MotorPraat

De voornaamste tempel in Ankor is natuurlijk Ankor Wat (wat = tempel). Het grootste religieuze bouwwerk ter wereld. Er zijn veel mensen die naar Cambodia komen, enkel en alleen om dit te bekijken. Impressionant is het zeker, het is zo een van die bouwwerken waar de fantasie op hol slaat als je erin rondloopt. Hoe zag het eruit als het nog in gebruik was? Hoe waren de mensen toen? etc, etc,..

We deden het ondertussen al een paar dagen rustig aan - waar we trouwens echt wel van genoten - maar het begon weer te kriebelen om op ontdekking te gaan. We besluiten eens te gaan zoeken naar de tempels van Koh Ker. Op een halve dag rijden van Siem Reap.. over niet al te goede wegen.. ligt dit tempelcomplex. Heel gelijkaardig aan Ankor (Koh Ker is ook een tijdje de hoofdstad geweest). Maar omdat het moeiilijk te bereiken is komen er maar een fractie van de toeristen. Zo'n tempel helemaal alleen verkennen heeft toch wel charme.

Wijlen terug op weg.





Koh Ker: http://maps.google.be/maps?f=q&source=s ... 5&t=h&z=10

Slechte wegen in Cambodia!!! Ze hebben daar zeker te veel zout gestrooid in de winter. En zo te zien ook al geen borden die de putten aangeven.

Ik zou een brief schrijven naar het rijsbureau en uw geld terug vragen.

Ik zou een brief schrijven naar het rijsbureau en uw geld terug vragen.

Het rijs[b:ap8ixge7]t[/b:ap8ixge7]bureau?

't is eigenlijk een schande ginder. En in de buurlanden is dat dus niet h?!

Het rijs[b:bx4ubpu4]t[/b:bx4ubpu4]bureau?

Het rijs[b:1wzloo7y]t[/b:1wzloo7y]bureau?

als je die dan toch een brief schrijft doe dan ineens uw beklag over de berijdbaarheid van de rijstvelddijkjes

Op weg naar Koh Ker stoppen we even aan Phnom Bok ( http://maps.google.com/maps?f=q&source= ... 7&t=h&z=15 ) (Phonm = berg)

Een grappig heuveltje in het midden van de voor de rest platte omgeving. Ik wou eigenlijk naar boven rijden, maar in onze boek (Ultimate Cambodia - speciaal voor motards) stond dat het nogal een pittig stukje was. Gezien de regen en onze recente avonturen heb ik het niet gewaagd In de plaats daarvan hebben we de trap naar boven genomen. Het was toch maar een rap stopje, dus ik had de moeite niet genomen om mijn motobotten uit te doen Het was iets van een 500 trappen omhoog... in tropische hitte... in endurobotten...



Op de heuvel staat natuurlijk een oude tempel



maar ook nog een actief klooster





Omdat Phnom Bok een perfect uitzicht biedt over het tempelcomplex van Ankor, maar belangrijker nog, over Siem Reap was dit natuurlijk van militair belang. Tijdens de burgeroorlog stondt hier een zwaar geschut dat de stad kon bestoken. Volgens onze boek stond het er nu nog te verkommeren. We waren enigszins verschoten dat er niet 1, maar 2 van die speelgoedjes stonden. En dan nog perfect in orde, blijkbaar gebruiksklaar en verstopt onder een zeil.





Zou hier iets broeden?

Het zicht vanop Pnomh Bok

Het regenseizoen was nu ?cht begonnen. Elke dag wel wat regen. De zon moest hard haar best doen om de wegen weer droog te krijgen. Waar de weg tussen de bomen lag - en de zon dus niet goed kon komen - lagen we wegen er al goed vettig bij. Dikke fun op MX banden . Maar op de Baja met versleten enduro bandjes was dat niet zo fun Driften is tof, maar niet met het voowiel alleen!

Rond de middag kwam we aan in Koh Ker. Prachtig om zien eigenlijk, een overvloed aan tempels in de jungle en geen kat te bespeuren. We hadden al de tempels voor ons alleen. Nice! Helaas geen foto's hiervan want net op dat moment begon mijn moto een verschrikkelijk lawaai te maken. Het klonk als tandwielen die een tand oversloegen Even paniek! (en een welgemeende vloek)

Rap telefoneren naar eigenaar van die moto's en een paar checks doorlopen. Bleek dat het mijn ketting was die te los stond Ik had wel al gezien dat ze redelijk slap hing, maar ik wist niet dat dat zo'n lawaai kon maken.

Bon, met die slappe ketting naar de enige eetstalletjes in Koh Ker gereden waar er gelukkig iemand een vise-grip had. Een banaal probleempje als dit kost al rap een paar uur waardoor er eigenlijk geen tijd meer over was om nog meer van Koh Ker te bezoeken. In koh ker zelf is eigenlijk niets om te overnachten. We moesten dus terug naar Siem Reap (4u rijden) of we konden ook verder rijden naar Tbaeng Menchay. Ongeveer even ver, maar de weg zou kleiner en slechter zijn.

Tbeang Menchay was ons einddoel toen we verdwaalden in de jungle. We zijn er dus nooit geraakt. Laat dat nu een van mijn zwakke punten zijn, ik ben nogal koppig in die dingen en wil daar dan pers? toch naartoe.

