Bij de eerste valpartijen deden we nog de moeite om er een foto van te trekken
Maar op den duur valt ge zoveel dat ge de moeite zelfs niet meer neemt
Om de haverklap moesten we door glibberige riviertjes.
Cambodia
Re: Cambodia
Tegen een uur of 2 waren we volgens de GPS ongeveer halfweg. Onze bokes waren op en het water in onze camelbak slonk snel. En de weg... wel die ging er niet echt op vooruit..
Bij de eerste valpartijen deden we nog de moeite om er een foto van te trekken
Maar op den duur valt ge zoveel dat ge de moeite zelfs niet meer neemt
Om de haverklap moesten we door glibberige riviertjes.
Bij de eerste valpartijen deden we nog de moeite om er een foto van te trekken
Maar op den duur valt ge zoveel dat ge de moeite zelfs niet meer neemt
Om de haverklap moesten we door glibberige riviertjes.
Re: Cambodia
Het was ondertussen ook beginnen regenen. 
Tegen een uur of 4 in de namiddag stopte ik. Mijn water in mijn camelbak was al een tijdje op en ik had DORST. Het constant baggeren door de modder in de verzingende hitte en zeker met die vochtigheid zorgde ervoor dat ik constant veel vocht verloor door te zweten.
Ik mag even van Josephine's camelbak drinken, maar ook daar zitten maar goed 2 slokken meer in. Nu was alletwee ons water op en we hadden alletwee DORST
Het was tijd om onze situatie eens te bekijken.
- We waren al sinds 8u deze morgen quasi non-stop aan het ploeteren. Het is nu 4u. Dat is minstens 8u rijden om terug te geraken.
- Over ongeveer anderhalfuur is het donker
- Volgens de GPS is het een 30-tal kilometer tot de eerste dorpjes. Aan dit tempo zou dat ongeveer 4u rijden zijn.
- Water is op. Eten is op.
- Zitten we nog op de juiste baan? Volgende de GPS zitten we nog altijd ongeveer 2km zuidelijk van de baan, maar we volgen de bochten van die baan ongeveer perfect.
8u terug ploeteren in het donker, zonder water/eten. Of 4u (geschat) verder ploeteren in het donker zonder water/eten, om onze bestemming te bereiken. We kiezen voor het laatste.
Vanaf dan stoppen we niet meer voor foto's, we rijden gewoon door op automatische piloot. Door de regen is alles superglad geworden. Op mijn honda staan MX banden die het goed doen. Op Josephine's Honda staan versleten enduro banden. Het is quasi onmogelijk om die recht te houden. We hebben het niet geteld maar in de komende uren zou ze een 50-tal keer vallen, soms zou ze vast zitten onder haar moto (liggend in een modderpoel). Ik moet dan mijn moto zien te parkeren en te hulp komen. Ik moest zowieso altijd helpen om de moto recht te krijgen.
Met de weg ging het ook niet goed. In het begin zagen we nog redelijk recente sporen, maar die waren nu volledig verdwenen (hadden we een afslag gemist?). Het pad werd smaller en ruwer. Soms lagen er bomen over de baan.
En om alles nog wat erger te maken begon de baan af te buigen... naar de verkeerde kant. Na een paar kilometer buigde de baan dan terug in de juist richting om dan een paar kilometer verder weer helemaal de verkeerde kant op te gaan. Dit kwam niet goed!
Ondertussen hadden we al vele uren zware arbeid verricht zonder een druppel te drinken. Mijn tong was een leren lap.
We waren al een paar uur in het donker aan het rijden toen Josephine nog eens viel (ligt zeker niet aan haar. met die banden ging het gewoon niet op zo'n terrein). Deze keer zat haar voet geblokkeerd onder de moto en dat deed pijn! Ik was 50m voorop en moest teruglopen. Maar eens de moto's uitstonden was het pikkedonker in het regenwoud. Ik zag geen 10cm voor mij. Bovendien dampte mijn bril constant aan.
Haar voet was verstuikt, maar het had veel erger kunnen zijn.
Opnieuw bespreking. Met niet te veel woorden want onze monden waren kurkdroog.
- Het was 11u 's nachts. Pikdonker. Midden van een oerwoud.
