Balkan Binnendoor
-
duibhce Kaelann
- Posts: 2926
- Joined: 01 Dec 2009 23:39
- Location: Itch(B), Idilevo(BG)
- Contact:
Balkan Binnendoor
Om het met de woorden van het originele Dynamic Duo te zeggen: "holy ride reports, Batman!"
When I'm nervous I count primes.
Destinationworld.be: Journeys... not just travels
Discoveroverland.eu: Inspiring overland travel meetings
Destinationworld.be: Journeys... not just travels
Discoveroverland.eu: Inspiring overland travel meetings
Balkan Binnendoor
ondertussen is de pallet popcorn bijna op...Cotthem wrote:........
.......
.......
....... :huh:
.......
....... :silly:
.......
.......
.......
Keep going
Balkan Binnendoor
ik wist nog niet da ge al begonnen waard,
ik ga eerst efkes een paar bladzijden terugkeren tot het begin
ja, kben mee
doe maar verder
Dream as if you'll live forever. Live as if you'll die today
Balkan Binnendoor
Dag 4 - woensdag 11 juni
Naar vandaag heb ik al bijna een jaar uitgekeken, al sinds een van de reizigers op de HUBB meeting vorig jaar met zoveel vuur en passie sprak over Zeljava airport. Zijn verhalen deden onze verbeelding op hol slaan en we moesten en zouden die verlaten luchthaven vinden!
Dus vandaag staan we al snel te trappelen om te vertrekken. Om 8u rijden we Autokamp Korana af en kan de zoektocht naar de verborgen luchtmachtbasis van Tito beginnen. Erg lang moeten we niet zoeken eigenlijk, integendeel. Voor we't weten rijden we over een paar overwoekerde weggeskes en even later staan we tussen de verlaten gebouwen. Now that was easy...
Er hangt best een vreemde sfeer en een muur die gebruikt werd voor target practice maakt het alleen maar meer luguber
Wat vooral indruk maakt is de manier waarop de natuur terug overneemt. Heel wat gebouwen zijn helemaal overwoekerd en het smalle strookje asfalt dat we ingedraaid zijn om hier te geraken, moet ooit een brede 2-vaksbaan geweest zijn, aan de strepen op de weg te zien.
We rijden een tijdje rond op zoek naar de ingang van die tot de verbeelding sprekende ondergrondse basis maar we vinden niet het juiste weggetje. Wanneer we op onze stappen terugkeren, stoten we ineens op een vliegtuig dat haast volledig verborgen wordt door de struiken en bomen. Tiens, dit komt ons bekend voor! Hier is nog niet zo lang geleden nog een gekende bende gepasseerd.
En het blijft niet bij 1 vliegtuig. Ernaast staan nog 2 oude MIG's
Door het 'opzoekingswerk' van DuibhceK wisten we dat de landingsbanen in een driehoek rond de basis lagen, vermomd als wegen. En jawel, ineens valt het me op dat we op eentje aan't rijden moeten zijn... Het is nu wel een smal en redelijk overwoekerd betonbaantje, maar zo'n rechte baan heb ik sinds de autostrade naar D?sseldorf niet meer gezien! Dit moet er een van zijn!
Van Zeljava gaat het verder richting Bosni?. Dit is bekend terrein, hier zijn we nog geweest. Even een omwegje langs Bihac voor Bosnische Marken en wat proviand en dan op naar het gravel! En dat is er in grote hoeveelheden te vinden, in de meest stoffige vorm ook. Arme DuibhceK vreet er een groot deel van.
We rijden ook weer de beruchte 'makadam' strook tussen Bosanska Krupa en Bosanski Petrovac en gedurende die kilometerslange puttenveldslag vraag ik me om de 10 seconden af hoe ik daar vorig jaar met de FZ door geraakt ben. Het is behoorlijk dokkeren en op dit soort wegen komt de veerwinkel van de Terra toch wel wat te kort.
Voorbij Bosanski Petrovac draaien we een volgende gravelstrook op en gaat het door het bos. Er wordt nog heel wat hout gekapt en hier en daar moeten we rond de camions heen laveren. Op de betere stukken is het ook goed uitkijken want die gevaartes razen daardoor, met enorme stofwolken als gevolg.
We mikken op de camping in Jajce waar we ook vorig jaar gestaan hebben, die met de Valentino Rossi look-alike aan de receptie maar hij is er niet dit jaar. Daarnaast is er niks veranderd. Nog altijd een even goedkoop, proper en rustig campingske.
We zetten onze tent op en een uurtje later horen we de roffel van een GS afkomen. Volledige kofferset, extra set banden bovenop... this guy means business! Het blijkt Roberto te zijn, een Braziliaan die al jaren in Portugal woont en zonder een plan, kaart of talenkennis naar IJsland onderweg is, the long way round via Turkije. Stoer! We nodigen hem uit om met ons te gaan eten in het restaurantje op de camping en we spenderen de rest van de avond met het uitwisselen van tips en het tonen van foto's en filmpjes. Roberto heeft een drone mee waarmee hij behoorlijk impressionante filmpjes maakt.
De route vandaag:
De hoogteverschillen:
Naar vandaag heb ik al bijna een jaar uitgekeken, al sinds een van de reizigers op de HUBB meeting vorig jaar met zoveel vuur en passie sprak over Zeljava airport. Zijn verhalen deden onze verbeelding op hol slaan en we moesten en zouden die verlaten luchthaven vinden!
Dus vandaag staan we al snel te trappelen om te vertrekken. Om 8u rijden we Autokamp Korana af en kan de zoektocht naar de verborgen luchtmachtbasis van Tito beginnen. Erg lang moeten we niet zoeken eigenlijk, integendeel. Voor we't weten rijden we over een paar overwoekerde weggeskes en even later staan we tussen de verlaten gebouwen. Now that was easy...
Er hangt best een vreemde sfeer en een muur die gebruikt werd voor target practice maakt het alleen maar meer luguber
Wat vooral indruk maakt is de manier waarop de natuur terug overneemt. Heel wat gebouwen zijn helemaal overwoekerd en het smalle strookje asfalt dat we ingedraaid zijn om hier te geraken, moet ooit een brede 2-vaksbaan geweest zijn, aan de strepen op de weg te zien.
