Het vraagt wat gesleutel aan de hersenen, maar iets sneller hindernissen nemen werkt inderdaad meestal beter.
De ingesteldheid zit wel goed precies, doe zo verder please
Btw, morgen mijn o ringetjes ophalen.
Alpen on Speed
Re: Alpen on Speed
Het vraagt wat gesleutel aan de hersenen, maar iets sneller hindernissen nemen werkt inderdaad meestal beter.
De ingesteldheid zit wel goed precies, doe zo verder please
Btw, morgen mijn o ringetjes ophalen.
grease up your baby for a ball on the hill
Re: Alpen on Speed
Dag 4: Varaita, Lekke banden en afscheid van de cilinder bescherming.
Opstaan in Caïro heeft altijd iets speciaals (denk ik, ben er nog nooit geweest
).
Kampeer gerief terug inpakken, de motor op en nog een babbeltje met mevrouw Caïro.
Het plan voor ontbijt is.... prince euh nee toch niet, een deftig ontbijt.
Op het marktpleintje van Torre Pellina genieten we van enkele croissants & koffie.
Terwijl Muug als een echte jager verzamelaar het eten voor deze middag gaat veroveren, zit ik gewoon wat te chillen op het plein.
De moto's krijgen toch nogal wat aandacht, vooral het Oranje wildebeest krijgt veel belangstelling.
Vandaag gaan we de Varaita kamroute veroveren. Normaal hadden we bij de start ervan willen kamperen, maar de Assietta en colle Lazzara namen iets meer tijd in beslag.
Dus hup hup, de baan op en richting Valmala sjezen.
Daar blijkt Muug wat problemen te hebben met zijn KTM, reagereert (qua sturen) niet zoals hij het wilt. Snelle tankbeurt en bandencontrole later: 0 Bar in het voorwiel.
Dat is toch wel wat weinig. Daarméé dat die twintig haarspeldbochten een half uur eerder lichtjes onstabiel waren.
Het bevestigt wel dat Mitas E07+ een bijzondere band is... zelfs zonder lucht erin blijft die gewoon rijden....
Dat in combinatie met geweldige vering zorgt er dus voor dat je rijdt alsof er niets aan de hand is
Bandje terug op druk zetten en even wachten, wat drinken, wat plassen, wat drinken en nog wat controleren.
Ook de moto's mochten in de schaduw staan. Mijn KTM vond dat minder erg dan de GS.
Ontdekking van de dag: Muug zijn bandenmeter geeft 0.3 bar te veel aan (iets om te onthouden), die van mij doet iets beter en geeft "maar" 0.18 bar te veel aan.
Bandje blijft dan wel op druk, maar er zijn toch wat twijfels, uiteindelijk nemen we geen risico en de uitbater van het tankstation brengt ons in contact met een gommista (Merci TT, we hebben het woordje dus toch nodig gehad)
Natuurlijk....... was het middag en doen ze ook in Italie mee aan de siësta.
Om 13.45 bollen we op het terrein van de Gommista, die ons onmiddellijk helpt: Binnenband heeft twee plooien en een miniscuul klein gaatje.
Nieuwe Heavy Duty binnenband en weg zijn wij... Alleh toch voor 10tal minuutjes.
Muug stopt even, twijfelt even, kijkt even en zegt: Terugkeren, het wiel staat er omgekeerd in!
De oudste der techniekers Paulo vond onze terugkeer niet zo aangenaam, vond het ook nogal onbelangrijk die draagrichting van de band/velg.
De jongere technieker had er minder problemen mee en heeft onmiddellijk geholpen om het wiel terug goed te monteren:
Hoppaaaa wegweze hier.
Met alle avonturen van deze ochtend beginnen we pas om 16h aan de Varaita Kamroute. Lol, en dat hadden we dus in de voormiddag gedaan moeten hebben!
Beginnen op slechte asfalt, overgaand in vrij makkelijke vlakke offroad om dan plots een piste met grote stenen en rotsblokken te worden gecombineerd met steile stevige hairpins.
Ondanks het ruwere terrein ging de GSa gewillig naar boven, niet te veel twijfelen, gas geven tot net boven ralenti en naar boven huppelen in 1 of 2 vitesse afhankelijk van de klim.
Eenmaal voor bij het moeilijkere stuk een korte pauze, de KTM van Muug vond dit stuk blijkbaar minder aangenaam, de hele klim werd er gespeeld met de koppeling om zo toch grip te blijven behouden.
hehe toch eens een stuk waar de GSa het beter deed
==> ja, dat was een heftig stukske, na vele rustige brave kilometers was er plots een hele scherpe haarspeldbocht, links recht omhoog, met grote steenblokken "all over the place", en dan wéér één, en nog één, en opnieuw en opnieuw. Het was verdomd steil, en de KTM sprong als een berggeit omhoog van steen naar steen, maar door de lage snelheid moest ik de hele tijd spelen met koppeling en gas. Stilvallen = omvallen!
't Geluk was dan weer van korte duur, na de eerste pauze veranderde de ondergrond naar witte "Bricallon", naar mijn gevoel stenen ter grootte van tennisballen.
Hier voelt de KTM zich blijkbaar beter in zijn element, 1 - 2 -3 en Muug is uit het zicht verdwenen.
