Ik zit al een paar weken met de gedachte te spelen dat het toch wel comfortabel is om in een droge auto te zitten in een perfecte temperatuur. Muziekje op. Cruise control. Niet moeten binnenkomen bij uw klant met piepende botten in een vuil smerig pakje. Gedaan met constant omkleden.
Deze week ben ik nog eens met de auto gaan werken. Met omkleden bij doe ik er eigenlijk langer over met de moto dan met de auto (als er niet te veel file is). Ik was minder moe en mijn oren waren mij ook dankbaar. Mijn kapsel had eens geen twee strepen van mijn helm erin.
Net al die bovenstaande dingen waren voor mij in het begin het aantrekkelijke, het was plezant, uitdagend en niet altijd vanzelfsprekend. Ik genoot ervan om met de moto over een ijsspiegel tussen het verkeer te laveren terwijl de helft van mijn vizier vol met sneeuw hing. Maar ondertussen is ook daar de uitdaging vanaf en ik kijk echt niet uit naar de komende motorwinter... Het helpt niet natuurlijk dat mijn dagelijks traject voor 99% rechtdoor op de autostrade is natuurlijk..
En dan eens beginnen rekenen. Mijn droomauto met een dikke V6 twinturbo zou mij evenveel kosten als mijn moto, maar ik zou wel het fiscaal voordeel verliezen. Ik zou wel nog de moto van mijn vriendin kunnen gebruiken voor mijn verplaatsingen naar Brussel centrum en die dan in de belastingen inbrengen.
Is dat het begin van het einde? Ben ik oud aan het worden?
grapje h?.
Er zijn wel alternatieven om de Schelde over te steken natuurlijk..
), dat is dus niet echt iets waarvan het bij mij gaat kriebelen. Ik rij nu ook quasi nooit meer voor het plezier, misschien dat dat wel terug gaat beginnen kriebelen als ik niet elke dag die saaie ritjes moet doen.