We rijden een tijdje rond op zoek naar de ingang van die tot de verbeelding sprekende ondergrondse basis maar we vinden niet het juiste weggetje. Wanneer we op onze stappen terugkeren, stoten we ineens op een vliegtuig dat haast volledig verborgen wordt door de struiken en bomen. Tiens, dit komt ons bekend voor! Hier is nog niet zo lang geleden nog een gekende bende gepasseerd.
En het blijft niet bij 1 vliegtuig. Ernaast staan nog 2 oude MIG's
Door het 'opzoekingswerk' van DuibhceK wisten we dat de landingsbanen in een driehoek rond de basis lagen, vermomd als wegen. En jawel, ineens valt het me op dat we op eentje aan't rijden moeten zijn... Het is nu wel een smal en redelijk overwoekerd betonbaantje, maar zo'n rechte baan heb ik sinds de autostrade naar D?sseldorf niet meer gezien! Dit moet er een van zijn!
Van Zeljava gaat het verder richting Bosni?. Dit is bekend terrein, hier zijn we nog geweest. Even een omwegje langs Bihac voor Bosnische Marken en wat proviand en dan op naar het gravel! En dat is er in grote hoeveelheden te vinden, in de meest stoffige vorm ook. Arme DuibhceK vreet er een groot deel van.
We rijden ook weer de beruchte 'makadam' strook tussen Bosanska Krupa en Bosanski Petrovac en gedurende die kilometerslange puttenveldslag vraag ik me om de 10 seconden af hoe ik daar vorig jaar met de FZ door geraakt ben. Het is behoorlijk dokkeren en op dit soort wegen komt de veerwinkel van de Terra toch wel wat te kort.
Voorbij Bosanski Petrovac draaien we een volgende gravelstrook op en gaat het door het bos. Er wordt nog heel wat hout gekapt en hier en daar moeten we rond de camions heen laveren. Op de betere stukken is het ook goed uitkijken want die gevaartes razen daardoor, met enorme stofwolken als gevolg.
We mikken op de camping in Jajce waar we ook vorig jaar gestaan hebben, die met de Valentino Rossi look-alike aan de receptie maar hij is er niet dit jaar. Daarnaast is er niks veranderd. Nog altijd een even goedkoop, proper en rustig campingske.
We zetten onze tent op en een uurtje later horen we de roffel van een GS afkomen. Volledige kofferset, extra set banden bovenop... this guy means business! Het blijkt Roberto te zijn, een Braziliaan die al jaren in Portugal woont en zonder een plan, kaart of talenkennis naar IJsland onderweg is, the long way round via Turkije. Stoer! We nodigen hem uit om met ons te gaan eten in het restaurantje op de camping en we spenderen de rest van de avond met het uitwisselen van tips en het tonen van foto's en filmpjes. Roberto heeft een drone mee waarmee hij behoorlijk impressionante filmpjes maakt.
De route vandaag:
De hoogteverschillen:
Ik geraak overal door! Ik ben namelijk ontspoord.
We're all equal but we need a fuckin' map!
http://www.destinationworld.be
We're all equal but we need a fuckin' map!
http://www.destinationworld.be
-
duibhce Kaelann
- Posts: 2926
- Joined: 01 Dec 2009 23:39
- Location: Itch(B), Idilevo(BG)
- Contact:
Balkan Binnendoor
Het domein rond Zeljava is trouwens nog steeds niet volledig van mijnen ontdaan. proper op de asfalt of de duidelijk veelgebruikte paden blijven is dus de boodschap.
Tijdens de burgeroorlog was de oude luchthaven een strategische plaats voor de Servi?rs en het Yugoslavische leger. Voor ze er verdreven werden door de Kroaten hebben ze de boel dus deels opgeblazen zodat er geen vliegtuigen meer konden opstijgen of landen. Tijdens de bouw waren daarvoor al explosieven voorzien, gewoon voor het geval dat de basis ooit in handen van een vijand zou vallen. De milities van Bosnische Servi?rs die de (grootendeels Moslim-) streek een tijdje later weer binnengevallen zijn hebben het werk een afgemaakt door de rest van de tunnels op te blazen.
Ook verderop rond Bihac en vooral de streek rond Bosanska Krupa liggen er nog steeds een massa mijnen verspreid in de bossen en velden:
Tijdens de burgeroorlog was de oude luchthaven een strategische plaats voor de Servi?rs en het Yugoslavische leger. Voor ze er verdreven werden door de Kroaten hebben ze de boel dus deels opgeblazen zodat er geen vliegtuigen meer konden opstijgen of landen. Tijdens de bouw waren daarvoor al explosieven voorzien, gewoon voor het geval dat de basis ooit in handen van een vijand zou vallen. De milities van Bosnische Servi?rs die de (grootendeels Moslim-) streek een tijdje later weer binnengevallen zijn hebben het werk een afgemaakt door de rest van de tunnels op te blazen.
Ook verderop rond Bihac en vooral de streek rond Bosanska Krupa liggen er nog steeds een massa mijnen verspreid in de bossen en velden:
When I'm nervous I count primes.
Destinationworld.be: Journeys... not just travels
Discoveroverland.eu: Inspiring overland travel meetings
Destinationworld.be: Journeys... not just travels
Discoveroverland.eu: Inspiring overland travel meetings
-
duibhce Kaelann
- Posts: 2926
- Joined: 01 Dec 2009 23:39
- Location: Itch(B), Idilevo(BG)
- Contact:
Balkan Binnendoor
Ondertussen denk ik -op basis van latere gesprekken een kennis in Podgorica- wel te weten hoe er te geraken. Maar het wegje dat je daarvoor moet nemen is ondertussen zo overgroeid dat ter plaatse amper nog opviel dat er ooit een weg was geweest.laouen wrote:We rijden een tijdje rond op zoek naar de ingang van die tot de verbeelding sprekende ondergrondse basis maar we vinden niet het juiste weggetje.
De ingang naar de tunnels zelf is trouwens ook volledig afgezet door een dijk van beton en bouwafval, om mensen en vooral voertuigen buiten te houden.
When I'm nervous I count primes.
