want 't was met vanille.

Een half uur later, enkele kms voor de BE-grens terug aan de kant, want nauwelijks besef van rijsnelheid en positie op de baan en zo.

Da was bizar, maat. Vechtend tegen slapte zat ik op die moto, goed mikkend om op mijn eigen rijstrook te blijven. Nauwelijks in de gaten dat de snelheid zakte naar 115, 110, 105, 100, 90.... Slimste, verstandigste en enigste oplossing was: ergens plat gaan liggen, zodat bloed zijne weg weer vond naar het hoofd.

Dus afrit genomen en rustig plekje opgezocht. Zeker een half uur in de graskant gelegen, naar de wolken staren, wachtend op verbetering.
Na veel drinken en wat ochtendkoeken ging het al beter. Hop, we zijn weg.


Wat valt er te zeggen over bijna 1000 km autosnelweg? Dat er veel Engelsen onderweg waren, en NL-ers.
Dat het warm was.
Heet eigenlijk.
Bloedheet.



Bijna elk uur gestopt om te drinken. Daardoor pas om 20u20 op Camping Gran Bosco. Via tunnel de Fréjus. Héét in die tunnel!

Op camping is onze POD een sauna. Gelukkig afgekoeld tegen de nacht. Goede bedjes. Niks van kleerhangers of muggengaas.


Na een stevige maaltijd & de nodige besprekeningen voor de dag nadien: Slaaaaaapppppp

[Muug]

Ai ai ai dat gaat wat worden, dat verslag

[OzzePaa]

...........................
Na een stevige maaltijd & de nodige besprekeningen voor de dag nadien: Slaaaaaapppppp

Ah, maar nu wordt het duidelijk : Muug heeft gewoon het verkeerde T-shirt aangetrokken Blasphemy, datte

[Muug]

Zalig eh, dat T-shirt. Ne mens moet kunnen lachen eh.
Nu ja, 'k had natuurlijk ook dat BMW Rally2 Pro pakske an, plus de GS-handschoentjes. Heel kwalitatief hoogstaand spul, dat gerief van BMW.
Behalve hun moto's

[TuttoTerreno]

Om 6u in charlerloi aan de flappentap, en een kwartier later blijkt Muug zo mottig als iets te zijn.

Heeft het een iets met het ander te maken?

[Koeno]

Dag 2: Monte Jafferau & Sommeiller + wat fitnessen.

Na een 1000km zoals gisteren in de hitte hebben we toch een rustige nacht gehad.
Om 7u wakker en wat doen we dan?
Fotoke pakken van het tentenveld en de bergskens:


Ontbijten natuurlijk.

Iedereen weet dat een goeie dag valt of staat met een stevig ontbijt.
Dus gaan we voor Prince-koeken en koffie.

En blij dat 'm was met mijn koffie!!! En met de Prince-koeken vaneigens.



Vandaag de piste naar Monte Jafferau en de top van de Sommeiller op het programma.

Voor vertrek nog gesprek gedaan met een spanjaard die veel rugpijn had van slecht slaapmatje en vroeg of onze pod vanavond vrij zou komen. Helaas…
De piste naar Monte Jafferau heeft twee aanrijroutes.
Via één ervan kan je door een tunnel die jarenlang was ingestort maar sinds enkele jaartjes weer was opgeknapt.
Aan het begin van die toegang stonden verbodsborden, die leken aan te geven dat we niet naar boven mochten.

Maar ge weet nooit of ze geen bordje vergeten hebben, eh, dus zijn we even gaan kijken aan de toegang via Savoulx. Ook daar stonden verbodsborden maar er stond ook een bord dat de toegangsweg op werkdagen gesloten was en in ’t weekend niet wegens bosbouwwerken.
Jazeg, wat is 't nu eigenlijk??


Een passerend koppel in een SUVje (Een toyota RAV4) liet weten dat de werken gedaan waren en dat we zeker naar boven konden. Of er politie ging staan, tja, misschien wel, misschien niet. Verwarrende informatie, kortom.
Maar soms is onze naam haas... en dus gingen we eens kijken.




Na een prachtig eerste deel omhoog, langs de bergflank, doorheen de bossen, tot boven de boomgrens, werden we dan door carabienieri gestopt.

Net op het punt waar de twee aanrijroutes bij elkaar komen. Dat de piste gesloten was op woensdag en zondag.
Dat we niet door mochten. Een boete moesten betalen. Papieren etc. Wij waren de eerste, maar na een half uur stonden we daar met vijftien!
En tien ervan waren Italianen en aan die hun Italiaans zal 't niet liggen.