Over 2 dagen moesten we ook terug in Pnomh Penh zijn. Om op veilig te spelen zouden we eigenlijk terug moeten gaan langs Siem Reap om dan morgen de asfaltbaan terug naar Pnomh Penh te kunnen nemen. Het plezant alternatief is Tbean Menchay, vanwaar het grootendeels gravelbanen zijn terug naar Pnomh Penh. Dat is wel een paar honder kilometer verder en we weten niets over de staat van de wegen.

3 keer raden wat we gekozen hebben?

HOME SWEET HOME


































neeeeeeeeeeeeeeeeeh,

100km's meer maar over onbekende gravelwegen, zonder WC onderweg

Tbeang Menchay dus

Net voor we daartoe kwamen heb ik mijn enige ?chte valpartij (vallen bij het moosen in de modder tel ik gemakelijkheidshalve niet mee ) gedaan. Op een van de vele gladde stukje sloeg mijn voorwiel volledig weg. Schonen duik genomen. Gelukkig geen erg, maar toch een kleine schrik opgedaan.

De hoofdstraat van Tbeang Menchay:



Ik ben blij dat ik er geweest ben. We waren wellicht een van de enige westerlingen in dit provinciehoofdstadje. Het is moeilijk om te beschrijven, maar ik kon de sfeer in dat stadje wel apprecieren. Beetje end-of-the-world gevoel.



Elk huis heeft een schrijn zoals hierboven waar ze elke dag iets offeren. Een koude thee in dit geval.. de goden zijn rap content!
Het hotelletje dat we wouden aandoen was volledig afgesloten. 2 hummers en 3 landcruisers voor de deur. Zwaarbewapende mannen met zonnebrillen verhinderen dat we zelfs nog maar stopten of te vragen of er nog plaats was. Blijkbaar een of andere hoge piet die heel het hotel had ingepalmd.

Onze laatste dag was aangebroken. Morgenvroeg moeten onze moto's binnen. We zouden de dik 500km naar Pnomh Penh (waarvan 300 onverhard) in 1 dag afhaspelen. Het onverharde deel was dikke pret (en regelmatig een ei in de broek op de modderige stukjes)







Bij bovenstaande foto hoort een nog enigszins intieme anekdote (geen zorgen maken: geen foto's hiervan ). Zoals Trooper al heel correct aangaf is de avontuurlijke motard in Cambodia niet verwend met WC's. Zoals gebruikelijk deden we dan ook ons gevoeg in de bosjes. Ook deze keer ging dit alles als gepland. Tot het moment ik nog even nageniet van mijn inspanning en wat rondkijk. Dan pas merk ik dat er in de boom naast mij iemand zit. Hoog in de kruin is een kerel kokosnoten aan het plukken. Die had ik natuurlijk niet zien zitten Hij mij vermoedelijk wel

Op ongeveer 150km van Phnom Penh - net als het verkeer drukker begint te worden - brak een gigantische storm los. Gieten, gieten gieten en fameuze rukwinden. Rijdend opeen hoek van 45? hebben we die laatste kilomoters afgelegd. Nat tot op het bot. Het was zelfs voor het eerst een beetje fris. Een gepast eind van ons klein toerke in Cambodia!

De volgende morgen ruilden we onze moto's in tegen een Risjka met chauffeur. 't is eens iets anders



De motoverhuurder inspecteert de volgende morgen onze moto's. Hij verteld dat we geluk hebben. Hij beweert dat sinds de straffe storm van gisteren (niets van gemerkt ) is het regenseizoen begonnen is (hadden we nog niet gemerkt )

We zwijgen stillekes over onze avonturen, we hebben een beetje schrik voor al de kosten die we aan de moto's gemaakt hebben. Al bij al valt het nog mee . 2 x subframe gebogen. 3 x spiegel kapot. 2 x barkbusters verbogen. 3 x binneband. 2 x vorkbeschermers. 3 x spaken en nog wat klein grut.

De volgende dagen spenderen we nog wat tijd op de marktjes en in de restaurantjes van Pnom Penh. Aangenaam hoofdstadje moet ik zeggen. We bezoeken ook het Tuol Sleng Genocide Museum (http://en.wikipedia.org/wiki/Tuol_Sleng_Genocide_Museum ). Een verschrikkelijke plaats
Het was ooit een school, maar werd door de rode khmer (http://nl.wikipedia.org/wiki/Rode_Khmer ) gebruikt als gevangenis/folterplaats. Zonder ook maar enige berechting werden hier, in een periode van 4 jaar (1975-1979), 20.000 mensen opgesloten. Van die 20.000 zijn er 12 die er levend uitgekomen zijn! Net zoals in concentratiekampen in Nazi Duitsland werden er uitgebreid dossiers bijgehouden. De foltertuigen liggen er nog. Het bloed hangt nog aan de muren en is de grond getrokken.









Pinnekesdraad om te voorkomen dat gevangenen zelfmoord konden plegen door naar beneden te springen.

En nog speciaal voor Motorcycle Boy. Een HJ60:

Tot zover de korte samenvatting van 3 weken Cambodia. Dank u voor uw aandacht

~ EINDE ~

Oesje, geen wafels of pannekoeken op het einde?


Allee, toch maar een gebaar ter waardering van mijnetwege

Wel, die was zowaar een prachtig reisverslag, een plezier om te lezen!
Bedankt hiervoor!
-staande ovatiesmiley-

enorm van genoten, ik kijk aluit naar je volgende reis (en de reacties op ADV )

schitterend verslag! echt fijn om te lezen!

aan Josephine ook