Posted: 07 Jan 2010 00:29
Zoals de traditie in castle BB wil: de eerste dag van 't jaar staat gelijk met het eerste ritje. Soms gewoon 's morgens vroeg naar 't werk, soms bij een frisse 10? onder een grijze hemel, dit jaar in de namiddag, onder een ijzig zonnetje. 
Doel: Doel. Klein dorpje aan de Schelde. Sinds 1267. Sinds tientallen jaren onder de schaduw van een koppel koeltorens. Sinds een paar jaar ook aan de andere kant ingesloten door een getijdedok. Toen werd het voorgesteld als een dringende noodzaak, sindsdien vanop de eerste rij gezien dat het daar niet echt aanschuiven is. (Het Deurganckdok grenst aan de fabriek waar ik werk). Tussen het dok en Doel werd een metershoge dijk opgeworpen om het lawaai tegen te houden, want Doel ging blijven. Tot eind augustus vorig jaar tenminste, toen moest iedereen er weg zijn. Dus vond ik het tijd geworden om een kijkje te nemen.
De kerk draagt de mededeling dat ze nog steeds in dienst is. Wel even de koster bellen...
Doods is het nog niet, alleen verlaten. Een lege lijnbus aan de halte, wachtend tot hij klokvast zijn rit kan vervolgen. Enkele geparkeerde wagens, af een toe een fietser.
De boodschappen zijn duidelijk, de graffiti is artiestenwerk, straalt iets uit. Ergens leg ik een link met Christiana in Kopenhagen. "Vrijstad Doel". Klinkt beter dan "Beveren, het grootste winkeldorp van Vlaanderen"
Recente huizen, oude huizen. Verbouwde of gerestaureerde huizen. en regelmatig ook verdwenen huizen...
De fietser, waarschijnlijk een van de laatste bewoners van dit dorp, heeft geen interesse in mijn bezigheden. Hij registreert mijn aanwezigheid en fietst verder, gelaten de avondzon tegemoet.
In de verte zie ik de bus ook wegrijden. Een dorp dat officieel geen bewoners meer heeft maar toch regelmatig een lijnbus mag verwelkomen. Met het invallen van de duisternis verraden een paar verlichte ramen dat niet echt iedereen weg is. Geen idee waar ze zich aan vastklampen of hoelang ze het nog volhouden. Wat leeg staat is op slot, heeft gebroken ramen, is dichtgetimmerd of draagt een boodschap dat enkel bevoegden het bouwsel mogen betreden. Op eigen risico. De bib, winkels en cafees zijn allemaal verlaten. Het enige wat nog beweegt is een chique gezinswagen, bevolkt door een voltallige familie. Het lijkt of ze de uitgang niet meer vinden.
De tekeningen zijn niet de enige creatieve uitingen van de laatste, waarschijnlijk nieuwe bewoners. Maar ook de windmolen staat er nog, al lang. Waarschijnlijk om binnenkort zijn evenbeeld op rechteroever te vervoegen als laatste getuige van weer een gemeenschap, opgeofferd aan de vooruitgang.
Wanneer ik de uitgang opzoek, valt mijn oog op deze reclamebak. Ik ben er nog altijd niet uit: sarcasme van de Doelenaren of treiterij van wie die mensen hier wegjaagt?
Doel: Doel. Klein dorpje aan de Schelde. Sinds 1267. Sinds tientallen jaren onder de schaduw van een koppel koeltorens. Sinds een paar jaar ook aan de andere kant ingesloten door een getijdedok. Toen werd het voorgesteld als een dringende noodzaak, sindsdien vanop de eerste rij gezien dat het daar niet echt aanschuiven is. (Het Deurganckdok grenst aan de fabriek waar ik werk). Tussen het dok en Doel werd een metershoge dijk opgeworpen om het lawaai tegen te houden, want Doel ging blijven. Tot eind augustus vorig jaar tenminste, toen moest iedereen er weg zijn. Dus vond ik het tijd geworden om een kijkje te nemen.
De kerk draagt de mededeling dat ze nog steeds in dienst is. Wel even de koster bellen...
Doods is het nog niet, alleen verlaten. Een lege lijnbus aan de halte, wachtend tot hij klokvast zijn rit kan vervolgen. Enkele geparkeerde wagens, af een toe een fietser.
De boodschappen zijn duidelijk, de graffiti is artiestenwerk, straalt iets uit. Ergens leg ik een link met Christiana in Kopenhagen. "Vrijstad Doel". Klinkt beter dan "Beveren, het grootste winkeldorp van Vlaanderen"
Recente huizen, oude huizen. Verbouwde of gerestaureerde huizen. en regelmatig ook verdwenen huizen...
De fietser, waarschijnlijk een van de laatste bewoners van dit dorp, heeft geen interesse in mijn bezigheden. Hij registreert mijn aanwezigheid en fietst verder, gelaten de avondzon tegemoet.
In de verte zie ik de bus ook wegrijden. Een dorp dat officieel geen bewoners meer heeft maar toch regelmatig een lijnbus mag verwelkomen. Met het invallen van de duisternis verraden een paar verlichte ramen dat niet echt iedereen weg is. Geen idee waar ze zich aan vastklampen of hoelang ze het nog volhouden. Wat leeg staat is op slot, heeft gebroken ramen, is dichtgetimmerd of draagt een boodschap dat enkel bevoegden het bouwsel mogen betreden. Op eigen risico. De bib, winkels en cafees zijn allemaal verlaten. Het enige wat nog beweegt is een chique gezinswagen, bevolkt door een voltallige familie. Het lijkt of ze de uitgang niet meer vinden.
De tekeningen zijn niet de enige creatieve uitingen van de laatste, waarschijnlijk nieuwe bewoners. Maar ook de windmolen staat er nog, al lang. Waarschijnlijk om binnenkort zijn evenbeeld op rechteroever te vervoegen als laatste getuige van weer een gemeenschap, opgeofferd aan de vooruitgang.
Wanneer ik de uitgang opzoek, valt mijn oog op deze reclamebak. Ik ben er nog altijd niet uit: sarcasme van de Doelenaren of treiterij van wie die mensen hier wegjaagt?
(iedereen kan zich wel een lijnbus of een fietser voorstellen denk ik.)
het is pas op zondag nacht opnieuw begonnen.
(gelukkig gene lijnbus 