Destinationworld.be: Journeys... not just travels
Discoveroverland.eu: Inspiring overland travel meetings
Destinationworld.be: Journeys... not just travels
Discoveroverland.eu: Inspiring overland travel meetings
Balkan Binnendoor
Dag 5 - donderdag 12 juni
Vandaag gaat het allemaal wat op't gemakske. We zeggen nog even gedag tegen Roberto en dan gaat het via de grote baan richting Bugojno. Ondeweg de dagelijkse tank- en proviandstop en dan op naar Gornji Vakuf waar de fun van de dag begint. Het begint met een gravel highway en het heeft hier blijkbaar wat gedruppeld waardoor het stof geblust is. Ideaal!
Zolang we in houtkapgebied zitten, is de weg breed en in redelijk goeie staat maar zodra we dieper het bos induiken belanden we al gauw op de kleine boswegels.
We houden even halt na een behoorlijk technisch stuk omhoog
En dan gaat het verder op een zo mogelijk nog lastiger stuk...
tot ik ineens een 'o ow' in mijn helm hoor. Iets dat ik niet graag hoor. Blijkt dat we ergens een verkeerde afslag genomen hebben en we zitten niet meer op de juiste track. Ja lap, keernekeerwere dan maar. En heel dat lastige stuk terug naar beneden. En ik ben geen held als't naar beneden gaat :S Soit, het is wat het is en ik leg de dramaqueen in mezelf hardhandig het zwijgen op. En het helpt, want ik geraak zonder enig probleem en met redelijk gemak moet ik toegeven terug aan de splitsing.
Na een tijdje komen we op een open plek met een bronnetje en wat bankjes.
Terwijl DuibhceK onze fles water bijvult, merk ik een wegwijzer naar Prokosko Jezero. Hmmm, dat doet een belletje rinkelen! Ik haal mijn dagboekje erbij en jawel, dit gletsjermeer had ik aangestipt uit de reisgidsen die ik op voorhand doorgenomen had. Klinkt als een ideale picknickplek!
En ja hoor, als picknickplek kan dit tellen.
Het is alleen wat drukker dan ik verwacht had. Blijkt dat er aan het meer een behoorlijk groot dorp is, allemaal houten katuns bewoond door houthakkers en herders. En het staat er vol VW's uiteraard!
Maar de omgeving is behoorlijk indrukwekkend
Er zit zelfs een locale Lorelei
Aangezien we vanavond op Sarajevo mikken en daar niet te laat willen aankomen, kiezen we in Fojnica voor de kortere route. We hadden op de camping in Jajce al wat hotellekes (met parking) gebookmarked en de gps dirigeert ons zonder enig probleem naar onze eerste keuze: een poepsjiek 4-sterrenhotel knal in't centrum, op een boogscheut van de Ferhadija, de meest bekende laan in Sarajevo. En het beste van al: 50 EUR inclusief ontbijt!
We laten even de kamer ontploffen
en duikelen dan de stad in. Sarajevo is echt een mengelmoes van culturen en we laten ons gewillig onderdompelen. Wat sightsee?n en gewoon genieten van de buzz in de stad.
Vandaag gaat het allemaal wat op't gemakske. We zeggen nog even gedag tegen Roberto en dan gaat het via de grote baan richting Bugojno. Ondeweg de dagelijkse tank- en proviandstop en dan op naar Gornji Vakuf waar de fun van de dag begint. Het begint met een gravel highway en het heeft hier blijkbaar wat gedruppeld waardoor het stof geblust is. Ideaal!
Zolang we in houtkapgebied zitten, is de weg breed en in redelijk goeie staat maar zodra we dieper het bos induiken belanden we al gauw op de kleine boswegels.
We houden even halt na een behoorlijk technisch stuk omhoog
En dan gaat het verder op een zo mogelijk nog lastiger stuk...
tot ik ineens een 'o ow' in mijn helm hoor. Iets dat ik niet graag hoor. Blijkt dat we ergens een verkeerde afslag genomen hebben en we zitten niet meer op de juiste track. Ja lap, keernekeerwere dan maar. En heel dat lastige stuk terug naar beneden. En ik ben geen held als't naar beneden gaat :S Soit, het is wat het is en ik leg de dramaqueen in mezelf hardhandig het zwijgen op. En het helpt, want ik geraak zonder enig probleem en met redelijk gemak moet ik toegeven terug aan de splitsing.
Na een tijdje komen we op een open plek met een bronnetje en wat bankjes.
Terwijl DuibhceK onze fles water bijvult, merk ik een wegwijzer naar Prokosko Jezero. Hmmm, dat doet een belletje rinkelen! Ik haal mijn dagboekje erbij en jawel, dit gletsjermeer had ik aangestipt uit de reisgidsen die ik op voorhand doorgenomen had. Klinkt als een ideale picknickplek!
En ja hoor, als picknickplek kan dit tellen.
Het is alleen wat drukker dan ik verwacht had. Blijkt dat er aan het meer een behoorlijk groot dorp is, allemaal houten katuns bewoond door houthakkers en herders. En het staat er vol VW's uiteraard!
Maar de omgeving is behoorlijk indrukwekkend
Er zit zelfs een locale Lorelei
Aangezien we vanavond op Sarajevo mikken en daar niet te laat willen aankomen, kiezen we in Fojnica voor de kortere route. We hadden op de camping in Jajce al wat hotellekes (met parking) gebookmarked en de gps dirigeert ons zonder enig probleem naar onze eerste keuze: een poepsjiek 4-sterrenhotel knal in't centrum, op een boogscheut van de Ferhadija, de meest bekende laan in Sarajevo. En het beste van al: 50 EUR inclusief ontbijt!
We laten even de kamer ontploffen
en duikelen dan de stad in. Sarajevo is echt een mengelmoes van culturen en we laten ons gewillig onderdompelen. Wat sightsee?n en gewoon genieten van de buzz in de stad.
Ik geraak overal door! Ik ben namelijk ontspoord.
We're all equal but we need a fuckin' map!
http://www.destinationworld.be
We're all equal but we need a fuckin' map!
http://www.destinationworld.be
Balkan Binnendoor
Dag 5 - donderdag 12 juni
Vandaag gaat het allemaal wat op't gemakske. We zeggen nog even gedag tegen Roberto en dan gaat het via de grote baan richting Bugojno. Ondeweg de dagelijkse tank- en proviandstop en dan op naar Gornji Vakuf waar de fun van de dag begint. Het begint met een gravel highway en het heeft hier blijkbaar wat gedruppeld waardoor het stof geblust is. Ideaal!