Ik zoek nog wat naar een deftig tempo, tot ik in de eerste slappe bocht controle verlies en de GSa nog eens neerleg.
Hop hop, terug rechtop... Niet afgeven en vooruit met dat koebeest... 2de keer GSa neerleggen, een kleine brul van ongeloof verlaat mijn helm... Hop hop terug rechtop en plots.... kloink kloink kloink....
Mijn cilinderbescherming heeft de strijd op gegeven en ligt nu ergens te rusten op de Varaita. Doordat ik net een tempo gevonden had en kon blijven rijden heb ik het onderdeel moedeloos achtergelaten (not my brightest moment).
Kamroute verlaten deden wie een boerenwegske naar beneden, nogal modderig maar rustig naar beneden gebold. Volgens mij toch ook niet de meest logische weg om die kamroute te verlaten hoor.
Uiteindelijk komen we uit op een wegje met als naam SP104, ik moet de gopro beelden nog opzoeken, maar dat was een speciaal baantje.
Best te omschrijven als "Apocalyptisch". Vangrails stuk geroest, tunnels waar de asfalt plots weg was, heel wat stenen op de baan maar toch rijsporen.
Blijkbaar was het baantje wel afgesloten, maar de bewoners gebruiken het nog constant om zo grotere omwegen te vermijden.
Linkje naar Streetview van de aansluiting van de SP104 op de SP422: https://goo.gl/maps/EdKoKKQPXjXmCzRL9
Om de dag af te sluiten rijden we verder naar een Camping nabij Cuneo. We kozen die locatie, omdat we vanaf die camping vrij snel naar de BMW dealer te Borgo zouden kunnen rijden.
Héét, héét héét... tentje opzetten = zweten.
De temperaturen in de bergen waren eigenlijk heel goed te doen, maar in de dalen ertussen, waar de grote steden zoals Cuneo en Borgo lagen, was er een loden hitte aanwezig. Ademen an sich was al moeilijk, laat staan bewegen!
Snel de douche induiken en alweer wat kleren wassen om uiteindelijk op het terras van de camping een spaghetti, leffe & ijsje naar binnen te werken.
Voor het slapen gaan hebben we de GSa & KTM als zonneschild geparkeerd voor muug zijn tent, die lag nogal dicht bij verlichtingspalen en zo kreeg hij toch nog wat verduistering.
Opstaan in Caïro heeft altijd iets speciaals (denk ik, ben er nog nooit geweest
).Kampeer gerief terug inpakken, de motor op en nog een babbeltje met mevrouw Caïro.
Het plan voor ontbijt is.... prince euh nee toch niet, een deftig ontbijt.
Op het marktpleintje van Torre Pellina genieten we van enkele croissants & koffie.
Terwijl Muug als een echte jager verzamelaar het eten voor deze middag gaat veroveren, zit ik gewoon wat te chillen op het plein.
De moto's krijgen toch nogal wat aandacht, vooral het Oranje wildebeest krijgt veel belangstelling.
Vandaag gaan we de Varaita kamroute veroveren. Normaal hadden we bij de start ervan willen kamperen, maar de Assietta en colle Lazzara namen iets meer tijd in beslag.
Dus hup hup, de baan op en richting Valmala sjezen.
Daar blijkt Muug wat problemen te hebben met zijn KTM, reagereert (qua sturen) niet zoals hij het wilt. Snelle tankbeurt en bandencontrole later: 0 Bar in het voorwiel.
Dat is toch wel wat weinig. Daarméé dat die twintig haarspeldbochten een half uur eerder lichtjes onstabiel waren.
Het bevestigt wel dat Mitas E07+ een bijzondere band is... zelfs zonder lucht erin blijft die gewoon rijden....
Dat in combinatie met geweldige vering zorgt er dus voor dat je rijdt alsof er niets aan de hand is
Bandje terug op druk zetten en even wachten, wat drinken, wat plassen, wat drinken en nog wat controleren.
Ook de moto's mochten in de schaduw staan. Mijn KTM vond dat minder erg dan de GS.
Ontdekking van de dag: Muug zijn bandenmeter geeft 0.3 bar te veel aan (iets om te onthouden), die van mij doet iets beter en geeft "maar" 0.18 bar te veel aan.
Bandje blijft dan wel op druk, maar er zijn toch wat twijfels, uiteindelijk nemen we geen risico en de uitbater van het tankstation brengt ons in contact met een gommista (Merci TT, we hebben het woordje dus toch nodig gehad)
Natuurlijk....... was het middag en doen ze ook in Italie mee aan de siësta.
Om 13.45 bollen we op het terrein van de Gommista, die ons onmiddellijk helpt: Binnenband heeft twee plooien en een miniscuul klein gaatje.
Nieuwe Heavy Duty binnenband en weg zijn wij... Alleh toch voor 10tal minuutjes.
Muug stopt even, twijfelt even, kijkt even en zegt: Terugkeren, het wiel staat er omgekeerd in!
De oudste der techniekers Paulo vond onze terugkeer niet zo aangenaam, vond het ook nogal onbelangrijk die draagrichting van de band/velg.
De jongere technieker had er minder problemen mee en heeft onmiddellijk geholpen om het wiel terug goed te monteren:
Hoppaaaa wegweze hier.
