"deadly epic" ADVenture

[Muug]

jawatte zeg, precies de Alpen maar dan leger en ruiger.

[Tom Thumper]

jawatte zeg, precies de Alpen maar dan leger en ruiger.

Soms als de Alpen, soms als de Ardennen, soms als de Pyrenie?n maar altijd veel afwisseling.



En ezels met een bagagerek. Meestal zelfbouw, Thule dakkoffers zijn hier nog niet ingeburgerd.

[Tom Thumper]

Mijn camera is ondertussen overgeschakeld naar lage resolutie foto's. Wel jammer eigenlijk, ik zal er pas een dag of twee later achterkomen.

[Muug]

nen ezel met een Thule-dakkoffer ! Dat beest zou zijne kop niet meer kunnen omhoog heffen. 'm zou wel altijd in den droge lopen. En nooit ne zonneslag. En in de winter nen halve meter sneeuw er bovenop.

[Tom Thumper]

daags nadien word ik wakker, maar toch niet zo fris als zou moeten zijn.

de buik werkt teveel en weinig zin in eten, ik doe het rustig aan.

De spetterpoep blijkt maar klein bier te zijn met de zaken die we die dag nog gaan tegenkomen. Beetje moeilijk om te beginnen. Het was wel een h??l bewogen dag.

We starten heel relaxed, lekker chill op de moto, mooie wegen, mooi weertje en vakantie. Wat kan je nog meer wensen.

In de eerste stad die we tegenkomen gaan we op zoek naar een verzekering. Weer spektakel. Moto's en een 2 pk in de stad. Het is een tamelijk grote stad maar mensen spreken ons onmiddellijk aan, willen weten vanwaar we komen, proberen enkele beroemd Belgische voetballers op te noemen maar beseffen al snel dat ze zo niet direct op iemand kunnen komen. Dan maar de grote politieke problemen ter sprake brengen, Oekra?ne blijkt ook in Albani? een hot topic te zijn. Maar in een gesprek met mensen die enkel Albanees spreken, is het soms moeilijk om de juiste nuances te brengen.

We vinden een verzekeringskantoor, we vinden de madam die verondersteld wordt om in het verzekeringskantoor te werken maar ze maakt ons duidelijk dat ze geen tijdelijke verzekeringen kan verkopen, daarvoor moeten we in een andere stad zijn die toch een beetje uit de richting ligt. We rijden verder, we zullen wel zien.

Waar er een nieuw stuk offroad begint, staat er een groepje stil. Er blijkt iemand gevallen te zijn, muddymatt is terug gekomen en gaat in het dorpje dat we net doorgereden zijn, hulp zoeken. De groep die staat te wachten besluit het komende offroad stuk, dat vrij technisch blijkt te zijn, over te slaan. Finn sluit terug bij ons aan. We rijden naar boven om te zien hoe we kunnen helpen.

Het offroad stuk is vrij heftig. Ik vond het moeilijk rijden, je weet dat er verdop iemand zwaar ten val gekomen is.

Als we op de plaats van het ongeluk toekomen zien we Rob liggen, de anderen hebben al een tentzeil over hem gespannen zodat hij uit de zon ligt. Zijn been blijkt gebroken, hij ziet af. Trooper heeft contramal bij maar veel lijkt het niet te helpen.

Een beetje later komt MuddyMatt terug. Hij heeft een dokter gevonden in het dorp maar er is geen auto in het dorp. We kijken een beetje verbaasd, een dokter maar geen auto. Gelukkig weten we dat de 2PK nog gaat komen en deze wordt in het dorp tegen gehouden. De dokter en verpleegster en Leo, met drie op een voorbank van een geit, in nood kan er veel.

De dokter onderzoekt Rob en bevestigt dat het been gebroken is. Er zou ook een 4x4 onderweg zijn en er is een ambulance gebeld. De 4x4 zou Rob brengen tot de plaats waar de ambulance kan komen of zou Rob, als de ambulance te lang wegblijft, naar het ziekenhuis brengen. De ambulance kan wel een paar uur wegblijven.

De mensen met de 4x4 zijn al bij al vrij snel ter plaatse. Rob krijgt een spuitje van de dokter maar we zien dat hij veel pijn blijft hebben. Zijn been wordt gespalkt met wat we hebben, een alu afschermkap van het campingvuurtje en ducttape. Beetje improviseren maar het lukt om Rob in de 4x4 te krijgen.

We blijven nog met klein groepje achter tot alles afgehandeld is. Het heeft natuurlijk geen zin om iedereen op te houden als het niet echt nodig is.