Omdat we buitenlanders waren kregen we korting en moesten we maar 60.90 euro betalen. "Allez dan, omdat gij 't zijt."
An sich niet erg, want die aanrijroute vanuit Savoulx konden we nu nogmaals doen, en, het moet gezegd, zelfs op sluitingsdagen is het een schoon piste.

De piste naar de Sommeiller dan maar. Ligt op einde van een dal, bereikbaar via één lang smal asfalt wegje. Rechts bergwand, links steile diepe afgrond dun begroeid met bomen.
Trage auto’s gaan vriendelijk opzij voor moto’s. Behalve één. Die maakte geen plaats.
Toen Muug zich er in een vlaag van verstandsverbijstering en ongeduld toch links - langs de afgrond - naast wurmde, kneep de bestuurder plots het gat dicht.

Muug vetelt: "Links van mij was echter een diepe afgrond met véél bomen, dus ik kon enkel volgas geven en recht vooruit rijden. Hard knalde mijn rechter stuurkap tegen haar zijspiegel. De KTM sloeg even hard heen en weer met zijn stuur, maar herstelde zich razendsnel en spoot er vandoor, de wagen voorbij."

Koeno zag het gebeuren en dacht even afscheid te moeten nemen van Muug. Zelden iemand zo op het randje van asfalt zien manoeuvreren en er nog weg geraken ook... Kijktechniek eh

Afin, dat was toch één van mijn allerallerallerdomste invallen ooit.

Aan het tickethuisje is Muug zich bij die bestuurder gaan verontschuldigen maar die madam was er zo precies zelf nog niet al te goed van, en de meneer rechts van haar ook niet. Ze bleven herhalen dat het niets was, dat alles OK was.
Ik kan ook getuigen dat dezelfde dame na het encounter met Muug nog een tegenligger van de weg had proberen duwen! Heel bizar gedrag.

Tickethuisje: tegenwoordig moet je toegang betalen om op bepaalde pistes te mogen. OK, 8 euro is nog niet zoveel, maar toch, de avontuur-factor daalt toch met meerdere eenheden wanneer ze ergens geld voor vragen.

Na een Prince-momentje gingen we verder.

Het ergste van al is dat er ook hier diverse sluitingsdagen per week zijn !
Maar wat verkrijg je als je voor een jaarlijks toenemend publiek het aantal beschikbare dagen vermindert? Een sterk toegenomen verkeersdrukte natuurlijk. En dat we hebben geweten! Veel 4x4’s, voetgangers, fietsers, moto’s… allemaal door elkaar trachtten ze boven te geraken. De één liepen of reden in het stof van de ander. Voetgangers moesten hun mond en ogen bedekken. Motorrijders moesten stof happend wachten tot de 4x4's zo vriendelijk waren om even opzij te gaan. niet zo fijn eigenlijk. Ze zouden eigenlijk beter de openingsdagen opsplitsen in dagen voor gemotoriseerd verkeer, en ongemotoriseerd volk. Dan zouden de fietsers en 't voetvolk geen last hebben van al dat stof.

Sommeiller werd door Muug omschreven als "Een opwarmerke voor de rest van de week".
Die woorden zullen mij nog lang bij blijven.
Awel ja, zo stond het nog in mijn geheugen. 't was ook alweer van 2013 geleden dat ik er naar boven gereden was.

De piste was toch verdomd moeilijk. Héél veel “bricallion” wat maakt dat de moto’s het moeilijk hebben om spoor te houden, de wielen zijn de hele tijd zoekerig.
Haarspeldbochten zijn tot stof vermalen door de enorme wielen van de grote wagens die slechts in twee of drie keer de bocht kunnen nemen.

Koen gaat in één van die kapotgereden haarspeldbochten plots tegen de vlakte. Zonder enige waarschuwing, zomaar, plots, boenk baf op een tiende van een seconde tegen de grond. De alu bescherming van de rechtercylinderkop blijkt half te zijn afgerukt.
Het magnesium cylinderkopdeksel heeft ferme krabben.

No time to waste, er waren tegenliggers, en mensen achter ons. Dus moto recht, rap efkes kijken naar olie/benzinelekken/gebroken benen en andere defecten aan Koeno, en voort.

Boven blijkt de houten balustrade die vroeger de rest van de bergtop afsloot kapot te zijn en mensen rijden gewoon tot aan het meertje en zelfs hier en daar nog hoger en verder.
De tien jeeps die we met veel moeit een stofhappen voorbij gereden hebben, komen ook boven.




Maar er stond daar ook een gewone wagen, op gewone banden, met gewone lage grondspeling. Hoe die daar geraakt is, is bijna niet te vatten! Hij maakte al die stoere expeditievoertuigen eigenlijk wel ferm belachelijk.


Koeno die wat koel staat te poseren:




Na nog een Prince-momentje, beslissen we om eens verder te stappen, om een blikje te werpen op het meertje.