Zolang we in houtkapgebied zitten, is de weg breed en in redelijk goeie staat maar zodra we dieper het bos induiken belanden we al gauw op de kleine boswegels.
We houden even halt na een behoorlijk technisch stuk omhoog
En dan gaat het verder op een zo mogelijk nog lastiger stuk...
tot ik ineens een 'o ow' in mijn helm hoor. Iets dat ik niet graag hoor. Blijkt dat we ergens een verkeerde afslag genomen hebben en we zitten niet meer op de juiste track. Ja lap, keernekeerwere dan maar. En heel dat lastige stuk terug naar beneden. En ik ben geen held als't naar beneden gaat :S Soit, het is wat het is en ik leg de dramaqueen in mezelf hardhandig het zwijgen op. En het helpt, want ik geraak zonder enig probleem en met redelijk gemak moet ik toegeven terug aan de splitsing.
Na een tijdje komen we op een open plek met een bronnetje en wat bankjes.
Terwijl DuibhceK onze fles water bijvult, merk ik een wegwijzer naar Prokosko Jezero. Hmmm, dat doet een belletje rinkelen! Ik haal mijn dagboekje erbij en jawel, dit gletsjermeer had ik aangestipt uit de reisgidsen die ik op voorhand doorgenomen had. Klinkt als een ideale picknickplek!
En ja hoor, als picknickplek kan dit tellen.
Het is alleen wat drukker dan ik verwacht had. Blijkt dat er aan het meer een behoorlijk groot dorp is, allemaal houten katuns bewoond door houthakkers en herders. En het staat er vol VW's uiteraard!
Maar de omgeving is behoorlijk indrukwekkend
Er zit zelfs een locale Lorelei
Aangezien we vanavond op Sarajevo mikken en daar niet te laat willen aankomen, kiezen we in Fojnica voor de kortere route. We hadden op de camping in Jajce al wat hotellekes (met parking) gebookmarked en de gps dirigeert ons zonder enig probleem naar onze eerste keuze: een poepsjiek 4-sterrenhotel knal in't centrum, op een boogscheut van de Ferhadija, de meest bekende laan in Sarajevo. En het beste van al: 50 EUR inclusief ontbijt!
We laten even de kamer ontploffen
en duikelen dan de stad in. Sarajevo is echt een mengelmoes van culturen en we laten ons gewillig onderdompelen. Wat sightsee?n en gewoon genieten van de buzz in de stad.
Op het pleintje naast de kerk hierboven zie ik ineens een poster hangen voor Galleria 11/07/95 en er gaat weer een belletje rinkelen. Dit is een fototentoonstelling met foto's over de slachtpartij in Srebrenica op 11 juli 1995 en de dagen erna. De toegang is redelijk duur naar Bosnische normen (iets van een 6?pp) maar het is zijn geld meer dan waard! We wandelen wat rond tussen de gigantisch uitvergrote foto's en ondanks de warmte geraak ik maar niet van mijn kiekenvel af. De foto's zijn stuk voor stuk pareltjes (vanuit fotografisch standpunt ook) en de manier waarop ze de gruwel en vooral de gevolgen voor de overlevenden in beeld brengen, is enorm pakkend. We krijgen ook heel wat meer details te horen over wat en hoe dit allemaal is kunnen gebeuren en dan blijkt dat de Servi?rs op alle mogelijke manieren heel dit drama hebben proberen te verdoezelen. Waaronder zelfs het opgraven van initiele massagraven en het herbegraven in secundaire en tertiaire massagraven waardoor de identificatie van de slachtoffers haast een onmogelijke taak is omdat stoffelijke resten over 3-4 verschillende plekken verspreid kunnen liggen. Niet te vatten gewoon!
De film die continu speelt, toont heel wat getuigenissen van overlevenden die soms door merg en been gaan.
Dat dit ooit kon gebeuren en dat de internationale gemeenschap er letterlijk bij stond te kijken aan de zijlijn tart gewoon alle verbeelding. In het ticket zit ook een rondleiding en uit de manier waarop onze gids (ik schat ze niet veel ouder dan een jaar of 22) haar uitleg verwoordt blijkt ook duidelijk de afkeer voor de houding van de VN in heel het conflict en vooral ook dat dit conflict nog lang niet opgelost is. En hoe kan het ook met alle gruwelijkheden die daar gebeurd zijn.
Van de tentoonstelling mochten geen foto's genomen worden (om duidelijke redenen uiteraard) maar als je ooit in Sarajevo bent, is dit een echte must-see!
Als we terug op straat staan, is het nog een tijdje wat stillekes. Dit moet even bezinken toch. We wandelen nog wat verder en zoeken een leuk restaurantje om wat te eten. We vinden eentje op een binnenkoertje weg van de drukke straat en genieten van wat locale specialiteiten. De ober lijkt wel heel nerveus, zweet als een paard en excuseert zich voor vanalles en nog wat. We verzinnen heel wat theori?n, van 'hij heeft ze niet alle 5 op een rijtje' over 'het is zijn eerste dag hier', tot er een groep heren in maatpak binnenkomen die zichzelf duidelijk heel belangrijk vinden. Dat blijkt ook uit de veiligheidsagenten met oortjes en blaffer achter de riem op hun rug.
We laten het niet aan ons hart komen en genieten nog van een superlekkere baklava:
Ons hotelleke:
De route vandaag:
De hoogteverschillen:
Vandaag gaat het allemaal wat op't gemakske. We zeggen nog even gedag tegen Roberto en dan gaat het via de grote baan richting Bugojno. Ondeweg de dagelijkse tank- en proviandstop en dan op naar Gornji Vakuf waar de fun van de dag begint. Het begint met een gravel highway en het heeft hier blijkbaar wat gedruppeld waardoor het stof geblust is. Ideaal!
Zolang we in houtkapgebied zitten, is de weg breed en in redelijk goeie staat maar zodra we dieper het bos induiken belanden we al gauw op de kleine boswegels.
We houden even halt na een behoorlijk technisch stuk omhoog
En dan gaat het verder op een zo mogelijk nog lastiger stuk...
tot ik ineens een 'o ow' in mijn helm hoor. Iets dat ik niet graag hoor. Blijkt dat we ergens een verkeerde afslag genomen hebben en we zitten niet meer op de juiste track. Ja lap, keernekeerwere dan maar. En heel dat lastige stuk terug naar beneden. En ik ben geen held als't naar beneden gaat :S Soit, het is wat het is en ik leg de dramaqueen in mezelf hardhandig het zwijgen op. En het helpt, want ik geraak zonder enig probleem en met redelijk gemak moet ik toegeven terug aan de splitsing.