Met alle avonturen van deze ochtend beginnen we pas om 16h aan de Varaita Kamroute. Lol, en dat hadden we dus in de voormiddag gedaan moeten hebben!
Beginnen op slechte asfalt, overgaand in vrij makkelijke vlakke offroad om dan plots een piste met grote stenen en rotsblokken te worden gecombineerd met steile stevige hairpins.
Ondanks het ruwere terrein ging de GSa gewillig naar boven, niet te veel twijfelen, gas geven tot net boven ralenti en naar boven huppelen in 1 of 2 vitesse afhankelijk van de klim.
Eenmaal voor bij het moeilijkere stuk een korte pauze, de KTM van Muug vond dit stuk blijkbaar minder aangenaam, de hele klim werd er gespeeld met de koppeling om zo toch grip te blijven behouden.
hehe toch eens een stuk waar de GSa het beter deed
==> ja, dat was een heftig stukske, na vele rustige brave kilometers was er plots een hele scherpe haarspeldbocht, links recht omhoog, met grote steenblokken "all over the place", en dan wéér één, en nog één, en opnieuw en opnieuw. Het was verdomd steil, en de KTM sprong als een berggeit omhoog van steen naar steen, maar door de lage snelheid moest ik de hele tijd spelen met koppeling en gas. Stilvallen = omvallen!
't Geluk was dan weer van korte duur, na de eerste pauze veranderde de ondergrond naar witte "Bricallon", naar mijn gevoel stenen ter grootte van tennisballen.
Hier voelt de KTM zich blijkbaar beter in zijn element, 1 - 2 -3 en Muug is uit het zicht verdwenen.
Ik zoek nog wat naar een deftig tempo, tot ik in de eerste slappe bocht controle verlies en de GSa nog eens neerleg.
Hop hop, terug rechtop... Niet afgeven en vooruit met dat koebeest... 2de keer GSa neerleggen, een kleine brul van ongeloof verlaat mijn helm... Hop hop terug rechtop en plots.... kloink kloink kloink....
Mijn cilinderbescherming heeft de strijd op gegeven en ligt nu ergens te rusten op de Varaita. Doordat ik net een tempo gevonden had en kon blijven rijden heb ik het onderdeel moedeloos achtergelaten (not my brightest moment).
Kamroute verlaten deden wie een boerenwegske naar beneden, nogal modderig maar rustig naar beneden gebold. Volgens mij toch ook niet de meest logische weg om die kamroute te verlaten hoor.
Uiteindelijk komen we uit op een wegje met als naam SP104, ik moet de gopro beelden nog opzoeken, maar dat was een speciaal baantje.
Best te omschrijven als "Apocalyptisch". Vangrails stuk geroest, tunnels waar de asfalt plots weg was, heel wat stenen op de baan maar toch rijsporen.
Blijkbaar was het baantje wel afgesloten, maar de bewoners gebruiken het nog constant om zo grotere omwegen te vermijden.
Linkje naar Streetview van de aansluiting van de SP104 op de SP422: https://goo.gl/maps/EdKoKKQPXjXmCzRL9
Om de dag af te sluiten rijden we verder naar een Camping nabij Cuneo. We kozen die locatie, omdat we vanaf die camping vrij snel naar de BMW dealer te Borgo zouden kunnen rijden.
Héét, héét héét... tentje opzetten = zweten.
De temperaturen in de bergen waren eigenlijk heel goed te doen, maar in de dalen ertussen, waar de grote steden zoals Cuneo en Borgo lagen, was er een loden hitte aanwezig. Ademen an sich was al moeilijk, laat staan bewegen!
Snel de douche induiken en alweer wat kleren wassen om uiteindelijk op het terras van de camping een spaghetti, leffe & ijsje naar binnen te werken.
Voor het slapen gaan hebben we de GSa & KTM als zonneschild geparkeerd voor muug zijn tent, die lag nogal dicht bij verlichtingspalen en zo kreeg hij toch nog wat verduistering.
Re: Alpen on Speed
Dag 5: MirkoMoto & Onroad
Echte koffiekoeken & koffie als ontbijt, tentjes inpakken en wegwezen.
Rechtstreeks naar MircoMoto in Borgo San Dalmazzo, mijn verhaal gedaan over de verdwenen cilinderbescherming.
Mirco zou het onderdelen daags nadien kunnen hebben en monteren, dat is een pluspuntje!
Zonder cilinderbescherming zinkt bij mij de moed in de schoenen om al te veel allroad te rijden, ik heb toch echt wel een neiging om de GSa neer te leggen.
Omdat we geen panne willen riskeren rijden we eventjes geen offroad meer.
Omdat normaal vandaag de LGBTQ+ / LGKS kamroute (sorry Muug, 't moest nog 1 keer) op de planning stond zijn we naar het tickethuisje gereden aan het begin van de Via Del Sale.
Ticketjes aangepast naar vrijdag zodat we ons geld niet kwijt waren. (15 euro per ticket)
Sowieso was het vandaag (woensdag) niet echt interessant weer om ginder boven te gaan rijden.
Nadien uitgebreid fort Central bezocht. We waren er dan toch. Prachtige locatie waar we dan ook onze lunch rustig verorberd hebben.
Het wegje naar het fort. Zo glad gestreken dat je het zelfs met een Ferrari zou kunnen doen.
We parkeren snel onze motoren.
en Koen gaat op zoek naar het fort.