Een drone bijhebben kan wel af en toe een mooi fotootje opleveren:


Men on the moon...

Voor sommige mensen was 3009 meter nog niet hoog genoeg, dus die gingen dan maar te voet op zoek naar het hoogst haalbare:


Nog even een fotoke voor de kinders thuis:


En op de terugweg willen we de mooie vallei waardoorheen je twee keer rijdt, toch ook even registeren:

Opnieuw wordt de drone even boven gehaald:








Eenmaal klaar met de fotografie, tijd om ons naar beneden te begeven.
Muug neemt de kop en Koeno.... euhm volgt? Enkele keren ga ik gewoon te traag naar beneden en kom ik een te grote steen tegen.
Motor uit balans en gewoon te zwaar om tegen te houden... Met behoud neerleggen, terug rechtzetten en voort bollen.
Miljaar, en ik heb daar geen énkele foto van.

Als we op de camping aankomen ben ik vrij uitgeput... Als de Sommeiller een opwarmerke is dan komt er toch wat twijfel opduiken.
Na een warme douche, een stevige pizza en wat bier kunnen we genieten van een stevige regenbui.
Muug zat veilig in de "Pod". Koeno was net naar toilet en mocht daar blijven schuilen.

Mijn ontdekking van de dag? Mijn zijtassen zijn waterdicht langs onder, maar niet langsboven.
Kortom een mooi plasje in de tassen zelf.

Voor mij was vandaag ook het besef:
Die GSa is een bere sterke motor. Maar voor mij is hij de verkeerde motor voor deze uitstap.
Het gewicht speelt mij toch regelmatig parten, de kwetsbaarheid van de cilinderkop baart mij zorgen maar de motorloop is fantastisch.

[Koeno]

Dag 3: Colle de Basset, Assiette Kamroute en het verlies der onderdelen.

Na een 2e nachtje in onze pod worden we wakker met een bewolkte lucht.
Muug sleutelt een beetje aan de ktm, de uitgaande demping wordt twee klikjes harder gezet omdat de kont (van de KTM) te hard omhoog kwam na het nemen van heuveltjes.
We beslissen om over Oulx en Colle de Basset naar het begin van de Assietta kamroute te rijden. Oulx is relatief groot, en daar kunnen we dan meteen wat inkopen doen.
Wat eten en drinken gekocht in supermarkt in Oulx, en ook getankt.

Onderweg naar Colle de Basset rijd ik iets te hard door een put, wat volgde was een hels lawaai. Voor alle duidelijkheid, we waren het dorp nog niet uit!
Paniek gedachten schieten door mijn hoofd: De GS laat mij toch niet in de steek zeker?
Zo snel mogelijk aan de kant en wat bleek? Het achterspatbord van de GS afgebroken!


Kapot is kapot, dus spatbord in de vuilbak achtergelaten.
De GS voelde plots 500gr lichter aan. Pure winst dus.

De col vond Muug bij momenten verdomd uitdagend. Eerste deel waren vele asfalten haarspeldbochtjes die als een lint tussen de bomen door gelegd waren.
Tweede deel waren het vooral smerige erosiegeulen dwars doorheen de vele nu ongeasfalteerde haarspeldbochten.
Grappig genoeg had ik het hier met de GSa beter naar mijn zin, met het gezapige boxer karakter kan ik op bijna ralenti naar boven huppelen.
Door te spieken welk spoor Muug volgt kan ik soms de betere optie nemen (jaja, valsspelen enzo).





Af en toe moet ne mens stoppen. Rondkijken. De geuren opsnuiven. De oren laten wennen aan de rust.

Een graf van een misschien wel naar beneden gevallen kindje ontdekken.

De Koeno was duidelijk high van contentement. Tevreden met zijn leven.


Uiteindelijk arriveren we aan de Col de Basset, die integraal deel uitmaakt van de Assietta kamroute.

De Col de Basset is één van de minder gekende cols, misschien omdat het bordje wat onleesbaar is:



Assietta kamroute gedaan. Eenvoudig en prachtig. Vele vergezichten. De Spanjaard opnieuw tegen gekomen. Hij was de eerste keer ooit in de Alpen.
Hier leerde ik waar de GSa voor gemaakt is, rustig allroad, niet te veel speciallekes...








Panorama:

Stoere manspersoon op jeanetten moto.


Blik van ver op dat monument ginder van boven. We zijn niet zo zot om naar boven te klauteren! (of zijn wij toch ook jeanetten?)


