Dag3:
col de la Madeleine
col de Chaussy
col du Galibier
col du Lautaret
col de Granon
Dag 3 was achteraf bekeken niet echt zo'n fijne dag. Het begon al 's ochtends. Vol goede moed sprongen we op onze moto's en stoomden we naar het begin van onze eerste off-road rit van de dag. Het doel ervan was om off-road naar Col De La Madeleine te rijden. Al gauw kwamen we in Fontaine-Le-Puits aan waar we maar ??n richting uit wilden : omhoog. Alweer kronkelden we dat het een lieve lust was en al gauw vonden we het goede wegje. En al gauw was het gedaan met de pret. Na een goeie 500 straffe meters stond er een verkeersbord ons ferm dik uit te lachen. Gezien de strenge reputatie van de groene en blauwe boskabouters-met-kepi konden we niet anders dan terug te bollen naar de vallei. Wat stom dat ze dat bord niet gewoon beneden hadden gezet.
Onderweg naar beneden passeerden we dit huis. Ge moet eens kijken hoever de WC staat, links vanboven !
Afin, dan maar gewoon "on-road" naar Col de la Madeleine, even goed big fun, maar daarvoor waren we natuurlijk niet gekomen.
Kijk, van ginder hadden we dus gekomen, indien we off-road hadden kunnen rijden :
Goed, next big thing was de Col de Chaussy. Die deden we dus van boven naar beneden. Wel mannekes, da's ene om U te zeggen. Spaghetti ligt doorgaans minder kronkelig op uw bord dan deze reeks haarspeldbochten. Als iemand wilt weten waarom ge op een rij-examen achtjes leert draaien, met het stuur tegen de aanslag, achterrem lichtjes slepend, en de moto zover mogelijk naar binnen gedrukt, wel : d??rvoor. MACHTIG gewoon.
Nog enkele fotokes van onderweg:
Volgende col was de Galibier, maar als ge met Blackbert meegaat, dan moet ge snappen dat ge niks normaal doet.
Dus we gaan toch niet zomaar efkes over de D902 naar Valloire zekers. A ba neent! Scherpziende Adelaar had met zijn adelaarsblik gezien dat er een stippelijntje liep tussen Albannette en Le Villard, wat op zijn beurt dan weer een asfalten toegangsdeur is naar Valloire. Zo gezien, zo gedaan. We verlaten Albannette en al gauw zitten we op een prachtige steenpiste, behoorlijk goed rijdbaar, maar ons instinct zegt toch dat het er niet al te pluis is. Da's hier precies een weg die door een niet-zo-oude steenlawine ploegt !
Google Maps geeft ons precies een beetje gelijk :
http://goo.gl/maps/hjpkt
Afin, op 't einde dat pad kwamen we aan een lange slagboom die op slot was. Een chance dat we er met onze moto's n?t naast konden. En toen zagen we het : de piste die we net achter ons hadden gelaten, was verboden terrein voor iedereen en alleman, zelfs gewone brave voetgangers, om ??n simpele reden : lawinegevaar !!!!
Hm, langs de kant van waar wij kwamen stond er niks, zeker weten...
En dan moesten we ons nog door Valloire wurmen eh. Wurmen, jawel. Want er waren niet alleen een paar duizend "standaard"toeristen die zich liepen af te vragen wat ze daar nu eigenlijk deden, er waren daar ook een paar duizend Jeeps, Landcruisers, LandRovers, 4x4-vrachtwagens en 6x6-trucks en alles op minstens vier wielen dat een b??tje gepimpt is om een kernoorlog te overleven. In-druk-wek-kend, het moet gezegd. Lijntje naar de affiche van het "event" :
http://www.valloire.net/fr/il4-ete,actu ... rrain.aspx . Neen, we hebben er geen foto's van, veel te veel haast om daar weg te geraken.
En dan, enfin, de Galibier. Lange aanloop, relatief steil, veel coureurs, redelijk veel van die 4x4's en een strakke koude wind. Weg van hier ! Dan rappekes de col du Lautaret gedaan, maar als ik me niet vergis was daar ook niet veel over te vertellen.
Als laatste off-road col was de Col du Granon ingepland. Bedoeling was dan om rond Brian?on een camping te zoeken. De vraag was eerst: "gaan we het ons riskeren?". Want het zag er ginder boven toch maar behoorlijk zwart uit. Maar bon, we zijn dan toch maar naar ginder gegaan, al was het maar om te zien hoe hard het daar zou regenen.... Het begin was alleszins "great". Vlotjes bromden de ?bermoto's omhoog langs alweer een hele sliert haarspelden. De ene zwalpende coureur na de andere werd genadeloos aan zijn lot overgelaten. Eindelijk kwamen we boven, een grote parking, een viewpoint met ori?ntatietafel, wat bergpaadjes links en rechts... Aan het eind van de parking moesten we zijn, we rijden er naar toe en LAP, alweer een bord "verboden toegang", deze keer wegens militair domein.
Hoeveel lelijke woorden er door het Blackbrein gingen zal ik wel nooit weten, maar de rook van sigaretten vormde onbewust doodshoofdjes...
Nog twee sfeerbeeldjes van de donkere wolken aan ??n kant van de vallei:
Maar afin, de dreiging van in beslag genomen moto's was t? sterk aanwezig om zomaar efkes een militair domein in te rijden. Rechtsomkeer dan maar ... (detail: in het gras lagen grote pakken hagel, dus 't moet daar kort geleden ferm geonweerd hebben)
Aangekomen in de vallei ging het dan rap naar Brian?on, waar we tankten en een uiterst stille camping vonden. Wel een pak te ver van het centrum om daar iets te gaan eten. Maar goed dat we een baguette en een sossis bij hadden. Samen met een MinuutSoepje op het campinggaz-vuurtje was dat een ?rg lekker maal.
(bovenstaande foto is opzettelijk zo donker getrokken, om een accuraat idee te scheppen van de duisternis).
Tja, en dan was het tijd om te maffen zeker?
Gelukkig is de google streetviewmobiel nog niet overal geweest. 
In Valmorel wel, zag ik digitaal, dus moeten we eerder een piste zoeken. Als 't toch niet lukt, 15km terug en de 'voordeur' van Madeleine binnen is ook geen ramp. Maar ergens blijft wel 't gevoel hangen dat 't gewoon zonde is. Infrastructuur die niet mag gebruikt worden.
