Cambodia

[frederikw]

De weg naar Banlung was zalig. Het was al late namiddag, dus de ergste hitte was al weg. Zonnetje in onze rug en 250km gravelbaan in goede staat. Yihaa!





Rijstvelden links en recht.



En regelmatig een brugje om ons alert te houden



Bovenstaand exemplaar is in goede staat. Maar bij meer dan een brug ontbreken nogal wat houten balkjes. Als ge dan, met snelheid, het verkeerde spoor kiest kunt ge een serieuze duik maken. Bij het zien van een brug stak de voorste rijder zijn hand omhoog om de achterligger te waarschuwen (stoffig) en ging dan in de remmen om stapvoets over de brug te gaan.

Bij dat leuke brugje dat juist achter een bocht ligt ging het wel even mis. Ik kon nog net op tijd vertragen. Maar Josephine moest zich onderuit remmen om niet tegen mij te zitten. Het is natuurlijk heel lief dat ze niet op mij is gebotst... maar zij lag wel op de grond.

Schade beperkt tot een gebroken spiegel en een kromme barkbuster..

[frederikw]

Na de lange stoffige rit was verpozen in Banlung geen straf. Banlung ligt iets hoger, waardoor temperatuur zeer aangenaam is. Een plons in de lokale vulkaan



en de sjiekste kamer die we tot nu toe gehad hebben



's avonds een fris pintje en ewa naar de geluiden van de jungle luisteren.
Ik zou dat precies wel gewoon kunnen worden zo'n leven

[frederikw]

Banlung was wel in orde. Dat vulkaanzwembad lag op 500m van het beste hotelleke dat ge maar kon vinden. Hier wouden we wel nog een dagje langer blijven. We dumpen onze bagage in onze kamer en doen een klein dagtripje. We hadden een schoon lusje gevonden op de kaart. Onder de baan een paar schone visserdorpjes, een oude begraafplaats en naar 't schijnt zeer toffe baantjes.

Let's go!



Het ging goed voor een tiental kilomter. Dan begon mijn achterste (dat van mijne moto dus h? ) te zwalpen. Platten band!



Dat wil natuurlijk lukken. We hebben een extra binnenband mee en zelfs bandenijzers... maar die liggen natuurlijk bij onze bagage in ons hotel
Geen nood... een paar 100m verder zit er een "bandenreparatieman". Die hebt ge zowat overal trouwens... veel motokes op de baan. Het gat zelf dichten is niet zo'n probleem, maar de sjoepap is ook afgebroken. Het duurt een uurtje, maar die kerel krijgt dat allemaal in orde dankzij zijn ingenieus machientjes



Efkes pech, maar geen probleem, we hebben nog een ganse dag voor ons.

Let's go!

[frederikw]

De sjoepap zat weer op de binneband. Maar echt lang duurde dat schoon liedje toch niet. 30km verder weer platte band. Weer gans de sjoepap eraf.

Nu hebben we minder geluk, geen bandenreparatieman te bespeuren. We duwen de moto een paar kilometer verder tot aan een tempel en hangen hem daar vast aan een boom (met een touwtje... we hadden geen sloten bij. 't is 't gedacht dat telt h? ). Met twee op de moto rijden we dan verder tot het volgende dorpje in de hoop daar een nieuwe binnenband te vinden.

Helaas pindakaas. De lokale bevolking rijdt niet met zo'n "grote" moto's. En bijgevolg geen binnenbanden te vinden in deze maat. Wij hebben er natuurlijk wel eentje zitten in onze bagage... 40km van hier. We besluiten dat ik zou terug rijden met de andere moto en Josephine blijft achter in het dorpje.

Dus terwijl Josephine op een terraske zit te wachten (er zijn ergere dingen)...









Kruip ik op een moto en probeer zo snel mogelijk 80km heen-en-terug te rijden over een gravelbaan (er zijn ergere dingen)...

Let's go!