Hij snapt er niets van, het is nergens te vinden!
Zie ik ginder niet iets?
Ah, ik heb het gevonden!
Maar hoe geraak ik daar nu binnen? Springen?
Of klimmen?
Hallooo! Komt er iemand mij helpen? Ik durf er niet meer af!
Al dat zoeken en klimmen maakt hongerig:
Nog wat fotootjes later vertrekken we terug om de Col de Tende af te dalen.
Aja, we moesten toch nog wat doen, die dag? En vanaf de col de Tende, naar Sospel en zo naar Saint-Martin-Vésubie en Isola 2000. Miljoenen bochten in allerlei soorten en maten gegarandeerd!!!!
Muug herinnerde zich dat in 2007 deze col nog vrij ruig was met haarspeldbochten doorsneden met diepe erosiegeulen.
Vandaag waren deze echter mooi glad gestreken, alle 46 haarspeldbochten lagen er vrij proper bij.
Door de waterbom van oktober 2020 was de tunnel tussen Limone-Piemonte en de weg naar Tende ingestort,
en een stuk van de berg was gewoon weggespoeld.
Ze zijn daar dus al 2,5 jaar de tunnel aan het hermaken, en de col met zijn haarspeldbochten hebben ze hersteld, zodat er op ’t eind van het Royadal toch enigszins verkeer mogelijk is tussen Italië en Frankrijk.
Meer uitleg: https://thefanghettoreporter.wordpress. ... n-geweest/
De vallei zelf was indrukwekkend door de schade veroorzaakt door het water.
Vele huizen beschadigd, bruggen & bomen weggespoeld, doet je toch beseffen wat een kracht water heeft.
Het grote nadeel? zéér veel alternerend verkeer met verkeerslichten.
In Tende was de grote brug weggeslagen, en voorlopig "gerepareerd" met wat grote buizen en asfalt.
Het lijkt of het nog bewoond wordt??
Tende "centrum" is zo heerlijk typisch Italiaans. Het ziet er allemaal 't zelfde uit, en toch is er geen enkel gelijk.
De huisjes lijken tegen elkaar gegroeid, gelijk de onderkant van een schip met vanalles begroeid is:
De rest van de middag hebben we een prachtige asfalt rit gereden.
In ons regenpak!
Tende, Moulinet, Saint Martin-Vésubie en zo naar Isola 2000. 1001 bochten, haarspeld, korte bochten, lange bochten, snelle bochten, trage bochten, maar vooral bochten.
Wisselend tussen regen & snikhete temperaturen was het licht vochtig in het pak.
In Sospel hebben we het uitgedaan, het was er tropisch heet, en net als de Chinese covid-testafnemers vielen we haast omver van de hitte in ons regenpak.
Maar geen geluk, een dal verder mochten we het alweer asap aantrekken.
Uiteindelijk in Isola 2000 een hotelletje gezocht waar we nog eens lekker gegeten hebben.
Echte koffiekoeken & koffie als ontbijt, tentjes inpakken en wegwezen.
Rechtstreeks naar MircoMoto in Borgo San Dalmazzo, mijn verhaal gedaan over de verdwenen cilinderbescherming.
Mirco zou het onderdelen daags nadien kunnen hebben en monteren, dat is een pluspuntje!
Zonder cilinderbescherming zinkt bij mij de moed in de schoenen om al te veel allroad te rijden, ik heb toch echt wel een neiging om de GSa neer te leggen.
Omdat we geen panne willen riskeren rijden we eventjes geen offroad meer.
Omdat normaal vandaag de LGBTQ+ / LGKS kamroute (sorry Muug, 't moest nog 1 keer) op de planning stond zijn we naar het tickethuisje gereden aan het begin van de Via Del Sale.
Ticketjes aangepast naar vrijdag zodat we ons geld niet kwijt waren. (15 euro per ticket)
Sowieso was het vandaag (woensdag) niet echt interessant weer om ginder boven te gaan rijden.
Nadien uitgebreid fort Central bezocht. We waren er dan toch. Prachtige locatie waar we dan ook onze lunch rustig verorberd hebben.
Het wegje naar het fort. Zo glad gestreken dat je het zelfs met een Ferrari zou kunnen doen.
We parkeren snel onze motoren.
en Koen gaat op zoek naar het fort.
Hij snapt er niets van, het is nergens te vinden!
Zie ik ginder niet iets?
Ah, ik heb het gevonden!
Maar hoe geraak ik daar nu binnen? Springen?
Of klimmen?
Hallooo! Komt er iemand mij helpen? Ik durf er niet meer af!
Al dat zoeken en klimmen maakt hongerig:
Nog wat fotootjes later vertrekken we terug om de Col de Tende af te dalen.
Aja, we moesten toch nog wat doen, die dag? En vanaf de col de Tende, naar Sospel en zo naar Saint-Martin-Vésubie en Isola 2000. Miljoenen bochten in allerlei soorten en maten gegarandeerd!!!!
Muug herinnerde zich dat in 2007 deze col nog vrij ruig was met haarspeldbochten doorsneden met diepe erosiegeulen.
Vandaag waren deze echter mooi glad gestreken, alle 46 haarspeldbochten lagen er vrij proper bij.