Als Rob weg is zoeken we een oplossing voor zijn motor. Reisverzekering was ondertussen al op de hoogte gebracht en ze zouden instaan voor de repatri?ring van de Motor. We nemen ondertussen een heleboel foto's zodat er achteraf geen discussie ontstaat over wat er wel en niet op de motor zat.

Trooper rijdt met de motor terug naar het huis van de dokter en we informeren de verzekering dat de motor daar staat. Leo gaat mee met de 2pk om Trooper zelf terug te brengen naar zijn eigen motor.

Al bij al zijn we toch een paar uur bezig geweest met dit voorval. We merken wel dat we een groep hebben waar we op elkaar kunnen rekenen. Alles wordt in overleg gedaan, iedereen beseft dat in dergelijke gevallen er niet zoiets is als De Oplossing maar door een beetje te praten en te overleggen komen we wel tot oplossingen waar iedereen zich in kan vinden. Kortom, er wordt niet lichtzinnig omgesprongen met de situatie.

We vertrekken verder, nog even twijfelen we of we de track wel verder gaan volgen maar besluiten om dit toch te doen.

[Blackbert]

Wat volgt kan misschien een beetje cru klinken, maar wanneer er zo iets gebeurt blijkt telkens dat het niet gewoon maar een bende idioten is die min of meer toevallig met hetzelfde bezig zijn. Iedereen zet z'n beste beentje voor en de problemen worden aangepakt. Achteraf zijn d?t de dingen die je echt dichter bij elkaar brengen en ervoor zorgen dat je telkens weer mee wil, ernaar uitkijkt om die mensen terug te zien.

Een stel verzopen KTM's in de Pyrenee?n. een crash met breuk en ontwrichting, ook in de Pyrenee?n.
Een beenbreuk en een sleutelbeenbreuk in Wales.
Een verzopen Rudy en bijna weggespoelde Fiona met WR in Portugal.
Dat zijn nog maar de dingen waar ik bij was. Niemand gaat ervandoor, 'want ik wil mijn vakantie verderzetten'. Iedereen doet wat hij kan en deelt wat hij weet en heeft om met z'n allen weer verder te kunnen, of het slachtoffer in veiligheid te brengen. Speelt geen rol hoe lang het duurt. Er is nog hoop voor de mensheid.

Now carry on lads, well done.

[Cotthem]

leest als een spannend boek....doe vooral voort

[Muug]

mooi gezegd, Bert !
Wanneer gingen we alweer enduro rijden in Marokko?
Ah neen, we gingen eerst nog een WE pistekes rijden ergens in Nord Pas de Calais, heb ik een jaar of twee geleden eens gezegd.

[Tom Thumper]

Wat volgt kan misschien een beetje cru klinken, maar wanneer er zo iets gebeurt blijkt telkens dat het niet gewoon maar een bende idioten is die min of meer toevallig met hetzelfde bezig zijn. Iedereen zet z'n beste beentje voor en de problemen worden aangepakt. Achteraf zijn d?t de dingen die je echt dichter bij elkaar brengen en ervoor zorgen dat je telkens weer mee wil, ernaar uitkijkt om die mensen terug te zien.

Een stel verzopen KTM's in de Pyrenee?n. een crash met breuk en ontwrichting, ook in de Pyrenee?n.
Een beenbreuk en een sleutelbeenbreuk in Wales.
Een verzopen Rudy en bijna weggespoelde Fiona met WR in Portugal.
Dat zijn nog maar de dingen waar ik bij was. Niemand gaat ervandoor, 'want ik wil mijn vakantie verderzetten'. Iedereen doet wat hij kan en deelt wat hij weet en heeft om met z'n allen weer verder te kunnen, of het slachtoffer in veiligheid te brengen. Speelt geen rol hoe lang het duurt. Er is nog hoop voor de mensheid.

Now carry on lads, well done.

Maar toch zo een klein beetje een speciale vermelding voor Trooper.

Weet je nog, hij was een klein beetje ziekskes 's morgens, zo niet echt op zijn positieven, beetje flauwkes... Maar hoe die kerel op dat moment echt wel alles gegeven heeft, chapeau! Die bleef maar gaan...

En het was natuurlijk nog niet gedaan, het verhaal is pas begonnen. We rijden dus verder. Een eerste idee was om over de weg te rijden maar dat was echt wel een heel grote omweg, zo wegen in Albani?, er zijn er ook niet zo heel veel. Dus verder over de track, tot aan de volgende stad en dan niet meer over de track maar over de grote baan.