Na een tijdje komen we op een open plek met een bronnetje en wat bankjes.
Terwijl DuibhceK onze fles water bijvult, merk ik een wegwijzer naar Prokosko Jezero. Hmmm, dat doet een belletje rinkelen! Ik haal mijn dagboekje erbij en jawel, dit gletsjermeer had ik aangestipt uit de reisgidsen die ik op voorhand doorgenomen had. Klinkt als een ideale picknickplek!
En ja hoor, als picknickplek kan dit tellen.
Het is alleen wat drukker dan ik verwacht had. Blijkt dat er aan het meer een behoorlijk groot dorp is, allemaal houten katuns bewoond door houthakkers en herders. En het staat er vol VW's uiteraard!
Maar de omgeving is behoorlijk indrukwekkend
Er zit zelfs een locale Lorelei
Aangezien we vanavond op Sarajevo mikken en daar niet te laat willen aankomen, kiezen we in Fojnica voor de kortere route. We hadden op de camping in Jajce al wat hotellekes (met parking) gebookmarked en de gps dirigeert ons zonder enig probleem naar onze eerste keuze: een poepsjiek 4-sterrenhotel knal in't centrum, op een boogscheut van de Ferhadija, de meest bekende laan in Sarajevo. En het beste van al: 50 EUR inclusief ontbijt!
We laten even de kamer ontploffen
en duikelen dan de stad in. Sarajevo is echt een mengelmoes van culturen en we laten ons gewillig onderdompelen. Wat sightsee?n en gewoon genieten van de buzz in de stad.
Op het pleintje naast de kerk hierboven zie ik ineens een poster hangen voor Galleria 11/07/95 en er gaat weer een belletje rinkelen. Dit is een fototentoonstelling met foto's over de slachtpartij in Srebrenica op 11 juli 1995 en de dagen erna. De toegang is redelijk duur naar Bosnische normen (iets van een 6?pp) maar het is zijn geld meer dan waard! We wandelen wat rond tussen de gigantisch uitvergrote foto's en ondanks de warmte geraak ik maar niet van mijn kiekenvel af. De foto's zijn stuk voor stuk pareltjes (vanuit fotografisch standpunt ook) en de manier waarop ze de gruwel en vooral de gevolgen voor de overlevenden in beeld brengen, is enorm pakkend. We krijgen ook heel wat meer details te horen over wat en hoe dit allemaal is kunnen gebeuren en dan blijkt dat de Servi?rs op alle mogelijke manieren heel dit drama hebben proberen te verdoezelen. Waaronder zelfs het opgraven van initiele massagraven en het herbegraven in secundaire en tertiaire massagraven waardoor de identificatie van de slachtoffers haast een onmogelijke taak is omdat stoffelijke resten over 3-4 verschillende plekken verspreid kunnen liggen. Niet te vatten gewoon!
De film die continu speelt, toont heel wat getuigenissen van overlevenden die soms door merg en been gaan.
Dat dit ooit kon gebeuren en dat de internationale gemeenschap er letterlijk bij stond te kijken aan de zijlijn tart gewoon alle verbeelding. In het ticket zit ook een rondleiding en uit de manier waarop onze gids (ik schat ze niet veel ouder dan een jaar of 22) haar uitleg verwoordt blijkt ook duidelijk de afkeer voor de houding van de VN in heel het conflict en vooral ook dat dit conflict nog lang niet opgelost is. En hoe kan het ook met alle gruwelijkheden die daar gebeurd zijn.
Van de tentoonstelling mochten geen foto's genomen worden (om duidelijke redenen uiteraard) maar als je ooit in Sarajevo bent, is dit een echte must-see!
Als we terug op straat staan, is het nog een tijdje wat stillekes. Dit moet even bezinken toch. We wandelen nog wat verder en zoeken een leuk restaurantje om wat te eten. We vinden eentje op een binnenkoertje weg van de drukke straat en genieten van wat locale specialiteiten. De ober lijkt wel heel nerveus, zweet als een paard en excuseert zich voor vanalles en nog wat. We verzinnen heel wat theori?n, van 'hij heeft ze niet alle 5 op een rijtje' over 'het is zijn eerste dag hier', tot er een groep heren in maatpak binnenkomen die zichzelf duidelijk heel belangrijk vinden. Dat blijkt ook uit de veiligheidsagenten met oortjes en blaffer achter de riem op hun rug.
We laten het niet aan ons hart komen en genieten nog van een superlekkere baklava:
Ons hotelleke:
De route vandaag:
De hoogteverschillen:
Ik geraak overal door! Ik ben namelijk ontspoord.
We're all equal but we need a fuckin' map!
http://www.destinationworld.be
We're all equal but we need a fuckin' map!
http://www.destinationworld.be
Balkan Binnendoor
Galleria 11/07/95
Terwijl ik daar op een van die bankjes zat bij de filmvoorstelling realiseerde ik me trouwens dat ik op de dag van die gruwelijkheden in een idyllisch Bretoens kuststadje niet ver van Pointe de Penhir mijn 18e verjaardag aan't vieren was met mijn ouders. Kreeft en champagne. Hoe surrealistisch lijkt dit nu.
Dat dit thema nog altijd brandend actueel is, bleek de volgende ochtend trouwens ook bij het ontbijt toen er in de ochtendshow op TV sprake was van een begrafenisplechtigheid voor nog 'ns 140 stoffelijke resten op het massakerkhof in Potocari die dag.
Terwijl ik daar op een van die bankjes zat bij de filmvoorstelling realiseerde ik me trouwens dat ik op de dag van die gruwelijkheden in een idyllisch Bretoens kuststadje niet ver van Pointe de Penhir mijn 18e verjaardag aan't vieren was met mijn ouders. Kreeft en champagne. Hoe surrealistisch lijkt dit nu.
Dat dit thema nog altijd brandend actueel is, bleek de volgende ochtend trouwens ook bij het ontbijt toen er in de ochtendshow op TV sprake was van een begrafenisplechtigheid voor nog 'ns 140 stoffelijke resten op het massakerkhof in Potocari die dag.
Ik geraak overal door! Ik ben namelijk ontspoord.
We're all equal but we need a fuckin' map!
http://www.destinationworld.be
We're all equal but we need a fuckin' map!
http://www.destinationworld.be
-
duibhce Kaelann
- Posts: 2926
- Joined: 01 Dec 2009 23:39
- Location: Itch(B), Idilevo(BG)
- Contact:
Balkan Binnendoor
Op een foto is het altijd moeilijk in te schatten hoe lastig zo'n wegje in werkelijkheid is, maar ik kan je verzekeren dat de sporen een stuk dieper zijn dan ze lijken en dat de trapjes rotsen die je af en toe op moet een stuk hoger zijn dan ze lijken. Op dit stukje raakt laouen ook even geblokkeerd met haar achterwiel op zo'n "trapje". Ik moet toch even gaan assisteren om de motor weer wat achteruit te trekken zodat ze er met een aanloopje en een stevige dot gas toch over geraakt.laouen wrote: En dan gaat het verder op een zo mogelijk nog lastiger stuk...
Het was daarboven inderdaad een stuk groter en levendiger dan ik verwacht had. Prokosko ligt behoorlijk afgelegen en je kan van hieruit ook niet ergens significant naartoe. Maar het loopt er vol met herders en houthakkers en er wordt druk gewerkt om het dorp aantrekkelijk te maken voor toeristen. Er wordt aan 2 verschillende campings gewerkt, de weg rond het meer wordt volop gerepareerd er worden infoborden voorzien, ...laouen wrote: Het is alleen wat drukker dan ik verwacht had. Blijkt dat er aan het meer een behoorlijk groot dorp is, allemaal houten katuns bewoond door houthakkers en herders. En het staat er vol VW's uiteraard!
Als alles klaar is kan dit best wel een erg mooie uitvalsbasis worden voor wandelaars en mountainbikers.
Voor de liefhebbers nog even een panorama van het meer met dorp:
En die VW's dat is eigenlijk typisch voor heel Bosni?. Een kwart van alle auto's zijn oude Volkswagens. Doorgaans gaat het over Golf II's, af en toe eens een oud VW busje. Die Golfjes zijn zeer gegeerd omwille van hun betrouwbaarheid en de manier waarop ze de onverharde bergwegen kunnen verteren. Als je ooit zo'n Golfje gehad en verkocht hebt aan een opkoper is die gegarandeerd in Bosni? terecht gekomen, want aan de aantallen hier te zien kunnen er onmogelijk nog overblijven in de rest van de wereld.
De tentoonstelling is absoluut om stil van te worden. En nog veel meer wanneer je beseft dat er nog steeds niemand van de verantwoordelijken veroordeeld is geweest. Het proces tegen Mladic is nog steeds niet rond. En ook de andere leiders van de Bosnisch-Servische Milities die de ethnische zuivering hebben doorgevoerd zijn nog niet veroordeeld. Het strafste van al: ze hebben hun doel bereikt, Srebrenica is momenteel zo goed als volledig verlaten door de Bosnische moslims. De meesten onder hen leven nog steeds in vluchtelingenkampen waar ze ondertussen wel kunnen leven in huisvesting die door de Nederlandse overheid is geschonken. Gezien de rol die die laatsten hebben gespeeld in het gebeuren is dat toch maar een magere troost. Vooral als je de foto's ziet van de grafiti die de Nederlandse soldaten zouden hebben achtergelaten (ik moet me hier voorzichtig uitdrukken omdat het verhaal dat op de tentoonstelling gebracht wordt natuurlijk ook eenzijdig is) op de muren van de toiletten van hun basis in Potocari. De teksten op die muren zijn in elk geval enorm racistisch, seksistisch en islamofoob.laouen wrote: Op het pleintje naast de kerk hierboven zie ik ineens een poster hangen voor Galleria 11/07/95 en er gaat weer een belletje rinkelen. Dit is een fototentoonstelling met foto's over de slachtpartij in Srebrenica op 11 juli 1995 en de dagen erna.
Uiteraard ligt de verantwoordelijkheid ook niet enkel bij de Nederlandse troepen, ze hebben vanuit NATO-commando nooit de toestemming gekregen om de Servische troepen tegen te houden en ook hun herhaaldelijke verzoeken om luchtsteun vielen in dovemansoren.
Dat was eigenlijk best wel grappig. De opvallendste veiligheidsagent had wat veel naar "The Transporter" gekeken. Kortgeschoren kopje, zwart maatpakje, wit hemdje, continue intens rond zich heen staren...laouen wrote: tot er een groep heren in maatpak binnenkomen die zichzelf duidelijk heel belangrijk vinden. Dat blijkt ook uit de veiligheidsagenten met oortjes en blaffer achter de riem op hun rug.
When I'm nervous I count primes.
Destinationworld.be: Journeys... not just travels
Discoveroverland.eu: Inspiring overland travel meetings
Destinationworld.be: Journeys... not just travels
Discoveroverland.eu: Inspiring overland travel meetings
Balkan Binnendoor
Of misschien is het wel omgekeerd?duibhce Kaelann wrote:De opvallendste veiligheidsagent had wat veel naar "The Transporter" gekeken.
Balkan Binnendoor
Ik heb al een schoon bannerfotooke gezien :silly:
"...the path is the destination"
Balkan Binnendoor
laouen wrote:Dag 5 - donderdag
baklava:
bak lava ?
zo ziet het er inderdaad uit
Heb ondertussen 't recept opgezocht
en :kouvanu: weer een nieuw probeerseltje voor op natte dagen, terwijl 't regent 
sig nature
Balkan Binnendoor
dan gade wel ne professionele proever nodig moeten hebben....zappa wrote:laouen wrote:Dag 5 - donderdag
baklava:
bak lava ?
zo ziet het er inderdaad uit
Heb ondertussen 't recept opgezocht
"...the path is the destination"
Balkan Binnendoor
dan gade wel ne professionele proever nodig moeten hebben....Cotthem wrote:
Heb ondertussen 't recept opgezocht
[/quote]ik ben ervaringsdeskundige en weet hoe een goeie baklava moet smaken. Ik offer me dus gewillig op om proefkonijn te spelen
Ik geraak overal door! Ik ben namelijk ontspoord.