- We weten dat dit stuk oerwoud vol met mijnen ligt. We moeten heel erg opletten om niet van de bestaande sporen af te wijken
- Het was nu 7u geleden dat we iets gedronken of gegeten hadden
- We waren al 15u quasi non-stop aan het rijden (ploeteren)...
- Het was geleden van 's middags dat we nog iemand tegengekomen waren
- We zijn alletwee uitgeput. Josephine heeft een pijnlijke voet
- De honda op endurobanden is niet te berijden op deze baantjes.
- We zaten duidelijk niet op de juist weg. Ofwel hebben we een splitsing gemist ofwel zaten we al van in het begin op het verkeerde spoor
- We hadden allang terug in de bewoonde wereld moeten zijn. Maar de weg gaat nu al een tijdje in compleet de verkeerde richting
- Op de GPS zien we dat we recht afgaan op een verzameling van dorpjes, ongeveer 8km verder
Op dat moment willen we maar 1 ding: water! De dorpjes op 8km lijken de beste oplossing. Het constant oprapen die ene moto is te vermoeiend en gevaarlijk dus besluiten we die moto gewoon achter te laten. We zien later wel hoe we dat oplossen.
Ik ploeter dus op de andere moto verder. Josephine gaat te voet met ons (enige) lampje.
Tegen een uur of 4 in de namiddag stopte ik. Mijn water in mijn camelbak was al een tijdje op en ik had DORST. Het constant baggeren door de modder in de verzingende hitte en zeker met die vochtigheid zorgde ervoor dat ik constant veel vocht verloor door te zweten.
Ik mag even van Josephine's camelbak drinken, maar ook daar zitten maar goed 2 slokken meer in. Nu was alletwee ons water op en we hadden alletwee DORST
Het was tijd om onze situatie eens te bekijken.
- We waren al sinds 8u deze morgen quasi non-stop aan het ploeteren. Het is nu 4u. Dat is minstens 8u rijden om terug te geraken.
- Over ongeveer anderhalfuur is het donker
- Volgens de GPS is het een 30-tal kilometer tot de eerste dorpjes. Aan dit tempo zou dat ongeveer 4u rijden zijn.
- Water is op. Eten is op.
- Zitten we nog op de juiste baan? Volgende de GPS zitten we nog altijd ongeveer 2km zuidelijk van de baan, maar we volgen de bochten van die baan ongeveer perfect.
8u terug ploeteren in het donker, zonder water/eten. Of 4u (geschat) verder ploeteren in het donker zonder water/eten, om onze bestemming te bereiken. We kiezen voor het laatste.
Vanaf dan stoppen we niet meer voor foto's, we rijden gewoon door op automatische piloot. Door de regen is alles superglad geworden. Op mijn honda staan MX banden die het goed doen. Op Josephine's Honda staan versleten enduro banden. Het is quasi onmogelijk om die recht te houden. We hebben het niet geteld maar in de komende uren zou ze een 50-tal keer vallen, soms zou ze vast zitten onder haar moto (liggend in een modderpoel). Ik moet dan mijn moto zien te parkeren en te hulp komen. Ik moest zowieso altijd helpen om de moto recht te krijgen.
Met de weg ging het ook niet goed. In het begin zagen we nog redelijk recente sporen, maar die waren nu volledig verdwenen (hadden we een afslag gemist?). Het pad werd smaller en ruwer. Soms lagen er bomen over de baan.
En om alles nog wat erger te maken begon de baan af te buigen... naar de verkeerde kant. Na een paar kilometer buigde de baan dan terug in de juist richting om dan een paar kilometer verder weer helemaal de verkeerde kant op te gaan. Dit kwam niet goed!
Ondertussen hadden we al vele uren zware arbeid verricht zonder een druppel te drinken. Mijn tong was een leren lap.
We waren al een paar uur in het donker aan het rijden toen Josephine nog eens viel (ligt zeker niet aan haar. met die banden ging het gewoon niet op zo'n terrein). Deze keer zat haar voet geblokkeerd onder de moto en dat deed pijn! Ik was 50m voorop en moest teruglopen. Maar eens de moto's uitstonden was het pikkedonker in het regenwoud. Ik zag geen 10cm voor mij. Bovendien dampte mijn bril constant aan.
Haar voet was verstuikt, maar het had veel erger kunnen zijn.