We vertrekken dus voor de volgende etappe offroad. Op een schoon plaatske wachten we op de geit die gaat passeren. Hoe zou die hier doorkomen? Het was weer een stevig stuk geweest, volgende stuk zag er nog even vettig uit. Het kwam natuurlijk ook gewoon goed uit om even op adem te komen...






Het zag er even terug rustig uit.

[Muug]

toch wel echte noppen nodig, ginder....
Een geit kan mits goed geprepareerd veel aan, z??r veel. Beperkende factor is eerder de beperkte grip van de smalle bandjes, en ev. dat het geen 4x4 is. Maar ze hebben massa's grondspeling en wegen erg licht. En die moteurkes zijn sterk als een tank.

[Tom Thumper]

toch wel echte noppen nodig, ginder....
Een geit kan mits goed geprepareerd veel aan, z??r veel. Beperkende factor is eerder de beperkte grip van de smalle bandjes, en ev. dat het geen 4x4 is. Maar ze hebben massa's grondspeling en wegen erg licht. En die moteurkes zijn sterk als een tank.

Geitje was 4x4! Kwam echt overal door. De smalle bandjes vonden die gasten eerder een voordeel dan een nadeel. Ik vermoed dat Kurt nog wel een paar fotokes heeft van de passage van de geit. Op de tweede foto zie je de geit die net uit de greppel gekomen is. De weg was daar een soort van holle weg die dan plots uit de sleuf ging om aan de bovenkant van de greppel er uit te komen. Geen probleem met de geit, even een paar wielen van de grond en het ding ging gewoon verder. Beetje ongelooflijk waartoe dat ding in staat is.

[duibhce Kaelann]

Het zag er even terug rustig uit.

kan je ons vertellen waar die foto's ongeveer genomen zijn?

[Tom Thumper]

In the back streets of Albania?

We zitten hier echt wel op een track, deze keer geen wegnummer, al maakt dat in Albani? niet echt veel uit om de berijdbaarheid van het pad waar je over gaat in te schatten. Het verhaal van de SH74 komt nog...

Deze track ligt tussen Clirim en Piscovo, zo ruwweg Zuidoost Albani

[Tom Thumper]

Wij rijden dus verder richting Piscovo, kwestie van iedereen op de hoogte te houden van waar we zitten.

Piscovo, is dat niet waar die van hiernaast vorig jaar geweest zijn?

Piscovo, is dat niet waar die van hiernaast vorig jaar geweest zijn?

Nee, dat was Benidorm, maar dat ligt daar ook ergens.

Vanuit dat idyllische plekje laten we de geit als eerste vertrekken, kwestie van ze later nog eens te kunnen inhalen. Lang duurt dat inhalen niet, de geit rijdt zich vast doordat er bomen gekapt zijn, de stammen liggen in stukken op de weg. De stukken zijn net iets te groot om zo meer eens eventjes op te rapen en te verleggen.



Wat doet ne mens dan, eventjes met allemaal gaan sleuren aan die boomstammen en zorgen dat de geit terug door kan...

Ik veronderstel dat Trooper later nog wel meer foto's gaat toevoegen maar nu moet ik een beetje verder schrijven, anders zijn we overmorgen nog altijd niet op de camping en er moet nog veel gebeuren.

Bon, dus waar we gebleven?

Piscovo!

Yeah, Piscovo dus. In Piscovo geraken we terug op een verharde weg. We drinken daar iets. Of beter, we maken de frigo van het plaatselijk cafe leeg. Tot dan toe, hebben we geteerd op het ontbijt en de energierepen en toestanden die we bij hadden. Het is al laat in de namiddag geworden.

We nemen de papieren kaart erbij om te na te gaan hoe we tot in Berat, de volgende kampeerplaats en zo een 80 km verder, geraken. We merken dat de voorziene track grotendeels de SH74 volgt. Klinkt er geruststellend, we nemen de SH74, 80km, binnen een uur of twee zijn we op de camping. Strak plan!

Nog een beetje tijd dus voor een paar foto shoots.





Maar niet te veel tijd, het wordt zo al een beetje later, ik begin ook te beseffen dat het de avond voordien zo al rond 20 uur donker begon te worden. Maar ja, geen groot probleem, we zitten op de weg en ik kan ook foto's nemen vanop mijn stuur waarop ik met een Ram Mount het fototoestel bevestigd heb.





