Na die wonderschone rit landen we in het dorpje Escalona. Dat zijn eigen berg lijkt te hebben, full option. Ze hebben ook een slager/kruidenier.
Een brood, een pak hesp en een kaasje later cruisen we de volgende helling op. In haarspeld zoveel is er ruimte om te parkeren, en schaduw om te zitten.
Het eerste hapje is nog maar genomen en daar komen de bellen. Met een stel koeien eraan.
Ok, free entertainment.
Die lopen sebiet de moto's omver.
Waarom komen die beesten hier naartoe?
Ha da's precies de bedoeling, dat paadje aan de andere kant van ons struikje.
#MeToo kennen die precies nog niet.
Die #MeToo was al wel heel dichtbij en de aanklaagster had er duidelijk geen zin in.
Efkes uit de weg dan, nu!
De berg en het dorp
In tegenstelling tot echte runderen ruimen we onze rommel op voor we weer op weg gaan. Die weer wat smaller wordt en, zoals dat meer voorvalt in de bergen, aan één kant een boeiend panorama biedt.
We hebben het al vaak gezien, gesteentelagen op elkaar gestapeld. Soms als een keurige stapel vers gestreken t-shirts. In dit geval eerder als de lakens na een erg wilde nacht. Kreukels, scheuren en vouwen overal.
Die helling links lijkt wel bevroren terwijl ze wegliep in een putje.
Serieus inzoomen levert dit detail op, in de rechter helling. Inclusief gravelbaantje.
De bergen. Het is fijner rijden dan de zee. Meer bochten en minder volk. Dat is leuk. Maar wat mij eigenlijk nog meer aantrekt is de geschiedenis van vóór onze tijd die hier gewoon in steen gebeiteld ligt. Als was het een crème brulee waarvan de korst in stukken breekt, die dan tegen, op en onder elkaar schuiven. Maar het blijft toch onmogelijk om je een voorstelling te maken van hoe het echt moet geweest zijn.
-------
Foto's van Muug:
Toen we nog niet doorhadden dat wij in de weg zaten van de koeien: