Dag 13 - Vrijdag 20 juni
Dag 13, jawel, en dat zullen we geweten hebben... Epische dag nummer 2 wat mij betreft.
De dag begint nochthans mooi met een stralend zonnetje en een spectaculair zicht op de bergtopjes rondom. Jawadde, Eko Katun Stavna is der eentje om te onthouden!
Nog even een stevig ontbijt binnen steken: smoutebollen met kaas en honing! The usual dus.
We dalen van onze berg af en rijden via Plav voor een tank-en-boodschappenstop (snickers en water basically) en dan gaat het richting Gusinje aan de Albanese grens. De weg voert ons lin elk geval langs mooie groene brede valleien
De Montenegrijnse grensovergang heeft iets van slapstick met veel stijf gesalueer. We kunnen maar met moeite onze lach inhouden.
De Albanese kant is dan weer het andere uiterste. De grenswachter spreekt amper een vreemde taal maar is supervriendelijk. Aan een verzekering kan hij ons niet helpen maar in Koplik gaat dat zeker lukken, laat hij ons weten.
En dan rijden we 20m het land in en krijgen we dit voorgeschoteld:
Gravel, en wel meteen! Het blijkt een strookje te zijn om de toeristen welkom te heten want een paar honderd meter verder krijgen we weer asfalt. En dan volgt er dit:
versleten houten bruggetje vs camion. De camion wint maar toch niet zonder een paar hachelijke monmentjes. Zowel een voorwiel als een achterwiel gaan wel ne keer met veel gekraak door de vloer.
Met wat hulp geraakt hij er toch over en dan mogen wij :S We krijgen nog de raad om voorzichtig te zijn. Juist ja!
Iets voorbij de brug draaien we van het asfalt weg voor richting SH20, achteraf bekeken eigenlijk op z'n minst even mooi als de SH21 richting Theth, maar da's voor later
Het begint met een mooi gravelspoor met hier en daar een grotere rots. Niet echt speciaal moeilijk maar de Terra doet heel erg bokkig! We stoppen even om de kettingspanning te checken en die is duidelijk aan de slappe kant. DuibhceK beslist om dat ter plekke even aan te pakken. Ik leg me ondertussen even in't zonneke voor een powernap. De setting is in elk geval wel indrukwekkend.
En die wordt alleen maar indrukwekkender. Albani? bevestigt alle stereotiepen en verwachtingen en we zijn nog maar een uurtje ver!
De beelden spreken voor zich:
zoek het motooke
Ergens over halverwege kom ik een motard tegen uit de andere richting. Ik rijd net langs een iets steiler hellingske naar beneden dus stoppen is geen optie maar Jo doet wel een klapke met die mens. Die lag blijkbaar bijna van zijne moto van't verschieten. Hij had niet meteen andere motards verwacht op dit stuk en al zeker geen vrouw
Hij blijkt Mirec te heten en uit Polen te komen op zijn nieuwe Transalp.
De spectaculaire zichten blijven zich opstapelen. Dit is een epische rit, niet om de moeilijkheid, maar wel om het natuurschoon.
Na een paar uur komen we in meer bewoond gebied en er wordt ook duidelijk hard aan de weg gewerkt. Het kleine gravelpad verandert in Gravel Highway, klaar om geasfalteerd te worden. Net als we de pas met al die haarspeldbochten hierboven over zijn, voelt DuibhceK wat gewobbel achteraan. Jawel, lekke band! Het is dan ook dag 13 van onze vakantie...
We zetten ons aan de kant en het sleutelen kan beginnen.
De schuldige
Ondertussen pakken de dikke wolken zich samen boven ons hoofd. Dag 13 remember... De achterband is er net af, als het onweer losbarst en we kunnen niet veel anders doen dan het uitzitten. Wanneer het opklaart steken we het wiel er terug in, maar dan moeten we die band nog opgepompt krijgen. Na een tijd beurtelings zwoegen op dat pompje, lijken we niet veel resultaat te behalen, maar de band staat niet helemaal plat en we hebben ondertussen asfalt onder de wielen, dus we wagen het er op en gaan op zoek naar en nafstation waar ze mischien perslucht hebben.
In het eerste gloednieuwe Gulf naftstation hebben ze geen perslucht en aangezien we geen naft nodig hebben, kunnen ze ons niet zeggen waar er wel te vinden is. Nog zo'n stereotiep...
We rijden verder en bij een volgend aftands naftstation proberen we het nog es. De 2 oude mannen kunnen ons niet helpen maar de gomist een eindje terug wel! 1 van de mannen vraagt van waar we komen en wanneer we Belgi? antwoorden, roept hij spontaan: SCIFO! VAN DER ELST!
Verse lucht in het bandje!
Het is al behoorlijk laat en we moeten nog een camping zien te vinden. We zitten wel aan Skadarsko Jezero dus we hopen hier wel wat te vinden.
We volgen het eerste pijltje dat we tegen komen en belanden op Lake Shkoder Resort. Schoon, proper campingske aan het meer met restaurantje en dat voor 10 EUR per nacht! Ons tentje staat zelfs onder een afdak!
We trakteren onszelf op de Mezze voor 2
En dan bekijken we de opties ne keer. De achterband van DuibhceK is een beetje wobbelig want er zit nu eigenljk een voorband in, dus die zou misschien toch beter vervangen worden. En we hebben geen extra binnenbanden meer... In deze cot? van Albanie iets vinden gaat niet simpel zijn, dus we contacteren Blazo opnieuw en binnen het half uur hebben we een actieplan: morgenvroeg vroeg op, naar Podgorica om bij Blazo een bandje op te halen, dan naar een bandencentrale om die achterband te laten vervangen en op de terugweg efkes langs Theth passeren.
Strak plan!
De route vandaag:
De hoogtemeters:
)
Ik heb wel geen idee wat het gevolg ervan is moest je toch iets voor hebben. Maar uiteindelijk waren we maar 3 dagen in het land en vooral op banen waar geen ander verkeer kwam.