Aan het eind van de kamroute (zo'n 60km geteld vanaf Oulx) begon het te regenen. Gelukkig op tijd regenpak aan. We waren juist aan de afslag richting colle delle Finestre. Die col doen had zeker nog dezelfde dag gekund, maar we waren eigenlijk al véél te laat. Het besef kwam dat we eigenlijk de Assietta niet hadden mogen doen, want in feite hadden we 's avonds véél meer zuidwaarts moeten zijn, tegen de Varaita kamroute aan.

Wat broodjes en salami gegeten in bushokje, schuilend voor de regen.
Tegen dat de broodjes op waren, was ook de regen verdwenen en deden we ons regenpak uit.



Hoe overmoedig! Nog geen vijftien km verder mochten we het alweer aandoen.
Wegens wisselende bewolking regenpak de hele tijd aangehouden. WARM!

De volgende col op 't programma was Colle Lazzara. Dat was behoorlijk heftig! Ruige route forestier zeg maar. Steil en ruw, amai.
Bovenop bleek dat we de moeilijkste kant gekozen hadden .

Terwijl we daar stonden te genieten van de stilte, luisterend naar het vele gedonder en gerommel in de wolken, af en toe verrast door een bliksemflits, onderwijl uitpuffend van de vele ruwe kronkels en stapstenen omhoog, kwam daar plots een Aixam-ottoke aangetuft met twee schone meiskes in. De Koeno had zijn Prince-koek nog niet op en begon te raaskallen: dat de passagiere in haren bloten naast de chauffeuse zat!
Uiteindelijk bleek ze zo'n rekkerig topje aan te hebben dat mooi blijft zitten waar 't moet zitten, zonder schouderbandjes. De 2 jonge knappe dames met een woefke gingen wandelingske doen.
Zomaar, terwijl er een onweer naderde!

Verderop, lekker rustig afdalend - nog steeds in ons regenpak - kruisten we plots een steenoud en graatmager koppel, als het ware gejaagd door de wind naar boven lopend. Beiden in flashy sport tenu. Of ze aan het trainen waren voor een ultratrailrun over de Mont Blanc! Maar dat is toch al te gek!? Donders en bliksems waar wij onder ons bed voor zouden kruipen, en zowel oud als jong komt/sprint naar boven om wat sportief te gaan doen!

Bij een latere Prince-pauze - om te vermijden dat KoenO weer blote meisjes zou zien - weer zo'n machtige Fiat Panda 4x4 gezien, oeroud, met drie héle oude mensen in. Alles bij elkaar minstens driehonderd jaar oud!


Verderop in dal was er een hele tijd lang heel veel wind. Stormwind, maar dan zonder slecht weer. Massa’s takjes en bladeren waren op de weg geslingerd. Tegelijk heel veel zon.
Heel bizar. We durfden niet meer voluit te rijden, want de kans op wegrollende wielen was behoorlijk groot.

En jawel, wat verderop stonden we stil want we konden niet meer door: een boom op weg.

De eigenaar van de boom had gelukkig een kettingzaag.
Op zeer korte tijd stonden er al 4 a 5 wagens te wachten. Met de hele meute alles helpen opruimen... In regenpak!


Dat het ondertussen terug droog was, was ons niet opgevallen. Dat het een hels taakje was daarentegen wel.

Afgedaald naar Torre Pellina, waar we op zoek gingen naar een plaatsje om onze tent te zetten. Het was écht te laat om nog meer zuidwaarts te gaan.
Via de app Archies vonden we Camping Caïro in het centrum met een Albanese uitbaatster die lerares Engels was geweest. Ze vertelde dat ze vele vrienden in Gent had! (en inderdaad, het steeds groter wordende aantal oost-europeanen is daar al jaren een enorme plaag aan het worden).

De douche werkte met Jetons. Ik hoor Muug nog vragen hoe lang we warm water zullen hebben.
Hoe we tot "Figaro" kwamen weet ik al niet meer, maar de dame was overtuigd dat je het Figaro Cavatina kan zingen.
==> ja ze vond dat de douches lang genoeg duurden om Figaro te zingen. Waarop ik repliceerde dat het woord Figaro zingen maar een paar seconden duurt eigenlijk.
Maar nee hoor, we moesten ons geen zorgen maken.
Ammehoela
Bleek Muug opgezadeld te zitten met de korte versie


kreeg Koeno de volledige Figaro!


Na onszelf te wassen hebben we ook enkele kledingstukken proper gemaakt.
Maar dat moet natuurlijk drogen. Als rasechte avonturiers maakten we een ketting van spanbanden en voilah, klaar is klara:
(muug maakte zich klaar voor een snel schietgebedje)


Nadat dit alles overleefd en opgelost was moest de innerlijke mens gesterkt worden.
Dat doe je natuurlijk met.... Pizza Basilica.... Waar dan werkelijk 1 blaadje basilicum opligt... Dat kon beter.