We're all equal but we need a fuckin' map!
http://www.destinationworld.be
We're all equal but we need a fuckin' map!
http://www.destinationworld.be
Balkan Binnendoor
ik ben ervaringsdeskundige en weet hoe een goeie baklava moet smaken. Ik offer me dus gewillig op om proefkonijn te spelenlaouen wrote:dan gade wel ne professionele proever nodig moeten hebben....Cotthem wrote:
Heb ondertussen 't recept opgezocht
[/quote]Hier een beetje komen voorsteken ofwa???? :huh:
"...the path is the destination"
Balkan Binnendoor
Dag 6 - vrijdag 13 juni
Zo es je tent niet hoeven in te pakken, haalt je hele ochtendritueel door mekaar maar gelukkig is er de Muezzin in de moskee naast ons hotelraam die ons rond 5u wekt, en voor't geval je terug in slaap zou sukkelen, dan zijn er de klokken die de lauden luiden een half uurke later. Geweldig hoor, al die godsdiensten die zo schijnbaar broederlijk naast mekaar leven.
We pakken op't gemak in en om 7u staan we klaar aan't ontbijt en een uurke later zijn we klaar om er aan te beginnen vandaag. En er staat ons heel wat te wachten vandaag: de bobsleebaan, de oude War Road, het Olympische podium en skijump op Igman Mountain, Lukomir en last but not least: een avondje wild kamperen aan Orlovacko Jezero.
En het begint dus meteen goed met de bobsleebaan van de Winterspelen in '84. Het is weer even zoeken voor we op de juiste baan zitten maar erg ver van Sarajevo is het eigenlijk niet. Het gaat wel snel de hoogte in en we worden getrakteerd op een een geweldig uitzicht op de stad. Nu wordt pas duidelijk hoe groot die is!
De bobsleebaan is niet zo heel moeilijk te vinden, maar druk is het er niet. Dit is duidelijk geen toeristische trekpleister, maar het is wel weer zo'n impressionante verlaten site, met heel veel grafitti. Dat past er wonderwel bij en versterkt de sfeer die er hangt nog meer.
We wandelen wat rond en ook hier valt weer op hoe snel de natuur de boel overneemt.
We rijden terug richting Sarajevo waar we nog vlug voltanken en lunch inslaan en dan rijden we richting War Road. Het is niet te vatten dat een stad met de omvang van Sarajevo alleen via deze kleine veldwegel bevoorraad kon worden.
We rijden verder naar Igman voor de skijump en het beruchte podium. Deze site heeft naast de Olympische herinnering toch ook een heel nare bijsmaak. Het podium werd tijdens de oorlog namelijk gebruikt om executies op uit te voeren. Nu is het er heel rustig en vredevol en horen we alleen de vogeltjes in deze vallei.
Het lijkt erop dat de site ook weer stilaan voor wintersport gebruikt wordt. Het gebouwtje lijk wat vernieuwd en de stoeltjeslift ziet er ook vernieuwd uit.
Ook het podium is duidelijk opgelapt. Wat plamuursel op de kogelgaten en een nieuw likje verf. Het helpt toch niet echt om de geschiedenis weg te vagen...
We zijn er geraakt!
De volgende bestemmig is Lukomir. Deze had ik uit een van de reisgidsen gepikt. Het is de hoogtst en meest afgelegen permanent bewoond gehucht in Bosni?. Klinkt goed! De weg er naartoe is duidelijk geen vaak gebruikte weg met veel grote stenen en putten, maar de omgeving is zo mooi! We worden getrakteerd op een verlaten hoogvlakte met uitzichten om stil van te worden.
Na Igman worden we achtervolgd door een donkere wolk en we kunnen ze nog een tijdje voor blijven maar iets voor we Lukomir bereiken, haalt ze ons in.
Lukomir is echt een klein gehuchtje met maar een handvol katuns en evenveel VW's. Maar er is wel 1 cafeetje waar we meteen binnen duiken...
... en we geraken er de volgende 2u niet meer weg :S Er trekt een gigantische regenwolk over de berg met pakken water, donder, bliksem... Gelukkig zitten we droog, en de vrouw des huizes steekt zelfs voor ons de stoof aan! Ze spreekt alleen het lokale Servo-Kroatische dialect maar met wat Russisch lukt het toch om wat te communiceren. Ze blijkt Mina te heten en we krijgen heerlijke thee voorgeschoteld, en smoutebollen met kaas en honing, een Balkan-specialiteit die we vorig jaar al ontdekt hadden in Montenegro.
De thee
Rond een uur of 3 beginnen we ons wel te realiseren dat we hier niet eeuwig kunnen blijven zitten. We moeten nog van deze berg zien te geraken, en liefst voor het donker wordt. Wanneer we aanstalten maken om te vertrekken, gebaart Mina dat we nog even moeten wachten: een half uurtje max, en dan zou het uitklaren. Ok, nog even wachten dus. En jawel hoor, 20 minuutjes later stopt het met regenen en nog es 10 minuten later komt er een waterig zonnetje door. Tijd om te vertrekken, want deze opklaring gaat niet eeuwig duren!
De weg naar beneden is zo mogelijk nog impressionanter dan op de heenroute
Terwijl we in Lukomir vastzaten in het cafeetje van Mina was het al duidelijk geworden dat kamperen bij Orlovacko wel uitgesloten zou zijn en hadden we de opties al wat bekeken. Voorbij Konjic had Jo een aantal campings aan Boracko Jezero, een gletsjermeer dat ik ook had aangestipt en we zetten zeil in die richting.
We belanden op camping Eko Selo, een gezellig campingske dat nog volop in aanbouw is. We worden hartelijk ontvangen en krijgen meteen een pint in onze handen geduwd. Beer O'Clock dan maar!
Ze hebben er ook katuns te huur en voor 35KM (17 EUR ongeveer) zet ik in dit hondeweer mijn tent niet op! De hutjes zijn gloednieuw, geisoleerd en ruiken heerlijk naar hout. Sjieke dinges!
1pk die die 58pk even komt checken
Beer O'Clock deel 2
Gevolgd door en lekker visje (het is eten wat de pot schaft)
De routes van vandaag:
En de hoogtemeters:
Zo es je tent niet hoeven in te pakken, haalt je hele ochtendritueel door mekaar maar gelukkig is er de Muezzin in de moskee naast ons hotelraam die ons rond 5u wekt, en voor't geval je terug in slaap zou sukkelen, dan zijn er de klokken die de lauden luiden een half uurke later. Geweldig hoor, al die godsdiensten die zo schijnbaar broederlijk naast mekaar leven.
