Adriatico-Tirreno-Adriatico

[TuttoTerreno]

Van 17 juni t/m 19 juni vond de Coast 2 Coast van Moto Club Dualsport Adventures Marche plaats.

Zoals steeds was het plan om er met 1 of meer maten aan deel te nemen, zoals steeds regende het excuses en afzeggingen.

Ergo, 1000-1100km da solo richting start, in Civitanova Marche. Veel foto's heb ik niet genomen, tijdsgebrek...



15 juni, 5h50 start. Om 7h00 in Oostenrijk getankt én een "Pickerl" gekocht - ik wou kilometers maken vandaag, dus voor het eerst sinds het jaar 2000 een vignet voor de Österreichische Autobahn bemachtigd. Kostprijs: minder dan 3 liter naft.

Nog wat Maut gedokt voor de Brennerautobahn (prijs, ca. 5L naft) en in IT werkte m'n Bip&Go/Telepass (meestal).

Calimoto had ik een route laten maken tot in Cittadella, daar zou ik beslissen of ik de Po vlakte tijdens dag 1 zou oversteken of niet.

Brenner verlaten en via een smal wegeltje de eerste pas bereikt:



alwaar het ook tijd was voor de eerste capuccino pauze.



De Passo Rolle is 1 van de volgende. Heel veel motoren onderweg, dit traject behoort blijkbaar tot het verplicht programma van Duitse motards in de dolomieten.



Daarna stuurde Calimoto me over de Monte Grappa - zeer, zeer geliefd bij Italiaanse motards, al was er nauwelijks verkeer. De geliefdheid is meer dan terecht.



Ik was goed op tijd, nog redelijk fit en dus beslist om tot in Bologna te rijden via de Autostrada.

Uiteinderlijk Castel San Pietro Terme bereikt, alwaar m'n telepass niet marcheerde. Hopelijk volgt geen gepeperde boete.
Maar dit stadje is een ontdekking. Zeer aangenaam toeven is het daar, met een oude villa straat langs een groot park: de villa's (en vooral, hun tuinen) zijn nu restaurants - geweldige atmosfeer.

En een Piazza hebben ze ook




dik 600km gereden vandaag. Hotel Parigi is geen aanrader, oudbollig & overprijsd, wat toevallig wel bij de naam past (Parigi/Parijs).

[OzzePaa]

Niger, Rollo, Monte Grappa ... staan opt program volgende week Samen met nog een klein 40 ander verhevenheden in het landschap daar?
Was er goed zicht op de Grappa ? Venetië zien liggen ?
Van daar is niet ver naar de San Boldo ... die ga ik een paar keer op-en-af denk
Van Rollo is er een euhh ... intressante doorsteek via de Brocon om op de SS50 te geraken ... Kende Calimero die nie ?

[TuttoTerreno]

Monte Grappa, ik heb de laatste 2,5km naar de top niet genomen, uitzicht vooral op wat koeien. Foto was genomen bij de afslag voor die laatste 2,5km.
Het is een fijne berg, heel lange klim en afdaling zonder dorpjes. En heel wat strade bianche erop en errond (de reden waarom ik er zo vaak meldingen van zie).


Brocon, in dit geval een nodeloze omweg, ik wou vrij strak een zuidwaartse koers aanhouden. Calimoto kent er de weg, ik werd er al eens over gestuurd.

[TuttoTerreno]

Dubbel post

[TuttoTerreno]

Castel San Pietro Terme - > Civitanova Marche ca. 400km

Geplande route, Calimeter score 117

Het ontbijt in Hotel Parigi trok op niks, volledig in lijn der verwachtingen.

Van in het begin, een absoluut prachtig baantje naar Sassoleone, gevolgd door nog meer kronkels richting Castel del Rio, kort erna linksaf de Passo del Paretaio over. Ik was hier ook in in april, maar toen stonden de hemelsluizen open en hing er overal mist. Vandaag perfect weer, en een blij weerzien met de eerste heuvels in Emilia-Romagna & Toscana



In Palazzuolo sul Senio gestopt voor een beter ontbijt (en ook om de naftbak te vullen).