Door de waterbom van oktober 2020 was de tunnel tussen Limone-Piemonte en de weg naar Tende ingestort,
en een stuk van de berg was gewoon weggespoeld.
Ze zijn daar dus al 2,5 jaar de tunnel aan het hermaken, en de col met zijn haarspeldbochten hebben ze hersteld, zodat er op ’t eind van het Royadal toch enigszins verkeer mogelijk is tussen Italië en Frankrijk.
Meer uitleg: https://thefanghettoreporter.wordpress. ... n-geweest/
De vallei zelf was indrukwekkend door de schade veroorzaakt door het water.
Vele huizen beschadigd, bruggen & bomen weggespoeld, doet je toch beseffen wat een kracht water heeft.
Het grote nadeel? zéér veel alternerend verkeer met verkeerslichten.
In Tende was de grote brug weggeslagen, en voorlopig "gerepareerd" met wat grote buizen en asfalt.
Het lijkt of het nog bewoond wordt??
Tende "centrum" is zo heerlijk typisch Italiaans. Het ziet er allemaal 't zelfde uit, en toch is er geen enkel gelijk.
De huisjes lijken tegen elkaar gegroeid, gelijk de onderkant van een schip met vanalles begroeid is:
De rest van de middag hebben we een prachtige asfalt rit gereden.
In ons regenpak!
Tende, Moulinet, Saint Martin-Vésubie en zo naar Isola 2000. 1001 bochten, haarspeld, korte bochten, lange bochten, snelle bochten, trage bochten, maar vooral bochten.
Wisselend tussen regen & snikhete temperaturen was het licht vochtig in het pak.
In Sospel hebben we het uitgedaan, het was er tropisch heet, en net als de Chinese covid-testafnemers vielen we haast omver van de hitte in ons regenpak.
Maar geen geluk, een dal verder mochten we het alweer asap aantrekken.
Uiteindelijk in Isola 2000 een hotelletje gezocht waar we nog eens lekker gegeten hebben.
-
TuttoTerreno
- Motorzot
- Posts: 1218
- Joined: 30 Apr 2019 14:08
Re: Alpen on Speed
Ik heb me ook al vaak afgevraagd hoeveel verschillende soorten grind er eigenlijk bestaan. Oneindig veel, denk ik, elke strook is anders.
Losse, diepe gravel, daar houden 19duims voorwielen volgens mij niet van, daar moet je onder tractie doorploegen, anders begint het gezwabber.
Had hij het voorwiel fout gemonteerd of de band verkeerd op de velg gelegd?
Losse, diepe gravel, daar houden 19duims voorwielen volgens mij niet van, daar moet je onder tractie doorploegen, anders begint het gezwabber.
Had hij het voorwiel fout gemonteerd of de band verkeerd op de velg gelegd?
Re: Alpen on Speed
Inderdaad bizar hoe grind kan verschillen en veranderen.TuttoTerreno wrote: ↑13 Jul 2022 11:48 Ik heb me ook al vaak afgevraagd hoeveel verschillende soorten grind er eigenlijk bestaan. Oneindig veel, denk ik, elke strook is anders.
Losse, diepe gravel, daar houden 19duims voorwielen volgens mij niet van, daar moet je onder tractie doorploegen, anders begint het gezwabber.
't Zou best kunnen dat mijn 19duims wiel extra last veroorzaakte en dat een 21inch wiel dat daarboven nog eens smaller is het leven makkelijker zou maken.
Maar de conclusie dat de GSa niet echt het juiste 'wapen' was voor mij was al duidelijk bij de Sommeiller
Band lag juist om de velg, maar de velg verkeerd in het vork.TuttoTerreno wrote: ↑13 Jul 2022 11:48 Had hij het voorwiel fout gemonteerd of de band verkeerd op de velg gelegd?
Bij een motor met abs of een snelheidsmeter op het wiel zou je het waarschijnlijk sneller gemerkt hebben.
-
TuttoTerreno
- Motorzot
- Posts: 1218
- Joined: 30 Apr 2019 14:08
Re: Alpen on Speed
Koeno, vertrekken we terug naar de bergen ginder? Het is daar minder warm
Re: Alpen on Speed
Dag 6: Het onderdeel en de warmte.
Opgestaan in ons hotelletje was het tijd voor een stevig ontbijt.
Zelden zo'n ontbijt buffet gezien, en dan nog de mogelijkheid om een lunchbox'ke te prepareren.
Dat zal wat beter smaken als de salami die ondertussen al enkele dagen ligt te koken in mijn tanktas
We vertrekken via Col de Lombarde naar Vinadio om zo ons een weg te banen naaBorgo San Dalmazzo gereden.
Rond 12u (net voor die siësta) komen we toe bij MircoMoto en Hoera: Het onderdeel was binnen!
Moedige Mirko verbandt nog even zijn vingers bij het demonteren van de vijsjes die nog vastzaten en enkele tellen later heeft de GSa alweer een nieuw onderdeel.
Tijdens de siësta gooien Muug en Ik alle kaarten op tafel.
Een zogenaamd actieplan opstellen heet dat dan. Er wordt beslist om nog wat kleinere pistes te doen, richting Delmonte.
Eerlijk? ik kan zelfs niet meer zeggen hoe de pistes gingen, wat de staat was...