We pakken op't gemak in en om 7u staan we klaar aan't ontbijt en een uurke later zijn we klaar om er aan te beginnen vandaag. En er staat ons heel wat te wachten vandaag: de bobsleebaan, de oude War Road, het Olympische podium en skijump op Igman Mountain, Lukomir en last but not least: een avondje wild kamperen aan Orlovacko Jezero.
En het begint dus meteen goed met de bobsleebaan van de Winterspelen in '84. Het is weer even zoeken voor we op de juiste baan zitten maar erg ver van Sarajevo is het eigenlijk niet. Het gaat wel snel de hoogte in en we worden getrakteerd op een een geweldig uitzicht op de stad. Nu wordt pas duidelijk hoe groot die is!
De bobsleebaan is niet zo heel moeilijk te vinden, maar druk is het er niet. Dit is duidelijk geen toeristische trekpleister, maar het is wel weer zo'n impressionante verlaten site, met heel veel grafitti. Dat past er wonderwel bij en versterkt de sfeer die er hangt nog meer.
We wandelen wat rond en ook hier valt weer op hoe snel de natuur de boel overneemt.
We rijden terug richting Sarajevo waar we nog vlug voltanken en lunch inslaan en dan rijden we richting War Road. Het is niet te vatten dat een stad met de omvang van Sarajevo alleen via deze kleine veldwegel bevoorraad kon worden.
We rijden verder naar Igman voor de skijump en het beruchte podium. Deze site heeft naast de Olympische herinnering toch ook een heel nare bijsmaak. Het podium werd tijdens de oorlog namelijk gebruikt om executies op uit te voeren. Nu is het er heel rustig en vredevol en horen we alleen de vogeltjes in deze vallei.
Het lijkt erop dat de site ook weer stilaan voor wintersport gebruikt wordt. Het gebouwtje lijk wat vernieuwd en de stoeltjeslift ziet er ook vernieuwd uit.
Ook het podium is duidelijk opgelapt. Wat plamuursel op de kogelgaten en een nieuw likje verf. Het helpt toch niet echt om de geschiedenis weg te vagen...
We zijn er geraakt!
De volgende bestemmig is Lukomir. Deze had ik uit een van de reisgidsen gepikt. Het is de hoogtst en meest afgelegen permanent bewoond gehucht in Bosni?. Klinkt goed! De weg er naartoe is duidelijk geen vaak gebruikte weg met veel grote stenen en putten, maar de omgeving is zo mooi! We worden getrakteerd op een verlaten hoogvlakte met uitzichten om stil van te worden.
Na Igman worden we achtervolgd door een donkere wolk en we kunnen ze nog een tijdje voor blijven maar iets voor we Lukomir bereiken, haalt ze ons in.
Lukomir is echt een klein gehuchtje met maar een handvol katuns en evenveel VW's. Maar er is wel 1 cafeetje waar we meteen binnen duiken...
... en we geraken er de volgende 2u niet meer weg :S Er trekt een gigantische regenwolk over de berg met pakken water, donder, bliksem... Gelukkig zitten we droog, en de vrouw des huizes steekt zelfs voor ons de stoof aan! Ze spreekt alleen het lokale Servo-Kroatische dialect maar met wat Russisch lukt het toch om wat te communiceren. Ze blijkt Mina te heten en we krijgen heerlijke thee voorgeschoteld, en smoutebollen met kaas en honing, een Balkan-specialiteit die we vorig jaar al ontdekt hadden in Montenegro.
De thee
Rond een uur of 3 beginnen we ons wel te realiseren dat we hier niet eeuwig kunnen blijven zitten. We moeten nog van deze berg zien te geraken, en liefst voor het donker wordt. Wanneer we aanstalten maken om te vertrekken, gebaart Mina dat we nog even moeten wachten: een half uurtje max, en dan zou het uitklaren. Ok, nog even wachten dus. En jawel hoor, 20 minuutjes later stopt het met regenen en nog es 10 minuten later komt er een waterig zonnetje door. Tijd om te vertrekken, want deze opklaring gaat niet eeuwig duren!
De weg naar beneden is zo mogelijk nog impressionanter dan op de heenroute
Terwijl we in Lukomir vastzaten in het cafeetje van Mina was het al duidelijk geworden dat kamperen bij Orlovacko wel uitgesloten zou zijn en hadden we de opties al wat bekeken. Voorbij Konjic had Jo een aantal campings aan Boracko Jezero, een gletsjermeer dat ik ook had aangestipt en we zetten zeil in die richting.
We belanden op camping Eko Selo, een gezellig campingske dat nog volop in aanbouw is. We worden hartelijk ontvangen en krijgen meteen een pint in onze handen geduwd. Beer O'Clock dan maar!
Ze hebben er ook katuns te huur en voor 35KM (17 EUR ongeveer) zet ik in dit hondeweer mijn tent niet op! De hutjes zijn gloednieuw, geisoleerd en ruiken heerlijk naar hout. Sjieke dinges!
1pk die die 58pk even komt checken
Beer O'Clock deel 2
Gevolgd door en lekker visje (het is eten wat de pot schaft)
De routes van vandaag:
En de hoogtemeters:
Ik geraak overal door! Ik ben namelijk ontspoord.
We're all equal but we need a fuckin' map!
http://www.destinationworld.be
We're all equal but we need a fuckin' map!
http://www.destinationworld.be
Balkan Binnendoor
Dag 7 - zaterdag 14 juni
We zijn vandaag alweer een week op pad en het is zowaar gestopt met regenen wanneer we wakker worden. De nattigheid van gisteren zorgt nu wel voor mooie mistflarden tegen de bergwanden.
We zijn vandaag alweer een week op pad en het is zowaar gestopt met regenen wanneer we wakker worden. De nattigheid van gisteren zorgt nu wel voor mooie mistflarden tegen de bergwanden.
Ik geraak overal door! Ik ben namelijk ontspoord.
We're all equal but we need a fuckin' map!
http://www.destinationworld.be
We're all equal but we need a fuckin' map!
http://www.destinationworld.be