[color=#FF8000:27u0owaw]
[b:27u0owaw]Dag 19[/b:27u0owaw]
De laatste dag. Een grauwe ochtend, mistig met een zeer grijze lucht. Heel vergelijkbaar met de eerste ochtend van deze vakantie. De camping heet ook zeer toepasselijk l'?pine des moines. Dat maakt de link met onze eerste dag bij de broeders compleet.
Zoals gezegd ga ik dus voor we op weg gaan eerst nog even op zoek naar de camper van onze Britse vriend, David. Hij blijkt zijn pizzalevering toch overleefd te hebben. We wisselen contactgegevens uit en maken nog even een praatje. Maar we talmen niet al te lang, het thuisfront en ons eigen bedje begint toch te lonken. De keuze valt dan ook op een vlotte route naar huis. Niet al te veel omwegen, gewoon vlotte leuke banen.
Het meer waar de camping aan lag is maar eentje van 4 die hier in de buurt liggen. We passeren een tweede na een kilometertje of 5 rijden. Vanop de weg valt er wel niet veel te zien, enkel een hele hoge dijk. Toen we bijna 3 weken geleden naar Eveux reden zijn we ook een dergelijke dijk gepasseerd. Deze keer nemen we wel de gelegenheid om eens te gaan kijken wat er aan de andere kant van die groene muur ligt.
In Vitry le Francois kunnen we wat inkopen doen voor het ontbijt en de lunch. Het wordt wel een redelijk laat ontbijt want ondertussen is het al bijna 10u30. Het blijft bewolkt en wat treurig weer. Maar tot in Sedan houden we het alvast droog. Daar wordt het wel tijd om even te tanken en een plaspauze in te lassen. We vinden een tankstation aan een groot winkelcomplex. Sedan is niet bepaald een mooie of interessante stad. Alleszins niet dit stuk. Verderop moeten we nog Charlesville-Mezieres passeren en dat is zo mogelijk nog minder interessant. Dus zoeken we een weg die er met een boogje omheen gaat.
Het plan is om vanaf hier de maas af te rijden om via Givet Belgie in te rijden om dan in Dinant de autostrade op te gaan om hopelijk rond 17u thuis te geraken. Onderweg komen we echter een bordje met een alternatieve route naar Givet tegen: de Rimbaud-Verlaine route. Dat klinkt best interessant en het eerste stuk van de route is dat ook. Maar wat verderop worden de banen wat rechter en saaier. Het weer blijft grijs.
We naderen onze eigen thuis steeds dichter en de wegen zijn ondertussen ook alweer een hele tijd op-en-top Belgisch: vol met ribbels, scheuren en putten. Ik kan niet anders dan met heimwee terug denken aan die perfecte stroken asfalt in Frankrijk en Spanje. Zelfs in de bergen waar de winters toch een stuk extremer zijn dan hier in ons belgenlandje waren de wegen beter onderhouden dan hier. De stukken waar ze ginder waarschuwingsborden voor slechte staat voorzien zijn ongeveer vergelijkbaar met het beste wat je hier kan vinden. Welkom thuis!
In elk geval, in Dinant gaan we dus zoals gepland de autostrade op en dat betekent ook min of meer het einde van deze mooie trip. We hebben geweldige dingen gezien, onevenaarbaar gezelschap gehad, uitzichten genoten om van te dromen en ontelbare bochten en bergen bedwongen. 19 dagen met de motor en de tent. Veel mooier kan een vakantie niet worden.
De vele herinneringen aan deze trip zullen me wel mijn hele leven bijblijven. Vooral ook omdat het de laatste trip zal geweest zijn met mijn geliefde Tenere. Dat geeft de herinneringen toch ook een beetje een scherp kantje. Er waren nog zoveel plannen, nog zoveel dingen die we samen gingen doen, landen die we samen zouden doorkruisen. Maar als ik mijn XTZ-je toch voortijdig vaarwel moet zeggen kan ik me geen mooiere afscheidsrit voorstellen.
[/color:27u0owaw]