Ik kan wel vertellen dat na de "angst" om op een onbeschermde cilinder te vallen, er nu een gevoel van "angst" was om een gloednieuw schildje te beschadigen.
Maar het was te warm, en we waren moe, en dus uiteindelijk beslist om naar een camping te gaan zoeken in Limonen-Piemonte.
Muug opende zijn app-je en ik had maar 1 vraag: Hebben ze toevallig een zwembad?
Ik voelde muug nogal raar kijken, want welke avonturier heeft dat nu nodig.
GPS wordt ingesteld en we rijden richting de camping en HOERAAAAAA ze hebbe verdekke een verwarmd zwembad.
Tentje opzetten en maken dat we in't water zitten, Koeno is namelijk een echt waterratje.
Wat muug nog niet wist: Tijdens 1 van mijn pogingen om handenstand te doen in het water komt ik nogal lomp neer in't water.
Blijkt toen ik thuis kwam..... dat ik een stukje van mijn tand verloren ben in't water...
Na het zwemmen snel aankleden en huppaah naar het stadje.
Een geweldige apperitief later zitten we te genieten van een heerlijk paddenstoel slaatje.
(heerlijk dessertje met Chocolade, Amaretto & peche).
Lekker gegeten en gedronken in het stadje, hup de tent in en.... zweten.
Verdekke dat was daar warm...
Wat Koeno vergeet, is dat we op onze terugweg deze geweldige bolides tegenkwamen: twee oerouwe vehikels. Let op de mooie nieuwe crossbandjes!
En nog wat verder stonden deze twee bij elkaar. Beide in absolute nieuwstaat!
Opgestaan in ons hotelletje was het tijd voor een stevig ontbijt.
Zelden zo'n ontbijt buffet gezien, en dan nog de mogelijkheid om een lunchbox'ke te prepareren.
Dat zal wat beter smaken als de salami die ondertussen al enkele dagen ligt te koken in mijn tanktas
We vertrekken via Col de Lombarde naar Vinadio om zo ons een weg te banen naaBorgo San Dalmazzo gereden.
Rond 12u (net voor die siësta) komen we toe bij MircoMoto en Hoera: Het onderdeel was binnen!
Moedige Mirko verbandt nog even zijn vingers bij het demonteren van de vijsjes die nog vastzaten en enkele tellen later heeft de GSa alweer een nieuw onderdeel.
Tijdens de siësta gooien Muug en Ik alle kaarten op tafel.
Een zogenaamd actieplan opstellen heet dat dan. Er wordt beslist om nog wat kleinere pistes te doen, richting Delmonte.
Eerlijk? ik kan zelfs niet meer zeggen hoe de pistes gingen, wat de staat was...
Ik kan wel vertellen dat na de "angst" om op een onbeschermde cilinder te vallen, er nu een gevoel van "angst" was om een gloednieuw schildje te beschadigen.
Maar het was te warm, en we waren moe, en dus uiteindelijk beslist om naar een camping te gaan zoeken in Limonen-Piemonte.
Muug opende zijn app-je en ik had maar 1 vraag: Hebben ze toevallig een zwembad?
Ik voelde muug nogal raar kijken, want welke avonturier heeft dat nu nodig.
GPS wordt ingesteld en we rijden richting de camping en HOERAAAAAA ze hebbe verdekke een verwarmd zwembad.
Tentje opzetten en maken dat we in't water zitten, Koeno is namelijk een echt waterratje.
Wat muug nog niet wist: Tijdens 1 van mijn pogingen om handenstand te doen in het water komt ik nogal lomp neer in't water.
Blijkt toen ik thuis kwam..... dat ik een stukje van mijn tand verloren ben in't water...
Na het zwemmen snel aankleden en huppaah naar het stadje.
Een geweldige apperitief later zitten we te genieten van een heerlijk paddenstoel slaatje.
(heerlijk dessertje met Chocolade, Amaretto & peche).
Lekker gegeten en gedronken in het stadje, hup de tent in en.... zweten.
Verdekke dat was daar warm...
Wat Koeno vergeet, is dat we op onze terugweg deze geweldige bolides tegenkwamen: twee oerouwe vehikels. Let op de mooie nieuwe crossbandjes!
En nog wat verder stonden deze twee bij elkaar. Beide in absolute nieuwstaat!
Re: Alpen on Speed
Allez ge hebt al een goed excuus om terug te gaan naar dat zwembad!
Prijs voor één kamer in dat Isola2000-hotel, met ontbijtbuffet en lunchboxvoortwee inbegrepen, was 65 euro. Take that, you f****king Pod @ Camping Don Bosco.
Prijs voor één kamer in dat Isola2000-hotel, met ontbijtbuffet en lunchboxvoortwee inbegrepen, was 65 euro. Take that, you f****king Pod @ Camping Don Bosco.
Re: Alpen on Speed
Dag 7: LGKS oftewel, de LGBTQ+ Route en de Policia.
Opstaan, inpakken & wegwezen.
Geen tijd voor ondingen zoals ontbijt: Gaaaaaaan!!!
Rond 9u15 beginnen we aan de Via Del Sale, vergezeld door een Club "Transalpinraid" met enkele Peugeot 205jes.
De route wisselt tussen rustige en makkelijke passages en af en toe wat meer uitdagende ondergrond.
Na enkele kilometers is het dan tijd voor onbijt, Croissants, nog van onze lunchbox uit Isola2000 en water.
