Cividale del Friuli is ook zo'n toevallige ontdekking. Staat voorzekers op niemands "to do" lijst, een stadje op het platteland tussen de julische Alpen en de zee, 15km van Udine. Maar het is een uitstekende uitvalsbasis voor Friuli en Slovenië, een levendig stadje met een centraal plein gedomineerd door de plaatselijke horeca, met volle terrasjes.
En vlak naast die Piazza is er de Locanda al Pomo d'oro, alwaar we onze brommers mochten binnen zetten (eigenlijk de fietsenstalling, maar de coureurs zijn allemaal in Frankrijk), en waar de prijs-kwaliteit verhouding uitstekend is: 60euro B&B per kamer, van bovengemiddelde kwaliteit.
Soit, de weersvoorspelling was matig tot zeer slecht. We hoopten tot de middag droog te blijven, en dan Oostenrijk in te duiken.
Vertrokken over typisch kleine, smalle, eenzame "calimoto" bergwegeltjes, tot aan de Tagliamento
verder tot Ampezzo, waar we bij een eenzame pomp (mét bediening) goedkoop getankt hebben, en op zoek gingen naar de Passo Pura:
De passo Pura eindigt in een resem tunnels (waar je lang voor het rode licht kan staan wachten) bij het Lago di Sauris. Ik had de kleurenpracht van dit meer in herinnering, maar momenteel is het water niveau zo laag, dat het de moeite niet was om een (lelijke) foto te nemen.
De directe weg naar het oosten (SP73) was afgesloten, en er heerste enorme verwarring of de omweg via SP73 over de Sella di Rioda en de SP619 via Forcella Lavardet open waren.
Dat bleek het geval:
We bleven droog tot aan de voet van de Zoncolan, alwaar we nog een terras vonden om te lunchen.
De beklimming van de Zoncolan, ongelooflijk met welke snelheid Egon Bernal vorig jaar deze verschrikkelijke helling opknalde, zonder motor voor zover ik weet.
Met de motor is vooral die laatste haarspeld, rechts in 't midden op de foto, een moeilijke, wegens een stuk steiler dan je verwacht:
Aan de andere kant, tijdens de afdaling begon de regen... en dan werd het wisselvallig.
Aan de voet van de Grossglockner de regenradar eens bekeken, en het zag er beter uit dan gevreesd: let's do it.
De zuidkant viel mee, het bleef lang droog, enkel de laatste klim was het wat aan het regenen.
De noordflank echter, was een complete ramp: dichte mist en meer dan genoeg regen.
Op 1 of andere manier zijn we naar beneden gesukkeld, tot in een "Boutique" hotel in Zell am See
Het bijhorend restaurant had een zeer ambitieuze chef, op zoek naar een Michelin ster - denk ik. Gevolg: weinig eten voor veel te veel geld.
Not my cup of tea.