Cotthem vertelt :
:confused2: .....Soms? zit ik op het werk te dromen
:confused2: .....Soms?zit ik thuis te dromen
:confused2: .....Soms?zit ik op de moto te dromen.
Eigenlijk zijn het geen dromen, maar momenten volgens een bepaald verwachtingspatroon.
Momenten waar ge zit op te hopen
.
Op het werk droom ik wel eens van een wild motor-avontuur
Thuis, droom ik wel eens dat ik op het werk zit te dromen van een wild motor-avontuur.
Op de moto?, tjah?.., op de moto, droom ik meestal van thuis.
Het blije gerustgestelde gezicht van mijn Rosse telkens als ik thuiskom bijvoorbeeld
Ik zou zo weken op reis willen gaan, alleen maar voor dat moment.
Ik denk dat ik eindelijk heb gevonden wat motorrijden voor mij betekend
.
Onderweg zijn naar een droom, ?naar een moment waar ik naar uitkijk.
Eigenlijk was Roemeni? voor mij, onderweg zijn, onderweg naar thuis. Een avontuurlijke onderweg.
Geen ?Seven years in Tibet?, maar toch, mijn haren en mijn baard waren ferm gegroeid
.
Solo, zou dit avontuur natuurlijk qua therapeutische waarde wel het sumum geweest zijn, maar dit zou naar mijn kunnen onmogelijk zijn, tevens onverantwoord
.
Gelukkig, waren er drie idoten, idioot genoeg om mij te laten meegaan.
Als jonge enthousiasteling vertrokken en als wijze oudere teruggekomen.
Jong enthousiast, omdat ik soms wel eens dingen doe in een vlaag van hoogmoed
Wijs en oud, omdat ik ervaring begin te krijgen in vlagen van hoogmoed
Roemeni? was er eentje van hoogmoed en vallen. Eentje van ontdekken en genieten, eentje van vriendschap zonder ruzies, eentje van zorgen voor elkaar, eentje van elkaars moto te helpen rechttrekken, maar vooral eentje van aangenaam thuiskomen met een kop vol filmische momenten waar Spielberg een puntje kan aan zuigen.
Hotel Zaghreb, rode tapiplein, een geur van tabak, goudkleurig geannodiseerde ramen, her en der bosjes sansiveria achtige planten onder een batterij tl-armaturen. In het restaurant een vergeelde frigo, die af en toe staat te zoemen, opgesmukt met reclame van Pepsi. Het lijkt wel ??n groot stuk na-geboorte van het communisme dat daar zo nog blijven liggen is.
Ergens in een piepklein kamertje op de eerste verdieping. Een kamer die ooit is ingericht in de jaren 60 en sindsdien nooit is verandert. Twee enkele bedden en nog een veldbed (mijne nest omdat ik zogezegd de kleinsten ben
) dat de weg verspert naar het toilet. Hier en daar wat motorbotten en een verloren kous op de vloer. Drie helmen, trofee-gewijs boven op de kast en wat rondgesmeten motorvesten. Motillium op mijne reiskoffer dat ik gebruikte als nachtkastje. Het is al ondertussen 01h00 en de drie apen liggen na een uitstapje Zagreb eindelijk in hun nest.
Ik
: ?Slaapwel ome Bert....?
Bert
??Slaapwel Junior??
Ik
: ?Slaapwel nonkel Pol?
Paul
?Slaapwel jongske?
?.halfuurke later?.
Ik
hmy: : ?Bert!!???
?..
?..
...
Ik
: ?BERT!!!?
Bert :S : ??euh ?ja??
Ik
: ?Slaapte gij al??
Bert
: ? ?.grrr?nu nie, nee?
Ik
: ?edde gij da ook gehoord??
Bert
: ?euh, nee, ?.euhhh wadde??
Ik
: ?De pol heeft een scheet gelaten?
Bert:"....zucht...."
Ik
: "all?, tot morgen h?"
Bert
:"...mmhh..."
....twee uur later
Ik
hmy: : "Pol !.....POL!!"
Paul
:" ...nu wast Bert"
Ik
:"...ah..."
Paul
:"....mmmmhh.....grrr...."
Ik
:"...zeg pol, hoe ver zou het morgen zijn peisde azo?"
Paul
"....pffff....ik peis nen dag rijden azo"
Ik
"....mmm.....nen dag rijden eh?.....valt eigenlijk wel goed mee h? Pol....Bert!!...BERT!!!...wa vinde gij daarvan"
Bert
:" ....uhhhh....mmmhhh...."
Paul
"....Ja jongske, da valt eigenlijk wel goe mee JA....."
Ik
:" ....All? Pol, .....zie maar da ge goe slaapt, want zo nen dag bollen kruipt in de kleren jong...."
Paul
: "......uhu.........."
S' morgens aan de ontbijttafel zaten twee zombies voor mij. Een stemmeke in mijne kop zei tegen mij, dak mij maar best stillekes zou houden ....a zo voor de rest van den dag
.
Bon, het werd een stille dag, maar mijn rijkunsten waren van een beduidend hoger niveau dan die twee oververmoeide sjarels
Ik heb het altijd al gezegd, slaap das heel belangrijk
.