Dikke fun natuurlijk, ik merk dat zo'n 250 toch dik de 100km/u kan halen... Yihaaa tot ik ineens een tankslapper krijg van formaat. Serieus verschoten en maar met veel moeite ben ik rechtgebleven

Platten band vooraan

Op de GPS zag ik dat ik pal midden tussen 2 dorpjes zat. 10km langs elke kant... hmm

Ik had gelukkig onze enige GSM bij. Geen ontvangst natuurlijk... hmm

Na een kort wandelingetje naar de dichtsbijzijnde heuvel kon ik dan toch de eigenaar van het hotel bereiken. De situatie aan hem uitgelegd en hij zou proberen een pick-up te regelen die mij kwam ophalen. Nog voor ik ja kon zeggen viel mijn GSM uit... Belkrediet op... hmm

Die kerel belde ook niet direkt terug, dus ik kon alleen maar hopen dat hij van zijn woord zou zijn. Na een uurtje met kiezelsteentjes spelen zag ik dan toch een stofwolk opduiken. De pick-up was gearriveerd. Mijn moto ingeladen, vervolgens de andere moto gaan zoeken en die ingeladen en dan uiteindelijk Josephine gaan oppikken op haar terraske.



Het was dik 10u 's avonds eer we terug aan het hotel waren. Ons dagtripje was niet echt gelopen zoals verwacht


We hadden ondertussen genoeg den toerist uitgehand. Het was tijd voor wat avontuur, morgen beginnen we aan het echte werk!

[Blackbert]

Ok, 't is nu morgen. begin maar.

[Cotthem]

Ik vind dat het vervolg hier ferm lang duurt

All? up

[Tom Thumper]

Ja, nog van dat!

[frederikw]

Jomeja mannen. Die "morgen" sloeg op de volgende dag in het reisverslag h?..

[Tom Thumper]

Niet zeveren h?, verder schrijven!

[duibhce Kaelann]

ja, sebiet is mijne pop corn al op

[Cotthem]

.....euhhh...nie voor teen of tander, maar ondertussen is het al eergisteren

[petervdc]

Z?lig

De ganse zaal zit te wachten op het vervolg

[frederikw]

Even wat uitleg over routes in Cambodia. Op het mapke hieronder heb ik dat heel professioneel duidelijk gemaakt met kleurkes:



De rode lijntjes zijn de hoofdroutes. Gans het jaar open. Langs die banen bezoeken de meest toeristen het land en ook al het vrachtvervoer gaat zo.
Zoals ge ziet is dat een stervorm. Het is dus niet zo vanzelfsprekend om een lus te rijden in Cambodia.

De groene lijntjes zijn banen die in het regenseizoen niet begaanbaar zijn. Veelal in slechte staat en zelfs tijdens het droogseizoen is het rapper om een gigantische omweg te maken langs asfaltbanen. Zelfs de lokale bevolking gebruikt die banen niet zoveel.

Het groen baantje rechts op de kaart wouden we eerst nemen(schoon lusje), maar we hadden al gehoord dat er twee rivieren te hoog stonden om met een moto door te geraken. Dus dat plan hadden we al laten varen.

Het groene baantje in het midden bovenaan is een wegje door de jungle. Dit is het "wildste" deel van Cambodia. Dichte jungle, er wonnen bijna geen mensen. En dit is ook een van de regio's waar nog het meeste mijnen liggen. Het is een 200km zonder echte dorpjes tegen te komen, maar door die weg te nemen moet je niet helemaal terug naar Pnom Penh om in die regio te geraken.

De vermelde groene baantjes zijn trouwens zeer populair bij de avontuurlijke enduro mannen in dat land. Maar dan enkel in het doorgseizoen.

Had ik al verteld dat het regenseizoen net begonnen was?

[frederikw]

Wijlen dus op een drafje van Banlung naar Stung Treng gereden en daar overnacht. In Stung Treng moeten we met een bootje aan de overkant van de rivier geraken en vandaar begint de "jungle track".