Zo al een beetje laat om nog te eten, komen we in Buze, een dorpje langs de SH74, twee restaurantjes langs de kant van de weg. We hadden een beetje vertraging opgelopen, een deel van die SH 74 bleek niet verhard te zijn maar we waren nu terug op asfalt. 's Middags hadden we ook al niet echt gegeten dus nu tijd voor een degelijke maaltijd en dan in een ruk, de resterende 60 km naar Berat.

Ok, de aandachtige lezer heeft gemerkt dat van het plan om een verzekering te kopen die dag nog niets in huis gekomen is, maar ja, het zijn allemaal heel kleine dorpjes waar we door rijden, we zullen dat morgen wel in orde brengen.



Het duurde wel erg lang voor we eten kregen. De vrouw des huizes moest nog snel naar de winkel om de nodige ingredi?nten te gaan halen.

De mens van het restaurant was zowat de meest onaangename Albanees die we tegen gekomen zijn, het eten trok op niets en was veel te duur. We waren nog niet echt vertrouwd met Albanese prijzen maar we betaalden daar ongeveer het bubbel van wat we de volgende keren zullen betalen voor een avond maal maar we waren vooral content dat we eten hadden.

Die onaangename mens probeert ons nog te overhalen om bij hem te blijven slapen, hij heeft blijkbaar ook kamers die hij verhuurd maar we passen feestelijk.

We reorganiseren onze spullen een beetje. Mijn gsm is volledig plat. Ik steek mijn gsm in Trooper zijn tanktas zodat ikzelf mijn Tripy nog verder kan opladen. Wij weer weg, door al dat georganiseer vertrek ik als laatste. Op het moment dat we het dorp verlaten, is de weg ook weg. De SH74, waarvan we dachten net weer op het verharde stuk te komen, was weer weg. Dat viel wel een beetje tegen. Maar nu zat er weinig anders op dan verder te rijden.

[Tom Thumper]

Een kilometer of drie slaat het noodlot toe!

Aangepaste muziek!

Bij een bocht merk ik dat mijn voorwiel een beetje raar doet, ik probeer in te sturen maar dat wiel volgt niet... Beetje harder trekken aan het stuur en alles terug in orde... Raar, maar komt wel in orde. NOT! Volgende bocht terug, ja, platte voorband natuurlijk. Ik probeer nog een beetje wanhopig op mijn claxon te rammen maar nee, de andere horen me niet en rijden vlotjes verder. Het begint al stevig te schemeren. Ik wacht 5 minuten en niemand keert terug.

Efkes een sms sturen en laten weten dat ik achter zit en een platte band heb.

We reorganiseren onze spullen een beetje. Mijn gsm is volledig plat. Ik steek mijn gsm in Trooper zijn tanktas ...

Ik bezig enkele krachttermen. Donker, alleen, Albani?... Tja, ik maak me nog niet te veel zorgen, de rest zal wel terug komen. Te donker om nog verder te rijden. Naast mij ligt een mooie groene weide en wildcamperen in Albani? mag.

Toch nog even checken bij die herder die uit de weide komt met zijn koe. In mijn beste Albanees maak ik hem duidelijk dat ik van plan ben om mijn tentje op te zetten in de weide waar hij net uitkomt en of dat eventueel voor iemand een probleem van enige betekenis zou kunnen opleveren?

Problem! Problem!

Tja, dat plan was dus niet zo een geweldig plan.

Ik vond het een beetje te donker om zelf in mijn eentje een voorband te gaan vervangen. Zo lang ik daar alleen was leek het me geen goed idee. Indien ik bij het opleggen de nieuwe binnenband zou kapot nijpen, was ik nog verder van kant... met twee kapotte binnenbanden in het donker ben je helemaal niets.

Waar blijft de rest, we waren al 20 minuten verder en ik hoorde nog helemaal niets... Donker, Albani?, een bewogen dag...

Tja, ik had eigenlijk wel een groot deel van de rit vooraan gereden...

Wat als de laatste denkt dat ik toch vooraan rijd... ?

Maar ja, dat we in een geweldige groep reden had ik die dag al gemerkt, natuurlijk wist iedereen heel goed waarmee hij bezig was! Finn was gestopt toen hij merkte dat ik niet volgde en toen Marc merkte dat Finn niet volgde is die teruggereden en zijn ze gezellig samen op zoek gegaan naar mij.

Het was wel een beetje een opluchting, zo om eerlijk te zijn. We overlopen even alle opties en het lijkt ons best om de binnenband te vervangen en verder te rijden, eventueel later nog te stoppen om te overnachten, op een plek die veiliger lijkt.