Opnieuw bespreking. Met niet te veel woorden want onze monden waren kurkdroog.
- Het was 11u 's nachts. Pikdonker. Midden van een oerwoud.
- We weten dat dit stuk oerwoud vol met mijnen ligt. We moeten heel erg opletten om niet van de bestaande sporen af te wijken
- Het was nu 7u geleden dat we iets gedronken of gegeten hadden
- We waren al 15u quasi non-stop aan het rijden (ploeteren)...
- Het was geleden van 's middags dat we nog iemand tegengekomen waren
- We zijn alletwee uitgeput. Josephine heeft een pijnlijke voet
- De honda op endurobanden is niet te berijden op deze baantjes.
- We zaten duidelijk niet op de juist weg. Ofwel hebben we een splitsing gemist ofwel zaten we al van in het begin op het verkeerde spoor
- We hadden allang terug in de bewoonde wereld moeten zijn. Maar de weg gaat nu al een tijdje in compleet de verkeerde richting
- Op de GPS zien we dat we recht afgaan op een verzameling van dorpjes, ongeveer 8km verder
Op dat moment willen we maar 1 ding: water! De dorpjes op 8km lijken de beste oplossing. Het constant oprapen die ene moto is te vermoeiend en gevaarlijk dus besluiten we die moto gewoon achter te laten. We zien later wel hoe we dat oplossen.
Ik ploeter dus op de andere moto verder. Josephine gaat te voet met ons (enige) lampje.
Re: Cambodia
rijst in mij spontaan op :waarom hebde niet van moto gewisseld? Madam op de goei bandjes, gij op de slechte. Volgende keer zeker doen !
Soit, doe verder, ge zijt goe bezig
Soit, doe verder, ge zijt goe bezig
Re: Cambodia
Goed punt, ik schaam mij daar nu nogaltijd over. Maar we hadden dat gewoon niet door waarom ze zoveel viel. 
Tot dantoe waren haar banden nog geen probleem geweest. Ik ben gewoon sterker, heb langere benen en iets meer ervaring en we dachten dat het daar aan lag. 't is maar toen ik zelf eens met haar moto over die baantjes reed/viel (zover zijn we nog niet in het verhaal ) dat mijnen frank viel.
Op dat moment was er ook niet teveel denken meer aan moet ik zeggen..
Tot dantoe waren haar banden nog geen probleem geweest. Ik ben gewoon sterker, heb langere benen en iets meer ervaring en we dachten dat het daar aan lag. 't is maar toen ik zelf eens met haar moto over die baantjes reed/viel (zover zijn we nog niet in het verhaal ) dat mijnen frank viel.
Op dat moment was er ook niet teveel denken meer aan moet ik zeggen..
Re: Cambodia
SPANNEND
veel beter dan een treinromannetje
veel beter dan een treinromannetje
Dream as if you'll live forever. Live as if you'll die today
Re: Cambodia
Nu we iets minder moto's moesten oprapen ging het iets vlotter en al redelijk rap waren we in de buurt van een dorpje (volgens GPS). 1km te gaan, we hadden hoop!
Alleen cirkelde dat baantje schoon rond dat dorpje. Schoon altijd op minstens 1km van het dorp afblijven. De verleiding was groot om gewoon knal door de jungle naar dat dorp proberen te stappen... maar midden in een mijnenveld is dat geen goed idee
En zo kwam het dat we dat dorpje gewoon voorbij waren. Geen zijbaantjes te bespeuren. Geen teken van leven te bespeuren ook. Misschien was de kaart op de GPS gewoon mis? Misschien bestond dat dorpje niet (meer)?
Toeme!
Geen nood, een paar kilometer verder was nog een dorpje. Maar weer was het van 'tzelfde. Tot ongeveer 1 km geraakten we. Niet dichter.
En weer ging het baantje dat we volgden verder zonder het dorp aan te doen.
Dat zijn momenten dat ge aan bomen en struiken begint te likken om toch wat vocht binnen te hebben. Het survival-instinct had al een tijdje overgenomen. Hoewel onze situatie penibel was waren we niet in paniek geslagen. Ik was al aan het uitdokteren hoe we best de nacht konden doorbrengen in de jungle.