's avonds in Stung Treng:



Het was verschrikkelijk heet, verschrikkelijk vochtig. Die nacht zou het voor het eerst in dagen regenen... en nog geen klein beetje!

[frederikw]

We waren al vroeg de baan op. Van mensen die dat al eerder gereden hadden wisten we dat we een hele dag niets of niemand zouden tegenkomen, maar tegen de avond kom je weer in dorpjes. We hadden ons bokes mee voor 's middags en onze camelbacks zaten goed vol.





10 minuutjes op het bootje en we waren aan de overkant. Mijne Suzuki was precies een beetje zeeziek geworden want hij wou niet direkt starten. Ik heb hem dan maar de oever opgeduwd. Miljaar dat was hoog, en miljaar dat was warm! Ik was al uitgeput en we waren nog niet vertrokken.

Maar helaas, ook boven kregen we die moto niet gestart. Proberen in gang lopen. Bougie gecontroleerd, etc etc.. niets aan te doen. Hij wou niet starten. Er zat niets anders op dan te bellen naar de verhuurder van die moto's. En die zag ook geen andere oplossing dan die moto terug naar Pnom Penh te brengen en we zouden dan een andere krijgen.

Hmmm... Dat is 700km van hier en ligt helemaal niet op de route die wij willen nemen... hmm

Niets aan te doen. De oever naar beneden bollen ging iets vlotter. En dan hetzelfde bootje terug naar Stung Treng.



Vervolgens hebben we in recordtempo een plan gemaakt. Eerst een busje gechartered tot ongeveer halverwege. Die ook vol met andere passagiers gestoken om de kost wat te drukken. En daar zou een ander busje ons opwachten om mij en de moto verder naar Pnom Penh te brengen. Ik zou daar rond middernacht toekomen, een powerslaapke doen en 's cohtends de moto's wisselen en met die moto de 700km terugrijden... Goe plan!

[frederikw]

Dus, terwijl Josephine een rustig dagje doorbrengt in Stung Treng...



...zit ik eerst een ganse dag in een veel te klein busje. Om dan een ganse dag terug te rijden.

700km op 1 dag...
Op een 250 enduro moto..
Op MX noppen..
Die ooit misschien wel een zadel had, maar nu niet meer is dan een doekje over een frame..



Maar bon, 2 dagen later stond er een "nieuwe" Honda XR250(met Baja tank) in Stung Treng en we konden nog eens opnieuw proberen...

[frederikw]

2e poging. Deze keer draaien onze moto's gelijk naaimachientjes.



(Die nieuwe honda had een open uitlaat... ik voelde mij precies nen Dakar'ist!)

Rap nog een offer aan de heilige koe en we trokken de jungle in.



Het had veel geregend de laatste dagen, het stof had plaats gemaakt voor een vettig laagje modder



Dit was nog vlot berijdbaar:



Maar als ge de kwiet tegenkomt met zijn balken moet ge toch den berm induiken!





De weg was eigenlijk verbazingwekkend goed. Hier was nog niet zo lang geleden een bulldozer overgegaan. Het ging dus goed vooruit. Soms wel eens vertragen voor een obstakel.

[frederikw]

Op mijn GPS kaart had ik het wegje dat we moesten volgen. Ik wist dat die kaart niet zo nauwkeurig was dus ik maakte mij niet al te veel zorgen dat we niet exact op de weg zaten. We reden ongeveer constant 2 km zuidelijk van de baan. Maar de bochten en algemene richting kwamen goed overeen. Ik ging er dus vanuit dat die kaart gewoon niet juist gekalibreerd was.... Dat zou achteraf een fameuze inschattingsfout gebleken zijn...

Het nieuwe gebulldozerde baantje hield ineens op met bestaan en ging over in een echte jungle track.

[frederikw]

Nu even pauze...

[duibhce Kaelann]

Nu even pauze...