Volgende foto is aan een de Barrage de Roselend genomen. Het licht was héél speciaal, en het was verdomd moeilijk om een goeie foto te nemen. Bert heeft ook nog een hele mooie die ik nageäapt heb, maar ik laat de eer aan hem.
Dinner was served richting Col de L'Arpettaz, een héél tof wegje er naar toe dat kronkelde gelijk een paling in een lavabo.
A meal with a view:
(ene keer raden vanwaar de wind komt...)
Zoals u kan zien aan het gedrag van mijn disgenoot was het eten vurrukkulluk. Het waren drie stukken kersverse kisch van bij de bakker.
Richting col de L'Arpettaz hebben we geprobeerd om aktiefoto's in haarspeldbochten van elkaar te maken, maar dat was verdomd moeilijk !
Ofwel was het te donker (in het bos) ofwel was de achtergrond te licht en de rijder dus te donker, ofwel kwam hij te rap aanrijden en was onze camera nog niet in de aanslag :]] Respect voor de boekskesmakers !
Wat verder kwamen we Metal Molly tegen. En ik maar denken dat dat een rockgroep was !
Een eind verder passeerden we deze rots. Het onderschrift bij het merkwaardige portret was "Les chasseurs du Mt Charvin". Wie het weet mag het zeggen !
Merde toch, weeral die sikkebaard in de weg ! (was dat richting Col du Aravis????)
Nog wat moois langs deze mooie piste :
(als ik me niet vergis zijn dit beide HDR-foto's, om zowel de aarde als de lucht mooi belicht te krijgen)(was ook wat prutsen eer het op wat leek)
De laatste 500m van deze piste waren er behoorlijk veel wandelaars. De meesten keken behoorlijk "gestoord" toen we langskwamen. Een groot verschil met Engeland en Wales waar ze je bewonderend bekijken en het leuk vinden dat je gewoon op "ralenti" voorbij rolt. Uiteindelijk hebben we dat stuk dan gewoon de motoren stilgelegd en naar beneden gebold. Met als grappig resultaat dat ze nu soms een halve meter opsprongen toen we plots achter hen opdoken met onze rammelbak
Mottige toeristenval trouwens, die col Du Aravis, waar honderden onnozelaars zich lopen af te vragen of ze nu een koeievacht of een schapevacht gaan kopen.
En dan, na x aantal kilometers, arriveerden we aan een vallei met zicht op La Suisse. Als ons zicht tenminste niet belemmerd was door een gigantische smogwolk. En zeggen dat we 9 dagen eerder vanaf de overkant een sublieme foto van de Witte Berg gemaakt hadden ! 8-| Toen we daar zo mentaal afscheid stonden te nemen van een toch wel zalige vakantie merkten we een kapelletje op, gericht aan "Ons Madam van de Reizigers". Die had ons toch mooi pijnloos en probleemloos door de Alpen geloodst, dus die kreeg ook een kiekje voor de neus.
Onze beestjes in het gras aan La Grenotte:
En met deze foto van de ondergaande zon, getrokken in de "tuin" van La Grenotte, zijn we aan het eind van dit lange fotoverhaal gekomen. (jongens, wat gaat dat geven als ik ooit eens voor langere tijd op reis ga!))
Dank om het te lezen, dank voor de commentaren. Dank aan Blackbert voor de voorbereidingen, de kisches, de plaspauzes, de verbale en nonverbale communicaties, voor het vertrouwen in de mens en de machine. Dank aan de mensen die een Nikon D5100, een 18-200 VR en een polarisatiefilter hebben uitgevonden. Dank voor het thuisfront ook, om thuis te blijven en om mij te laten vertrekken. Ciao, la vita e bella !