De pret laat niet lang op zich wachten, de Passo Carnevale is aan de beurt, gevolgd door de Passo dell'Eremo.



en de Passo della Peschiera.



In San Benedetto in Alpe gaat het rechts over een klein, smal in slechte staat verkerend asfaltlintje door een nationaal park (NP delle Foreste Casentinesi).
over de Colle tre Faggi.
(With the benefit of hindsight, zou ik volgende keer de Valico Manzo nemen, en in Premilcuore rechstafslaan.)

In Fiumicello tijd voor een druppel espresso en water, veel water. Waarna de Passo della Braccina eraan komt.

Het hoogtepunt van de dag dan, wellicht totaal onbekend maar een geweldige pas: Passo della Calla. Met dank aan de kenner die de tip gaf.

[Blackbert]

Aha, nu wordt het interessant. Ik moet mijn route terug nog ineensteken vanaf een beetje zuidelijker dan die Passo la Calla.
Of mijn heenroute een beetje aanpassen, dat zien we nog wel.

[zappa]

tegen dat ik die plaatsnamen een beetje deftig heb kunnen uitspreken, zitte gulder al 3 steden verder ?

[Muug]

Passo de la Calla. Geheel onbekend maar wel honderden plakkers op dat bord.

[TuttoTerreno]

Passo de la Calla. Geheel onbekend maar wel honderden plakkers op dat bord.

Gezien zowat heel de 1200km lange bergketen nogal onbekend is, en dit 1 van de honderden bergpassen is - in the middle of nowhere - had de lezer hier wellicht nog nooit van de Passo della Calla gehoord. En nu wel, se


Ja, die plakkers. De kans bestaat dat er een nieuw bord gezet wordt, dat binnen x jaren opnieuw volhangt. Op de Pian delle Fugazze hebben ze onlangs een nief bord gezet, het vorige was totaal onleesbaar.

De beste plakker, al regelmatig tegengekomen:

[TuttoTerreno]

soit, het was middag maar de eettent boven op de Passo della Calla was niet open.

Een heel eind verder gereden, deels over smalle paadjes in het bos, tot ik een culinaire oase tegenkwam in Camaldoli, de locanda dei Baroni.
Geweldig terras, onder de bomen en typisch italiaanse cucina



Eigenlijk had ik min of meer gepland om in Urbino te lunchen, maar zoals wel vaker, ziet het er op de kaart allemaal veel makkelijker/dichter bij uit dan in realiteit.

1 groot opvallend verschil met de Alpen: de bijna totale afwezigheid van tunnels. Je moet effectief over of rond elke berg. Komt ook omdat er zo weinig verkeer is, de noodzaak om tunnels te boren, ontbreekt.

De volgende Passo was een oude bekende: Passo dei Mandrioli, met een iconische hotel ruïne net onder de top (http://www.spaziindecisi.it/space/risto ... mandrioli/ - het staat te koop, mocht u een uitgelezen locatie voor een motor/fiets/MTB/hiker hotel zoeken, you've found it)

De Passo dei Mandrioli is tevens geen lachtertje - zeker voor degenen hier die zo graag hun baanvak verlaten: smal en kronkelig, maar de grootste camions mogen erover! Een trekker oplegger heeft in elke bocht ca. 3/4 van de wegbreedte nodig. Good luck.

In Verghereto een klein wegeltje gezocht en gevonden, via Montecoronaro op de Valico Monte Fumaiolo, alwaar het water in de afspanning goed smaakte.






Verder gekronkeld tot Urbino (absoluut een bezoek waard, maar liefst zonder Motorkledij),



de grote baan & autostrada tot Civitanova Marche.