En dan gepasseerd worden door enkele Peugeot'jes, 't zou nog een tijdje kat en muis spel blijken met die leeuwkes
Van begin tot einde is het eigenlijk genieten.
En wie passeert er daar plots?
Tot we de uitgang moeten zoeken. Het naar beneden rijden is best pittig, alsof je van een trap aan't rijden bent.
Een trap, met losse stenen, en bochten met een volgeladen olifant. Jup, zo'n trap dus
Op een makkelijk stukje konden we elkaar zelfs eens fotograferen, Muug zwaait vriendelijk:
Daaaar gaat ze, en zoveel schoonheid heb ik nooit gezien (alleh, die oranje dan he :p)
Rond 13u15 arriveren we in La Brigue, waar we onszelf trakteren op een lekker (klein/half/niet volledig) knijntje.
Wat ijsblokjes later voelen we ons klaar om te vertrekken, even buiten La Brigue brengen we onze banden terug op "straat-banden-spanning".
Hup naar Col de Tende om terug naar ons startpunt Bardonecchia te geraken.
Met de terugrit naar huis in gedachten is dat een logische beslissing.
Muug schiet als een pijl uit een boog naar boven, Koeno schiet als een schildpad op relatine naar boven.
Tot ik plots tegengehouden wordt door een ouder koppel: Policia! PO LI CI A!!!
Hmmm, ik praat niet goed italiaans maar dat klinkt als Politie staat boven....
Koeno kan nu gemeen zijn: DAAAG Muug, veel succes bij de policia...
Maar Koeno is niet gemeen, dus als een mak lammetje naar de slachtbank.
Wat volgt is een lichte uitbrander: wij mogen daar helemaal niet rijden, ook niet tijdens de openingsuren die op het bord staan.
Neen neen, u heeft een badge nodig...
We krijgen 2 keuzes:
- Meegaan naar het politiekantoor in Limone Piemonte om 90euro neer te tellen.
- Terugrijden naar beneden en via stevige omweg terug naar huis geraken.
Muug gaat de discussie nog eventjes aan: Maarrrrr we staan nu al boven? Nu moeten we over een verboden weg terug naar beneden?
Om dan via middelandse zee terug naar België te rijden?
Ergens in mijn hoofd had ik de strijd al opgegeven. Ik zag het niet zitten om 90eur te sponseren aan een agent die ons waarschijnlijk in het kantoor nog eventjes zou bezig houden.
Het papierwerk bij de eerste caribinieri duurde ook vrij lang.
Na enige discussie en getwijfel zijn we 46 haarspeldbochten toch naar beneden gereden.
Richting Menton, Nice, Cannes, Graces en een stukje Route Napoleon komen we op een Hollandse camping nabij Castellane.
Om 21u nog een pizza en biertje versierd om dan in het donker de tent op te zetten om uiteindelijk tegen 23u30 in onze tent te landen (we moeten toch douchen zeker).
Een beetje minder leuk gevoel aangezien we nu op zaterdag toch héél wat kilometers extra zouden mogen bollen.
Spijtig, maar helaas.
Opstaan, inpakken & wegwezen.
Geen tijd voor ondingen zoals ontbijt: Gaaaaaaan!!!
Rond 9u15 beginnen we aan de Via Del Sale, vergezeld door een Club "Transalpinraid" met enkele Peugeot 205jes.
De route wisselt tussen rustige en makkelijke passages en af en toe wat meer uitdagende ondergrond.
Na enkele kilometers is het dan tijd voor onbijt, Croissants, nog van onze lunchbox uit Isola2000 en water.
En dan gepasseerd worden door enkele Peugeot'jes, 't zou nog een tijdje kat en muis spel blijken met die leeuwkes
Van begin tot einde is het eigenlijk genieten.
En wie passeert er daar plots?
Tot we de uitgang moeten zoeken. Het naar beneden rijden is best pittig, alsof je van een trap aan't rijden bent.
Een trap, met losse stenen, en bochten met een volgeladen olifant. Jup, zo'n trap dus
Op een makkelijk stukje konden we elkaar zelfs eens fotograferen, Muug zwaait vriendelijk:
Daaaar gaat ze, en zoveel schoonheid heb ik nooit gezien (alleh, die oranje dan he :p)
Rond 13u15 arriveren we in La Brigue, waar we onszelf trakteren op een lekker (klein/half/niet volledig) knijntje.
Wat ijsblokjes later voelen we ons klaar om te vertrekken, even buiten La Brigue brengen we onze banden terug op "straat-banden-spanning".
Hup naar Col de Tende om terug naar ons startpunt Bardonecchia te geraken.
Met de terugrit naar huis in gedachten is dat een logische beslissing.
Muug schiet als een pijl uit een boog naar boven, Koeno schiet als een schildpad op relatine naar boven.
Tot ik plots tegengehouden wordt door een ouder koppel: Policia! PO LI CI A!!!
Hmmm, ik praat niet goed italiaans maar dat klinkt als Politie staat boven....
Koeno kan nu gemeen zijn: DAAAG Muug, veel succes bij de policia...
Maar Koeno is niet gemeen, dus als een mak lammetje naar de slachtbank.
Wat volgt is een lichte uitbrander: wij mogen daar helemaal niet rijden, ook niet tijdens de openingsuren die op het bord staan.