Ook naar het derde dorpje konden we niet geraken, het was alsof elk dorpje een ringweg had, maar dat die ringweg niet verbonden was het dorpje zelf. Of was die kl*te GPS serieus met ons voeten aan het rammelen?
Maar dan zagen we eindelijk de eerste sporen van mensen. Een klein zijbaantje! Yes!
100m verder liep dat baantje dood op een rijstveld. Yes! Rijstveld = mensen !
We waren kapot maar de gedachte dat we binnekort water zouden vinden gaf ons een energieboost. Het zou nog een uur duren om onszelf een weg te banen over al die kleine dijkjes tussen de rijstvelden, maar dan zagen we een lichtje!
Het symbolische lichtje dat een eind zou maken aan onze miserie
Het bewoog dan nog ook. Straf lichteke! Het bleek een lokale boer te zijn die waarschijnlijk gealarmeerd was door het motorgeronk van mijne moto (Een open uitlaat is dus ?cht nuttig! Loud pipes save lives! ). Na veel vijven en zessen zijn we bij hem in zijn hutteke geraakt. Stel er u niet te veel van voor, van die brave meneer zijn hutteke. Muren had dat niet, enkel een strooien dakje en twee platformke erin van bamboehout zodat ze niet op de grond(modder) moesten zitten.
Onze redder, den boer, was schijnbaar een vriendelijke jongeman. Ik schat hem een jaar of 25. Er lopen twee kinderen rond en een zijn vrouw. Al snel blijkt dat we helemaal niet in een dorp zijn. We zitten midden in de rijstvelden en in de direkte omgeving zijn niet direkt andere huizen te bespeuren. We doorlopen de nodige beleefdheidsrituelen. Allemaal met gebaren want den boer spreekt enkel Khmer. En wij spreken redelijk wat talen, maar Khmer hoort daar niet bij. Zo nodigen ons uit om bij hun te komen zitten en maken duidelijk dat ze juist gingen beginnen met koken... maar het zou nog even duren. Geen probleem, we kunnen nog wel even wachten.
We wachten intussen geduldig tot ze ons iets te drinken aanbieden. Na een half uur hebben we nogaltijd niets te drinken gekregen en ik kan het echt niet meer uithouden. Ik lap de etiquette aan mijn laars en probeer duidelijk te maken dat we dorst hebben en dringend water nodig hebben.
Wat blijkt: geen water! Niets! Nada! Noppes! We kunnen het bijna niet geloven. hier woont een gans gezin en ze hebben niets van drinkbaar water?!?
We vragen of we het water uit de rijstvelden kunnen drinken, maar ze maken ons heel duidelijk dat dit tot maagproblemen gaat lijden. Van wat leven die mensen dan?? Het enige dat ze ons kunnen aanbieden zijn puiten (kikkers). In de rijstvelden zit het vol met puiten, die maken dan ook constant een oorverdoven lawaai. Ze staken zo een vijftal vette exemplaren op een stokje en hielden die boven een vuurke. We kunnen alleen maar vermoeden dat ze hun vocht uit die puiten halen en verder bijna nooit iets drinken.
Nu eet ik heel graag kikkerbilletjes in looksaus. Njammie. Maar zo'n volledige puit, met vel, ingewanden en al... daar moet ik toch voor passen. We hadden trouwens serieuze schrik dat we daar diaree van zouden krijgen. En dat zou nefast zijn nu we al serieus uitgedroogd waren.
Alleen cirkelde dat baantje schoon rond dat dorpje. Schoon altijd op minstens 1km van het dorp afblijven. De verleiding was groot om gewoon knal door de jungle naar dat dorp proberen te stappen... maar midden in een mijnenveld is dat geen goed idee
En zo kwam het dat we dat dorpje gewoon voorbij waren. Geen zijbaantjes te bespeuren. Geen teken van leven te bespeuren ook. Misschien was de kaart op de GPS gewoon mis? Misschien bestond dat dorpje niet (meer)?
Toeme!
Geen nood, een paar kilometer verder was nog een dorpje. Maar weer was het van 'tzelfde. Tot ongeveer 1 km geraakten we. Niet dichter.