Een traditionele badplaats, met traditionele kust-keuken:



De goedkoopste B&B bleek een schot in de roos. Gelegen op 40m van vermoedelijk de beste, luidste strandparty/disco van Le Marche.

[Muug]

Miljaar miljaar.
Den dag da'k met mijn vrouwke eens twee-drie weken weg kan (als ons nageslacht dus zelf weg is, of groot genoeg) gaan we die kanten toch eens moeten uitgaan.
Misschien moet ik er dan een MotorPraat-Reis van maken, met u als gids?

[TuttoTerreno]

Coast 2 coast.

Dag 1. Afspraak om 7h50 voor de briefing.

Om 7h50 waren er - behalve de organisatoren- toch al 2 deelnemers, ik en (toevallig) een oude bekende van de Italian challenge.

Tegen 8h20 was ongeveer de helft (10-tal ) aanwezig, en de laatste draaide zo om 8h40 de parking op. Welcome to Italy.

Soit, briefing. Heel kort, blijkbaar eerst een 25km proloog, dan een eerste caffé stop om de schade op te meten.

We draaien de parking af ... en draaien de volgende parking weer op: blijkbaar hadden de drie laatste laatkomers...nog niet getankt. Italiani!!!


Wat dan volgde was - ik weet het niet - een soort van MTB of loopkoers single trail (deels met rood-wit lintje en al langs het parcours) , ca. 20-25km lang, 1ste vitesse, rond bomen slingeren, door grachten, door hoog gras,... Kurkdroog MAAR de boeren besproeien hun velden...en het pad naast de velden = modderbad.

Technische problemen: 1 vd vele T7's was blijkbaar gevallen, en had daarbij beide remhendels verneukt. Machanieker hadden we mee, na wat gefoefel kon ie - voorzichtig- verder.

Pauze voor Koffie & Water (het was heet, heet)


Volgende dorp, pauze. Ze hadden er remhendels & een rempomp voor de T7 gevonden, die werd gemonteerd.

Een probleem, de groep was relatief groot en sommigen durfden minder dan ze konden, anderen dachten wat meer te kunnen dan gezond voor hen was.
Bijgevolg, veel oponthoud.


Langzaam maar zeker, langs bijna uitsluitend veldwegen geraakten we dan in de buurt van de Monti Sibillini (noordelijke flank).

Het eerste moment, waar ik eens een foto'ke kon trekken:




De afdaling uit die bergen was geweldig, een spoor dwars door de olijfboom velden.

Vanuit het tankstation, een mooi zicht op Trevi.




na veel gepalaver en discussie, uiteindelijk lunch gaan kopen in de supermarkt. Terwijl we daar binnen waren, viel de regen met bakken uit de hemel. Stevig onweertje.

De bedoeling was om die lunch op devolgende berg, in koelere omgeving te verorberen. Helaas, de weg daarnaartoe was volledig verzopen, en modderbad alsof er twintig tanks waren door gebaggerd. De dappersten hebben het geprobeerd, doch zijn niet ver geraakt in de blubber...

Teruggedraaid en bij een kapelleke in t bos gegeten.


Schapen hebben voorrang!



en kort voor slot nog een schone brug.




Na de lunch was de groep al wat uitgedund. Een fenomeen dat zich de volgende dagen zou doorzetten.

[Tom Twin]

Hahaha, ik heb zo eens naar een ADV-rider meeting in Italië geweest, "georganiseerd" door een Italiaan. Heel herkenbare situaties dus.

[Blackbert]

er zit zelfs een dappere tussen met duo ...
zeer veel zelfkennis, of net niet.

[TuttoTerreno]

er zit zelfs een dappere tussen met duo ...
zeer veel zelfkennis, of net niet.

Ja, die piloot was er begin april bij de Gran Rally ook bij. Die rijdt met een T7 alsof het een 125cc 2T crosser is, niet normaal.
Aan die T7 is ook bijna niks origineel meer. Die doet mee aan enduro wedstrijden met die motor (blijkbaar hebben T7's een eigen cup en klassement bij de FIM).