Neen neen, u heeft een badge nodig...
We krijgen 2 keuzes:
- Meegaan naar het politiekantoor in Limone Piemonte om 90euro neer te tellen.
- Terugrijden naar beneden en via stevige omweg terug naar huis geraken.
Muug gaat de discussie nog eventjes aan: Maarrrrr we staan nu al boven? Nu moeten we over een verboden weg terug naar beneden?
Om dan via middelandse zee terug naar België te rijden?
Ergens in mijn hoofd had ik de strijd al opgegeven. Ik zag het niet zitten om 90eur te sponseren aan een agent die ons waarschijnlijk in het kantoor nog eventjes zou bezig houden.
Het papierwerk bij de eerste caribinieri duurde ook vrij lang.
Na enige discussie en getwijfel zijn we 46 haarspeldbochten toch naar beneden gereden.
Richting Menton, Nice, Cannes, Graces en een stukje Route Napoleon komen we op een Hollandse camping nabij Castellane.
Om 21u nog een pizza en biertje versierd om dan in het donker de tent op te zetten om uiteindelijk tegen 23u30 in onze tent te landen (we moeten toch douchen zeker).
Een beetje minder leuk gevoel aangezien we nu op zaterdag toch héél wat kilometers extra zouden mogen bollen.
Spijtig, maar helaas.
Re: Alpen on Speed
Dat snap ik niet. Jullie konden toch terug richting La Brigue en dan de D6204 richting Bardonecchia?Koeno wrote: ↑14 Jul 2022 11:10 We krijgen 2 keuzes:
- Meegaan naar het politiekantoor in Limone Piemonte om 90euro neer te tellen.
- Terugrijden naar beneden en via stevige omweg terug naar huis geraken.
...
Na enige discussie en getwijfel zijn we 46 haarspeld bochten toch naar beneden gereden.
Richting Menton, Nice, Cannes, Graces en een stukje Route Napoleon komen we op een Hollandse camping nabij Castellane.
I am confused. Oh no, maybe not!
Re: Alpen on Speed
De Tunnel van D6204 is ingestort en wordt nog gerepareerd.
De weg naar Bardonecchia is dan Col de Tende (die passeert aan Fort Central) maar dat is via de 46 haarspeldbochten die dus verboden is.
-
TuttoTerreno
- Motorzot
- Posts: 1218
- Joined: 30 Apr 2019 14:08
Re: Alpen on Speed
1) heb je uitgevist hoe je aan zo'n "badge" kunt geraken?
2) Als troostprijs de Col de Turini toch genomen?
2) Als troostprijs de Col de Turini toch genomen?
Re: Alpen on Speed
1) neenTuttoTerreno wrote: ↑14 Jul 2022 11:45 1) heb je uitgevist hoe je aan zo'n "badge" kunt geraken?
2) Als troostprijs de Col de Turini toch genomen?
2) twee dagen ervoor, toen we wél langs die col zijn afgedaald, om over Sospel en Isola2000 een rondrit te doen.
Nu, thuis, met hersens die niet oververhit zijn van het gedoe met die carabinieri, hadden wij eigenlijk het volgende moeten doen:
of a) terug naar La Brigue, terug de LGKS op en die gewoon verder afwerken tot aan de kust, daar overnachten en dan za en zon terug naar huis
of b) terug naar La Brigue, daar overnachten, en de hele LGKS opnieuw toen, tegen de klok in, zodat we weer op legale wijze bovenop de col de Tende stonden.
Maar goed, ze hadden ons eigenlijk wel wat bang gemaakt en stress bezorgd.
Re: Alpen on Speed
Sterk.
Col de La Boaire is dus zodanig geniveleerd dat ge er met een 205ke doorgeraakt zonder alles open te scheuren.
Tende, da's de oude pas, onderste deel asfalt en dan gravel tot boven? Diene flik stond dan toch helemaal boven, aan zijn kant van de grens?
Ge moet een badge hebben. Toch toevallig uw ticket van de LGKS niet?
Col de La Boaire is dus zodanig geniveleerd dat ge er met een 205ke doorgeraakt zonder alles open te scheuren.
Tende, da's de oude pas, onderste deel asfalt en dan gravel tot boven? Diene flik stond dan toch helemaal boven, aan zijn kant van de grens?
Ge moet een badge hebben. Toch toevallig uw ticket van de LGKS niet?
grease up your baby for a ball on the hill
Re: Alpen on Speed
De LGKS was inderdaad een pak eenvoudiger dan in mijn herinneringen.
De Varaita daarentegen
ehm neen, het ticketje voor de LGKS gaf écht geen toegangsrecht tot die eveneens genivelleerde 46 haarspeldbochtjes. Was dat maar waar
De Varaita daarentegen
ehm neen, het ticketje voor de LGKS gaf écht geen toegangsrecht tot die eveneens genivelleerde 46 haarspeldbochtjes. Was dat maar waar
-
Schussboelie
- Posts: 485
- Joined: 17 Jan 2021 17:00
- Location: Lommel
Re: Alpen on Speed
Mooi stuk hoor, best pittig met momenten maar je bent daar helemaal alleen.
Ik heb die vorig jaar van zuid naar noord gereden.
If you're not living on the edge, you're taking up too much space