En weer ging het baantje dat we volgden verder zonder het dorp aan te doen. Dat zijn momenten dat ge aan bomen en struiken begint te likken om toch wat vocht binnen te hebben. Het survival-instinct had al een tijdje overgenomen. Hoewel onze situatie penibel was waren we niet in paniek geslagen. Ik was al aan het uitdokteren hoe we best de nacht konden doorbrengen in de jungle.
Ook naar het derde dorpje konden we niet geraken, het was alsof elk dorpje een ringweg had, maar dat die ringweg niet verbonden was het dorpje zelf. Of was die kl*te GPS serieus met ons voeten aan het rammelen?
Maar dan zagen we eindelijk de eerste sporen van mensen. Een klein zijbaantje! Yes!
100m verder liep dat baantje dood op een rijstveld. Yes! Rijstveld = mensen !
We waren kapot maar de gedachte dat we binnekort water zouden vinden gaf ons een energieboost. Het zou nog een uur duren om onszelf een weg te banen over al die kleine dijkjes tussen de rijstvelden, maar dan zagen we een lichtje!
Het symbolische lichtje dat een eind zou maken aan onze miserie
Het bewoog dan nog ook. Straf lichteke! Het bleek een lokale boer te zijn die waarschijnlijk gealarmeerd was door het motorgeronk van mijne moto (Een open uitlaat is dus ?cht nuttig! Loud pipes save lives! ). Na veel vijven en zessen zijn we bij hem in zijn hutteke geraakt. Stel er u niet te veel van voor, van die brave meneer zijn hutteke. Muren had dat niet, enkel een strooien dakje en twee platformke erin van bamboehout zodat ze niet op de grond(modder) moesten zitten.Onze redder, den boer, was schijnbaar een vriendelijke jongeman. Ik schat hem een jaar of 25. Er lopen twee kinderen rond en een zijn vrouw. Al snel blijkt dat we helemaal niet in een dorp zijn. We zitten midden in de rijstvelden en in de direkte omgeving zijn niet direkt andere huizen te bespeuren. We doorlopen de nodige beleefdheidsrituelen. Allemaal met gebaren want den boer spreekt enkel Khmer. En wij spreken redelijk wat talen, maar Khmer hoort daar niet bij. Zo nodigen ons uit om bij hun te komen zitten en maken duidelijk dat ze juist gingen beginnen met koken... maar het zou nog even duren. Geen probleem, we kunnen nog wel even wachten.
We wachten intussen geduldig tot ze ons iets te drinken aanbieden. Na een half uur hebben we nogaltijd niets te drinken gekregen en ik kan het echt niet meer uithouden. Ik lap de etiquette aan mijn laars en probeer duidelijk te maken dat we dorst hebben en dringend water nodig hebben.
Wat blijkt: geen water! Niets! Nada! Noppes! We kunnen het bijna niet geloven. hier woont een gans gezin en ze hebben niets van drinkbaar water?!?
We vragen of we het water uit de rijstvelden kunnen drinken, maar ze maken ons heel duidelijk dat dit tot maagproblemen gaat lijden. Van wat leven die mensen dan?? Het enige dat ze ons kunnen aanbieden zijn puiten (kikkers). In de rijstvelden zit het vol met puiten, die maken dan ook constant een oorverdoven lawaai. Ze staken zo een vijftal vette exemplaren op een stokje en hielden die boven een vuurke. We kunnen alleen maar vermoeden dat ze hun vocht uit die puiten halen en verder bijna nooit iets drinken.Nu eet ik heel graag kikkerbilletjes in looksaus. Njammie. Maar zo'n volledige puit, met vel, ingewanden en al... daar moet ik toch voor passen. We hadden trouwens serieuze schrik dat we daar diaree van zouden krijgen. En dat zou nefast zijn nu we al serieus uitgedroogd waren.
Re: Cambodia
Den boer en zijn dochter
We dachten dat we gered waren... maar zonder water hield ik het niet lang meer vol. Ik kon bijna niet meer praten door die leren lap in mijn mond en voelde mij heel zwak. Op dat moment nemen de instinciten het over van de beleefdheid.