Met duo hield ie zich meestal een beetje in maar het ging nog altijd heel goe vooruit.

[TuttoTerreno]

Zaterdagochtend, 8h30, iedereen op tijd zowaar en we konden vertrekken. Eerst 15km asfalt van Lago di Corbara tot in Orvieto (tankstop). Daarna begonnen de stofwolken, eindeloze stofwolken. Nauwelijks nog asfalt op de route, wel een rivierke of 4 moeten doorwaden en foto's van enkele rurale scenes met hoog pastoraal en landbouwkundig karakter.





Ergens in een bos een foutje gemaakt, onderuit gegaan... de valbaren hebben zichzelf ineens al terugverdiend!
Ook geleerd dat het geen moeite kost om een tuareg op te rapen.

Dit keer heel wat tijd verloren met een platte achterband op de R80G/S. Eerst geprobeerd provisorisch te repareren, maar 20km voor de lunchpauze, moest er toch een nieuwe binnenband in gestoken worden. Gevolg was dat ondanks het tijdig vertrek, we toch slechts om 14h konden lunchen.

en rond een uur of vier, eindelijk die zee gezien, in Talamone!











Alwaar heel wat deelnemers beslisten om over asfalt terug naar het Lago di Corbara te fietsen in plaats van nog 3,5-4uur de geplande route te volgen.
Haha, wat zal ik zeggen: de afwezigen hadden ongelijk! Met een uitgedund deelnemersveld, werd er een stuk sneller gereden en de route was geweldig, zowel de strookjes asfalt als de niet geteerde stukken.





Aankomst in het hotel, iets tussen 20h30 en 21h00 , moe, voldaan en met een brede smile onder de helm.


Ik meen een patroon te herkennen, de weg terug is bij deze club wel vaker van nog hogere kwaliteit dan de heenweg. En de overblijvers meer, eeuh,... gefocust

[Muug]

jawaddedadde
't moet gezegd, de dorpjes/stadjes in Piemonte waren van een (door mij) nooit gezien schoonheid. Een mix van Italiaanse flair, italiaanse kleurkeuze italiaanse bouwstijl.... zo lijken alle geveltjes van die bij elkaar klevende huisjes op elkaar, want ze hebben allemaal dezelfde ramen en balkonnetjes, en toch zijn er tientallen verschillen, die je pas ziet als je er langer dan enkele seconden naar kijkt.
Ook de natuur in Piemonte was overweldigend mooi, met rijke wouden begroeide heuvelflanken, subliem gewoon!
En gelijk gij 't beschrijft en toont is Italië echt een land dat ik eens uitgebreid ga moeten bezoeken. Is een maand of drie-vier genoeg?

[OzzePaa]

Just this : M-A-G-N-I-F-I-C-O.

[TuttoTerreno]

jawaddedadde
't moet gezegd, de dorpjes/stadjes in Piemonte waren van een (door mij) nooit gezien schoonheid. Een mix van Italiaanse flair, italiaanse kleurkeuze italiaanse bouwstijl.... zo lijken alle geveltjes van die bij elkaar klevende huisjes op elkaar, want ze hebben allemaal dezelfde ramen en balkonnetjes, en toch zijn er tientallen verschillen, die je pas ziet als je er langer dan enkele seconden naar kijkt.
Ook de natuur in Piemonte was overweldigend mooi, met rijke wouden begroeide heuvelflanken, subliem gewoon!
En gelijk gij 't beschrijft en toont is Italië echt een land dat ik eens uitgebreid ga moeten bezoeken. Is een maand of drie-vier genoeg?

ik weet niet goed wat te antwoorden, maar moest spontaan aan onderstaand filmke denken en over wat voor chansards die Italianen zijn:

https://www.youtube.com/watch?v=Wf0B-xByAOo&t=1s


the answer, my friend, is blowing in the wind...