[Tom Thumper]

Nieuw voorbandje steken, natuurlijk is het niet de eerste keer dat ik het doe. We maken een plan van aanpak: oude voorband er uit halen, nieuwe er in steken, oppompen en weg.

Voor het oppompen hadden we goed afgesproken. Trooper had een 12v compressor, ik voor in geval van nood CO2 capsules en een mountainbike pompje. Vermits Trooper er niet was, had ik geen compressor ter beschikking. Trooper was met Rob verder gereden en wanneer ze merkten dat we niet meer volgden, waren er al te veel opties open om uit te zoeken wat er aan de hand was. Ik gebruik dus de CO2 capsules, ik heb er normaal 2 nodig voor een voorband voldoende hard te zetten en heb er drie bij. Twee capsules gaan in de band die mooi hard komt te staan.

Ik vijs het verloopstukje van de sjepap..

Psss, lucht gaat er terug uit. Ik draai het verloopstuk onmiddellijk terug vast.

Het vijsje van de sjepap ligt nog mooi te blinken in de schijn van mijn petzl. Dat vijsje hoort daar niet te liggen, dat moet in de sjepap zitten.

Ik haal even een krachtoer uit. Verloopstuk zo snel mogelijk van de sjepap, vinger op de sjepap om de lucht er in te houden, vijsje op het tooltje om het in te vijzen, vinger van de sjepap, vijsje er in.

Ok, dat komt in orde ik heb nog ??n reserve capsule, dat moet lukken om de band terug voldoende hard te krijgen.

Wij dus verder naar de volgende camping, nog 60 km te gaan het is 21 uur, donker en de weg is niet verhard.

[Tom Thumper]

Gelukkig valt er over dit laatste stuk niet veel meer te vertellen. We zijn nog eens gestopt op een plek die er een beetje ok uitzag om te overnachten maar in het donker is het toch wel heel moeilijk in te schatten hoe de situatie is. Het leek ons al bij al veiliger om verder te rijden. De SH74 bleef over ganse traject onverhard. Soms waren er echt wel heel stevige stukken. We hebben nog 3 uur gedaan over die laatste 60 km...

Zo rond beer o'clock kwamen we toch op de camping toe, we waren nog niet de laatste maar ook het laatste groepje, dat heel consequent de track was blijven volgen, kwam even later, zo rond beer o'clock ook op de camping toe.

Heeft die pint mij gesmaakt! Dat was nog maar de tweede dag dat we met de moto onderweg waren.



Tja, ik weet het... Maar ik moest toch even mijn verhaal vertellen.

[Muug]

godverdikke zeg
goe bezig geweest ginder

[Muug]

Geitje was 4x4! Kwam echt overal door. Beetje ongelooflijk waartoe dat ding in staat is.

Tiens ik wist niet dat dat bestond ! Was dat self-made? Of zo gekocht? Haja, en hoe zijn die gasten bij de groep gekomen eigenlijk? Via advrider?

[Tom Thumper]

Geitje was 4x4! Kwam echt overal door. Beetje ongelooflijk waartoe dat ding in staat is.

Tiens ik wist niet dat dat bestond ! Was dat self-made? Of zo gekocht? Haja, en hoe zijn die gasten bij de groep gekomen eigenlijk? Via advrider?

Neen, dat bestaat inderdaad niet, geitjes zijn nooit gemaakt geweest in 4x4 maar gelukkig zijn er mensen die zot genoeg zijn zelf een 4x4 systeem in te bouwen. Grosso modo heb je twee systemen voor een geit 4x4 te maken, de gewone 4x4 overbrenging of twee motoren in bouwen waarvan er een de vooras en een andere de achteras aandrijft. Deze was een traditioneel exemplaar met 1 motor. Ze waren nu wel bezig om een andere geit te bouwen met twee motoren.


Hoe die bij de groep gekomen zijn? De juiste credentials voorgelegd, net als iedereen in de groep. Ik denk dat je de groep best kan omschrijven als een "half open" groep. Eigenlijk kende iedereen, iedereen al wel een beetje. March Moon, Adv European Rally, Bloody Belgium, vorige edities... Roos organiseert en op het moment dat het op advrider en allroadmaniacs geplaatst wordt, is eigenlijk alles al vol, dient eerder voor de onderlinge communicatie dan om nog extra mensen te zoeken die mee willen. En ja, als je zot genoeg bent om een geit te gaan verbouwen tot een 4x4 geit en daarmee naar Albani? wilt, dan mag je zeker mee, zelfs al is alles volzet.