Met behulp van ons klein vertaalwoordenboekje kwamen we te weten dat er drinkbaar water (Tuk Soot) was in "het dorp". En "het dorp" was "niet ver". Maar als ik vroeg om mij naar het dorp te brengen weigerde meneer de boer. "Te laat", "Iedereen slaapt", "Morgen". Dat was niet wat ik wou horen. Wij moesten water hebben en wel nu! Ik heb hem dan ook bij wijze van spreken bij zijn schabbernak gepakt en hem naar dat dorp gesleept (lees: hij dartelde, blootvoets, vlotjes door de rijstvelden terwijl ik met mijn motobotten vol water probeer bij te houden). Josephine bleef achter.
Met dat "niet ver" had hij mij trouwens goed liggen. Het zal toch een dikke 2km geweest zijn. Door moerassen waar mijn botten bleven insteken. Door een rivier en door struiken waar hij om de 2 meter stopte om te controleren of er geen slangen in de takken zaten.
Maar hij had niet gelogen. In dat dorp sliep iedereen. Het enige winkeltje dat er was hebben we proberen wekken, maar ze wouden niet opendoen. En als ik maar bleef aandringen hadden ze (zogezegd) geen water.
Hoe moeilijk kan het zijn om aan drinkbaar water te geraken?
*zucht*
Ik ben dan maar in het wilde weg door dat dorp beginnen wandelen (tot grote ergernis van mijn vriend, den boer) in de hoop iets te vinden. En het loonde want ik kwam een hut tegen met een aluminium dak. En die hadden een regenton onder hun dak staan! Dat die regenton in een oerwoud stond vol met vieze kleine beestje kon mij op dat moment geen bal meer schelen. Ik heb mijn hoofd in die ton gestoken en ben beginnen drinken en drinken en drinken. Dat water smaakte maar schraal. Een combinatie van aluminium en modder. En ik probeerde zoveel mogelijk dode beestjes terug uit te spuwen.
AAAAAAAAhhhh !
Ik heb daar dan een emmer gevonden en heb die gevuld. En met die emmer vol met kostbaar water terug naar "huis".
Het was al diep in de nacht als we ons muskietennet ophingen in den boer zijn hutteke (we mochten op zijn tafel slapen). We hadden elke 2 lepels rijst gegeten en gedronken van dat schrale water. Uit voorzorg hadden we ons al immodium genomen.
We wisten begot niet waar waren, en nog veel minder hoe we hier uit gingen geraken. 1 van onze moto's stond ergens in de jungle met de helft van onze bagage en wij waren uitgeput.
Zorgen voor morgen... eerst slapen... nee... eerst die kip vanonder ons muskietennest krijgen...
slapen..
We dachten dat we gered waren... maar zonder water hield ik het niet lang meer vol. Ik kon bijna niet meer praten door die leren lap in mijn mond en voelde mij heel zwak. Op dat moment nemen de instinciten het over van de beleefdheid.
Met behulp van ons klein vertaalwoordenboekje kwamen we te weten dat er drinkbaar water (Tuk Soot) was in "het dorp". En "het dorp" was "niet ver". Maar als ik vroeg om mij naar het dorp te brengen weigerde meneer de boer. "Te laat", "Iedereen slaapt", "Morgen". Dat was niet wat ik wou horen. Wij moesten water hebben en wel nu! Ik heb hem dan ook bij wijze van spreken bij zijn schabbernak gepakt en hem naar dat dorp gesleept (lees: hij dartelde, blootvoets, vlotjes door de rijstvelden terwijl ik met mijn motobotten vol water probeer bij te houden). Josephine bleef achter.
Met dat "niet ver" had hij mij trouwens goed liggen. Het zal toch een dikke 2km geweest zijn. Door moerassen waar mijn botten bleven insteken. Door een rivier en door struiken waar hij om de 2 meter stopte om te controleren of er geen slangen in de takken zaten.
Maar hij had niet gelogen. In dat dorp sliep iedereen. Het enige winkeltje dat er was hebben we proberen wekken, maar ze wouden niet opendoen. En als ik maar bleef aandringen hadden ze (zogezegd) geen water.
Hoe moeilijk kan het zijn om aan drinkbaar water te geraken?
*zucht*
Ik ben dan maar in het wilde weg door dat dorp beginnen wandelen (tot grote ergernis van mijn vriend, den boer) in de hoop iets te vinden. En het loonde want ik kwam een hut tegen met een aluminium dak. En die hadden een regenton onder hun dak staan! Dat die regenton in een oerwoud stond vol met vieze kleine beestje kon mij op dat moment geen bal meer schelen. Ik heb mijn hoofd in die ton gestoken en ben beginnen drinken en drinken en drinken. Dat water smaakte maar schraal. Een combinatie van aluminium en modder. En ik probeerde zoveel mogelijk dode beestjes terug uit te spuwen.