[TuttoTerreno]

Zondag, 19 juni. Lago di Corbara -> Civitanove Marche

Het deelnemersveld dunt verder uit, enkelen beslisten om naar huis te rijden ipv all the way back naar Civitanove Marche.

Ze hadden opnieuw ongelijk. We draaiden vlak bij het hotel een veldweggetje in, en het was het begin van een fantastische, lange reeks veld- en bos-paadjes, eigenlijk alles "hors catégorie". Op een paar honderd meter na, geen baantje gemeenschappelijk met de heenrit. De Monte Cavallo verdient een vermelding, prachtige allroad klim.

Foto's heb ik niet veel, enkel waar ik effe moest wachten...



dit is in de buurt van de Monte Cavallo, denk ik:


Middageten in Colfiorito, alwaar ik een jaar eerder met de Italian Challenge ook gepasseerd was - lunch dag 1- doch in een andere afspanning.

Opnieuw vertrokken enkele deelnemers naar huis, ik geloof dat er nog een achttal overbleven:
2 gidsen plus de mechanieker, T7 met duo, 1 ADV 400 scooter, 1x R80G/S, 1 x R1150GS en ik.

Ik was hands down de allerslechtste piloot van dit gezelschap.

dat zou snel duidelijk worden.

We draaiden een weg in die afgesloten was. Dat gebeurt wel vaker, deze keer stonden er wat meer bordjes en moest er een poort geopend worden.

Dan begon een klim, karrespoor naar boven maar vaak slechts 1 spoor berijdbaar wegens stenen en dichte begroeiing. Boven werd het moeilijker en moeilijker, smaller en smaller met meer planten en minder weg.

Boven aangekomen, kleine briefing: het wordt moelijker, "moto technica, piano piano!". Als je dit ooit hoort, probeer te vluchten of bel een helicopter of zo.

Soit, wat volgde was een afdaling, mega steil, losse grove gravel afgewisseld met overal rotsblokken, met grosso modo drie "uitgegraven" sporen (twee karresporen met een derde "moto" spoor ertussen).
Problems gallore, omdat ge niet zomaar van spoor kunt wisselen als hetgene dat ge gebruikt, geblokkeerd is door planten, of door ...grotere stukken rots. Maar ge moet, op een helling waar ze elders Trial/Enduro wedstrijden op houden...

Ik geloof dat mijn snelheid ca. 5meter per minuut was, stilstaan en letterlijk cm per cm proberen niet op uw bakkes te gaan.
En ook stilstaan omdat ge volledig uitgeput zijt (was ook 30°C of zo).

Nu, ik weet niet of ge u dat kunt voorstellen, maar nu moet ge u voorstellen dat ge uw bagage plus een duo meehebt.
Gelukkig kon die héél goed rijden, en is slechts ne keer of 3 gevallen.

Halverwege was er een vlak stukske, waar we konden pauzeren.
Op de eerste foto ziet ge de tweede gids (die laatst reed) die aan het vloeken was op de eerste omdat hij de verkeerde weg had genomen!!!

Toen viel de brommer van eerste gids om, gerechtigheid kwam snel!



Soit, ik probeerde op het verdere stuk een "betere" houding op de motor te houden, lang vervlogen theorie lessen proberen om te zetten.
Ik heb het gehaald zonder vallen en ze vonden het fantastisch dat ik het totaal "crazy" vond.

Daarna efkes uitblazen in het toestelleke van de lokale ordehandhavers.


En s' avonds nog tijd voor wat toerisme.



P.S. Dag nadien heeft de gids zich verontschuldigd, dat hij inderdaad de foute afslag genomen had - mistakes happen- en dat toen hij het besefte, we niet meer terug konden. Dit was een track die ze voor sportenduro's gebruiken...

Dat is zowiezo mijn plan voor de volgende keer: sportenduro meenemen - misschien kan ik ze dan volgen