AAAAAAAAhhhh !
Ik heb daar dan een emmer gevonden en heb die gevuld. En met die emmer vol met kostbaar water terug naar "huis".
Het was al diep in de nacht als we ons muskietennet ophingen in den boer zijn hutteke (we mochten op zijn tafel slapen). We hadden elke 2 lepels rijst gegeten en gedronken van dat schrale water. Uit voorzorg hadden we ons al immodium genomen.
We wisten begot niet waar waren, en nog veel minder hoe we hier uit gingen geraken. 1 van onze moto's stond ergens in de jungle met de helft van onze bagage en wij waren uitgeput.
Zorgen voor morgen... eerst slapen... nee... eerst die kip vanonder ons muskietennest krijgen...
slapen..
-
Tom Thumper
- Posts: 1658
- Joined: 04 Nov 2009 12:22
Re: Cambodia
(Een youtube filmke hier in een post zetten lukt mij precies niet, dan maar een link)
Riviertje:
http://www.youtube.com/watch?v=X-cwPriLBU0
De baan:
http://www.youtube.com/watch?v=F6I7iks5FJE
Riviertje:
http://www.youtube.com/watch?v=X-cwPriLBU0
De baan:
http://www.youtube.com/watch?v=F6I7iks5FJE
Re: Cambodia
We zaten hier ergens... denk ik... ik zou de gps tracks nog eens moeten bekijken om te zien waar het juist is misgelopen
http://maps.google.com/maps?f=q&source= ... 4&t=h&z=14
http://maps.google.com/maps?f=q&source= ... 4&t=h&z=14
Re: Cambodia
ja man, gijle zijt ook geen simpelen h?.
't Tweede filmpje, met die 2 grote koplampen (op de moto), dat is uw Josefien? Schitterend. Slurp slurp door die modder, stoppen, en dan kijken van "goed gedaan h?, maar ge staat in mijne weg".
Soigneert da meiske, er lopen er zo niet te veel rond.
't Tweede filmpje, met die 2 grote koplampen (op de moto), dat is uw Josefien? Schitterend. Slurp slurp door die modder, stoppen, en dan kijken van "goed gedaan h?, maar ge staat in mijne weg".
Soigneert da meiske, er lopen er zo niet te veel rond.
grease up your baby for a ball on the hill
Re: Cambodia
he freddy, ge zijt den eerste met zulk een multimediaal reisverslag, daarmee dat al uw gewenste features niet aanwezig zijn Ik zal er eens mijn werk van maken, maar niet vanavond.
Ik zal er eens mijn werk van maken, maar niet vanavond. 
Re: Cambodia
Als je het mij vraagt, dan zijn die 2 nooit levend teruggekeerd uit de rijstvelden. 
Spannend !
Spannend !
I am confused. Oh no, maybe not!
Re: Cambodia
WHOAAAAA!!!!
Ik wil ooooooook!
schitterend verslagske!
De chips gaat der hier in elk geval vlotjes door
Ik wil ooooooook!
schitterend verslagske!
De chips gaat der hier in elk geval vlotjes door
Ik geraak overal door! Ik ben namelijk ontspoord.
We're all equal but we need a fuckin' map!
http://www.destinationworld.be
We're all equal but we need a fuckin' map!
http://www.destinationworld.be
Re: Cambodia
't is wel een avontuur !
En wat een goed idee om zo'n prutsvertaalboekske mee te nemen !
En wat een goed idee om zo'n prutsvertaalboekske mee te nemen !
Re: Cambodia
Vlotjes ???WHOAAAAA!!!!
Ik wil ooooooook!
schitterend verslagske!
De chips gaat der hier in elk geval vlotjes door
Zelfs de nachtwinkel is al uitverkocht !
Keep going
Re: Cambodia
't zijn maar suggesties h?. Ik ben al content dat er iemand naar luisterthe freddy, ge zijt den eerste met zulk een multimediaal reisverslag, daarmee dat al uw gewenste features niet aanwezig zijn